Ik denk daar ook regelmatig over na. Volgens mij als ik echt MOET kiezen, kies ik voor doof zijn. Als ik naar mijn kinderen kijk bijvoorbeeld, ze nooit meer kunnen zien lijkt me nog vreselijker dan ze nooit meer kunnen horen. Hoe dan ook, ik heb regelmatig een verstopt oor aan één kant en dan ben ik altijd vreselijk gefrustreerd en chagrijnig, doof zijn lijkt me ook echt heel erg.
Maar constante tinnitus of doof of blind aan 1 oor/oog is echt niet vergelijkbaar. Van tinnitus kunnen mensen volledig doordraaien als ze er continu last van hebben. Daarmee zeg ik niet dat de andere aandoeningen niet erg zijn overigens.
Volgens mijn oogarts heb ik echt heel veel mazzel gehad. Glaucoom komt meestal aan beide kanten of in ieder geval vlak na elkaar. Aan de andere kant: als het in beide ogen was gekomen had ik eerder aan de bel getrokken. Nu heb ik heel lang gedacht dat m’n rechteroog nog goed was omdat m’n hersenen het overnamen en me zwaar voor de gek hebben gehouden: aldus mijn oogarts mbt die hersenen.
Nee het is niet vergelijkbaar denk ik. Aan de andere kant: ik heb dagen gehad ik echt volledig doordraaide. De eerste keer toen ik er al een beetje aan gewend was en in rustiger vaarwater kwam. Dat zeggen ze wel vaker hè. Pas als de hectiek voorbij is kun je nadenken. Net als ziek worden op vakantie. De tweede keer was toen ik ‘al’ 3 cm ontsluiting had van Luc. Ik heb gescholden, gesmeekt, gejankt en zelfs ja (ik ben er niet trots op) proberen te slaan naar de verpleegkundige in het ziekenhuis. DIE BABY MOET ERUIT EN GA NÚ EEN ECHTE DOKTER HALEN WANT JIJ BEGRIJPT ER GEEN REET VAN!!! Riep ik
Mijn mond valt open van moeders die op Facebook gaan vragen of het wel goed is als hun baby van 19.00 tot 8.00 doorslaapt zonder wakker te worden. Ik zou willen dat die van mij eindelijk eens een paar uur achter elkaar door sliep.
Ik zal het ook absoluut niet bagetaliseren. Het lijkt me vreselijk om een deel van je zintuigen te moeten missen. Ik denk alleen dat je er uiteindelijk beter mee kunt leren leven dan een constante piep in je oren. Maar is het bij jou dan ook niet vooral de angst dat je andere oog ook niet meer zou functioneren? Of mis je in het dagelijks leven je andere oog? Gelukkig heb ik geen ervaring met 1 van deze dingen. Dus mn gevoel is puur op basis van ervaringen van de mensen die ik ken met deze medische verhalen.
Ik weet het. Mijn schoonma heeft het. 1 oog hebben ze er zelfs helemaal uit moeten halen. Aan het andere nog maar heel slecht zicht. Was ook heel raar. Dat kunstoog . Ze had altijd twee verschillende kleuren ogen. En nu heeft ze twee dezelfde.
Direct antwoorden dat het tot 9 maanden echt nodig is ze IEDERE 3 uur wakker te maken. Zet maar een wekker. Want doorslapen is echt heel erg slecht voor je baby.
Als het gaat om 1 kant die doof of blind is, zou ik denk ik ook kiezen voor doof zijn. Hier in de familie best wat ervaring met mensen die langs 1 kant (quasi) doof zijn en hoewel dat niet altijd erg handig is, lukt het wel. Als het gaat om beide kanten... vroeger dacht ik altijd: ik ben liever doof dan blind, maar die mening heb ik bijgesteld nadat ik eens gepraat heb met een professional in dat gebied. Zij gaf aan dat veel van haar patiënten (sommigen die uiteindelijk én doof én blind geworden zijn) meer moeite hadden met het doof zijn dan het blind zijn. Blijkbaar o.w.v. sociale contexten: op een familiefeest bijvoorbeeld kan je als je blind bent nog wel meepraten met de rest. Als je doof bent, zie je het gebeuren wel om je heen, maar is het erg moeilijk om actief deel te nemen/te volgen in de groep. Toen dacht ik: ja, zo had ik het nog niet bekeken... Al lijken beide scenario’s me niet echt aanlokkelijk
Ik zie overigens met 1 oog heel slecht maar heb echt moeite met diepte zien. Ze doen het allebei nog wel maar als ik moe ben is het een ramp. Geluiden overprikkelen mij vaak en hoor inderdaad vaak die hartslag in het oor. Echter zou ik niet kunnen kiezen tussen blind en doof .
