Ontslag om een tasje van 3 cent mag niet, maar waar ligt de grens? - https://nos.nl/l/2341650 Bizar dit. Een medewerker van Action werd ontslagen omdat hij het tasje van 3 cent, voor bij de spullen die hij had afgerekend bij zijn werkgever, niet had afgerekend. Of een steward bij klm die ontslagen wordt om een flesje water. Een ontslag om een restje eten na het personeelsfeestje, vanwege een antecedent over kruimels... Ik vraag me dan altijd af hoe de sfeer op zo'n werkvloer moet zijn. Kan me er zo niks bij voorstellen. Hebben jullie van dit soort idiote "zero tolerance" dingen op het werk? Voor mij is het in een normale werkgever-werknemer relatie een kwestie van geven en nemen. Steel ik van mijn werkgever als ik op mn werk niet lekker ben en een paracetamolletje pak, of een pleister plak op de blaren van mn nieuwe schoenen? Als ik in een moordende dienst een vlaflip voor mezelf maak in de afdelingskeuken? Als ik het schoolwerk in coronatijd uitprint op mn werk? Als ik bij het leeghalen van mn witte jas gedachtenloos een pen van het ziekenhuis in mn tas mik? Of is dit in een normale wereld gewoon een kwestie van zorgen voor je werknemer? De tegenhanger van alle tijd en geld die ik uit mn eigen zak in het werk steek? Het onbetaalde overwerk, de prijzige instrumenten die ik zelf moet kopen, de computer en internetverbinding die ik uitkies op basis van wat ik voor het werk nodig heb, de telefoonkosten die ik maak voor mn werk?
Soms is het plan om iemand te ontslaan er al, maar zijn ze nog op zoek naar een reden om dat te mogen doen.
Precies inderdaad, maar volgens mij zijn er wel strenge regels bij dit soort winkels (Action, Kruidvat). Dat de tassen al worden gecontroleerd bij begin en einde van de dienst enzovoorts
Het is wel zo dat als je een tasje meegeeft dat je een hele hoge boete kan krijgen. In die zin is een tasje ineens geen futiliteit meer.
Ik ben als 16jarige vals beschuldigd van diefstal. Ik werkte bij de zeeman en wij moesten de kassa altijd afromen en dit gebeurde in enveloppen die dan door de leidinggevende naar achteren gebracht werden. Tijdens het tellen van de kassa miste dus die 100€ Nou na vijf keer tellen en drie uur zoeken kon niemand die envelop vinden. Ik moest m'n tas onderste boven keren, portemonnee laten zien etc. Dag later werd ik gebeld dat ik niet meer terug hoefde te komen want ik had die 100€ vast gestolen, aangifte deden ze niet want ze hadden geen tastbaar bewijs. Een maand later ging het pand sluiten en kreeg ik een excuus mail dat die 100€ achter een kastje gevonden was Maar man wat was ik er boos en verdrietig om! Zo gekwetst dat ik nooit meer in een winkel heb durven werken daardoor
Ik werkte vroeger bij McDonalds en daar werd iemand op staande voet ontslagen omdat hij een bakje mayonaise niet had afgerekend ik zijn pauze. Kosten €0.30 cent.
Ik heb zo'n zelfde soort situatie meegemaakt bij de action. Als een zak snoep scheurde, deed mijn leidinggevende die in de snoeppot. Ik was 16, wist ik veel. Dus op een dag scheurde de zak en ik deed de zak in de snoeppot en nam er 1. Stond ineens de directeur voor mijn neus. Ik kreeg een officiële waarschuwing en mijn contract werd niet verlengd. Mijn leidinggevende bedankte mij dat ik haar niet had verlinkt. K*'t wijf. En ja. De sfeer was daar dramatisch. Zo kinderachtig en gevalletje' we gunnen elkaar het licht in de ogen niet'. Zoveel wantrouwen ook. Tassencheck na elke dienst. 6 mdn daar werken was meer dan genoeg.
Ik weet wel dat de lekkage(dus spullen die de winkel uitgaan zonder betalen) in zulke winkels enorm is. Ik ben echt van die bedragen geschrokken. Het aandeel van wat medewerkers meenemen/fraude is kleiner dan wat er door klanten uit de winkels wordt gehaald maar nog steeds best groot. Het komt echt vaak voor. Ik begrijp dus eerlijk gezegd wel een zero tolerance beleid in winkels want je moet wel ergens een grens stellen. Nu zal het inderdaad zo zijn dat bij een tasje van 3 ct ze of heel nodig een voorbeeld willen stellen omdat het zo vaak gebeurd OF er is al iets aan de hand waarom de medewerker niet functioneert.
Maar jij hebt het nu over gebruikersdingen. In de zorg is dat wellicht nog te onderzoeken want dat zijn misschien essentiële dingen om de zorg te verlenen. Een paracetemol, een pen, iets printen, dat zou je inderdaad onder de relatie sfeer van medewerkers en werkgevers zetten. Je wil immers dat je medewerker functioneert dus een pleister die nodig is om verder te kunnen lopen of een paracetamol lijkt me al acceptabel. Pennen zijn vaak ingecalculeerd als om mee te nemen. Printen is de vraag omdat het vaak officieel niet mag maar zou inderdaad ook onder coulance werknemer en werkgever kunnen vallen omdat je inderdaad ook wel eens met persoonlijke dingen (internet, telefoon) investeert. Maar in winkels gaat het vaak niet om printen of dat tasje of de bedrijfspen maar producten die voor verkoop bestemd zijn (omzet) die meegenomen worden. En op basis van dat feit is dan het zero tolerance beleid gebaseerd.
