Als je gevoelig bent voor minder leuke bevallingsverhalen, niet lezen! Mijn bevalling was echt kak. Ik had dus een geboorteplan, wist dat dit maar een richtlijn is, maar werkelijk alles is anders gegaan. De zwangerschap zelf ging vrijwel op rolletjes. Woonde vier hoog, zonder lift, en was topfit. Liep dagelijks alle trappen op en af. Stond vanwege mijn schildklier wel onder controle bij de gynaecoloog. Alleen dat ding deed soms moeilijk. Toen met precies 37 weken verloor ik de slijmprop, en met precies 39 weken braken mijn vliezen. Ik besloot op weeën te wachten want was de weken ervoor een paar keer voor niks naar het ziekenhuis gereden. Maar de weeën kwamen niet. Volgende dag naar ziekenhuis, vliezen inderdaad gebroken. Ik wilde niet ingeleid worden maar als ik die dag geen weeën kreeg moest ik mij de volgende ochtend melden. Dus reed ik zelf 's ochtends veel te vroeg naar het ziekenhuis. Aan de weeënopwekkers. Na 4 uur nog geen verschil, geen weeën en maar 2 cm ontsluiting. 6 uur na aankomst, rond 2 uur in de middag bleek ik 4 cm te hebben. Ik belde mijn zusje om maar eens te komen maar kwam in een weeënstorm terecht. Een abnormale. Ik was er al bang voor want ze gingen steeds sneller ophogen. In plaats van een minuut ofzo zat er tussen elke wee maar 1, 2 of hooguit 3 seconden. Zelfs zij vonden dit extreem. Mijn zusje kwam en ik werd direct weggereden voor een ruggenprik die ik niet wilde. Dat duurde een half uur ofzo, zo traag. Nouja, kwam terug met een waterijsje waardoor ik superblij was. Ze gingen controleren en hop, binnen een uur naar 10 cm. Pijnstilling weer uit en moest gaan persen maar ik voelde natuurlijk niks. Toen ging de hartslag van E. ineens heel rap achteruit en was er totale paniek. De gynaecoloog kwam de kamer in gevlogen met een tang. Knipte mij twee keer in, en haalde haar er met die tang direct uit. Ik dacht nog dat alles goed was maar ze bleek helemaal niet te ademen. Werd direct bij mij weggehaald en ik wist NIKS!!! Pas een dikke anderhalf uur later, omdat ik nog gehecht moest worden, reden ze mij de neonatologie op. Daar lag ze bij mijn vriend aan allemaal slangetjes. We moesten nog 24u blijven en gelukkig ging het vrij snel daarna wel goed. Achteraf bleek dat ze het bijna niet gehaald had. Maar van mijn bevalling zelf, de laatste 1-2 uur, de uitdrijving en de 2 uur erna weet ik dus niks. Ik had over een geboortefotograaf nagedacht maar wilde zo min mogelijk mensen om mij heen. Nu ruim twee jaar later heb ik daar nog zo'n spijt van..... Helemaal nu ik zelf sinds een jaar als geboortefotograaf werk en weet hoe waardevol het is. Deze keer wil ik er dus wél een fotograaf bij. Daarnaast wil ik nu wél in bad bevallen en hopelijk kan dat thuis. Ik wil een halve lotusgeboorte en ik wil het zen. Geen inleiding geen weeënopwekkers, geen ruggenprik. Daar ga ik voor!
