Maar nu beïnvloed je het 'lieve onschuldige, kleine' kindje toch eigenlijk ook al? De manier van hoe je over voetbal praat hier, zal je wellicht ook naar hem overbrengen. Nee, niet nu al misschien, maar hij zal zeker later merken, als je er in blijft staan zoals nu, dat jij het een stomme sport vindt. En het kan ook zo zijn, dat hij het wél graag wil (en helemaal uit zichzelf of door zijn beste vriendjes e.d.) maar geen toestemming voelt omdat jij er zo tegen bent. Bij meisjes geldt trouwens hetzelfde hoor. Zodra je daarvan zwanger bent, krijg je dingen te horen als 'haartjes vlechten, roze, ballet, staartjes, jurkjes' en wat nog meer. Bij mij zei er ook iemand dat mijn meisje misschien wel voetbalster werd. Geen enkel probleem als ze dat wil. Misschien neem je het allemaal een pietsie te serieus of trek je het je te erg aan? Misschien zeggen mensen het alleen maar omdat ze met je meeleven als jij 'heel blij' vertelt dat je hem voelt schoppen. Ze bedoelen het vast positief, maar omdat jij voetbal op z'n zachtst gezegd niet leuk vindt, ga je het denk ik een beetje generaliseren of betrekken op je kindje.
Ja klopt, jezelf/je kind mooi maken. Nageltjes lakken etc. wat sommigen verstaan onder ‘typisch meidendingen’.
Mijn moeder zei het laatst tegen Ies. Luc lag in bed en ze hadden even het rijk alleen. Zegt mijn moeder tegen Ies; 'zo, gaan we even lekker tutten' Dus ik zei; 'mam, alsjeblieft'
Mijn onpopulaire mening. Ik heb minder met baby's en kleine kinderen dan met iets grotere kinderen. Ze zijn echt wel lief en schattig, maar in het zwembad vandaag bijvoorbeeld ben ik dolgelukkig dat ik van de glijbanen af kan met mijn kinderen en dat ze zichzelf grotendeels om kunnen kleden ipv dat ik zit te zorgen en verzorgen in het babybadje. Ik heb volgens mij als één van de weinige moeders totaal geen moeite om die fase definitief gedag te zeggen
O ja, dat was ook erg grappig toen ze hem een beetje dom noemde. Die link had ik even niet door, maar het was duidelijk wat Maxima met “een beetje dom” bedoelde, dus ja, dan ben je idd een beetje dom als je in het verhaal van de Nigeriaanse prins trapt .
Nope. Hier een metgezel. Ik vind het nu zoveel leuker! Doe mij maar een puber. Lekker zelfstandig, kan precies zeggen wat hij wil. Heerlijk. De jongste is 8 en dat is ook prima, vind het steeds leuker worden sinds ze van dat hele kleine af zijn. Na een jaar of 4/5 ofzo.
Nee hoor, ik vind baby's bij een ander heel leuk, maar ben dolblij dat die fase voorbij is. Mini gaat bijna naar school en ik kan niet wachten. Ik heb er wel wat moeite mee dat maxi na de vakantie naar de middelbare school gaat. Ik heb een beetje het gevoel dat ik hem voor de wolven gooi, maar tegelijkertijd zie ik dat hij er (ook al is hij zelf ook doodzenuwachtig) klaar voor is. Maar afscheid van school vond ik wel emotioneel, zeker omdat het allemaal dit jaar zo gek verliep.
Ik vind baby's héérlijk. Heb enorm genoten van de babytijd. Maar ik geniet net als jij ook enorm van de vrijheid die grotere kinderen (nu 8 en 5) met zich meebrengen (smeer zelf maar een beschuitje en ga samen spelen, mama draait zich nog even om)... en die gesprekken en ideeen, samen dingen ondernemen, geweldig! De beslissing om het bij twee te laten is hier gebaseerd op verstand, terwijl ons gevoel anders zei. Maar inmiddels wil ik ook niet meer terug naar dat 24/7 zorgen, ogen in je achterhoofd, peuter driftbuien. Ik ben een moeder van basisschoolkinderen, en het is goed zo.
Bij mijn oudste kon ik hem wel groot kijken... Bij mijn jongste geniet ik intens van zijn baby-zijn. Heerlijk dat knuffelbare en kraaien etc. Misschien ook omdat het de laatste keer is
Nou dat valt nog mee. Mijn moeder zei laatst ‘de was doen is meer een klusje voor meisjes’ (zoon wou helpen)
Ik heb ook niet veel met baby’s. Hartstikke schattig hoor maar vooral bij een ander Ik vind het heerlijk dat mijn kinderen groter worden; al is Luc nog wel best een kleintje. Maar hij kan al zoveel meer dan een jaar geleden. Super fijn! Ik las gisteren op fb een verhaal van een kennis van mij. Die zei iets in de trant van dat het wat minder snel mag gaan. Dat ze niet te snel moeten opgroeien en groot worden. Ik ben dan in staat om er een kots-smiley onder te zetten. Ten eerste omdat elke fase leuke kanten heeft en ten tweede omdat ik persoonlijk heel slecht tegen die hashtags kan van: ‘please stay little’ en ‘don’t grow up so fast’ en ‘stay this small forever’ *braak*
Ja ik heb ook voor zowel zoon als moeder even heel duidelijk gemaakt dat ik dat de grootste nonsens vind die er is
Oooh ik ben het volledig met je eens! Ik kan de jongste wel groot kijken! En hij is echt wel lief en schattig hoor, maar ik kan niet wachten tot hij naar gr 3 gaat
Dat laatste heb ik ook wel hoor bij m'n jongste. Hij zou de jongste blijven (ondanks dat ons meisje enorm gepland is uiteindelijk haha) Het ging allemaal zo snel en echt genieten van zijn baby tijd heb ik niet gekund, dus ging alles zo snel en hij werd ook echt heel groot ( hij was 27cm bij de geboorte) Maar man ik vond hem zo'n leuke en schattige baby. Toen nog zo zorgeloos en vrolijk en nu... Met z'n gedragsproblemen etc vind ik er soms weinig leuks aan 
Dat heb ik wel een beetje. Dat ik wel extra geniet van die lekkere dikke kleine plofvoetjes van Luc ❤️ Laatst zei ik tegen mijn man; ‘zullen we niet toch...’ En toen begon ie over hoe bang ik was tijdens de zwangerschappen voor m’n oog, wéér die hoge bloeddruk, het slaapgebrek, enz. Ja, toen wist ik het weer
Dat laatste snap ik hoor. Tenminste; ik heb geen kindje met gedragsproblemen maar wél een stiefkind met een gebruiksaanwijzing. Dat was, toen ik een relatie met zijn vader kreeg, ook zo’n schattige baby. En nu.... nu weet je af en toe echt niet hoe je met hem om moet gaan