Heb je het artikel gelezen? Het gaat juist precies om dat tasje of restjes eten die anders worden weggegooid. Een pak drinkyoghurt over de datum. En gezien de voorbeelden bij KLM, is de glamour van het stewardess zijn er ook echt wel af. Een beetje water of yoghurt om op de been te blijven? Ontslag. En blijkbaar is er dan niet voorzien in fatsoenlijke catering voor het personeel? Een hap van een maaltijd om aan de klant te laten weten of iets vlees of vis is? Ontslag. Om in het kader daarvan terug te komen op het ziekenhuis. Er zijn natuurlijk regelmatig patienten die geen trek hebben, nuchter moeten blijven, hun toetje of saladebakje laten staan. In de afdelingskeuken wordt altijd wel een en ander bewaard voor wie toch trek krijgt of net na etenstijd wordt opgenomen. Maar onaangeroerde maaltijden die bijna weggegooid moeten worden, de restjes in de maaltijdkar (bij opscheppen) nadat de hele afdeling is voorzien, toetje nummer elf in de koelkast, ja dat is gewoon voor het personeel hoor.
Een straf moet proportioneel zijn. Bij ontslag op staande voet, heb je geen recht op WW en raak je dus in de bijstand. Als ik het me goed herinner, is deze man in serieuze financiële problemen gekomen hierdoor. Een heel huishouden zó hard raken, voor het meenemen van een tasje van 3 cent? Dat slaat echt nergens op. Het is totaal disproportioneel. Alsof je een peuter een bloedneus slaat, omdat die een beker melk omgooit. Ik werk op een basisschool en deed voorheen jaarlijks de controle van de verbandtrommel. Daar zijn echt geregeld dingen uit verdwenen waarvan ik zéker weet dat ze dat jaar niet gebruikt zijn. Als er een dusdanig ernstige verwonding was geweest, dat er drie drukverbanden voor nodig waren geweest, had ik het ècht wel gehoord. Ook de set om insectenbeten uit te zuigen is spoorloos verdwenen. Maar ook de DVD’tjes van onze videocamera. Dat soort dingen zijn misschien niet duur. Maar wel gewoon misselijk als je dat meeneemt. Van dat soort middelen zijn er maar enkele of zelfs maar één aanwezig. En dat is duidelijk bedoeld voor gebruik op de werkvloer. Op geen enkele manier is het logisch om dat mee naar huis te nemen. Als je zoiets meeneemt, vind ik dat echt diefstal. Maar bijvoorbeeld pennen, pfff. Ik denk dat ik niet eens kan tellen hoeveel pennen van school er inmiddels bij collega’s thuis liggen, inclusief mijzelf. Deels worden die gebruikt voor school. Maar er ik zullen vast ook boodschappenbriefjes mee geschreven worden, misschien wel op een notitieblokken dat ook van school komt. Tja, dat zijn vaak dingen die om logische redenen in je schooltas belanden; nakijkwerk, takenlijstje van school etc.. En uiteindelijk raken die dan soort van ‘vermengd’ met je spullen thuis. Dat vind ik toch een andere situatie. Overigens wordt er ook gewoon vanuit gegaan dat ik thuis een laptop heb en dat ik een smartphone heb. Die ‘moet’ ik ook gewoon gebruiken voor mijn werk. Ook moeten we ‘s zomers zelf zorgen voor een ventilator voor in de klas. Of nou ja, moeten... als je het niet wilt afleggen van de hitte, zorg je er zelf maar voor. En anders is er niks. Ook markeerstiften hebben we eigenlijk nooit op school, dus die koop ik ook zelf. Net als de frictiepennen, want die vinden ze te duur. Ik vind niet dat je die dingen helemaal tegen elkaar weg kunt strepen. Immers die laptop en telefoon gebruik ik ook voor mezelf. En die ventilatoren neem ik ook mee om mezelf en mijn leerlingen een plezier te doen. Maar op het moment dat mijn werkgever een set gedragsregels uit zou doen waarin staat dat er geen enkele pen van school mee naar huis zou mogen, delete ik mijn werkmail van mijn privélaptop en telefoon, stap uit de whatsappgroep en geef ze vriendelijk te kennen dat ik voortaan alleen nog mail lees en beantwoord tussen half 4 en half 5 en dan enkel op mijn werkdagen. De overige 7 uur van mijn werkdag zijn immer lestijd & (conform CAO) werktijd gereserveerd voor het voorbereiden van lessen en evalueren van leerlingwerk. En dan ga ik de andere 4 dagen per week heerlijk genieten van mijn vrije tijd. En niets maar dan ook niets meer voor school doen. Dat kan immers niet, op mijn privélaptop. Nu ik er over nadenk... toch maar eens proberen te infiltreren in de GMR en kijken of ik zo’n richtlijn erdoor krijg