Hoihoi, Onze zoon van 4 (bijna 5) luistert bijna nooit. In eerste instantie dachten we dat hij slechthorend was. Hij heeft toen bij de KNO onderzoeken gehad en buisjes gekregen omdat hij vocht achter zijn trommelvliezen had. Helaas luistert hij nog steeds erg slecht. Als ik hem roep, reageert hij niet. Vaak moet ik hem wel meerdere keren roepen voor ik een reactie krijg. Als hij iets doet en zijn zus zegt stop, niet doen, reageert hij ook niet en gaat hij door. Als ik hem dan vervolgens aanspreek en zeg dat hij moet stoppen blijft hij maar doorgaan. Het lijkt wel alsof alles wat wij zeggen niet aankomt. Als ik vraag of hij bijvoorbeeld zijn schoenen wil pakken van boven dan is die boven alweer vergeten wat hij moest doen en gaat hij spelen. Hij eet tijdens het avondeten enorm slordig, altijd zit hij compleet onder het avondeten. Hij kan niet goed stil zitten met eten en zit ondersteboven of achterstevoren op zijn stoel te hangen. Spreek ik hem er op aan gaat het 1 minuut goed en dan gaat het weer mis. Ik zet hem regelmatig op de gang maar dat helpt niet. Ik raak hier inmiddels zo gefrustreerd van dat ik steeds vaker uit mijn slof schiet als hij weer eens niet luistert als zijn zus zegt dat hij ergens mee moet ophouden. Ze hebben dan ook continu ruzie. Van de week had hij weer straf en heb ik hem naar boven gestuurd. Toen ik bij hem kwam en vroeg waarom die straf had wist hij het al niet meer. Ik heb verteld wat er was gebeurd en er met hem over gepraat, en vroeg waarom hij toch elke keer niet luisterd. Toen begon hij te huilen en zei hij "dat weet ik niet, ik wil wel luisteren maar ik vergeet het steeds". Na wat googelen kwam ik op een website terecht met informatie over kinderen met een zwak werkgeheugen. Ik kan me hier zó in vinden met hem. Ik weet niet goed wat ik hiermee kan doen. Ik heb de huisarts gebeld en die verwees me door naar een kinderpsycholoog. Die heb ik gebeld maar ze zei dat hij te jong was om daar naartoe te gaan en ze wist ook niet waar ik dan wel terecht kon. Zijn er moeders die dit herkennen? Tips hebben hoe ik hiermee om moet gaan of waar ik hulp voor hem kan krijgen?
Ik zou contact opnemen met het wijkteam/het CJG. 4/5 is jong, maar er zijn echt wel instanties die ook op die leeftijd mee kunnen denken en tips kunnen geven ed. Denk bv. aan integrale vroeghulp.
Er zijn wel dingen die ik herken. Ik zou contact leggen met het CJG. Wij zijn daar destijds heel goed geholpen en ook doorverwezen.
Je zou ook nog contact op kunnen nemen met Integrale Vroeghulp, daar hebben wij goede ervaringen mee. Wat je beschrijft kan ook horen bij autisme of ad(h)d of sensorische problemen. En mijn kinderen hadden al een diagnose toen ze net 2 waren, dus 4 te jong voor een diagnostisch traject is natuurlijk onzin. Ik vind het ook echt wel slecht van de psycholoog dat ze niet weet waar je terecht kunt. Dat is overigens helaas wel mijn ervaring dat de ene instantie niet weet wat andere instanties allemaal aanbieden. Ik schrijf diagnostisch traject, omdat het natuurlijk in eerste instantie belangrijk is om te weten of er een oorzaak is voor zijn gedrag of dat het gedrag zelf iets is waar je je op zou moeten richten. Het maar doorgaan en niet stoppen, is wel iets wat ik herken bij mijn dochter, die dus autisme heeft en een grote achterstand, maar juist dat stukje heb ik de indruk dat dat meer bij de leeftijd hoort ook (ze is net 5). Soms vindt ze zichzelf zo grappig en dan is ze gewoon niet af te remmen .
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb CJG gebeld en die bellen mij als het goed is vandaag terug. Integrale vroeghulp was telefonisch niet bereikbaar, daar ga ik ook nog even achteraan. Mijn vriend vindt het onzin dat ik hulp wil inschakelen. "zo zijn jongens nu eenmaal" zegt hij. Maar ik ben van mening dat een kind van 4, bijna 5, echt wel moet weten dat als zijn zusje van 2 op bed ligt hij stil moet zijn als die naar boven gaat en niet dat ik hem elke dag, tijdens het naar boven gaan, dit 5 keer moet vertellen en dan boos moet worden omdat hij dus gewoon de trap op rent en een enorm volume met zich mee brengt. En zo veel meer dingen. Ik ben benieuwd! Hopelijk krijgen we inderdaad of een diagnose, al wil ik hem niet meteen een stempel geven, maar iniedergeval handvatten hoe we hier het beste mee om kunnen gaan.
Hij bouwt de zinnen wel goed op en heeft geen moeite bij het vinden van woorden? Verhalen die hij verteld zijn verder wel duidelijk?
Ja hij heeft wel een goede zinsopbouw en kan ook duidelijke verhalen vertellen. Wel is die soms zo enthousiast dat hij maar 'mama mama mama mama' of 'maar maar maar mama mama' roept als ik in gesprek ben met zijn zus of met mijn vriend. Maar hij is verder goed verstaanbaar en ik begrijp, en anderen ook, alles wat ie zegt.
