Ik ga eens kijken. Lucie is bijna 2; nou ja in oktober dan. Ik heb alleen geen insta Voelt zich bejaard nu
Oei, ik ben over het algemeen best een empathisch persoon en pik het meestal snel op wanneer iemand in mijn omgeving niet lekker in z’n vel zit, maar... ik heb dus wel al geregeld op een geboortekaartje geschreven ‘geniet van de eerste daagjes met X’ Niet omdat ik denk dat het babytijdperk één en al rozengeur en maneschijn is (hier twee slechte slapertjes gehad, dus naarmate de maanden vorderden en ik al langer en langer terug aan het werk was, had ik soms wel het gevoel aan één of andere martelgang bezig te zijn ), maar omdat ik ondanks dit alles op andere momenten ook wel echt kon genieten van dat nieuwe leven, zeker die eerste dagen.... Maar na dit gelezen te hebben, ga ik dus nooit meer zonder nadenken een geniet-boodschap op een kaartje kunnen schrijven Wat ik trouwens wel standaard doe, is in de periode ná het allerprilste begin geregeld eens vragen hoe het gaat, of de nachten meevallen enzovoort... en dan kan er dus in alle eerlijkheid gepraat worden over niet alleen de ups, maar zeker ook de downs. Maar op geboortekaartjes, horend bij het prille begin, heb ik dus duidelijk wel de neiging me op het positieve te focussen
Het lijkt mij ook verschil te maken hoe de zin verder verwoord wordt. Als er staat ‘Geniet ervan!’ kan het overkomen als een bevel (waar sommigen voor hun gevoel dan niet aan kunnen voldoen) maar als er staat ‘Ik hoop dat je van je kraamtijd zult kunnen genieten’ komt het veel duidelijker over als iets wat je iemand toewenst. Misschien is niet het woord ‘genieten’ het probleem maar de manier waarop het gebruikt wordt?
Doe me anders even een pb’tje. Sommige hebben ook een Facebook pagina. Anders moet ik dit topic volspammen
Vind t appje “tot straks” al best brutaal, maar in jullie situatie helemaal... Echt heel bijzonder weer.
Instagram is ook het enige aan (a)sociale media waar ik aan doe hoor (om het even te nuanceren)... Facebook/twitter/snapchap/tiktok etc lijkt mij dan weer niks. Nou ja Whatsapp en Telegram doe ik dan ook wel weer aan, maar dat zie ik niet echt als sociale media. Al valt het daar officieel wel onder dacht ik.
Ah ja, whatsapp gebruik ik ook, pfff, toch nog niet bejaard. Hoewel mijn schoonmoeder van 74 ook aan whatsapp doet en zelfs aan facebook....
Ik ook weinig. En als ik een foto van mezelf deel dan is het in de stories. Ik heb IG vooral voor de foto's van m'n kinderen met een selectief aantal volgers. Facebook idem eigenlijk.
Nou ja. Dit vind ik dan weer raar om het zo zwart-wit te zien. Niemand zegt dat ze niet genieten van hun baby’s en dat je het niet mág toewensen. Uiteraard mag het maar het gaat om de manier waarop dat gaat. Als dat in de trant gaat van ‘ik doe het wel want lekker puh’ komt het mijn inziens wat provocerend over. Zeker in de combinatie met ‘wat moet je anders zeggen’ en ‘snel op je tenen getrapt zijn’ En het dan vervolgens zo gaan draaien dat je het op meerdere manieren kunt uitleggen terwijl de intentie in beginsel al duidelijk is, tja. Daar hou ik niet zo van. Vervolgens wordt er van gemaakt dat het best shocking is dat je het niet mag zeggen. Daar ging het niet om. Het ging erom dat je soms een beetje op je woorden kunt letten. En niet alleen met dit.
Dat mag je toch gewoon zeggen? Wie zegt dat dat niet mag dan? Lees ik ergens overheen? En ik heb het idee dat je je met een bak argumenten aan het verdedigen bent. Dat hoeft niet want voor jou voelt het zo. En voor mij voelt dat zo met Luc nu en niet slapen. Maar ik ga nu niet tegen jou dingen zeggen en als ik daar dan op word aangesproken het zo draaien dat jij het anders moet lezen.
Het gaat er ook niet om dat JIJ wel of niet inlevingsvermogen hebt. Het gaat om het ALGEMENE inlevingsvermogen. Het nu persoonlijk maken is denk ik niet de bedoeling van de leden hier die het als OOK zwaar hebben ervaren. En al helemaal niet dat niet ALLES genieten was, maar maar een bepaald deel. Als je echt helemaal niks leuks vindt aan de situatie met baby, tja dan denk ik dat we een ander onderwerp moeten gaan aanstippen. En ook daar is niets mis mee, maar als ik over mezelf mag praten en dan gaan we nog even terug naar dat inlevingsvermogen, dan gaat het er mij om dat IK het niet zo snel op een kaartje zal zetten omdat IK weet dat het ook anders kan zijn. En omdat IK er zo over denk en nu (gelukkig) meer leden aangeven het ook geen roze wolk hebben gevonden, was het mijn vraag wat je nog meer kan zeggen of schrijven omdat ik anderen het gevoel wil geven dat het niet persé hoort; dat genieten. En dat noem ik inlevingsvermogen. Niet het inlevingsvermogen van ieder op zichzelf.
tja dat is een verschil van mening dan en dat is helemaal niet erg lijkt me. Nogmaals heb het ook als erg zwaar ervaren en ik zet het dus nog steeds op een kaartje en nee natuurlijk niet als ik weet dat de ouders in de kreukels liggen of de kids een slechte start hebben gehad of weet im veel. Misschien is dat fout, misschien is dat goed. Ik snap jou ook wel maar ik ga daar blijkbaar dan zelf anders mee om. Dat is toch niet erg?