Vindt ik ook! Wij hadden het rijmpje wat aangepast, maar zouden we ook zo hebben gedaan als onze dochter eerder geboren was (dreigende vroeggeboorte). Erop stond; in de kraamperiode genieten we met ons vier. Daarna bezoek in overleg met alle plezier.
Ik zit dus nog steeds te twijfelen over hoe ik wel/geen bezoek op het kaartje ga zetten. Liefst wil ik alle bezoek in 14 dagen (daarna gaat man weer varen) maar dat betekent wel veel bezoek in korte tijd. En ik maak qua familie liefst onderscheid maar dat voelt ook slecht (onze broers en zussen dus niet zus vs tante ofzo)
Dat ik moet stoppen met de pijn medicatie omdat ze niet voldoende helpen (wat ik goed begrijp hoor) maar ze verder ook niks anders kunnen doen behalve het advies geven om overdag bij te slapen zodat ze hopen dat de pijn minder wordt. Ik zou niet weten hoe met drie kinderen.. Kan ze moeilijk aan hun lot over laten zodat ik kan slapen
Toen ik met die nek zat vorig jaar en ik weer ging werken, begon ik met 50%. Toen ik aangaf tijdens mijn wekelijkse gesprek met mijn vervangende manager (vaste was met zwangerschapsverlof) dat ik best moe was na een halve dag werken, zei ze; 'maar als je thuis bent om 1 uur, kun je toch lekker gaan slapen?' Ik keek haar echt aan met mijn bek vol tanden. Ik zei ook hoe ik dat moest doen met 2 kleine kinderen. En toen keek zij mij weer vreemd aan. Anyway; het was duidelijk dat mijn vervangende manager geen kinderen heeft want dan geef je niet zo snel zo'n advies neem ik aan? Sommige mensen
Ja ik vind het zo makkelijk om maar te zeggen regel oppas. Ff serieus denk je dat ik die optie niet ALLANG had overwogen! De enige oppas waar hij heen kan is in Verweggistan en mijn jongste moet toch echt naar het revalidatie centrum toe. Wie gaat hem brengen? De kerstman ofzo
Volgens mij zegt zo'n kaartje dan later "ik ben geboren in een hele aparte rare tijd." Vind het dus helemaal niet raar of stom. Een herhinnering aan hoe het leven nu is. Hoewel een apart kaartje natuurlijk ook prima is. Plus dat een kaartje op de eerste plaats een praktisch doel dient. Informeren van je vrienden/familie. En dan is dat gewoon nuttige info. Meteen duidelijk. Hoef je niet al die mensen die bellen te gaan uitleggen wat je keuze is.
Ik verbaas mij er de laatste tijd best wel over op dit forum (ook in een eerder bericht in dit topic) dat mensen zich druk moeten maken over het kraambezoek. Bij ons in de familie vraagt iedereen gewoon wanneer hij/zij gewenst is. En doet ook niemand gepikeerd wanneer je wat later mag komen als anderen. Gewoon doen wat goed voelt. Dat mensen zich zo op kunnen dringen op een moment dat een stel zo kwetsbaar is vind ik eigenlijk absurt.
Is thuishulp misschien een optie?Aanvragen via je zorgverzekering?Niet dat je dan rustig kan bijslapen maar misschien om klusjes uit handen te nemen voor je of een gastouder aan huis (tijdelijk).Ik roep maar wat en je zal zelf ook honderd en 1 dingen bedacht hebben maar zoveel pijn gun je niemand...
Oh, dat ziet er al heel netjes uit vind ik! (kan me trouwens perfect voorstellen dat je bij het zien van de foto even terug emotioneel werd)
Ik moet zeggen, alleen in het donker vind ik ook wel een issue. Dat doe ik zelf ook voorzichtig. Niet dat ik nooit fiets in het donker, maar ik kies wel bepaalde routes voorzichtig en let dan wel extra op. Vroeger mocht ik ook niet alleen naar huis fietsen in het donker, maar dat betekende praktisch vanaf een uur of 22. Ik had ooit een meisje bij mij op sportles die aangaf dat ze de volgende week niet meer mee zou gaan omdat ze niet meer zou sporten. Dus ik vroeg haar waarom ze stopte. Dat was dus omdat ze niet in het donker naar huis wilde fietsen en ze kom niet gebracht worden. Ze was de vorige keer ook in het donker verkracht en haar moeder vond dat ook haar eigen schuld, want zij moest zo nodig in het donker fietsen. Dat ging om 19.00 's avonds. En ik kan me herinneren hoe aangeslagen ik toen was. Dat het haar was overkomen, dat haar moeder zo reageerde en dat blijkbaar 7 uur 's avonds te laat zou zijn voor een meisje. En daar wil ik wel een beetje voor waken. Dan zou mijn dochter wel heel weinig vrijheid krijgen ten opzichte van haar broers en deels is dat helaas gewoon de wereld, maar deels wil ik ook niet te ver begrenzen want dat is ook niet reëel. Ik probeer momenteel voor mini hetzelfde beleid aan te houden als voor de jongens, maar op deze leeftijd zijn de risico's ook nog erg vergelijkbaar. Dat wordt straks inderdaad anders als het gaat om de onbekende verkrachters.
We hebben een hulpaanvraag lopen bij de wmo voor huishoudelijke hulp. Gastouder is helaas (vanwege zijn aandoening) geen optie, hij gaat wel drie dagdelen naar het revalidatiecentrum maar dat is 21km enkele rit en rijden we 4x op 1 dag. Mijn man probeert dit zoveel mogelijk te doen maar ook dit lukt helaas niet altijd ivm zijn werk. Mijn schoonfamilie springt bij waar kan maar ook die hebben hun ding (oppassen bij m'n andere schoonzussen bijvoorbeeld en natuurlijk hun privé dingen) mijn eigen moeder woont veel te ver om "even" te komen. M'n oudste twee zijn er wel een week geweest in de vakantie en m'n moeder kookt voor ons wat ze dan, als ze komt mee neemt. Dus in die zin zijn we wel wat geholpen. En het is allemaal super lief! Maar de pijn wordt er helaas niet minder op en daardoor slaap ik niet
Maar dat is toch ook logisch! Hier zijn ook niet alle mensen op kraamvisite geweest en wij hebben ook keken wie wel en wie niet.
Wij hebben het er ook opgezet. Het was op dat moment gewoon de realiteit, en het is nog steeds een heel leuk kaartje waarin we ook vermelden hoe trots en blij we zijn. Wist zelf ook niet helemaal of we het wel of niet moesten toen, maar achteraf toch blij met de keuze.