@PlainJane Ook al was het eenmalig, deze foto met jullie kat is wel super schattig!! En die foto daarna.. wat ligt hij lekker te kijken zeg! Echt een knapperd! @xxxsimoneee ik weet niet of je het al geprobeerd hebt, maar inbakeren werd meneer bij ons ook helemaal gefrustreerd van en maakte het niet beter op. We hebben toen een swaddle up aangeschaft en daar heeft hij het de eerste 5 dagen echt super goed in gedaan, een wereld van verschil qua slapen 's nachts. Twee dagen geleden had hij weer moeite met slapen en toen hebben we hem juist weer uit gedaan en dat ging toen weer heel erg goed. Het is dus een beetje aankijken wat hij nodig heeft en dat is een beetje zoeken en kan iedere nacht verschillend zijn, maar ondanks dat, ben ik wel heel blij dat we deze hebben aangeschaft.
Precies dit! De nachten gaan prima, maar overdag/ ‘s avonds... pff de foto is nu de situatie. sinds dat hij wakker is wil hij alleen maar bij mij liggen. Vanochtend al een paar keer een flesje aangeboden, maar hij drinkt ze maar voor de helft leeg. Ritme is hier ook ver te zoeken! M’n mascara van gisteren zit tot aan m’n kin, want gisteravond heel de avond met baby bezig en ik zit nog in m’n huispak en de was ligt er ook nog steeds... Zo’n dag is het vandaag, we moeten er maar even doorheen!
Wij hadden gisteren een uitzonderlijk goede dag. We zijn er voor het eerst 'op uit' geweest, met uitzondering van de wandelingetjes in de wandelwagen hier in het park. We zijn bij mijn schoonmoeder op bezoek geweest en hij vond de auto rit in het begin maar een beetje raar en lag heel bedenkelijk te kijken, zo van: wat ga je me nu weer aan doen... Bij oma heeft hij een tijdje ook nog zo gekeken en op een gegeven moment werd hij toch wat onrustig, dus ik dacht: ja, dat was het dan... Maar uit het niks werd hij helemaal zen en is hij bij zijn oom in slaap gevallen, maar echt in coma. Op een gegeven moment besloten we dan toch maar spontaan te blijven eten. Hij bleef slapen, ook al had hij eigenlijk al zijn flesje gemogen. Toen heb ik hem in de wandelwagen gelegd met de volle overtuiging dat hij daarvan wakker zou worden en dat we om beurten moesten eten. Hij deed wel even zijn ogen open, maar sliep daarna gewoon verder. Wij hebben zowaar rustig samen kunnen eten. Ik stond versteld. Daarna rustig een schone luier en een flesje, hup weer slapen, al slapend de maxi cosi en de auto in. We stonden versteld. Natuurlijk was hij daarna wel de hele avond en nacht onrustig en overstuur en ook vandaag weer moeite met slapen en alleen zijn. We merken nu deze week ook echt (helaas) dat hij een voorkeurshouding krijgt... Zo raar, van compleet zen en een uitzonderlijk makkelijke baby, naar compleet onrustig. Maar ach.. over het algemeen doet hij het eigenlijk hartstikke goed en is dit allemaal normaal en hoort het erbij (maar dat moet ik mezelf wel een paar keer per dag zeggen als hij weer zo onrustig is haha)
Even iets heel anders; gaan jullie partners al alleen op stap? Naast werk dan natuurlijk.. Als in naar de sportschool, uit met vrienden, dat soort dingen? Ik merk dat ik het niet zo goed kan handelen als ik de hele dag alleen ben geweest met baby dat hij dan weg gaat. Het is tot nu toe de afgelopen weken elk weekend raak; uitje hier, drankje daar. Ik voel me een beetje overdreven hormonaal op dit onderwerp Hij heeft bijna direct zijn oude leventje weer opgepakt (wat hij mij zeker zal tegen spreken, want; hij blijft toch niet weg tot de volgende ochtend?..), dat rijmt niet zo goed met mijn gevoel. Ik gooi mijn overdreven reactie op hormonen hoor, maar voor nu zit het me even goed dwars.
