Cho, tussen de 11 en 14 zou blijkbaar nog oke moeten zijn? Geen idee... Had gisteren op 5/6dpo een kleine bloeding (drie keer lichtroze bij het afvegen) dus ik hoop dat dat dan een innesteling was, gezien ik maar een korte lf heb, hoop ik maar dat de innestelling dan ook al vrij snel is... Ik kan mij in de week goed inhouden met testen, ik wil niet testen en daarna aan de werkdag beginnen, dus ik ga zaterdag denk ik voor t eerst testen als er dan nog geen bloed is. Vorige ronde begon ik drie dagen op voorhand al wat te bloeden (ook enkel op het wc papier, maar veel roder dan wat ik gisteren had). Dus dan wist ik ook al wel dat het einde oefening was...
Ah oke, ik ben nog geen expert op dit gebied, haha. Ik hoop ook heel erg dat het je innesteling was. Heb je verder al ergens ‘last’ van? Ja snap dat je de dan niet wil testen en dan de werkdag erna moet beginnen. Negatief of positief daarna wil je gewoon thuis zijn. Ik heb vakantie tot eind augustus.. Moet denk ik wat meer afleiding zoeken in dit soort weken, haha.
Zijn er dames die al heel wat ervaring hebben met tempen? ik heb plots op 4 DPO een daling van 0,2...
Dank je wel! Wandel ook bijna iedere dag, 1,5-2,5 KM. Als ik genoeg afgevallen ben, en mijn partner zijn zaad is opnieuw getest, kunnen we met de behandeling beginnen. Tot dan proberen we het zo. Het is voor partner de eerste, en begrijp dat hij het moeilijk had met het nieuws dat zijn zus sinds 3 maanden weer zwanger is van een derde. Het is niet een kwestie van niet gunnen, maar een kwestie van ook graag een kindje willen krijgen.
Ja pas na pilstop was die 9 dagen maar.. vorige maand was die 12. Ik heb me dus in de lijst gezet op basis van die 9.. omdat ik dus al meer 9 gehad heb dan 12 van LF. Hoop wel dat die terug 12 is want dat is bevorderlijker
Ook dat laatste is heel herkenbaar, moet wel zeggen dat mijn kinderwens steeds sterker werd toen mijn beste vriendin na 4 rondes zwanger bleek. En inmiddels is bevallen van een heerlijk ventje die ik helaas door Covid nog niet in het echt heb gezien. Zij is jonger dan ik en hoopte zo dat ik de eerste zou zijn. Alle andere mensen, vriendinnen, kennissen en broer had ik dat een stuk minder. Maar zij, ik gun het haar van harte maar man, man, man wat vond ik dat moeilijk. Ook omdat ik vond dat ik er ondanks mijn pijn en verdriet voor haar moest zijn dus ik heb alles mee gekregen. Mijn vriend vond dat ik daarmee moest stoppen dat zij meer begrip voor ons moest hebben (wat ze echt had maar hij wilde er niet aan). Ik zei ook, ik kan nu niet ongeïnteresseerd gaan doen maar van haar wel verwachten dat ze er straks voor mij is. Dus dan maar na bijna elk telefoontje of appje een traan en weer door...
cho, niet echt! Maar is ook zeker niet altijd dat je echt al van dingen last hebt zo vroeg... Mojn borsten doen wel wat pijn als ik er 's nachts op gelegen heb, en mijn buik is was opgeblazen nu, maar daar zoek ik niet veel achter...
ZO herkenbaar!! Ik heb dat wel echt bij elke geboorte/zwangerschapsaankondiging. Enkel bij mijn beste vriendin had ik het daar totaal niet moelijk mee. Zij is zwanger geworden en bevallen van haar tweede toen wij al een tijdje bezig waren. Maar ik ben ook meter van dat meisje... Verder is het idd: blij zijn, feliciteren, mee lachen en praten met de rest, dan naar het wc gaan en een kwartiertje kei hard wenen... Maar onze tijd komt nog... Blijf ik maar denken dan...