Nee klopt dat doen ze zeker niet haha Dat vind ik ook, geen appél op je hond is gewoon niet loslaten!
Ik moet ook niks van honden van een ander hebben. Ik vertrouw 1 hond en dat is die van mezelf. Mn kinderen zijn daar iets makkelijker in.
Gaat om t feit dat er paniek gezaaid wordt om niks. Iedere hond als potentieel gevaar bestempeld wordt en dat is exact hetzelfde als het potentiële gevaar om platgereden te worden, om bij de dokter in de wachtkamer iets op te lopen, oid. Die reactie is gewoon overtrokken en niet eerlijk. Maar als mijn eerdere berichten terug gelezen worden lees je dat ik ergens in getagd wordt wat imo niet terecht is.
Heeft niks met zwart wit te maken. Er zal iets geweest zijn met honden wat haar heb doen schrikken. Een kind is van nature niet bang.
Nee, geen hond, kat, fret, koe, varken, vogel of wat dan ook in de speeltuin als er kinderen zijn. Je weet gewoon niet hoe de dieren en kinderen op elkaar reageren.
ik maak mijn kind niet bang voor honden. Maar zoals ik ook al aangaf. Voor een kind is een hond vaak een groot beest, honden kunnen lekker los aan het rennen zijn en opeens langs een klein kind komen. Voor ons volwassenen is het niet zo eng. Maar voor een kind wat net zo groot is of kleiner is dan zo’n beest kan dat heel anders zijn! Mijn jongste (toen hij 3 jaar was) heeft op het strand gehad dat het letterlijk omver gerend Werd(door 2 spelende honden) terwijl hij zandkastelen aan het bouwen was, daarna kroop hij maanden bij me als hij maar in de verte een hond aan zag komen. Ik heb echt vanalles geprobeerd om het minder eng voor hem te maken, maar pas na ruim een jaar is dat minder geworden. En dan kun je zeggen overal lopen honden, maar er hoeft maar 1x zo’n aanvaring op het strand of in het bos te zijn, en je kind kan daar echt wel van slag door zijn!
Snap ik, je vertrouwd je eigen hond... Elke hond kan onverwachts anders uit de hoek komen. Daarom vind ik kinderen laten rennen met honden ook niet zo’n verstandig idee
In dit stukje komt het heel anders over dan “een stukje met iemand meerennen en gelijk teruggeroepen worden”. Vandaar mijn reactie. Vooral dat je ze nog “nooit zo hard hebt zien gaan“ met een rollend-van-het-lachen-emoticon schept de indruk dat je het vooral geinig vindt dat je hond mee gaat rennen en de -blijkbaar angstige joggers en skeelers- nog harder gaan lopen. Fijn dat je het dus zo niet bedoelde!
Er wordt geen paniek gezaaid, er wordt gezegd dat iemand geen zin heeft om lastig gevallen te worden door honden. En als er een hond zo groot als een peuter hier los rond rent over een speeltuin, voelt dat voor mij niet prettig - en mijn dochter vond het bv ook écht niet grappig zo’n groot beest achter haar aan. Een hond hoort daar gewoon níet los te lopen, simpel.
Nou de betreffende persoon scheert iedere hond over een kam hoor. Dat klopt gewoon niet. Je weet nooit wat er gebeurd. Nee dat weet je op straat ook niet.. En ik snap eerlijk gezegd nog steeds niet waarom ik daarin getagd werd. Beetje raar dat iets positiefs zo door een ander verdraaid kan worden.
Dan heb je t dus echt anders opgevat zo als ik t bedoelde. Je zout inderdaad ook zo op kunnen vatten, maar t staat er niet En heel eerlijk gezegd moet ik soms wel eens stiekem lachen, misschien ook niet zo netjes.
