Dit is zo lastig. Wij hebben zelf 3 kinderen en mijn jongste is ook 1.5 jaar. En ze kan gillen phf. Maar 's nachts zijn ze alle 3 rustig. Ze weten dat ze niet mogen gillen, huilen, herrie maken etc. Tuurlijk huilt er wel eens 1 maar ik ben er altijd als de kippen erbij om te sussen etc. Gebeurt eigenlijk alleen als ze ziek zijn. De oudste 2 weten ook dat ik geen leuke moeder ben 's nachts Mijn ervaring is dat als ze wat meer gaan praten het gillen minder word. Laatste weken begint de jongste steeds meer woordjes te zeggen en dingen te begrijpen dus merk dat het gillen idd minder word. Als ze gilt zeggen we er wat van. Maar.. We hebben ook buren met 2 kinderen en die huilen echt heel veel. Daar worden we zo gek van. Ondanks dat we er zelf ook 3 hebben. Deze kinderen huilen snachts ook veel en als dat een paar nachten zo is, en zoals nu met de vakantie, ook overdag veel is, sorry maar dan is mijn geduld ook op. Tuurlijk, kinderen maken herrie, maar er is een grens. Wij en de andere buren hebben het meerdere malen aangegeven bij onze buren, maar ze doen er niets mee. En dat is echt heel zuur want het is ook een vorm van overlast.
Helemaal mee eens! Veel ouders vinden tegenwoordig dat alles maar kan "want het zijn nou eenmaal kinderen". Ook kinderen kun je fatsoen aanleren; dat heet opvoeden.
er is al eens eerder kennis gemaakt met ze, ook een gesprek toen leek het goed te gaan maar het blijft aan de gang vandaar ook mijn reactie naar hun toe, wij lopen letterlijk op onze tenen voor alleen hun, de rest van de buurt heb geen last van ons. De kinderen gillen amper in de tuin, deden ze dat, gingen ze naar binnen daarom snap ik nog steeds niet waarom hier de meeste reacties gaan over gillen in de tuin dat komt hier amper voor. Het gaat de buren al om het huilen en afentoe een gilletje wat hooguit maar een min tot 2 duurt wat zelfs binnen plaats vind. Nu begonnen ze zelfs ook over onze dochter van 6 maanden die afentoe huilt binnen dat vinden ze al niet kunnen... ja sorry hoor maar dan muggenzift je toch als buren zijne. Er zijn hier in de buurt meer gezinnen en als ze hun al horen spelen schreeuwen ze wat die kant op en slaan ze hun deuren dicht. Dus aan wie ligt het dan
Baby's huilen inderdaad. Volgens mij ging het hier om gillen? Nou, mijn kinderen gilden als dreumes echt niet om hun eten
Klopt. Nu wordt er steeds babygehuil bijgehaald, maar volgens mij is gillen echt iets dat oudere kinderen doen.
Je nuanceert de situatie wel in je volgende posts. Het zijn kinderen inderdaad en het lijkt er in je volgende posts wel op dat je wel degelijk rekening houd met je buren, alleen kennelijk niet voldoende volgens hen. Dus eigenlijk draait het om de manier waarop ze het brengen. Dat verdient zeker geen schoonheidsprijs. Jullie reactie erop ook niet natuurlijk. Wat je kunt doen zijn 2 dingen, of je laat het zo gaan en jullie hebben beide minder woongenot, of je stelt je op als ‘de betere’ en gaat een open en eerlijk gesprek aan met begrip en zonder verwijten wat hopelijk resulteert in wat fijner wonen. Want zeker met een kleintje op komst is het fijn als je geen stress/last hebt van de buren.
klopt, over de 2 oudste van 7 en 5 jaar zeggen ze niks en hebben ze geen last van het is echt alleen die van 18 maanden en 6 maanden
mijn kind ook niet maar ik ken ze wel die dat wel doen. Dat heeft alles te maken met grenzen en expressie van hun emoties. Dat probeer je af te leren door de herhalen en te vertellen hoe ze het wel kunnen uiten. Maar om te verwachten dat een dreumes (want daar gaat het om in dit topic) fatsoen kent is gewoon onrealistisch
klopt als een bus. Mijn 2 oudste deden dat ook totaal niet is voor mij ook nieuw. Wij proberen onze dreumes elke keer uit te leggen dat we hier niet gillen en de ene keer gaat dat beter dan de andere keer, en in hoeverre ze dat kan begrijpen
Inderdaad. En bij sommige duurt het even voordat ze (willen) begrijpen dat het ook anders kan. Tot die tijd probeer je het geluid te beperken maar volgens mij doe je dat al. Misschien zijn er nog kleine dinge die je kan doen zoals isoleren maar ik lees geen onwil. Ik begrijp daarom echt niets van alle opmerkingen over opvoeden. Het gaat om een dreumes van anderhalf (en een baby), niet om een peuter van 3..
Ja maar dat is toch niet in 2 weken gebeurd? Dat is een proces van -voor sommige kinderen- maanden of zelfs jaren.
Precies. De helft van mij tweeling huilt momenteel s'nachts. Nou reken maar dat ik probeer het zo snel mogelijk stil te krijgen in huis. Mijn buren moeten in de ochtend ook weer uit hun bed springen om aan het werk te gaan. Dat ik voor kinderen heb gekozen wil niet zeggen dat zij er last van moeten ondervinden. En dat er af en toe leefgeluiden van onze kinderen afkomen prima, maar aan gillen en huilen, janken en drammen probeer ik zo snel mogelijk een einde te maken. Alleen dan kan ik van mijn buren verwachten dat zij ook rekening met mij houden door niet laat in de avond te boren en ieder weekend luidruchtige feestjes te geven waardoor mijn kinderen niet kunnen slapen. Rekening met elkaar houden en respect voor elkaar hebben heet dat.
Nou mijn Luc kan heel hard gillen hoor Die is anderhalf en alles is ‘MA!!!’ (Dat betekent ‘mijn’) We leren hem aan dat hij niet moet gillen maar vragen. En dat zeggen we hem heel rustig in kindertaal. En ik weet niet of hij dat helemaal begrijpt maar hij snapt wel iets van die rustige woorden en het uitleggen. Ik ben het met je eens dat je kinderen geen fatsoen kunt aanleren rond de leeftijd van Luc of jonger. Dat is gewoonweg onmogelijk. Tussen fatsoen aanleren en opvoeden zit nogal een grijs gebied Én zeeën van tijd
Ja, of moest ze wachten omdat het te heet was en was dat het probleem? (Dat zorgt hier zo nu en dan voor onvrede namelijk.)