Leek mij heel duidelijk. Iedereen die meent dat je aan gegil van een dwarse peuter niks kunt doen, want met zulke flauwe reacties werd er op mij gereageerd die moet het dan maar laten gaan. Ik heb nergens gezegd dat het hier nooit 2x gebeurd, ik schreef: " dat hoeft hier maar 1x te gebeuren. Sorry maar dan wordt er o.a. geinsinueerd dat ik dat dan met geweld op los? Als ik dat een optie vond propte ik het eten ook wel achter in de strot van mijn tiener, probleem opgelost.
Het zal vast overal gebeuren, alleen wat de een gillen noemt zal misschien bij de ander een woede uitbarsting zijn. Zoveel mensen zoveel meningen. Ik ben het met je eens dat de opmerking over geweld not done is!
Helemaal niet. Ik reageer op een post waar ik uit concludeer dat dit een "dwarse peuter" is/peuter die de grenzen op zoekt. Ik reageer op dat krijsen over eten. En ik begreep dat dit niet iets eenmaligs was. Nou als dat hier 1x gebeurd reageer ik daar direct duidelijk op, ook met pas 18 maanden. Ik accepteer het gedrag niet= ik zorg er dus direct voor dat mijn kind in dat geval snapt dat dit geen gewenst gedrag is. Wij zouden dus gaan eten en peuter heeft dan even pech, die wacht maar. Dan komen er verhalen van kinderen die compleet door het lint gaan en waar hulp voor gezocht is etc. En dat ik het vast met geweld zou oplossen, tja sorry hoor. Dat heeft helemaal niks met dit onderwerp en met mijn reactie te maken.
Een kind wat niks mankeert is het wel af te leren. (Theoretisch gezien dan) Hier heeft mijn vriend tinittis en dan kan je echt niet tegen bepaalde tonen. Zoon wist met 1/1,5jaar al precies welke tonen hij niet hoefde te gebruiken met boos zijn of spelen en dat hebben we echt niet afgeleerd op rare manieren ofzo. Gewoon direct weghalen en andere kamer in met mij of vriend ging direct weg. Als er een medisch iets is dan moet je wel heel stellig erin zijn. Maar langs de andere kant. Ons kind was dit gemakkelijk af te leren maar andere gedragingen misschien niet wat bij een schreeuwend kind misschien wel weer heel goed ging. Elk kind en elke ouder loopt ergens tegenaan wat niet zo simpel af te leren is. Hier is zoon bijvoorbeeld 7 jaar en nog steeds veel te lief Die zou zich zo laten ontvoeren door een vriendelijke mens terwijl een ander kind van 2 jaar hier misschien veel verder in staat.
Die reacties kwamen op een post van jou. En hoor je wel wat jezelf zegt? En indien je het echt zo bedoelt. Nee, 1x corrigeren met 18 maanden en het gebeurt nooit weer, is niet normaal/standaard. Dus mensen waarbij dat vaker gebeurt corrigeren hun kind vast net zo goed, alleen geloof jij dat niet omdat het vaker gebeurt. Waar heb jij gelezen dat het kind niet gecorrigeerd wordt? Maar ondertussen beschuldig je wel alle ouders van de kinderen die niet na 1 x luisteren door te zeggen dat ze niet begeleiden/corrigeren/opvoeden.
Ik zeg niks over na 1x luisteren, dat heb je er zelf van gemaakt. Ik zeg dat het hier maar 1x hoeft te gebeuren en ik daar dan direct op anticipeer. Niet dat ik vervolgens eej garantie geef dat het nooit meer gebeurd. De reden waarom ik het idee hebbdat er weinig aan gedaan wordt zijn uitspraken van ts zelf: " Tsja, kinderen gillen, kan ik verder ook niks aan doen" " Ik doe mn deuren dus echt niet dicht daarvoor" En haar reactie over een kind van 1,5 die echt niet snapt wat er bedoeld wordt als je die corrigeert.
ze heeft veel meer uitspraken gedaan waaruit blijkt dat ze er wel wat doet. Jouw opmerking dat het bij jou maar 1x hoeft te gebeuren en dat TS en anderen (want je maakte dezelfde sneer naar Suus) misschien maar beter moeten anticiperen is onnodig veroordelend.. en onbegrijpelijk omdat je zelf ook kinderen hebt die niet de boekjes volgen, en waarbij ‘gewoon beter anticiperen‘ ook niet de oplossing is.