Wow wat heftig zeg! Bah! Ik hoop dat de bevalling dit keer een beetje loopt zoals je wil. Ik heb 2 keer weeën opwekkers gehad, de eerste keer vorderde het niet snel genoeg en was een halve dosis genoeg om in een weeën storm te raken. Wat een hel. Ik wist niet waar ik het zoeken moest. Gelukkig kort daarna wel volledige ontsluiting dus geen ruggenprik enz. Ik had alleen beenweeën, het leek soms wel alsof ze daar totaal geen ervaring mee hadden want s ochtends had ik al steeds krampen in m'n benen en had een ctg (was al bijna 2 weken over tijd). Ik vertelde van die krampen. De verpleegster zei dat ze nog geen weeën activiteit meette via de ctg dus ze had geen idee wat het was. Ik had toen al 3/4 cm ontsluiting dus toen ik s middags de VK belde dat het toch echt wel weeën waren en ik dacht dat ik mss al wel veel ontsluiting had gezien het s ochtends al 4 was. Ze nam me niet serieus omdat ik nog normaal kon praten. Bleek idd al 6 cm te hebben. Vliezen gebroken, meconium in het vruchtwater dus naar het ziekenhuis. Daarna bleef de ontsluiting hangen (en zijn we weer aan het begin van dit verhaal haha) Geen horror bevalling, maar ik vond het echt niet leuk dat ik steeds niet serieus genomen werd. Ik heb alles steeds heel goed aangevoeld, maar ging daardoor toch steeds aan mezelf twijfelen. Bij de 2e bevalling (inleiding) verging ik van de pijn en wilde ik wel pijnstilling, zo'n pompje) de bevalling was nog niet zo lang bezig en had ook pas 6 cm dus het leek nog ff te duren. Ik wilde dat pompje en kreeg het gewoon niet. Ik moest maar even gaan douchen, iets wat ik niet wilde, de weeën waren nog niet zo heftig volgens degene die erbij was. Ik was zo boos. Ik heb echt zitten vloeken. Achteraf ben ik blij dat ik het niet gehad heb natuurlijk, maar het feit dat je dat wil en niet krijgt. We zijn hier verdomme toch in Nederland! (Heb ik een paar keer geroepen). Er zijn toch genoeg mensen die vooraf aangeven dat ze pijnbestrijding willen en dat ook gewoon krijgen. Achteraf was die pijn dus wel serieus want 5 min later was onze zoon er. Dus het was hoe dan ook te laat geweest, maar het feit dat ze me weer niet serieus namen en ik het gevoel kreeg dat ik me aan zou stellen, pfff Oke het was niet m'n bedoeling m'n hele bevallings verhalen hier neer te zetten, maar blijkbaar wilde ik het toch even kwijt
Haha, ja ik had dat eigenlijk ook niet zo bedacht maar ik heb het nog niet verwerkt ofzo en soms is het fijn het even op te schrijven. Klinkt ook niet heel chill bij jou, vooral het feit dat je niet serieus genomen werd. Wat ik ondertussen wel geleerd heb is dat jij baas over je lichaam en bevalling bent. En je niet zomaar met alles akkoord hoeft te gaan. Ik deed alles in het belang van de gezondheid van mijn kind maar achteraf bleek dat sommige dingen wel anders hadden gekund.
Lekkere verhalen! Zal ik dan ook? Ik verloor met 39.3 mn slijmprop. N uur na het verliezen begonnen mijn weeën. Dat was op een vrijdag rond 10.30. Op de ctg waren de weeën ook goed te zien. Meteen regelmatig en binnen de 5 minuten. Na een halve dag weeën en ctg 1cm. Naar huis gestuurd. De avond weer naar het zh gekomen. Zelfde weeën, zelfde tijd, 1cm. Coctail van pijnstillers en slaapmiddel gekregen via spuit in mn bovenbeen. Die nacht 1,5 uur gealapen in het zh. In de ochtend 1,5cm. Weer naar huis om in de middag weer terug te komen. Dat was dus zaterdag, na 24 uur. Savonds 2cm. Weer een cocktail in mn andere bovenbeen. Pijn werd echter herftiger en niet geslapen. 4uur snachts hield ik t niet meer van de pijn. Ik wilde naar de verloskamers. "JULLIE TREKKEN GVD NU DIT KIND ERUIT, WANT IK BEN ER KLAAR MEE STELLETJE K*ZAKKEN" Mv de zuster kreeg toen in de gaten dat het wellicht menens was, dus om 5 uur richting verloskamers. Toen 4cm en vliezen gebroken. Pomp met pinnstilling gekregen, wat voor mn gevoel niks had gedaan. Ruggeprik kreeg ik niet. Geen idee waarom niet. Rond 9 uur volledige ontsluiting, maar Y lag nog te hoog, dus een uur lang persweeen weg moeten puffen. Weeen in mn rug, benen en buik tegelijk. Vreselijk. Rond 10 uur mocht ik wel persen, maar voelde geen weeën meer. Eerst een katheter gekregen, daarna een knip en een vk die me nog verder open wilde trekken. Na een uur zonder resultaat kwam de gyn. Met de verlostang duurde t nog n half uur. Ben werkelijk van t bed naar beneden getrokken. 11.32 is Y uiteindelijk geboren. 49 uur later vanaf de eerste wee. Daarna scheef gehecht, een geruïneerde en ontstoken scheur en een baby dat huilde, pijn had en een bult op dr hoofd. Y had een voorkeushouding ontwikkeld en platte schedel. Hiervoor 1 jaar intensief fysio gehad. Ik heb 6 weken moeten herstellen van n ontstoken doos. Hoop dat de bevalling dus wat beter en vlotter zal verlopen
Wauw ook een vrolijk verhaal zeg! Haha! We gaan deze keer allemaal voor relaxte bevallingen toch? Ik ben er, net zoals de eerste keer, gelukkig totaal niet bang voor.
