Oh wauw, dat lijkt me heel zwaar een overlijden van een dierbare tijdens de zwangerschap. Kan me voorstellen dat dat erin hakt. En inderdaad, hier ook dat soort twijfels. Ik heb er al 3, moet ik mijn zegeningen niet tellen? Aandacht verdelen inderdaad, mijn studie, stukje vrijheid wat ik net weer terug heb in de avonduren als de jongste op bed ligt. Hij heeft ook het 1e jaar niet doorgeslapen, de nachten trek ik nu weer lekker door. Kan ik dat er zo kort op weer hebben? etc. Maar het gevoel blijft lonken. En dan denk ik, ook dit gaat wel weer lukken, ik heb het eerder gedaan Maar toch heb ik niet het gevoel dat ik voor mezelf al een knoop heb doorgehakt, ook omdat mijn man heel erg twijfelt. Ah ja, ik snap dat dat het extra spannend maakt dan. Hopelijk loopt alles gewoon voorspoedig en mag het snel lukken voor jullie!
Dankjewel! Ik hoop het ook. Maarja ik sta er toch wel nuchter in hoor. Het zou mooi zijn als het lukt, maar de kans is er natuurlijk ook dat het niet meer lukt.. Ik ben nu in ieder geval ongesteld geworden, dus dit is weer dag 1. Ik snap je twijfels hoor! Inderdaad ook dat stukje van tel je zegeningen, meer tijd voor jezelf en elkaar. Alles past makkelijk in het huis, in de auto, alles is gewoon op de rit. Je kunt ze alles geven, alles loopt gewoon. Hier slaapt de jongste eigenlijk pas sinds kort af en toe een nacht helemaal door in haar eigen bed. Dus qua slecht slapen.. Ik weet er alles van. maar ja dat is ook weer tijdelijk. Nadeel van weer een babytje vind ik wel dat de oudste zich dan weer aan moeten passen aan de jongste. bijv met het zwembad nu in de tuin, dat is dan weer aangepast op de jongste. Dan al helemaal weer.. en met uitjes en aandacht. Maarja ze vinden het natuurlijk ook heel erg leuk.
Oh jesus! soms heb je van die momenten.... dat de vonken er vanaf Spatten tussen jou en je partner... en je “vergeet” er wat bij te pakken... Waar we eigenlijk altijd mega voorzichtig zijn.... hebben we dus deze maand 2! keer onveilig gevreeen.... En nu ik aan t narekenen ben was de tweede keer vlak voor eisprong... Hoewel die vierde nog steeds een wens voor de toekomst is.... zit ik momenteel ongelooflijk in spanning!!! Hoewel t nu nog twee weken ongeveer duurt tot ik weer ongesteld moet worden... Worden twee mega lange weken.....
Precies ja, het vergt weer wat aanpassingsvermogen van het hele gezin natuurlijk! De andere kant van het verhaal is dat ze het inderdaad ook weer heel leuk vinden! Vooral de oudste (dochter) hoopt nog steeds vurig op een zusje haha. Al heeft ze dat natuurlijk niet voor het kiezen, dat heb ik haar ook uitgelegd dat dat niet zo werkt. Maar ik begrijp haar. Ze heeft twee broertjes en alles wat er in de omgeving de afgelopen jaren geboren is, zijn allemaal neefjes Ze voelt zich nogal alleen als meisje zijnde Hoe oud zijn jouw kinderen eigenlijk, weet niet of dat al ergens stond hoor maar kon het niet vinden
@Motherofdragons haha ja dat snap ik wel van haar. Broertjes zijn toch anders dan zusjes Zo hoopt mijn zoontje echt op een jongen. (Hij is de enige jongen en mijn zussen hebben ook allebei 2 meiden) Ik heb ook al uitgelegd dat je dit niet kunt kiezen De oudste wordt eind deze maand 7, de middelste is 5 en de jongste is pas 3 geworden.