Mooi. Dan hoef je iig niet in die hoek te zoeken. Ik ben wel benieuwd wat eruit komt. Ik vind het allemaal heel herkenbaar klinken namelijk. Mijn oudste zit in zijn koppie en ik moet zoveel herhalen en meestal is hij het ook al vrij snel kwijt. Vaak is hij een muur. Mijn middelste kan niet stil zitten. Loopt lezend. Zou eigenlijk beter aan tafel kunnen staan ipv zitten. Hij hoort mij wel maar alles gaat zijn andere oor weer uit. En hij lijkt helemaal niks op te pikken van consequenties. Hij lijkt geen rem te hebben. In slaap krijgen duurt super lang. En alle emoties die hij heeft zijn x100.
Ja ik ben ook benieuwd. Mijn zoon kan wel snel in slaap vallen, vaak is die binnen 10min vertrokken. Aan tafel is die dus heel onrustig en druk maar hij kan wel gewoon rustig op de bank een film kijken bijvoorbeeld. Verder herken ik wat je schrijft. Ik heb inmiddels opnieuw gebeld naar integrale vroeghulp, maar zij konden niets voor mij betekenen en verwezen mij door naar stichting welzijnswerk. Die bellen als het goed is morgenochtend terug.
Wel herkenbaar, hij luistert alleen als het hem interesseert. Op school hoort hij ook alles maar aan de andere kant als je zegt pak je sokken boven dan duurt dat lang want dan is hij een Donald Duck aan het lezen. Ook dingen als niet rennen in huis, smijt niet met de deuren, schreeuw niet naar binnen als je buiten bent etc. Als je dan vraagt waarom dan is het inderdaad ik weet het niet. Ik wil wel luisteren maar ik vergeet het. Na de vakantie krijgen we als het goed is meer hulp. Moet wel zeggen als we geen problemen hadden gehad op school dan hadden we verder nog geen hulp ingeschakeld. Nu veranderd zijn gedrag ook negatief thuis dus vandaar dat we toch wat meer willen
Ik herken het wel deels, maar zie er niet gelijk een probleem in moet ik zeggen. Nu zoon ouder is, is het al veel beter.
Ik ben blij dat ik deze reactie lees eigenlijk. Ik herken ook heel veel van bovenstaande in mijn zoontje van 4. Alles heel vaak moeten zeggen en dan nog niet luisteren. Vergeten waarom hij straf had. Het zelf achteraf heel vervelend vinden dat hij luisteren zo moeilijk vindt, etc. Ik ben nog nooit op het idee gekomen dat dit een afwijking of gedragsprobleem zou zijn eigenlijk. Waarmee ik niet wil zeggen dat dit bij jouw kind per sé niet zo is hoor TS. Maar ik ga er bij mijn zoon eigenlijk vanuit dat dit met het ouder worden wel beter wordt. Ik zie en hoor het ook wel veel terug van andere moeders van kleuter jongens..
Precies en misschien speelt er wel meer bij ts, maar er zijn volgens mij genoeg jongens die dit gedrag vertonen, vind het niet heel raar. En hier is het is beter geworden nu hij ouder is.
Helpt het als je hem op zo’n moment echt even op ooghoogte benaderd? Dus niet vanaf 2 meter afstand iets in zijn richting zeggen. Maar echt even naar hem toe, handjes vastpakken, aankijken en dan zeggen wat je wilt en waarom. Je kunt het hem daarna ook terug laten zeggen. Dus: ik wil dat je nu stopt met je zusje duwen, want ze vindt het niet leuk. Je gaat nu even ... (vul maar in wat je wilt dat hij gaat doen en waar.) Daarna vraag je: “dus, wat ga je nu doen?” en moet hij het dus herhalen. Ik zou, in afwachting van de inzet van CJG dit in ieder geval alvast proberen. Mocht je na een paar keer merken dat deze manier van aanspreken beter werkt, kun je op dezelfde manier als iets mis gaat tussen hem en zijn zus ook die situatie meer gaan bespreken. (Kijk eens naar je zusje. Hoe kijkt zij nu? Wat betekent het als ze zo kijkt? Kun je bedenken waarom ze zo kijkt?) En daar waar hinde antwoorden nog niet weet, ga je het uitleggen: haar mondhoeken staan naar beneden, ze is boos / verdrietig. Ze vindt het niet leuk dat je ... deed. Als je dat ziet, moet je dus stoppen. Dat zul je ongeveer tienduizend keer moeten herhalen. Maar het kan hem helpen om wat beter op te gaan letten op de signalen die hij krijgt en ze goed te interpreteren.
Ik herken ook dingen, mijn broer met (vermoedelijk) ADD. En ik zou er wel achteraan gaan. Het hoeft echt niets te zijn, maar sluit het toch maar uit. Dingen kunnen zich later (volwassen) wel als probleem manifesteren. De psychologen die mijn zoon (ASS) hebben gediagnosticeerd zijn juist gefrustreerd dat ouders ontkennen en uitstellen, beter vroeg erbij zijn en dan heeft je kind iets aan hulp mocht dit nodig zijn!
Dit inderdaad. Ik wil het niet bagatelliseren want ik ben er natuurlijk niet bij en ken het zoontje van TS niet. Maar mijn zoon van bijna 5 herken ik eigenlijk in alle punten wel. Ik heb (bij mijn zoon) eigenlijk vooral het gevoel dat het een jongensding en leeftijdsgerelateerd is.