Nou ik kan me gezeur over eten (lussiknie enzo.. ) héél goed voorstellen, juist vanwege de arfid van m'n neefje. Maar gegil omdat er iets op tafel wordt gezet niet nee, ik heb dat ook nooit bij familie of kennissen meegemaakt. Als ouders nou gaan dwingen om bepaalde dingen te eten kan ik gegil/gekrijs zeker wel voorstellen, maar ik ken eigenlijk niemand die dit doet. Maargoed zoals ik al zei, anderen kunnen er weer niks bij voorstellen dat mijn dochter in paniek raakt van een aanraking. Misschien versta ik gewoon iets anders onder gillen?
Tja wie zal het zeggen. Je zal daarop het antwoord nooit weten. Mss ligt het idd aan uw aanpak of mss zijn uw kinderen in vergelijk met anderen wel alles behalve temperamentvol. Dat is een beetje zoals roepen dat een kind druk is e. Wat voor de 1ne druk is, is voor de andere normaal.
Daarom dat ik eerder aangaf dat de papa op een matras bij de peuter op de kamer zou slapen. Aan het wakker worden kan je niet per se iets doen, maar wel aan het overstuur worden daarna.
Ik zou gewoon een goed gesprek voeren met je buren. En de deur dicht als de kinderen gillen, schreeuwen, huilen. Bij mij gaan ze ook binnen na 1 waarschuwing. Ik kan aan de ene kant je buren wel begrijpen. Wij wonen ook naast een gezin en die kinderen mogen tot 23:00/23:30 schreeuwen en gillen in de tuin. Geloof mij maar dat dit echt super vervelend is. Als we buiten zitten te eten in de avond zat hun zoon een uur lang te schreeuwen naar onze zoon terwijl ouders gewoon buiten zitten en daar niks van zeggen. Ook loopt hij te schreeuwen om een ijsje naar mij. Als ik zeg dat hij dat aan z'n eigen moeder moet vragen wordt hij boos en gilt (moeder zit dan ook gewoon paar meter vanaf te zonnen) Dat is echt heel irritant. Je kan niet eens fatsoenlijk met je eigen gezin buiten eten, spelen en je ding doen. Mijn zoon durfde een halfjaar niet op zijn kamer te slapen omdat hun zoon tot 0:30 schreeuwde in z'n kamer en met zijn hoofd ging bonken tegen de muur. Het lijkt hier nu beter te gaan na verschillende gesprekken. Andere buren hebben hun er ook op aan gesproken. Ze zeggen er nu eindelijk wel wat van als hun kinderen de buurt bij elkaar schreeuwen en doen hun kinderen nu wel op tijd op bed. Ze slapen daardoor nu ook beter. En wij hebben nu ook meer ons rust in de tuin en snachts
De papa werkt fulltime moet er elke ochtend om 5 uur uit, hij helpt wel maar word vaak niet snel genoeg wakker. Vandaar dat ik het eigenlijk altijd doe en ben al zeker binnen 1 minuut bij onze dochter ik stel haar gerust en meestal is ze binnen paar minuten weer stil en slaapt weer als ik na ons eigen bed ga. Dus ik neem aan dat slapen op haar kamer niet echt nodig is of sla ik nu volledig de plank mis? Onze jongste dochter van 6 maanden slaapt wel op onze kamer heel dicht naast me, ze slaapt zelfs al snel weer en tuurlijk komt het wel eens voor dat het wat langer duurde maar wie heeft dat niet meegemaakt met zijn kind? Het komt wel eens vaker voor dat mijn buren niet eens slapen en als ze al een van onze 2 jongte binnen paar seconden horen dan bonken ze al heel hard op de muur daar gaat het zich eigenlijk om.
Tot aan het bonken van zijn hoofd tegen de muur kan ik het niet meer met je eens zijn. Dat is ook heel vervelend. Maar als ik dit zo lees van dat bonken dan ga ik meteen meer ervan denken en dat gaat verder dan vervelend gedrag. Dan ga ik dus denken dat er echt iets íéts met dat jongetje. Maar misschien ben ik gekleurd hierin, want mijn halve caseload bestaat uit ‘dit soort’ kinderen.
Als ik dit soort dingen lees is ook het eerste wat ik denk " heb je zelf blijkbaar niet zulke temperamentvolle kinderen". Als mijn zoon een driftbui had of totaal overprikkeld was, kon je begeleiden wat je wilde, maar vergeet het maar. Die was dan echt niet stil te krijgen. En dat gebeurde echt niet elke dag uiteraard, maar zo simpel gesteld. Nee, dan geloof ik ook niet dat je kinderen zo temperamentvol zijn.
Hier krijg ik mijn zoon ook echt niet stil of rustig als hij over zijn toeren is. Hij word dan ook ontzettend angstig op de één of andere manier.
Ja hier was dat ook altijd zo en dan was hij compleet over zijn toeren. Heel strak vasthouden hielp soms goed, maar de andere keer wilde hij dan juist alleen zijn. En na een tijdje wist ik wel hoe ik het zoveel mogelijk kon voorkomen, maar soms was het gewoon net te veel en dan was het mis.
Ik vind het verschil dus dat je met seks meestal van tevoren als volwassene weet dat je geluid gaat maken, dus dan is het een kleine moeite om de ramen even dicht te doen. Kinderen beginnen soms ook ongepland te blèren Verder is het denk ik vooral fijn als je een beetje dezelfde verwachtingen hebt als buren. Want mijn kinderen gillen wel eens buiten, daar doet niemand moeilijk over. Maar ik zal dan ook niet moeilijk doen als iemand s avonds gaat zuigen of muziek draait ofzo..
Dan is temperamentvol niet de goede omschrijving die jij gebruikt. En bij ts is het niet een keertje zoals ik lees. Dan moet je daar iets mee.
Ik wou even een hele schunnige opmerking maken mbt je eerste zin, maar laat ik dat maar een keer niet doen
Hoezo is dat nou niet de goede omschrijving? Temperamentvol is toch juist een heel erg breed begrip? Dat kan van alles zijn wat in de buurt komt van bepaald gedrag. En eigenlijk deel je nu gelijk 2 sneren uit. De eerste over wedijveren over een woord en de tweede over dat TS ‘er iets mee moet doen’
Uit alle reacties van TS maak ik niet op dat het kinderen zijn die de hele dag maar krijsen. Ze legt juist uit dat het wel meevalt maar als voorbeeld aandraagt dat eentje het met t eten wel doet. De jongste huilt ook wel eens. Nergens staat dat ze zo onwijs veel huilen en krijsen. Sommige hier bestempelen dat krijsen al meteen met 'nou dat hoort bij opvoeden hoor, dat gaat bij mij niet gebeuren'. Anderen nuanceren dat weer met dat krijsen ook van het temperament afhangt en daarnaast de jonge leeftijd meespeelt en dus soms niet zo simpel is als dat het lijkt. Maar bovenal lees ik dat TS zelf aangeeft dat het helemaal geen huilende/krijsende kinderen in t algemeen zijn, maar het uiteraard wel eens doen (met een paar voorbeelden), dus waar jij dan nu het 'zoveel huilen' uit leest begrijp ik niet goed. Ik lees er uit dat haar buren het in ieder geval wel erg lastig vinden. Dus wellicht zakt de moed bij die buren er sowieso wel snel in en zullen ze dat bij ons allemaal als buurvrouw ook al wel hebben .