Dit is oh zo herkenbaar.... baker jij overigens nu in of niet? Ik weet soms ook niet meer waar k goed aan doe. Maar tegenover mijn zoontje van 4 kan ik gewoon niet continue met dr zitten.. partner is vrijwel nooit thuis zowel overdag als savonds niet. Dus doe alles alleen en t huishouden komt dus ook op mij alleen aan.. ik hoop zo dat we snel een ritme pakken en dr weer rust in t huis is.. ik heb een boek gewonnen, baby in een droomritme. Maar hier kom ik niet goed uit, hier staat een slaap en voedschema in ook voor baby’s van 7-12 weken, maar dan zou ze elke 3 uur moeten eten en kom ik overdag al op 6 voedingen uit. Heel het wakkertijd ritme gaat er ook uit want ja ze slaapt slecht dus is al kei moe na de fles. Maar slapen ho maar
Ik herken dit zo, schaam je vooral niet. Mijn vriend is doorweeks werken zowel overdag als savonds, en dan zaterdag hele dag overdag. Tis nu zelfs al zover dat ie vaak na t eten direct weg ‘moet’ dus kan ik koken in onrust, eten in onrust opruimen in onrust oudste douchen in onrust daarna gehaast een boekje lezen omdat madame boven echt besluit niet alleen te willen slapen. En dus blijft huilen. En dan denk je rust nee dus dat heb ik alsk uitgeput rond half 11-11 na bed ga om vervolgens tussen 2-3 weer wakker te worden. As zaterdag besluit ie savonds naar vrienden te gaan drankje doen en darten want ja hij heeft t zo zwaar!!!??? En alsk er iets van zeg ben ik t zeikwijffie
Oh ja herkenbaar van die mannen! Maar mijn vriend en ik hadden het zo al vantevoren afgesproken. Hij had geen grote kinderwens meer na zijn twee zoons(daarvoor al niet) en zat er eigenlijk totaal niet op te wachten omdat voor hem eindelijk de vrijheid weer begon. Dus hebben we afgesproken dat we elkaars behoeften goed in de gaten houden. We zijn ook al tien jaar bij elkaar dus dat weten we onderhand wel. Maar we wonen dus niet samen, hij helpt niet 's nachts, hij slaapt hier af en toe en doet gewoon zijn dingen nog. Dus zo is hij afgelopen weekend gewoon met een vriend het hele land door geweest, gaat ie uit eten, naar verjaardagen en feestjes en ik zorg voor Nora. Maar ik voel er geen frustratie voor want zo hadden we het ook afgesproken. Zou het echt mega zuur vinden als dit niet de afspraak was. Denk dat ie dan blij mag zijn dat ik hem niet had vermoord in zijn slaap of dat ik de sloten vervangen had als ie weer lekker avondje weg was whaha. Dus denk goed om de verwachtingen naar elkaar uit te spreken??? Hij mag alleen niet zeggen dat ie moe is en ik heb tegen hem gezegd dat ik even niet aan hem denk qua verzorging. Dus dat hij voor zichzelf moet zorgen de komende tijd.
Oh wauw, dat klinkt heel vervelend! Het voelt echt alsof ik hem iets ontneem als ik zeg dat ik wil dat hij bij ons thuis blijft.. Nou is hij wel vaker thuis dan jouw man zo te lezen, die werkt wel heel veel! Ik zou snel uit gaan van een boek of er iig uithalen waar jij iets mee kan. Je hoeft je niet aan alles te houden wat ze schrijven. Zo heb ik dit keer niet het oei ik groei boek gekocht, wat ik bij de eerste wel had, maar ik klampte mij helemaal vast er aan. En elke keer als er weer een sprongetje naderde werd ik al depri van het idee, want dan werd onze huilbaby een nóg ergere huilbaby.. Dit keer laat ik het maar wat meer over mij heen komen. Maar eerlijk is eerlijk, ook zonder huilbaby vind ik zo’n eerste sprongetje weer pittig!
