Ik ben inderdaad ook gebeten door een herder toen ik 8 was en heb er een flink litteken bij m’n slaap aan overgehouden. Máár ik heb er geen angst voor honden aan overgehouden. Veel familie en kennissen van ons hadden een hond(je) en hebben me laten inzien dat honden (ook herders dus) heel lief konden zijn. Mijn ouders hebben me ook heel gauw weer laten ‘wennen’ aan honden door ze over de vloer te laten komen of bij mensen langs te gaan die een hond hadden. Ze wilden niet dat ik er een trauma aan over zou houden. Het was m’n eigen schuld trouwens. We waren op onze camping in Zuid Frankrijk en de eigenaresse had een herder. Ik omhelsde hem van achteren en dat beest schrok want het was doof en blind en zag of voelde of hoorde me niet aankomen. Die mensen zijn zich kapot geschrokken; ook omdat we al jaren op die camping kwamen en een stukje van het meubilair waren daar Ik weet niet zo goed wat ik met dit verhaal wil maar ik voelde de behoefte om het op te schrijven omdat ‘mijn beet’ nooit heeft geleid tot angst voor een herder.
Loslopen waar het mag inderdaad, maar helaas gebeurt het over het algemeen waar het niet mag. En dan lachen/wegwuiven wanneer een hond voor de fiets/auto springt of tegen iemand aan. Dat is niet oké, vind ik.
Elke hond kan idd bijten of het nou een klein bekkie heeft of een grote. Een hond kan zomaar met spelende kinderen in hun kleding bijten of ze omgooien. Mijn herder is super lief maar lomp hij gooit zijn kont opzij en ja dan vallen de kindjes. Maar ben van mening dat je nooit je hond alleen moet laten met een kind. Ook het kind kan gemeen zijn en dat de hond dat niet accepteert. Nee een hond mag nooit bijten maar als een kind hem zeer doet KAN het gebeuren. Dus wees gewoon waakzaam. Idem met een kat, die nagels kunnen ook flinke schade aanrichten. Hou je honden gewoon aangelijnd hoe groot of klein ook.
Ik begrijp dat je het niet echt begrijpt. Honden aan de lijn waar het moet en uit de buurt bij mensen/kinderen die er niet op zitten te wachten gelikt, gebeten of besprongen te worden. Dieren zijn nou eenmaal onberekenbaar.
Ik heb zelf een Duitse Herder en een labrador Pup en neem ze beide gewoon mee ( goed uitgelaten en aan de riem) Ik vind het gewoon heel belangrijk dat mijn honden goed gesocialiseerd zijn. Mijn Duitse herder is trouwens super lief naar kinderen ( uiteraard ben ik erg waakzaam als ze van achteren naar hem toerennen.) en onze pup is zo blij als hij kinderen ziet. Neem ze ook mee naar het schoolplein...en de kinderen vinden dat alleen maar leuk
Nee... ik begrijp t inderdaad niet. Ik ben een dommig overkomende hondenbezitter. Mijn Rottweiler loopt nooit aan de lijn waar t moet, hij mag gewoon in de buurt komen van mensen en kinderen, want die willen altijd graag gelikt worden, zelfs gebeten en besprongen worden. Mijn Rottweiler is totaal niet onberekenbaar. Ik hoop dat je me snapt.
Whaah ik ben ook zo’n domme hondenbezitter want ik loop met zo’n lullige ADHD labrador Ik vind het wel hilarisch moet ik zeggen. Weer iets geleerd met mijn kleine brein
Ik had op het strand eens zo’n snotneus die het nodig vond om een gietertje water leeg te gooien over onze hond, ouders waren druk op hun telefoon dus die zagen het niet. Ik heb toen met mijn kleine brein toch maar even de ouderlijke rol overgenomen om het kind uit te leggen dat dit niet mag en dat hondjes dit niet leuk vinden, Nu is onze hond dol op water en zwemt zelfs op een winterdag in de koude zee Dan zwijg ik nog maar over de snotneuzen die het nodig vinden om zowat een stok achter in de huig van zijn bek te porren en vader, moeder maar vriendelijk lachen en knikken ( kots kots)
Heb je even Ik heb trouwens vroeger ook een rottweiler gehad, een teefje maar is maar 7 jaar geworden. Ze had leukemie en bleek achteraf ook bij een broodfokker vandaan te komen. Vanaf dag 1 mankeerde ze altijd wel iets en haar zusje die vlakbij woonde was kerngezond. Wel een enorme lieverd.
