geloof mij maar dat ik na 6 miskramen super kritisch ben en precies uitgeplozen heb wat je wel en niet mag. Maar ik ben wel reeel en wil graag zo normaal mogelijk doen ook gezien m’n dochtertje. En t’s is al een tijdje bezig met een stukje vlees wat een andere structuur had ( wat overigens heel normaal is). Je kunt daar wel over bezig blijven waar je niks mee opschiet dan een hoop onrust creëren.
Ja maar dat is toch ieder voor zich? Ik zou bij twijfel ook bloed laten prikken hebben (word in België sowieso regelmatig gedaan tussendoor) en erna doorgaan en zorgen dat ik niet meer in zo een situatie kom, dat ik mij zo zorgen moet maken.
Dat is naar voor je ts, dat je je zo'n zorgen maakt. Ik denk dat het probleem niet zit in dat je misschien wat voorzichtiger bent dan de gemiddelde zwangere en dus geen Mc Flurry haalt, maar dat je nu zo angstig bent en het niet meer los kan laten. Ik ben zelf bekend met dwangklachten en als ik jou was en die test had gedaan, zou ik even rust hebben. Maar daarna zou ik weer gaan twijfelen. Hebben ze de test goed gedaan, hebben ze de uitslag niet verward ed. Maar misschien is jouw dwang niet zo erg als de mijne, dat hoop ik oprecht voor je. Ik was vrijdag bij mijn psycholoog en zij zei dat mensen met dwang een grote onzekerheidsintolerantie hebben. Zelfs 99% zekerheid is niet goed genoeg. Uiteindelijk ga je toch weer twijfelen aan de dingen waar jouw dwang op zit. Dat bedoel ik met die uitslag van de test. De kans dat een goede uitslag niet zou kloppen is zó klein, maar is er wel. Ik vind het goed dat je verloskundige die test aan bied, maar zou zelf inderdaad hulp zoeken bij bijvoorbeeld de praktijkondersteuner of psycholoog. Volgens mij ga je daar meer aan hebben, om echt te leren omgaan met deze angsten, want je moet nog wel even. Ik hoop dat dit bericht niet te negatief is! ❤️
@MinnieMouse94, dankjewel voor jouw ervaring! Ik vind het helemaal niet negatief, maar heel realistisch. Wat anderen ook al zeiden, het probleem zit veel meer in de angsten etc erachter waar ik iets mee moet. Ik zie steeds weer nieuwe dingen waar ik op moet letten van mezelf en wil dat ook helemaal niet. Juist door het hier te bespreken en met een live vriendin zie ik in dat wat ik doe verder gaat dan hoe anderen het ervaren. Ik denk ook dat ik zou gaan focussen op die kleine mogelijkheden, zoals jij ze beschrijft. Die rust is er dan nooit lang en daar moet ik wat mee. Helpt de psycholoog jou hier goed in? Ik zie dat je iets minder ver zwanger bent dan ik, dus je moet ook nog wel even.
@Neuzeke, ik snap jouw bericht volledig, en tegelijkertijd denk ik: meid, wat zonde dat je het je zo laat beïnvloeden. Over jezelf denken dat het zo stom van je was (herkenbaar) en toch denk ik bij jou vooral: wat verdrietig dat je zo streng bent voor jezelf. Voor mij helpt het tegengeluid nu goed. Bij mijn vorige zwangerschappen was ik ook angstig, maar niet zo erg als nu. En ik wil het nu gewoon niet. Dit gaat mijn laatste zwangerschap zijn en ik wil er ook eens een keer met vertrouwen inzitten. En dat vind ik ook wel heel eng. Want dat stemmetje zegt toch: maar wat als...!
Naar hè, dat je eigen brein het de hele tijd voor je verpest als het ware?! Ik heb nu een goede psycholoog, maar ik heb al jaren deze dwangstoornis. Verschillende psychologen gehad. Het is ook niet zwangerschapsgerelateerd bij mij. Ik hoop er ooit beter mee te kunnen omgaan, maar verdwijnen zal het wel niet meer, dat kan ik niet geloven.
Ja maar ik vind dat dus niet streng voor mezelf zijn. Het is gewoon aan mij om die 9 maand te doen wat moet en op te letten. En als angst heb ik het ook nooit ervaren. En dat zal mss het verschil zijn met u. Jij ervaart het zelf als angst, dat zie ik ook aan uw reacties op mensen die zeggen dat het niet normaal is. Ik voelde mij ook helemaal niet beïnvloed. Want ik volgde de info die ik van de gynaecoloog kreeg en die is er niet voor niets lijkt mij.
Heb mijn bloedwaarden even opgezocht omdat ik je wat gerust wil stellen. Ik heb vorig jaar mei laten controleren op toxoplasmose ivm herhaalde miskramen. Ik heb 11 jaar in een slagerij gewerkt en dus constant in aanraking met rauw vlees geweest, ook een echt rood vlees eter en ik heb nooit toxoplasmose gehad.