Oh wauw, dat klinkt heel vervelend! Het voelt echt alsof ik hem iets ontneem als ik zeg dat ik wil dat hij bij ons thuis blijft.. Nou is hij wel vaker thuis dan jouw man zo te lezen, die werkt wel heel veel! Ik zou snel uit gaan van een boek of er iig uithalen waar jij iets mee kan. Je hoeft je niet aan alles te houden wat ze schrijven. Zo heb ik dit keer niet het oei ik groei boek gekocht, wat ik bij de eerste wel had, maar ik klampte mij helemaal vast er aan. En elke keer als er weer een sprongetje naderde werd ik al depri van het idee, want dan werd onze huilbaby een nóg ergere huilbaby.. Dit keer laat ik het maar wat meer over mij heen komen. Maar eerlijk is eerlijk, ook zonder huilbaby vind ik zo’n eerste sprongetje weer pittig! Inbakeren heb ik wel geprobeerd, maar baby vindt het verschrikkelijk. Ik kan hem wel straks in stoppen onder z’n dekentje hij bijna slaapt, maar hij wordt woest in de Puckababy slaapzak. Terwijl ik weet hoe erg het hem kan helpen.
Oh maar hij weet hoe ik er over denk hoor! Alleen heeft hij het een soort van “nodig” heb ik het idee. Als een uitlaatklep. Maar dan denk ik oké, ga dan één keer in de zo veel tijd helemaal los, maar ga niet elk weekend op pad. Hij wordt dit weekend potverdorrie 40, dan heb je dat toch allemaal wel een beetje gehad?! Maar ik begrijp het ook niet, want ik ben nooit zo van het uitgaan geweest. Dus misschien ligt het daar aan.
Mijn man sport wel weer gewoon 2 avonden in de week van +/- 19 tot 22. Ik stoor me daar niet aan maar heb dan ook mijn moeder doordeweeks in huis om mij te helpen met boodschappen/was etc. Waar ik me dan weer wel aan stoor is dat manlief snachts zijn 'radertjes' voor babygeluiden uit zet. Hij hoort haar dus niet, niet als ze geluidjes maakt maar soms ook huiltjes niet. En hij denkt volgensmij dat het best chill is om de hele dag niet naar je werk te hoeven en te babyknuffelen. Hij vergeet alleen dat borstvoeding geven ook best hard werken is en dat me dat meerdere keren per dag véél tijd kost. Maar al met al hebben we geen klagen. Madame laat ons snachts regelmatig 6 uur aan 1 stuk slapen, amen!
Ja achja ik had me er in de zwangerschap al op ingesteld het hele baby gebeuren is niks voor hem. Heb hem duidelijk aangegeven dat ik vanaf volgende week wil dat ie weer meer savonds thuis is zodat ik ook de kleine meid meer kan helpen in slaap te komen in haar eigen bedje. Nu ren ik de kont onder mn romp vandaan om het zomaar te zeggen. inbakeren (swaddle me) heeft totaal geen zin hier, en de ergobaby soort puck a baby met handjes vrij int zakje werken hier eigenlijk beide ook niet. Stug geprobeerd maar ze word er gewoon echt niet blij van. Maar als ik haar ‘los’ neerleg zwieren de handen en voeten overal heen waar ze ook weer gefrustreerd van raakt. Ik hoop dat het nbog steeds bij t sprongetje hoort, en dat t gauw over is ook voor haar zelf. Dit is zo’n voorbeeld uit het boek. Maar ja hoe als ze niet slaapt haha.
Ja mijn vriend wilde eigenlijk nooit kinderen dus dat we uberhaubt een tweede hebben is al een wonder haha. Ik weet dat zijn aanwezigheid en hulp er meer zal zijn als de kleine meer doet dan alleen huilen eten poepen plassen en soms slapen haha. Hij weet hoe ik er over denk gelukkig en als ik t psychisch ( gezien verleden eerste ) echt niet mocht trekken dan is ie er zeker dat weet ik zeker. Tis gewoon even aanpoten die eerste 3 maandjes. En Oja ondanks dat we weer zo’n extreem onrustige dag hebben vandaag, heeft ze wel overduidelijk naar me gelachen. Dat doet me dan weer enorm goed.