Ik heb niet alles gelezen, Maar ik ga niet bewust vanuit thuis met de honden en mijn zoontje naar de speeltuin. Als we van plan zijn naar de speeltuin te gaan blijven zij thuis. Het gebeurt weleens dat ik de honden uit laat en hem mee neem, en we dan langs een speeltuin komen en hij even wilt spelen vaak even van de glijbaan af. Ja dan heb ik ze wel aangelijnd bij mij in de speeltuin, en mochten ze poepen heb ik altijd honden poep zakjes bij mij zodat ik het direct op kan ruimen. Ik ga ze niet aan een boom binden zodat mijn kind even kan glijden. In het bos etc waar ze los mogen lopen, lijnen wij ze trouwens ook altijd aan bij passerende kinderen en andere dieren.. Juist omdat de onvoorspelbare factor is. Of we stoppen even en houden ze even vast aan de halsband om daarna weer door te lopen. Je weet namelijk nooit hoe andermans dier reageert op de jouwe en dat geldt ook voor (kleine) kinderen die jouw hond tegenkomen. Heb weleens gehad dat er een jongetje enthousiast kwam aanlopen of nou eerder rennen en graag één van mijn honden wilde aaien, normaal gesproken is dat nooit geen probleem.. Maar omdat hij dus zo hard kwam aan rennen en ook nog eens direct zijn hand uit stak om de kop te aaien, zag ik mijn hond in één duiken. Dus toen heb ik wel gezegd dat hij niet zomaar een vreemde hond op de kop moet aaien, maar altijd aan het baasje moet vragen of de hond dat wel wilt. Sommige honden halen dan gelijk uit.. Moet er niet aan denken.
Wat fijn dat je er geen trauma aan over hebt gehouden. Slim van je ouders om het zo op te pakken. Het is inderdaad een wisselwerking. Honden moeten goed opgevoed zijn en onder apel staan (en in het openbaar aangelijnd zijn) en kinderen moeten leren hoe om te gaan met dieren. Erg belangrijk. Je leert je kind toch ook zwemmen? Dan zeg je toch ook niet gooi alle sloten maar dicht want mijn kind kan niet zwemmen? Nee hoor, dieren horen er hier nou eenmaal bij. Onze kids begeleiden we hier in. En ja, dat kost tijd en geduld. Maar het is het echt waard.
Ik heb mijn hond altijd aangelijnd. Regelmatig spreek ik honden eigenaren aan op hun loslopende hond waar dat niet mag. Mijn hond heeft een aandoening waardoor hij regelmatig erg rustig aan moet doen. En als er dan een hond ineens op je af vliegt waar je het niet verwacht is dat niet fijn.
Dat gaat over een man en zijn zoontje. Man komt thuis en ziet zoontje met hond op de grond zitten. Hond heeft zoontje net enorm gebeten in z’n gezicht en man twijfelt geen seconde. Terwijl vrouw met zoontje naar het ziekenhuis gaat, rijdt man naar de dierenarts met hond. Hond wordt, na overleg, ingeslapen. Daarna neemt de man nog afscheid van de hond en aait hem over z’n kop en kan niet geloven dat zo’n lief beest een kind kan bijten. Hij voelt over het oor van de hond en wat blijkt? In het oor van de hond zitten allemaal nietjes. Dat heeft zoontje gedaan en hond heeft letterlijk van zich afgebeten... Kijk; of het nou waar is of niet dit verhaal: daar gaat het denk ik niet om. En ik zeg dit, omdat als dit verhaal verteld wordt, er altijd mensen zeggen; ‘wat een ongeloofwaardig verhaal’ Het gaat me op de kern van het verhaal...
Misschien, maar dan nog kun je erover nadenken, want waar of niet; er zit een kern in. Vind jij, omdat je zegt dat het een broodje aap verhaal schijnt te zijn, van niet?
En als er kinderen spelen die bang zijn voor honden? Dan vind jij dat niet belangrijk want jouw honden moeten goed gesocialiseerd zijn?
Nee in een speeltuin geen honden. Ik heb een zoontje die als de dood is voor honden (en ik houd ook niet van honden, ik vind het zelf al vreselijk als een hond tegen me opspringt maar goed ik ben een volwassene, de hond is een beest dus ik doe dan uiteraard lief en aai de hond en zeg wat tegen hem) Als we in een speeltuin zijn en er komen loslopende honden dan is hij alleen maar bezig met die hond en wat die doet. Het gaat nu al iets beter maar leuk vindt hij het nog steeds niet. Een speeltuin is een speeltuin voor kinderen dus dan horen daar geen honden. We waren in de herfst in het bos en toen lieten 2 eigenaren hun 2 grote honden terwijl ze achter ons liepen los. Die honden sprongen enthousiast van achter op mijn twee zoontjes en toen is die angst begonnen. Dat snap ik wel, grote honden die ineens een kleuter en peuter bespringen uiteraard om te spelen maar ze schrokken zo en zette het op een rennen (honden erachter aan) en werkelijk waar helemaal hysterisch. Stond ik twee hysterische kinderen proberen te troosten en dan die eigenaren: ja jullie moeten niet rennen hè, dan moet je blijven staan. Daar werd ik pissig van het zijn kleine kinderen weten zij veel, dat moeten ze nog leren. En dan nog: als je een kop kleiner bent dan een hond en ze komen op je af gerend dan snap ik wel dat je eerste reactie rennen is al had ik in het verleden al verteld niet te gaan rennen. Maar goed, het was een bos dus daar mochten honden komen. En dus heb ik besloten niet meer met mijn kinderen naar dat bos te gaan zolang ze zo bang zijn. Dus laat de speeltuinen die er zijn dan ook lekker voor de kinderen.