Ik kreeg helemaal geen meldingen meer van dit topic! Maar zie dat er nog best wat is afgekletst. Wij zitten in ronde 6, 7 juli mn NOD. Dus heel geduldig rolleyes:) aan het afwachten..
Hallo allemaal. Ik heb hier nog nooit een berichtje geplaatst. Ik hoop dat ik mag meekletsen. Wij zijn inmiddels bijna een half jaar bezig om zwanger te raken van ons 4e kindje. Ons leeftijdsverschil word wel groot met onze andere 3. Onze zonen zijn 15 en bijna 13 jaar oud en onze dochter 9. Ikzelf ben 35 Jaar en het begon bij ons beide te kriebelen... is het echt over??? Of als we nog willen moet het nu of nooit. Ik.schommel een beetje tussen de leeftijd van de gemiddelde mamas in. Ik kan niet meer meepraten met de baby en peuter praat. En als je een puber hebt die net is aangenomen voor zijn eerste baantje heb je vaak ouders van 45/50 jaar daar zit ik weer onder kwa leeftijd. De keuze was niet altijd makkelijk, en ging niet over 1 nacht ijs zeker niet met oudere kinderen al.. maar God wat mis ik de tijd.
Hier ook geen meldingen meer Welkom @nieuwe dames! Ik zit inmiddels in ronde 3 voor ons vierde kindje. Denk 9 juli bij NOD Wij zijn er wel over uit dat zij of hij meer dan welkom is. Al zou het voor ons wel een kers op de taart zijn en zonder kers is de taart ook al meer dan geweldig Wij maken er dan ook geen moeten van, we gaan door tot ik 35 wordt...en dat is begin volgend jaar. Voor ons is de babytijd nog vrij vers, onze dochter slaapt ook nog ‘s middags. Dus echt een stapje terug qua vrijheid wordt het niet. Mij lijkt het dus echt zalig om later 4 kinderen aan tafel te hebben. En zit soms zelfs al stiekem te dromen dat het misschien wel een tweeling is! Dan stop ik gelijk met werken hahaha
@tafeltent spannend!! Ga je op je nod testen of al eerder? @michele25 welkom! Snap dat het dan lastiger is om een klik te vinden met mensen. Mensen met jonge kinderen praten toch ook veel over baby/peuter dingen en als je dan al pubers hebt, heb je weer hele andere gespreksstof denk ik haha. Mijn zus zei van de week nog tegen me "geniet er van zolang ze zo klein zijn. Voor je het weet is het voorbij" pfff de tijd gaat ook veel te snel. Wat vinden je andere kids er van, dat jullie voor een vierde willen gaan? Of weten ze het niet? Verder geen praktische obstakels qua ruimte in huis enzo? Was je van de andere 3 snel zwanger? @LiefenLeed Oh spannend!! Nu op het wachtbankje dan. Hier is het ook wel zo, de wens is er. Maar we zijn ook al heel blij met wat we nu hebben. Scheelt wel dat je nog in het ritme van jonge kinderen zit. Hahaha de kans op een tweeling wordt wel groter met de leeftijd he. Ik vind het moeilijk, de wens is er helemaal en het lijkt me ook zo mooi. Maar af en toe heb ik ook wel een soort van twijfelmomenten. Het lijkt wel een soort koudwatervrees ofzo Soms weet ik ook niet wat ik met mezelf aan moet hoor. Merk ook dat het heel erg samen hangt met mijn cyclus.