Ah ja het is ook gewoon mega frustrerend. Aan de ene kant geniet je er enorm van en dan aan de andere kant kan je opeens mega jaloers zijn op het feit dat je vriend gewoon kan gaan poepen wanneer hij wil.. En ik net echt letterlijk met kolf, baby en lunch tegelijk op het toilet zat... @PlainJane Haha nou die van mij is 51 jaar en ook die heeft zijn uitstapjes. Maar kroegen zijn we gelukkig allebei totaal niet van.
Mijn god wat een straks schema haha! Zou willen dat ik op commando kon slapen. hier slaapt Nora het beste met haar buik tegen mij aan als ze onrustig is. Dan leg ik een kussen achter haar. Dan ligt ze eigenlijk ook ingebakerd maar net even anders.
Jaa zo slaapt sophie ook t liefste bij mij. Alleen als ik dan thuis ben met m’n zoontje kan ik dat gewoon echt niet.. ik wil hem niet te kort doen er veranderd momenteel al zoveel voor hem.
Oh wauw, ik lees jullie berichten met een beetje ongeloof en soort van plaatsvervangende schaamte... zoals jullie weten heb ik ons kindje niet gedragen en waar jullie het nu over hebben is ook iets wat de afgelopen twee weken heel erg in mijn achterhoofd speelt, maar dan dus de andere kant. Ik ben zzper, dus kan redelijk zelf mijn uren bepalen en had me ingesteld op weinig werk of in elk geval, de eerste maanden na de kleine geen nood voor inkomsten. Maar vorige week moest ik mijn gezicht even laten zien bij een werklunch en nu aanstaand weekend moet ik ook echt de deur uit om te werken. Eigenlijk twee volle dagen, maar heb geregeld dat het twee halve dagen zijn en dat de andere helft gecovered is. Ik voel me al een beetje opgelaten als ik daarvoor de deur uit moet terwijl mijn vrouw (simpelweg fysiek vanwege haar herstel) nog niet echt (zonder mij) de deur uit kan. Volgende week ga ik voor het eerst een uurtje sporten, maar het zit me echt niet lekker dat ik deze vrijheid heb en zij (nog) niet. Ik weet dat het nergens op slaat, maar ik voel me stiekem echt schuldig. Ik ben nu ook weer begonnen met werken, maar dan vanaf huis. Ik vind het lastig om te combineren omdat ik ook gewoon bij de kleine wil zijn en wil verschonen, voeden, troosten, knuffelen. Ik zit dus aan de eettafel wat te werken, maar niet zo productief als eerst. Eigenlijk zou ik naar boven moeten verhuizen om daar aan het bureautje te zitten en me af te sluiten (ik heb ook nog kantoor buiten de deur eigenlijk), maar ik heb er grote moeite mee. Ik overdrijf enorm, dat weet ik, maar ik denk dat het ook gewoon een soort van oer moeder gevoel is of zo. Anyway... ik ben dus het andere uiterste wat betreft dit onderwerp. Maar ik denk jullie niet overdrijven en niet hormonaal reageren op jullie partners...
@xxxsimoneee Wat een vreselijk schema! Daar zou ik helemaal nerveus van worden als ik dat aan moet houden. Ik probeer (en echt met de nadruk op probeer, want vandaag ben ik de tel kwijt geraakt hoe vaak ik een flesje klaar gemaakt heb) om de max 4 uur een flesje te geven en wat er in de tussentijd gebeurd is niet te voorspellen. Wakker liggen, huilen, nog een flesje, enz. Het schema is prachtig hoor, begrijp me niet verkeerd, maar iets te “perfect” als je het mij vraagt en dan zou ik mijzelf schuldig voelen als het niet lukt mij er aan te houden. @sjallie och, jij hebt niets om je schuldig over te voelen! Die twee werkdagen van jou vind ik meer dan begrijpelijk! Hier krijg ik net te horen dat hij over twee weken een zaterdagmiddag met collega’s weg gaat, ‘s avonds uiteten en een feestje met vrienden, om dan zondag ergens in de ochtend weer thuis te komen. Hmm als ik wat schrijf op dit forum kan het dus ook een negatieve uitwerking hebben. Niet alleen goed gevulde poepluiers, helaas.