Nou, ik geloof wel in een evolutionaire 'biologische' angst. Wij mensen zijn vaak bang voor zaken die ook serieus bedreigend zouden kunnen zijn. Hoeveel mensen zijn er niet bang voor spinnen? Wespen? Slangen? Waarom niet konijntjes? Omdat deze van nature geen bedreiging vormen. En als je een hond kritisch bekijkt: het is een vleeseter, met scherpe tanden die blaft en gromt (wat vaak ook als waarschuwing is bedoeld!) en als je dan ook nog een (klein) kind bent is de hond vaak nog groter dan je zelf bent. Zonder enige ervaring met honden lijkt het me enige angst een gezonde natuurlijke reactie, tot je zeker weet dat je 'veilig' bent. Angst houdt je alert, maakt je voorzichtig. Bepaalde mensen zijn biologisch ook 'meer/sneller' angstig dan anderen, dat heeft echt niet alleen te maken met je opvoeding en levenservaringen. En laten we eerlijk zijn, als een de enige ervaring van een peuter is dat hij in een speeltuin omver gelopen wordt door een groot beweeglijk beest waarvan hij niet kan inschatten welke intenties het dier heeft, dan is het toch niet vreemd om angstig te zijn? Nog los van de reactie van ouders. Ik ben niet bang voor honden, maar mijn kinderen waren allemaal panisch. Want onbekend, onvoorspelbaar, snel/beweeglijk. En ja, een paar vervelende ervaringen later met asociale hondenbezitters hield het toen in stand... Dat lag niet aan mij.
Natuurlijk gebeuren dat soort dingen met grote honden en dat is gewoon enorm zuur want ja zo'n kind kan daar dan een angst van ontwikkelen. Maar ik zeg dit omdat er hier gewoon meerdere direct negatief praten over honden überhaupt.
Nee ik wil geen honden in de buurt van m'n kinderen hebben En een hond hoort niet in de speeltuin voor kinderen
Hoe kom je erbij dat kinderen angst wordt aangepraat? Ik heb met honden gewerkt en ben er dus niet bang voor en vind ze ook leuk. Mijn jongste is dol op honden en moet ik echt goed uit blijven leggen dat het niet handig is om naar de hond toe te rennen uit enthousiasme. Mijn oudste heeft een gevoelig karakter en is sowieso snel bang. Het zit vaak ook in het karakter.
Daarbij komt ook het ongekeerde. Ik wil geen kinderen bij mijn hond in de buurt hebben. Kinderen maken met hun piep stemmetjes hoge geluidjes die een apel doen op een hond. Een hond wordt daar enthousiast van. Zeker als ze ook nog hun armpjes hoog in de lucht heen en weer zwaaien. En hoe keurig mijn hond ook is opgevoed, en hoe geweldig het ook gaat met onze kids, ik wil het niet dat ze zonder begeleiding van ouders bij mijn hond komen (die ik overigens altijd kort aangelijnd heb op straat). Als er wel iets gebeurt uit enthousiasme dan krijgt de hond of eigenaar de schuld. En dat is jammer. Als honden eigenaar ben je bij voorbaat al schuldig, ongeacht wat het kind deed. Ik heb het hier op straat zien gebeuren met een beagle. Jongentje benaderde de kort aangelijnde hond van achteren. Baas had het ventje niet gezien, hond ook niet. En ineens tikt hij in een vlugge beweging de hond op de staart. Beagle draait met een ruk om (doet overigens verder helemaal niks anders) Ventje janken natuurlijk want die schrok. En ging snotterend naar zn mammie; mamma, die hond bijt mij. De baas kreeg op de kop van moeder. Toen ben ik er even tussen gesprongen omdat ik het vanaf een afstand allemaal gezien had. De man en hond deden niks verkeerd. Stonden gewoon op een openbare parkeergelegenheid. Jongentje was verkeerd voorgelicht door de ouders. Zo hoor je een hond niet te benaderen, hoe nieuwsgierig je ook bent. Dus er ligt ook een stukje in de opvoeding naar een kind hoe moet het met dieren omgaan. En wil je dat stukje opvoeding niet geven? Tja, dan kan je eens zo een situatie krijgen. Helaas.
Honden horen aan de lijn daar ben jij verantwoordelijk voor Je moet beter op je hond letten al helemaal als er kinderen in de buurt zijn En niet altijd dat excuus van hij doet niks hoor