@dorisn pff ja een moeilijk dilemma. Maar alleen jij kan die keuze maken! Het is weer een gevalletje verstand en gevoel eigenlijk. Moeilijk hoor.. @Jinky welkom! Hoe oud zijn je kinderen? @Johanna01 leuk zeg dat je zo'n goede band hebt met je schoonzusje. Zou leuk zijn als jullie samen zwanger zouden zijn straks
Pff. Afgelopen week een hoop knopen doorgehakt. We gaan begin 2021 een andere auto kopen. Dat wordt een Peugeot 5008 7 zitter. Ik heb besloten dat ik toch de helpende opleiding ga doen ipv de vig omdat ik op dit moment de wisselende diensten nog even niet zie zitten. Mijn man heeft besloten om ondanks zijn twijfel voor een 4e kindje te willen gaan. Het plan is dat we eind dit jaar, begin volgend jaar daar actief mee aan de gang gaan. Als het gaat zoals wij hopen ben ik klaar met mijn opleiding voordat ik met verlof mag. (Als het allemaal net zo makkelijk mag gaan als bij de andere 3, zo niet dan ben ik allang klaar met mn opleiding) Gezien mn leeftijd (Ik ben nu 36) hebben we besloten dat we proberen tot eind 2021 en als het dan niet is gelukt we ons daarbij neerleggen. Hoe moeilijk dat ook mag zijn.
@dorisn fijn dat jullie knopen hebben doorgehakt! En dat van tot eind 2021 proberen, het is dubbel, maar ook wel duidelijk. Je weet dan waar je aan toe bent. Ik ben nu 30, maar ik denk dat wij er ook wel een tijdsperiode aan gaan koppelen. Als het al mag lukken natuurlijk, wil ik er niet heel veel leeftijd tussen hebben. En daarbij denk ik dat het mijn leven ook te veel gaat beheersen als het heel lang duurt. Hoe ervaren jullie dit? Ik heb vandaag denk ik mijn eisprong. Had vanmorgen de bekende buikpijn. Nu maar hopen dat de eisprong aan de goede kant is.. En niet aan de kant waar ik geen eileider heb... Als ik alles zo op een rijtje zet, dan is de kans zo klein dat het überhaupt lukt.. En toch heb ik hoop Maar weet niet eens of man wel weer vruchtbaar is.. En dan heb ik ook nog maar 1 eileider Het houdt me eigenlijk al weer veel te veel bezig in gedachten
Wauw!!! Zo groot als de wens voor een vierde er continue was... zo hard dump ik m momenteel in de vriezer! ik ben zooooo moe van de peuterboys En alle andere drukte rondom ... Ik weet van gekkigheid niet meer de dag door te komen mede mama’s die dit herkennen?? Het voelt momenteel alsof ik het niet trek... wat ik persoonlijk onzin vind!!! Alleen denkt m’n lichaam er dus anders over.....
@roever ah vervelend dat je je zo voelt.. Je kids zijn ook echt nog heel jong he? Snap dat dat pittige tijden zijn. Echt de tropenjaren. Kan je niet wat hulp inschakelen? Als het je te veel wordt, voelen de kids dit ook aan jou en dat werkt meestal averechts.. Hoe is het met de rest? Ik zit inmiddels op het wachtbankje. Afgelopen weekend mijn eisprong gehad en ik heb sinds woe een zeurend gevoel in mijn onderbuik en gister af en toe een paar flinke steken onderin mijn buik gehad. Ik lig al 2 dagen om 21u in bed, zo moe ben ik. Zou dat door het weer komen? Het voelt allemaal precies als bij de andere zwangerschappen, maar ik durf er ook niet van uit te gaan. Straks houdt mijn lichaam me voor de gek. Straks heb ik een dikke blaasontsteking ofzo Het zou wel echt een wonder zijn.. weten niet eens of man weer vruchtbaar is en dan ik met 1 eileider wachten duurt lang.. duimen dat het raak is
Spannend @PotjeGoud! Hier gaat het wel goed. Nog steeds een hele grote wens en het liefst meteen willen starten vanuit mijn kant. Zo stom dat wachten haha. Volgende week wordt D alweer 1!
Haha ja dat snap ik! Wachten is rot. Toen de sterilisatie was uitgesteld (en we niet eens wisten wanneer het wel zou gaan gebeuren) ging de tijd best snel en als je naar een datum toe moet leven kan het echt zo lang duren. Het is echt hoe je jezelf er op in stelt. Hopelijk is het snel december voor jullie en wie weet wil je man toch al wel eerder Vind het ook wel spannend. Hopelijk zit ik mezelf niet voor de gek te houden.