Oh meiden wat een horror verhalen. Ontzettend rot zeg, hoop dat jullie nu een hele fijne ervaring gaan krijgen! Ik heb eigenlijk een hele fijne bevalling gehad. Heel de nacht geslapen, om half 8 wat buikpijn, 8 uur al enorme weeen. Dus ik zei tegen mijn man: ik wil in het ziekenhuis alle pijnstilling die er is!! Vanwege de afstand tot het ziekenhuis moet je hier namelijk verplicht in het ziekenhuis bevallen. Om half 9 was de verloskundige er en had ik al 9 cm. Onverwachts thuis bevalling in ons grote hoekbad. Helaas duurde alleen persen lang, maar rond 11 uur was ze er al. Dus dat was wel een hele mooie ervaring. Alhoewel ik er niet meer veel vanaf weet, omdat het zo snel ging. Ik was echt overdonderd, ik was ook nog maar 37,5 weken en de dag daarvoor was het kindje nog niet eens ingedaald. Dus bevallen gaat aardig, maar zwanger zijn is mijn lijf niet zo goed in. Heb me vandaag ziek gemeld, voel me echt een slappeling, maar het gaat gewoon niet. Hele weekend op bed, houdt bijna niets binnen. Ik ga vandaag naar de dokter om te zien of er nog iets anders is wat ik mag proberen.
Lekkere verhalen haha. Biedt hoop @Rowena25 ik denk niet dat ik een echo heb vandaag hoor alleen kennismaken, eventueel ook intake. Vitaliteitsecho heb ik afgelopen vrijdag al gehad.
Super chille bevalling @Loes28 Hoop echt dat de bavlling nu soepeler verloopt. Voel me trouwens al een paar dagen vrij onrustig. Iets wat in mn hoofd zit. Alsof ik alles door een tv scherm zie en hoor via een koptelefoon. Herken het mild van mn hyperventilatie en paniekaanvallen vroeger, maar naast de constante misselijkheid enorm naar gevoel
Jeetje, ik wist niet dat ze hier nog verlostangen gebruikten . Ik zal proberen mijn verhaal kort te houden nu we toch bezig zijn. Met 34 weken bleek ik een te hoge bloeddruk te hebben en werd ik overgedragen naar het ziekenhuis. Binnen een week ook eiwitten (Pre Eclampsie) en ik werd op mijn verjaardag gebeld dat ik opgenomen werd in het ziekenhuis. Ze hebben zo lang mogelijk gerekt met O geboren te laten worden waardoor ik doodziek ben geworden. Ik lag op een gegeven moment aan de Magnesium wat ronduit troep is maar dat doen ze om insulten te voorkomen. Ik had een katheter omdat je al vrij snel amper meer kan lopen door dat spul. Mijn bloeddruk kregen ze totaal niet onder controle. Ik voelde mij een soort proefkonijn, we proberen nu dit, oh dat werk niet dan proberen we dat. 's nachts veel controles, urenlang aan CTG en een bloeddrukmeter die elk kwartier oppompte. Dan slaap je niet veel. Ze zouden met 37 weken gaan inleiden maar we zijn eerder begonnen omdat ik op raakte. Op 36+5 bleek ik 1 cm ontsluiting te hebben, nadat ik een dag lang tabletjes had geslikt die achteraf niet gegeven mochten worden omdat ik astma heb en het daardoor benauwd kreeg. Ze wilden een ballon plaatsen, doordat mijn bmm helemaal richting mijn rug lag zijn ze een uur aan het proberen geweest met de gekste trucs maar het wilde niet lukken wat een ellende was dat! Ik mocht even een uurtje rusten en dan zouden ze het nog een keer gaan proberen. Maar ik wilde niet meer toen kwam er een VK van het ziekenhuis en die heeft mij gestript, in de hoop dat het daarmee wat op gang zou komen. Er volgde weer een helse nacht waarbij ik niet heb geslapen. 