Wie heeft t erover dat ze zich niet moet laten testen? Of haar keuzes moet laten beïnvloeden? Het gaat erom dat ze zichzelf zoveel stress heeft wat echt niet gezond is. En om haar proberen te helpen.
Ja, dat herinnert me aan dat je zei dat die studie van 1 op de 1000 uit 2008 was. Is inderdaad vrij verouderd. In andere landen is het naar wat ik las 4 op de 10.000 oid. Ik vind het wel jammer dat er in Nederland niet meer recente informatie is, maar aan de andere kant had ik misschien geen elke statistiek goed gevonden Ik vind het wel fijn om jouw nuchtere kijk in je reacties te lezen. En ben blij dat je na zoveel miskramen nu de tweede onderweg hebt
Lekker genieten va Oh echt nog nooit van gehoord...dat is trouwens ook de echte zwangerschapssnack nummer 1 , generaties vrouwen eten het tijdens de zwangerschap. Net als zalm...tis juist super goed voor de groei van de hersenen van de kleine. Iig ik heb het altijd gegeten. Als je zelfs geen haring meer kan eten...dan kun je helemaal niks meer eten.
Ja ikzelf mis haring nu niet bepaald. Vieze flubber maar ik dacht ik ga nu toch eens googlen of daar in Nederland wat anders over gezegd word. Maar neen hoor haring tijdens zwangerschap intypen en je ziet wat er van gezegd word.
Ik denk dat er inderdaad een verschil is tussen jou en ts. Jij bent gewoon voorzichtig met wat je eet en doet in je zwangerschap, ts is dat ook maar ondanks dat ze goed heeft opgelet bij de BBQ, geen Mc Flurry's eet ed, gaat haar brein toch met haar aan de haal en wordt ze angstig: 'zou het toch niet een stukje rauw vlees zijn wat ik heb gegeten?' En dat is het verschil, volgens mij.
Ja, en heel vermoeiend! Het is zo'n constant gesprek in mn hoofd. Wat naar dat jij al jaren een dwangstoornis hebt. Ik heb 10 jaar terug een eetstoornis gehad met OCD trekken en vind het ook lastig mijn kinderen los te laten met bepaalde zaken. Mijn jongste naar de opvang zodat ik een dag rust zou hebben vind ik een ding. "Je zal net zien dat er iets gebeurt terwijl kind er helemaal niet heen hoéfde". Ligt allemaal in gebrek aan controle vrees ik. Toch hoop ik voor jou dat er ergens misschien een omslagpunt komt. Of het in ieder geval wat lichter wordt. Maar het zal altijd wel een zwak punt blijven.
Ik ben wel meer dan gewoon voorzichtig hoor, dat ben ik zeker. Mensen rondom mij vonden mij extreem. Maar ik had er geen last van en aangezien de opstarter heel erg akkoord gaat als mensen zeggen dat ze hulp nodig heeft, is het bij haar mss idd anders of het probleem ligt niet bij de angst opzich natuurlijk
Volgens mij mag verse vis gewoon! Dus haring dan ook. Maar ik zou zwanger of niet sowieso geen haring eten
Oh dat herken ik zo goed. Dat het door blijft gaan. Ik denk dat het inderdaad met controle te maken heeft. Hoe dan ook, het is gewoon echt zo ruk als je er mee te maken hebt. Sterkte en hopelijk een fijne onbezorgde zwangerschap straks!
Heel herkenbaar je denkwijze en ik denk dat hormonen in een zwangerschap ook niet mee zullen helpen. Bij mijn eerste zwangerschap was ik jong en best naïef en wist in veel dingen niet eens (eigenlijk was dat heerlijk). Bij de tweede al veel bewuster en bij derde nog iets meer. Een beetje bewust van dingen is in mijn ogen niet erg, zolang je er zelf niet teveel last van hebt. In mijn ogen beperkt het jou wel heel erg (Ik heb het vermoeden dat ik je ken ) en is het misschien goed er hulp bij te zoeken. Ik zou zeggen probeer het gewoon, misschien heb je er heel veel aan en anders kun je altijd weer stoppen. Mijn tweede zwangerschap zat ik bij de POP poli en dat hielp mij toen enorm, omdat ik zelf ook snel onzeker en angstig ben. Misschien kun je daar eens naar vragen? En na miskramen word je ook zo veel onzekerder, echt een hell. Gelukkig ben je al een heel eind op weg in je zwangerschap en geeft dat hopelijk ook vertrouwen. Ik zelf ben een stuk afstandelijker in deze zwangerschap na 3 miskramen (al is dat lastig met nu extreme misselijkheid) en ben ik wat rustiger, omdat waarschijnlijk ook een oorzaak is gevonden (dus ik kan wat doen, minder machteloos) maar alsnog ga ik naar de POP poli, want ik kan altijd weer stoppen daar. Ik ben blij dat er ondersteuning voor zwangere vrouwen is, dus ik raad het echt aan. Al is het maar je praktijkondersteuner, want verloskundigen kunnen je steunen, maar er is een grens. Succes! Hopelijk lukt het toch ook momenten te genieten van dat mannetje in je buik.