@PotjeGoud bij onze kids zit er wel wat leeftijdsverschil tussen. De oudste (meisje) is 12 en gaat na de zomer naar de middelbare school. De middelste (jongen) is bijna 10 en gaat naar groep 7. De jongste (ook een jongen) is 5 en gaat naar groep 2. Ik moet zeggen dat ik de overgang van 2 naar 3 wel fijn vond door het leeftijdsverschil. Ik had alle tijd voor de jongste als de oudsten op school zaten. Ik hoop dat dat dit keer ook zo mag verlopen. Daarnaast werkte ik toen thuis en nu werk ik in de zorg, dus dat lijkt me nog de grootste uitdaging.
@dorisn ja dat heeft ook zeker zijn voordelen. Maar de andere 3 zitten relatief kort op elkaar. Dus tussen 3 en 4 (als het mag lukken) wil ik dan niet een te groot gat hebben zitten. Maar inderdaad alle tijd hebben voor n kleintje dat is ook wel heel fijn.
Eerst even bijkomen van de afgelopen periode. Merk dat ik erg onrustig ben en dat ik even een stapje terug moet doen en meer tijd voor mezelf moet maken. Ik weet van mezelf dat ik af en toe zulke periodes heb (kom daar helaas nog altijd te laat achter). Ook heb ik best last van het ontpillen. Dat had ik de vorige keren ook, maar nu meer. Nu afgezien van werk zo min mogelijk verplichtingen en mn agenda redelijk leeg houden. Nog 4 weken en dan hebben we vakantie.
Hi dames, Ik was jullie topic even aan het doorlezen en zag veel herkenning. Mag ik mij bij jullie aansluiten om naast het meelezen hier en daar mee te kletsen (tussen alle drukte hier thuis door )? Zal eerst even wat over mijzelf vertellen. Ik ben moeder van 3 kinderen, 31 jaar oud, en sinds kort kriebelt het weer. Zelf had ik verwacht dat het bij 3 zou blijven en dat ik de wens voor een 4e ook niet zou krijgen. Ik riep van kleins af aan al dat ik graag 3 kinderen zou willen krijgen. Nou, die heb ik. En toch is de wens er weer Mijn man was toen ik dit ter sprake bracht eerst heel resoluut: een 4e komt er niet, vergeet het maar! Want: we hebben het al heel druk etc.etc een lijstje van alle bezwaren. Ik snap ergens wel wat hij zegt, maar mijn gevoel zegt wat anders. En druk? Hebben we het toch al. Een beetje drukte er bij kan ik ook nog wel aan, en ik ben inmiddels een ervaren moeder, baby's gaan me tot nu toe prima af . Dus ben ik steeds even aan het peilen of er wat beweging zit in zijn mening, en dat lijkt wel zo te zijn. Ik heb nog geen 'ja', maar ik hoor ook niet meer een 'vergeet het maar'. Ik merk dat hij luistert naar wat ik vertel, over waarom ik dit wil. Mijn andere kinderen zijn overigens 7, 5 en 1. Het blijft dus nog even spannend, maar het zou zomaar zo kunnen zijn dat we binnenkort toch gaan proberen. Toch merk ik dat ik het zelf toch ook wel spannender vind dan de vorige drie keren. Een 4e lijkt toch wel een hele stap, ofzo. Want, 2 is zo'n beetje de norm hier in de omgeving. Met 3 week ik al enigszins af. Dus 4... Ik zie bij jullie ook al voorbijkomen dat mensen daar soms best van wat vinden en het ook nodig vinden daar wat van te zeggen. En het doet je ook aan jezelf twijfelen. Is dat dan écht zo veel, is het tè veel? Ga ik dat redden? Verstand vs. gevoel. Herkennen jullie die twijfel ook, over 'het wel aankunnen' of het niet teveel gaat zijn, en dat je dat nu meer hebt dan bij eerdere zwangerschappen?
@Motherofdragons welkom! Leuk dat je mee komt kletsen. Heb je 3 meiden? En uit welk deel van het land kom je? Ik herken wel dingen die je zegt. Vind het vooral voor de andere kids.. dat het ze een beetje zou belemmeren in bepaalde opzichten. Dat we dan toch weer rekening moeten houden met n kleintje. En dan niet eens zozeer als baby, maar meer als ze iets ouder worden. En ja het zijn hier vooral kennissen enzo die dan weleens opmerkingen maakten van "dit is toch zeker wel de laatste he". Ik trek me er niks van aan. Als het gevoel er is en de middelen zijn er, waarom niet. Er zijn zat gezinnen met nog veel meer kinderen. Maarja dat gevoel vs verstand herken ik wel. Dat blijft bij mij meestal zo tot ik zwanger ben
Nee, 1 meisje en 2 jongens Ik kom uit het westen van het land. En de rest hier? Haha ja die opmerkingen kreeg ik al tijdens de zwangerschap van de 2e, toen mensen hoorden dat het een jongen was. Zo van, oh dan ben je meteen klaar Alsof je er van beide soorten maar 1tje mag hebben En dat wat je zegt, dat herken ik eigenlijk ook wel nu ik erover nadenk. Dat die twijfels vooral bestaan vóór dat ik zwanger ben, daarna eigenlijk minder ja!