's ochtends vroeg heb ik mijn man gebeld en die kwam naar mij toe. Toen de zoveelste arts assistent aan mijn bed stond heb ik huilend gesmeekt om een KS omdat ik echt totaal op was en ik het niet zag gaan zitten om nog een bevalling te moeten gaan doen. Ze is het gaan overleggen en ze hebben ingestemd. Achteraf zeiden ze dat het ook de goede keus was. De eerste 24 uur heb ik weinig van meegekregen, ik zakte constant weg zelfs als de verpleegkundige tegen me aan het praten was. Ik heb nog 10 dagen in het ziekenhuis gelegen omdat zelfs na de geboorte mijn bloeddruk niet wilde zakken. Ik had inmiddels 2 hevig ontstoken armen van alle infusen die ik had gekregen. Er is op den duur een Maatschappelijk werk persoon bij ons geweest om te praten vanwege alle dingen die er gebeurd zijn in het ziekenhuis en de fouten. We hadden zoals hij terecht zei een "onveilig gevoel". Ik twijfel ook heel erg of ik weer naar dit ziekenhuis ga. Wellicht eerst weer eens met de leidinggevende praten waar wij een klachtengesprek mee hebben gehad. Ik heb in 3 weken tijd 43 verschillende personeelsleden aan mijn bed gehad, had ze zelf opgezocht in mijn dossier en daar schrok ze erg van. Ik heb ook meerdere keren om een Gynaecoloog gevraagd maar die is alleen geweest na de keizersnede. Dat kan natuurlijk niet, ik heb alleen maar arts assistenten aan mijn bed gehad. Sorry, het kort houden is niet gelukt...
Yes! Het hartje klopt! @Mikun wat een schrikmoment gister, gelukkig bij jou ook alles goed Ik hoop dat we allemaal een fijne zwangerschap met fijne/prima (in zover bevallen fijn kan zijn) bevallingen mogen hebben. Ik ga zo alles even uitgebreid teruglezen.
Fijn! Is er eigenlijk een reden waarom hier nog niemand haar echo foto's heeft gedeeld? Ik vind dat juist altijd leuk om te zien Ik doe mijn 7 weken dansje vandaag, nog een week tot onze echo!!
Ik dans met je mee! Al denk ik een paar dagen minder ver ben. Mijn echo ga ik zeker wel plaatsen. Die van vorige week ook geplaatst, toen nog zonder kloppend hartje
Daarom had ik er een waarschuwing bij gezet! Maar ik heb het afgelopen jaar echt bijzonder mooie bevallingen meegemaakt en ben na mijn eigen ervaring ook nu niet bang ofzo!
Laat je niet bang maken hoor, het komt zoals het komt . Het is ook pas achteraf dat je echt je bevalling volledig kan vatten...op het moment zelf ga je toch gewoon mee met de flow.
Ik ben net terug van de huisarts voor opvolging van de zwangerschapskwaaltjes, helaas heeft ze nog niet naar het hartje geluisterd Blijkbaar wordt dat hier tegenwoordig pas gedaan vanaf 12 weken (tenzij er reden is voor ongerustheid) . Oh en nu voel ik me zo beroerd want ik wil weten of het hartje klopt, haha. Nu moet ik dus echt wachten tot de echo op 13 weken. Mijn geduld wordt wel echt op de proef gesteld zo Oh, woonde ik maar in Nederland Nu ga ik even googelen naar dopplertoestellen en me vervolgens heel braaf inhouden en het niet kopen