Echt? Ik iig weet wel dat het geen handige combinatie is Maar had er nooit bij stilgestaan dat er een verband zat. Door mijn ass raak ik snel overprikkeld door "mijn" geluid.
@Iertje81: Ik vind het trouwens erg knap hoe je zo openlijk hier durft te praten over wat je voelt, foto’s deelt,... Dat vraagt lef en ik vind dat knap. Het geeft misschien ook aan dat je toch al een weg hebt afgelegd in je verwerkingsproces, want denk dat je dat anders moeilijker zou kunnen, niet? Ik was echt met bewondering de afgelopen pagina’s aan het lezen (ik heb zelf een trauma opgelopen en kan daar nog steeds moeilijk vrijuit over praten. Denk daarom dat dit me zo opvalt. Sterke dame! Ook @Linda86 natuurlijk!)
Wat lief dat je dat zegt! Dankjewel. Ja ik heb het wel verwerkt denk ik maar toch steekt het af en toe de kop op en dan trek ik het liefst de deken over m’n hoofd en ga in bed liggen. Maar ik ben er ook voor in therapie gegaan. Niet vaak, maar wel een paar keer gepraat met een psychologe. Die had ik al eerder een paar keer bezocht toen ik in scheiding lag met mijn ex. Dat hielp echt heel veel. Ze maakte gewoon wat lijsten met me met aan de ene kant dingen die ik eerst deed en dingen die ik doe na ‘dat ene’ (zo noem ik het vaak). En uit die lijst bleek dat er niet eens zoveel verschil was. Maar ik ben wel het type van ‘gewoon doorgaan’ en dat heb ik hier ook een poosje mee geprobeerd, maar dat lukte toch niet helemaal Helemaal niet eigenlijk. Daarbij ben ik samen met iemand die ook hulpverlener is dus dat scheelt ook Nee grapje natuurlijk maar mijn man doet wel hetzelfde werk als ik en kan goed luisteren en praten. Dat is fijn. Hè, echt lief je compliment. Vind ik superfijn ❤️
Mocht je me ‘nodig’ hebben mbt wat jij hebt meegemaakt: mijn pb staat altijd open ❤️ Soms is het makkelijker om met iemand te ‘praten’ die je niet kent
Vooropgesteld; ik zou ook niet kunnen of willen moeten kiezen hoor. Maar ik denk dat het er misschien ook aan ligt wat je belangrijk vindt en wat je karakter is. Ik ben best wel introvert en houd sowieso niet van verjaardagen en grote groepen mensen. Ik ben juist wel heel erg gesteld op mijn vrijheid, zelf de auto of fiets kunnen pakken etc. Daarom lijkt blind zijn mij, voor mij persoonlijk, vervelender dan doof. Mag je eigenlijk als je volledig doof bent wel gewoon aan het verkeer deelnemen, vraag ik me nu ineens af..? Kan me voorstellen dat het gevaarlijk is als je een claxon, sirenes etc. niet hoort.
Haha idd na 7 maanden ben ik t voeden elke 3 of zoals gister met mazzel wel 4 uur ertussen in de avond en nacht wel aardig zat. Net als dat hij om 6:00 de dag begint en dan tot 9:00 wakker is
Ja hoor.. sommige kiezen ervoor om een bordje op fiets/auto te plaatsen die aangeeft slecht horend/doof. (Officieel erkend teken) Maar weet je. Juist dove mensen zijn veilig in het verkeer. Alle afleiding van radio/praten in auto/telefoon gesprek voeren vallen weg. Ze kijken veel beter dan horende. Zien meer. Dit is in ieder geval mijn ervaring. Vrienden van ons zijn doof. Zal zonder twijfel tekenen voor hun (gewone) leven als verlies van zicht óf gehoor afgedwongen wordt.
@Iertje81 ik vind het ook super dat je dit zo deelt @Linda86 ook! Wat ik liever heb: doof. Zonder twijfel. Ik heb met blinden gewerkt en heb mijn equivalent gevonden in blinde vorm: onhandig. Die lieverd van een man had een gehard voorhoofd, van al die keren dat hij net met zn stok de lantaarnpaal mistte. Ook toen wij met hem liepen knuffelde hij de lantaarnpaal, hing hij met zn stok in een fietswiel en liep zn blindegeleidehond weg nadat hij even tuigje af deed en hij kwam een kat tegen: konden we op honden jacht. Was ook niet de eerste keer voor hem. Ik ben ziende al zo vreselijk onhandig, als ik blind was kwam t helemaal niet goed. Heb echt een geweldige tijd met die man gehad, had ook mijn humor.