Ja echt deprimerend. Zo jong en dan al zo asociaal. Ik denk dat er geen schade is (heb niet heel intensief gekeken) maar dat iemand dat zou doen, daar ben ik dan zo van over de zeik dat ik er vannacht van wakker heb gelegen. Tijd om het te laten gaan!
Een jongen in groep 6 die begin van het schooljaar de diagnose ASS heeft gekregen en zijn moeder wil niet dat hij dat weet. Jongen loopt al jaren tegen dingen aan, waar nu een verklaring voor is. Hij zal zich altijd anders blijven voelen en weet niet waarom
Ja wel tijd om het te laten gaan, maar ik denk dat menigeen hier wakker van zou liggen hoor. De brutaliteit! Ik weet niet wat ik zou doen als er iemand aan de deur komt dat Ies of Luc dit heeft gedaan
Hoe heeft ze dan die testen kunnen doen? Onze oudste was vorig jaar echt opgelucht toen hij hoorde waarom hij zich anders voelt, dat hij niet gek is etc maar dat het komt omdat hij ass heeft en dat daardoor zijn hersens anders werken dan bij de meeste
Er is wel benoemd dat hij wat testjes ging doen zodat ze op school beter snappen hoe hij denkt. Een kind heeft natuurlijk geen idee dat daar ook "iets" uitkomt natuurlijk. En wat jij zegt herken ik bij mijn kinderen ook. Ze benoemen het nooit zo specifiek maar snappen wel wat ze hebben en dat sommige dingen daardoor anders/minder makkelijk gaan. Of juist makkelijker
Wat vreemd waarom zou je geen verklaring geven voor iets waar je niks aan kan doen. Misschien dat er juist dingen op zijn plek valt.
Nou dat snap ik dus ook niet. Ik begreep wel dat het initiatief voor de onderzoeken met klem vanuit school kwam, moeder vond het nergens voor nodig. Ik denk dat zij het gewoon niet wil inzien/ongelijk toegeven.
Dat is echt bij ieder kind anders hoor. Mijn zoon van net zeven had ik het ook nog niet verteld, omdat ik het gevoel had dat hij zelf niet beseft dat hij anders is. Ik dacht laatst, ik zal eens voorzichtig vragen of hij wel eens heeft gemerkt dat hij wat anders is dan andere kinderen. Hij moest daar even stevig over nadenken en zei toen twijfelend "Ik denk dat ik langer onder water mijn adem in kan houden dan andere kinderen" Dus ik probeer het binnenkort wel weer een keer, maar voor hem hoeft het nog niet hoor.
De dag begon erg vroeg vandaag.... Wij naar Zwolle gereden om wat cultuur te snuiven in de stromende regen. Ik bleef hysterisch gillen hoe leuk het daar wel niet was. Na uren gelopen te hebben, voor mijn gevoel, plof ik meer op terras en bestel een rose. Had ik nml echt zin in. Zegt mijn man tegen de ietwat raar kijkende bediening....2 dubbele espresso’s hè SCHAT?! ... Ow het is 11:30....ja goed idee
Haha fantastisch, die bediening moet hebben gedacht: die vrouw heeft een drankprobleem en haar man neemt haar in bescherming.
Wijntje bij de lunch kan prima, lunchen om 11.30 uur, beetje vroeg, maar kan wel. Dus, niks geks aan wijntje om 11.30 uur
Is het niet de angst voor een label? Wij hebben ook goed moeten nadenken voor we het onderzoekstraject in gingen. Advies kwam van de kinderarts in ons geval. Met name mijn man had heel erg het beeld van. Dan wordt er een etiket op zijn hoofd geplakt en voortaan anders behandeld of niet voor vol aangezien. Maar onze ervaring is intussen ook dat je van de ggz een heel goed advies krijgt over hoe met het kind om te gaan. Wat het kind nodig heeft. En eventueel vervolgcursussen voor het kind om met zijn eigen anders zijn om te gaan. Kan het zijn dat het advies voor deze jongen juist is geweest om het niet expliciet te benoemen. Maar dat ze wel allerlei andere dingen voor hem doen om er beter mee om te gaan. Die jij misschien niet ziet, maar voor hem wel werken. Ik probeer er maar een positieve draai aan te geven
Alles is mogelijk. Maar ik ken deze moeder al jaren en een kind met een label past niet in haar straatje. Vanaf de kleuterklas wordt al geadviseerd er iets mee te doen. Werd ook al benoemd (vertelde moeder zelf) dat de aansluiting met andere kinderen heel lastig was, maar zij wuifde dat weg, vond ze onzin.
Misschien juist als je het weet dat je er iets mee "moet" doen. Kop in het zand steken is dan gemakkelijker.
Ik snap dat echt niet ,mijn zoon had al heel jong de diagnose (2.5) en ik had zelf al veel eerder het gevoel dat er "iets" was....juist dankzij die diagnose kan ik me inlezen/beter inleven in wat het inhoud voor hem.Je helpt je kind echt niet als je de diagnose ontkent of je kind niet verteld waarom zijn hoofdje anders werkt ,heel zielig voor het kind.