Ja ik vind het wat vreemd, ook met deze reden en ook voor één keer. Er is maar een iemand bij wie ik wel eens in z'n telefoon kijk en dat is mijn man. Dus bij een ex in z'n telefoon kijken, vind ik wat vreemd en klinkt alsof er nog een behoorlijke band is zeg maar.
Ja zeker. Maar ik heb ook al gezegd tegen hem dat ik het vanaf nu puur zakelijk ga houden. En dat ik er erg van baal dat hij het me niet gewoon heeft verteld, want dan had ik die gezinsdingen nooit met hem gedaan.
Ja uiteraard. Maar ik dacht dus wel dat hij niet iemand had he. Want anders had ik dat dus niet gedaan. Dus ik dacht misschien kunnen we weer wat dichter naar elkaar toe komen. Is op zich vrij normaal lijkt me als er verder niemand in het spel is.
Oke..Ik sta daar anders in en m'n ex ook. Want hij doet ook altijd gewoon de mijne pakken. Vinden we geen probleem normaliter. En we lezen verder niks van elkaar ofzo.
Het is ook geen veroordeling, ik kan me het heel goed voorstellen. Je bent maar een mens met gevoelens, voor de man waarmee je een tijd samen bent geweest. Maar omdat je het eerst liet klinken dat het samen slapen puur praktisch was, wilde ik het even vragen. Of er toch niet vanaf jouw kant ietsje meer bij zat dan alleen praktisch. Niet dat je dat aan ons hoeft te verantwoorden, maar bepaalde eerlijkheid naar jezelf toe of zo. Anyway, sterkte met de hele situatie. Ik hoop dat je er sneller dan je nu denkt overheen zult groeien en je ex los kunt laten.
Ja aanvankelijk was het wel puur praktisch. Want in het eerste huisje verbleef hij naast mn oudste dochter en ik in het 1 persoonsbed. En jongste on peuterbed. Maar dat werkte echt voor geen meter en ik werd er helemaal kriegel van. Dus toen maar gevraagd of hij het geen probleem vond om dat zo te doen.
Als je dat maar onthoud! Hij liegt tegen zijn ex over zijn vriendin. Hij liegt tegen zijn vriendin over op vakantie gaan met zijn ex. Gaat vervolgens met zijn ex in één bed liggen. Maar.... dat gezegd hebbende, is het voor je kinderen natuurlijk wel heel fijn als jullie goed met elkaar om kunnen blijven gaan. Zelfs incidentele daagjes uit met papa en mama. Verjaardagen, misschien Sinterklaas. Jij moet alleen eerst zelf gelukkig worden zonder hem. Het verbreken van jullie relatie een plek geven en een nieuwe relatie opbouwen voor je kinderen. Misschien is met iemand praten niet eens zo'n gek idee...
Wij zijn nu 4,5 jaar uit elkaar. Kunnen echt prima door 1 deur. Vd week heeft ie hier nog gezellig gegeten. We vieren de verjaardagen van de kinderen samen. Sinterklaas. Prima dus. Maar....dat kan omdat we eerst afstand genomen hebben (waar ik niet zoveel moeite mee had gezien het feit meneer de laatste 6 maanden van onze relatie een scharrel bleek te hebben). Afstand qua emoties. Duidelijke afspraken in het convenant. Apart onze levens opbouwen. Toen dat liep, kon er weer wat toenadering komen. Maar dat was geen kwestie van een paar weken. Na 16 jaar samen had dat echt wel even tijd nodig. Ga investeren in jezelf en je kindjes. Neem afstand van je ex, het is, hoe moeilijk ook, echt noodzakelijk. Dat gaat even flink pijn doen, de realisatie: het is nu ECHT voorbij. Maar alleen dan kan je vooruit.
@Lisa2 En ik bedoel dit niet als olie op het vuur of om je ergens op ‘te pakken’, maar ik was even nieuwsgierig. Wilde je met deze ex ook niet een huis nog samen kopen? Hoe zit het daarmee nu gezien de nieuwe relatie van hem met een ander?
Aangezien ik het nog maar een paar dagen weet en het nog een plekje moet geven, heb ik daar nog niet echt over nagedacht. Ik ben vooral met de kinderen bezig.. hoe neem ik zoveel mogelijk afstand en behoud ik toch een zo optimaal mogelijke situatie dat mogelijk is voor de kinderen.
Ik kijk niet eens in die van m’n man Maar ik heb nu wel een beetje het idee dat het groter gemaakt wordt van dat in de telefoon kijken van haar ex.