Ik ben het met je eens dat als een kind buiten gilt je hem of haar even naar binnen haalt en de deur dicht doet. Maar jij weet toch als geen ander dat kinderen in sommige situaties moeilijk te sturen zijn en dat als een kind een meltdown heeft en vervolgens in paniek raakt er momenten zijn waarop je even niks lijkt te kunnen?Ik kan mij het verhaal van je dochter en de hond in het restaurant nog wel herinneren. Het opvoeden is niet zo zwart wit als jij nu schetst.
De openings post zegt dat ze regelmatig snachts huilen, regelmatig gillen en regelmatig drammen. En het er allemaal maar bij hoort. De buren moeten het maar accepteren. Nu er vele reacties kwamen dat dit ontzettend vervelend kan zijn voor de buren en er in oplossingen gedacht kan worden, wordt het allemaal ineens genuanceerd en gebeurd het echt maar af en toe en heel kort. Ik vind zeker dat je rekening kan houden met de buren. Dus als je weet dat ze gilt bij het eten, zorg dat het eerder opgeschept wordt en doe dan evt nog de deuren dicht. Kijk naar oplossingen ipv het te laten zoals het is. En te zeggen dat het er nu eenmaal bij hoort. Want het hoeft er niet bij te horen.
Wat is je plan nu @Melkos? Ga je nog een gesprek aan met de buren op een afgekoeld moment of laat je het erbij?
Maar die situaties die jij beschrijft, kinderen met paniekstoornissen, kinderen met een syndroom of whatever dat doet toch helemaal niet ter zake hier. Ts beschrijft het echt alsof het regelmatig voorkomt en ik ben niet de enige die dat zo opvat. Daar moeten niet allerlei extreme situaties bij gehaald worden.
Hoezo niet? Jij bent op dit moment zo zwart wit en als er een voorbeeld van je dochter word gebruikt beland je opeens weer in een grijs gebied.
Ik heb niet het hele topic gelezen maar ik moet eerlijk zeggen dat ik hier ook last heb van buren die hun kinderen maar laten gillen. Die totaal niet corrigeren helaas. Deden ze het maar dan had ik er minder problemen mee. Maar aan de deur komen bij hun doe ik niet. Waarom ik weet de onderliggende reden niet dat dit gebeurt. Wat er wel voor zorgt dat ik regelmatig niet comfortabel in mijn tuin kan zitten. En als ik overdag moet slapen dit vaak niet lukt door het gekrijs. Ik heb tinnitus en hyperacusis dus overgevoelig voor bepaalde geluiden vooral gekrijs, stuiterende voorwerpen een stationair draaiende auto enz. Mijn kinderen hebben nooit gekrijst omdat vanaf het begin ik hieraan bezig ben geweest om het af te leren omdat voor mij gekrijs klinkt als voor de meesten nagels op een schoolbord. Maar nog zeg ik niets tegen de buren omdat ik alsnog van mening ben dat ieder op zijn manier opvoed, maar ik wordt soms echt gillend gek van dat onnodige gekrijs. Waren het maar speelgeluiden. Nee dit is krijsen om het krijsen. Dus ik zou willen dat zij af en toe het besef hebben wat het voor de leefomgeving betekent. Want natuurlijk maken kinderen geluid geen probleem. Maar van echt krijsen en drammen word ik echt kriegelig. En nee hier gaat ook echt niet alles altijd goed hoor. Maar onnodig krijsen is iets wat hier echt niet gebeurt
Jemig @tuc . Er wordt meerdere keren aan je gevraagd hoe jij het doet met een kind van 18 maanden of hoe jij het zou vinden als mensen zo veroordelend zouden doen over jouw kinderen. Reacties op opmerkingen die je zelf maakt he? Dat negeer je vervolgens weer vakkundig en zodra er dan een andere opmerking komt, omdat een antwoord van jou uitblijft, grijp je dat weer aan om in de “ik zeg nooit wat verkeerd hier” rol te gaan zitten. Om het daarna weer in overdreven vorm op je eigen kinderen te gaan betrekken. Wees toch niet zo schijnheilig.
@tuc , je bent overduidelijk aan het draaien en toveren met woorden en zinnen om het allemaal voor jezelf goed te praten of om met een bak argumenten te komen waardoor niemand er meer tegenin kan gaan. Is het nou zo moeilijk om af en toe eens een keer je ongelijk te geven? Om toe te geven dat anderen ook wel eens ‘gelijk’ (ik zet het bewust tussen haakjes) kunnen hebben? Je spreekt jezelf tegen en gaat niet inhoudelijk in op vragen. Het komt behoorlijk selectief over wat je wel of niet leest of wil beantwoorden.