Hey ja van alle 3 de eerste ronde.. nu denk ik man wat een mazzel heb ik gehad toen. Nadat wij eruit waren we hebben het eerst met onze kinderen besproken over onze plannen. De oudste van 15 zit er niet op te wachten, vind t ook geen groot probleem ofzo maar voor hem hoeft t niet. De middelste en jongste speculeren over een broertje of zusje. Mijn dochter wil na 2 broers graag een zusje haha. Mijn oudste 2 zijn amper nog thuis, mijn dochter begint ook steeds vaker weg te gaan naar vriendinnen.. dus paniek in de tent... geen knuffelmomenten meer bijna... en ben je op elkaar als man en vrouw weer aangewezen. Ook heel fijn hoor en ik kan nu weg wanneer ik wil en moet... maar ben er nog niet klaar voor.. dan erbij heb ik een eigen kinderopvang en is t some moeilijk als kindjes naar huis gaan lol.
maar ook soms wel twijfels hoor... elke maand als t niet is gelukt denk je aan het feit.... gaan we nog verder of laten we het zo..
Ja inderdaad.. dan denk je van moeten we niet blij en tevreden zijn met wat we hebben. Wat ik bij mezelf ook merk is dat ik vanaf mn eisprong tot aan nod beheerst het mn leven zo.. ben er dan continue mee bezig in gedachten Dat van meer tijd voor elkaar en voor jezelf hebben dat herken ik wel. En daarbij ook meer tijd voor de kinderen individueel.. zo zijn er 100 redenen te bedenken dat het zo "genoeg" is, maar toch blijft dat gevoel er he
Oh dit is zo enorm herkenbaar, ik word af en toe helemaal gek van mezelf Ik heb dit serieus nog nooit zo moeilijk gevonden als nu. Bij de vorige drie was er toch een soort gevoel van, ja, dit gaan we gewoon doen no matter what... En nu? Ik word heen en weer geslingerd van de ene naar de andere gedachte. Het ene moment ben ik zo overtuigd van het feit dat ik dit nog een keer wil en dan word ik bijvoorbeeld in de ochtend wakker en dan denk ik, nee, ik moet blij zijn met wat ik nu heb en met hoe alles nu gaat. Het loopt nu allemaal soepel, straks ben ik weer 9 maanden hondsberoerd, en daarna weer een hele pittige babyperiode. Ik weet het gewoon écht even niet af en toe. Moeilijk hoor. Wat is dan wijsheid hè...
Leuk dat je mee komt kletsen! Ik kan me dat heel goed voorstellen ja, dat je die tijd dan gaat missen. Ik moet er ook echt nog niet aan denken om deze tijd straks te missen als ze groot zijn. Misschien dat ik daarom de 'kleine kinderentijd' steeds weer een beetje wil verlengen haha.
Hier ook meer dat hoor, geen moeten, ik ben al enorm blij met wat ik heb. Maar ik zou er wel voor open staan (al ben ik er dus nog niet helemaal uit en man zeker ook nog niet.) De jongste is bij ons echt net 2 geworden, dus die slaapt ook nog overdag. Maar hij heeft wel gewoon nu echt lekker een ritme te pakken. 's avonds rond 7 uur naar bed en de volgende ochtend rond 6 uur weer wakker. Dan rond 12 uur een middagdutje. Je kent het wel. Gewoon een lekker ritme waarbij je zelf de avond ook weer voor jezelf hebt en in de middag even je handen vrij hebt als hij op bed ligt. Dát vind ik echt enorm fijn. Ondanks dat je dus inderdaad nog wel rekening te houden hebt met slaapjes etc. En nog echt in de kleine kindjes zit. Maar een baby is wel weer echt even andere koek. De jongste heb ik echt enorm veel gedragen in de draagzak, kon ik echt niet wegleggen in de box of zijn bedje, hij wilde echt continu bij mij. Heeft echt lang geduurd. Aan de ene kant echt van genoten (want ik dacht, dit is mijn laatste, ik geniet er nog even lekker van) maar aan de andere kant, kan ik dat nu nóg een keer, met nog 3 kinderen erbij die ook aandacht nodig hebben?