Haha oh ja dat ook inderdaad! De oudste is een meisje en de middelste een jongen, toen kreeg ik ook dat soort opmerkingen. "Zo ben je meteen klaar, meer soorten zijn er niet" Maar je hoort ook vaak andersom.. als iemand bijv 2 jongens of 2 meisjes heeft dat ze zeggen van "oh je gaat zeker door tot er een jongen/meisje komt". Gewoon irritant dat iedereen altijd zijn mening maar ongevraagd geeft.
Nou echt he ! Hoe waren jouw (en van de andere dames natuurlijk ook) vorige zwangerschappen? Ik moet namelijk zeggen dat één van de factoren die mij wel echt twijfels bezorgt heeft, is dat ik tijdens alle 3 mijn zwangerschappen zooo misselijk ben geweest. En lang ook. Dus ik zie daar wel als een berg tegenop, mochten we voor nr 4 gaan. Bekkenklachten ook etc. Ik heb het lichamelijk 3x best pittig gevonden daardoor. Maar hoe cliché, wat je ervoor terugkrijgt weegt dan toch zwaarder.
Ik las jouw bericht verkeerd. Ik las Maar hoe cliché, wat je ervoor terug krijgt is nog zwaarder. Lichamelijk ben ik ook 3x er gewoon zo goed als uit geweest. Een bekken wat steeds minder wil, misselijk zijn en ik kreeg in alle 3 de zwangerschappen flinke migraine, een lage bloeddruk en ijzertekort. Ik vind de vraag of ik dat in de huidige situatie kan hebben wel de belangrijkste voor mezelf. Op dit moment heb ik besloten dat het niet het moment is, de situatie is de afgelopen maanden dusdanig verandert dat de kans redelijk aanwezig is dat het moment nog een lange tijd of misschien helemaal niet meer gaat komen. Bij deze ga ik ook stoppen met het volgen van dit topic. Misschien ga ik alle spullen weg doen, misschien is dat nog een brug te ver. Succes dames. Ik duim voor jullie!
Hier 3 pittige zwangerschappen in de zin van vaak overgeven vanaf week 6 tot de laatste dag. Bij de eerste en derde had ik zwangerschapsdiabetes en bij de 2e en 3e bekkeninstabiliteit en erg weinig energie haha. Maar nadat ik bevallen was was het eigenlijk ook meteen over. Vandaag ons meisje haar eerste verjaardag vieren want ze is jarig, geen baby meer maar een dreumes. Jeetje wat is dit jaar om gevlogen!
@Zonnestralen mag ik vragen wat er dan veranderd is waardoor je dit besluit hebt genomen? Ik ieder geval succes met alles en we komen elkaar vast nog wel tegen op het forum. @Johanna01 gefeliciteerd!! De tijd gaat veel te snel. Hier is de jongste vorige week 3 jaar geworden. @Motherofdragons oh ja dat is wel echt zwaar. Ik heb bij de oudste en de jongste wel echt last gehad van overgeven en misselijkheid maar dat was tot zo'n 16 weken. Verder had ik wel gewoon wat standaard kwaaltjes (bij de eerste ook bloedarmoede), maar bij ons was het vooral heel veel stress in de laatste zwangerschap. Ben toen ook mijn vader verloren. Maar de zwangerschap op zich is lichamelijk gezien niet iets wat me tegen houd. (Al is het iedere keer wel een aanslag op je lijf) Bij mij zijn het meer naast allerlei andere "praktische dingetjes" waar ik over getwijfeld heb, het stukje aandacht verdelen, kosten in de toekomst, kindje wel gezond etc. Het blijft toch verstand vs gevoel. Ach ja.. bij ons moet het ook nog maar lukken. Ik met 1 eileider en mijn man heeft net een hersteloperatie gehad. Weten nog niet eens of hij vruchtbaar is.
Haha Hier ook migraine inderdaad, vooral tijdens de 2e zwangerschap. Een kwaal die ik al had helaas, maar even weg was en onder invloed van hormonen weer hevig terugkwam. Ik snap dat die vraag heel belangrijk is inderdaad. Ik moet zeggen dat ik ook heeel veel loop te dubben, of ik het aan ga kunnen. Ik denk het met een 'ja' te kunnen beantwoorden omdat ik zeker geloof dat wat ik 3x gedaan heb en mij prima is afgegaan, ik ook een 4e keer zou kunnen. Maar als ik dan denk aan dat stukje tijd wat ik nu weer terug heb nu de jongste bijna 2 is, dat stukje avond als hij in bed ligt waarin ik nog wat dingen kan doen, in combinatie met mijn studie en de andere kinderen die ook aandacht verdienen, dan ga ik toch twijfelen. Ga ik dat allemaal redden? En lichamelijk, ga ik dat trekken? Jammer dat je het topic verlaat, maar ik snap het helemaal hoor. Succes verder!
Gefeliciteerd nog! En heel herkenbaar ja, al die klachten. En inderdaad, ook hier meteen over na de bevalling!