Inderdaad, er zijn héél veel redenen op te noemen om het niet te doen. Dat is ook één van de belangrijkste redenen die mijn man noemt. Hij vindt het zo fijn om weer wat meer aandacht van- en tijd met mij te hebben. Hij vindt dat enorm belangrijk voor onze relatie. Dus dan denk ik wel ja, oei, straks legt het inderdaad wel een druk op onze relatie als we besluiten er wel voor te gaan. Maar ja, bij de andere 3 is het toch ook weer goed gekomen na die eerste echte intense drukke babytijd, die aandacht voor elkaar Kortom, ik weerleg iedere twijfel wel weer met een oplossing en andersom...
@Motherofdragons oh dat is ook allemaal heel herkenbaar wat jij zegt Ik ben in ieder geval blij om te lezen dat ik niet de enige ben hahaha. Heel vermoeiend is dat hè, dat verstand vs gevoel. De tijd voor elkaar is ook belangrijk en dat is nu net weer een tijdje terug en wordt steeds makkelijker. Jongste slaapt nog niet eens altijd door, maar gaat al veel beter dan eerst. Als dat weer van voor af aan begint, legt dat ook wel druk op onze relatie. Je wordt prikkelbaar door slaaptekort. Maar ja zoals jij zegt... het is allemaal tijdelijk. Mijn man heeft zelfs die hersteloperatie gehad maar de laatste tijd heb ik ook allerlei vage lichamelijke klachten, waardoor ik dan twijfel of mijn lichaam wel nog n zwangerschap zo goed aan zou kunnen. En dat vindt mijn man dan wel echt het enige twijfelpunt. Hij is zzp'er en heeft sinds 1 juli dus geen "opdracht". Hij heeft wel al allerlei dingen lopen en we kunnen zo nog wel een tijd vooruit, maar ik vind het toch een extra risico. Hij ligt er niet wakker van, maar ik merk toch dat het bij mij wel meetelt. Nu is de jongste 3, als het nodig is kan ik nu makkelijker gaan werken, dan als we weer een babytje zouden hebben. Het voelt soms gewoon als een groot risico ofzo? Nu is alles op de rit en loopt alles. Daarbij denk ik soms ook van oh jee.. Wat als het echt een zorgenkindje wordt. Wat doe je de rest van je gezin dan aan.. Ik moet zeggen een babytje enzo lijkt me echt heel mooi voor het laatst, maar het lijkt me vooral mooi na de babytijd en de toekomst. Maarja een keer moet het worden afgesloten.. er komt een tijd dat er een nieuwe fase aanbreekt in het leven natuurlijk, anders kunnen we aan de gang blijven Maarja het blijft moeilijk. Ik heb momenten dat als ik zwangere zie dat ik denk ahhh.. Ik wil ook. En ben je er nog niet helemaal klaar mee denk ik Dat gevoel he..
Hier kunnen we uitslapen, gaan wanneer we willen... en tv chillen... maar ben ik daar met mn 35 nog niet te jong voor... ik heb de twijfels meestal zodra ik mn menstruatie weer heb. Dan 2 weken laat ik alles los tot we weer kort voor t ei zitten en dan begint t weer te kriebelen en de hoop dat 2e streepie te plassen. Ok vervolgens weer van voren af aan te beginnen haha. 10 Jaar geleden was ik zwanger... hele andere tijd was het toen.. andere dingen te koop. Het lijkt me leuk het nog eens mee te maken nu en sommige dingen dan anders te doen.
Hahaha ja precies dat! Ik zit nu op dag 5 van mn cyclus.. dus dat zijn ook vooral mijn twijfel dagen Als het goed is, heb ik woe 8 juli mijn eisprong.. gelukkig gaan we die maandag er na op vakantie. Lekker wat afleiding Maar waarschijnlijk sturen we volgende week ook het zaad op voor controle. Misschien is mijn man wel niet meer vruchtbaar, dan is er niet eens een keus meer natuurlijk. Even afwachten.. Wat zou je nu anders doen ten opzichte van 10 jaar geleden? Daar ben ik wel benieuwd naar.