Nou kijk. Even stakato. Jullie weten van onze trajecten. Kindjes niet vanzelf bla bla bla. Veel gedoe. Maar vooral ook schuldgevoel van mijn kan naar mn oudste. Ik bleek achteraf echt een monster. Daar werk ik nog aan (althans, het verwerken ervan, ik vond het echt heel heftig, mede omdat ons huwelijk wel echt 2x een deuk heeft opgelopen) en dat komt helemaal goed. We genieten zo van onze tijd nu. O is nu op een pittige leeftijd. Zeg maar gerust onmogelijk. En die kleine gaat daar ook komen. En steeds meer denk ik 'ik wil dit nog doen, en dit... en over 5 jaar dit en dan wil ik dat hebben..' klinkt materialistisch maar het gaat meer om ambities en wensen die ik graag in de toekomst wil bereiken/hebben. Sommige luxe dingen, maar ook gewoon dingen die ik zelf helemaal 'bereik'. Dus om eerlijk te zijn denk ik steeds vaker: het is gewoon goed zo. 2. Het is echt genoeg. Het is druk, ze zijn pittig (en leuk!), maar ik wil ook carrière maken. En nee, ik ben geen huismoeder of deeltijd werken. Als ik ervoor ga, dan is dat 100%. Eigenlijk vind ik het helemaal leuk zoals het nu is. Het is echt goed zo. Waar wáárom gaat het dan toch kriebelen als ik een kleine baby zie? Dan denk ik: gaaaaaaaaaan we weer. Net wanneer ik de boel op een rijtje heb en serieus denk welke koers ik op wil, dan denk ik 'verdorie, de tijd gaat zo snel en ik vind zwanger zijn vreselijk en de periode met kleine kinderen ook echt niet altijd leuk (sorry!)' MAAR: vanochtend werd dus broer O woest wakker (die kreeg zn zin niet ofzo hahah) en lag ik dus heel stiekem met baby O in bed, die kreeg de fles. Daarna hebben we gekust en geknuffeld en kreeg die kleine jongen de slappe lach en hij gierde het uit. Dat was echt goud hoor. En die andere maar boos zijn en man zat volgens mij op de wc hahahah maar ik was dolgelukkig. De kleine jongen en ik hadden gewoon óns moment. Het was freakin' 6.15 mensen haha. Maar man man man wat ga ik dit soort momentjes missen straks. Wat wil ik dan toch. Ik denk dat ik gewoon instant baby's wil. Ik weet helemaal niet wat ik met deze absurd lange post wil eigenlijk. Echt geen idee. Pfff. Ik heb bijna de neiging om een glas wijn te pakken (doordeweeks, dus doe ik niet). Maar ik weet het gewoon niet. Eigenlijk vind ik mezelf veel te egoïstisch voor meer kinderen. Want ik heb de dingen graag goed op orde. Ook voor mezelf. En ja, ik veel super veeleisend. Ook voor m'n omgeving. Maar ik heb nog zo ongelofelijk veel liefde om te geven. Hoe kan O nou al 3 zijn? Ik vond het vreselijk echt waar. Hij wordt al zo groot! Ik moet echt een dagboek bijhouden he. Hahahaha. Had jullie gewaarschuwd. Weet het soms ook niet helemaal hoor. Nu ga ik een heerlijke kop rooibos thee pakken met een stuk pure chocolade en in bed liggen!
Oh en sorry dat ik soms woorden weg laat. Ik lees dat mijn brein soms sneller is dan dat ik typ haha!
Ik snap ‘t helemaal @Nina Sanders. Het is een mega dilemma: en bovenal gevoel tegenover verstand. Je moet zoveel opofferen, maar krijgt er ook zoveel voor terug. En ik denk dan ook: al dat materiële kan later ook nog. En reizen kan ik nog wel drie jaar langer uitstellen dan. Die carrière kan ook nog wel even op zo’n laag pitje door. En de grote aankopen of die grote verbouwing (had ik al gezegd dat wij een hele verdieping op ons huis willen laten zetten?), boeiend, dat komt dan over 5-10jr wel. Maar kinderen krijgen is over 10jr geen optie meer *telt rimpels* Iemand zei laatst: 2 is te weinig, 3 is teveel. Dát past precies bij hoe ik het ook voel. Ik denk dat wij wel voor een derde gaan, over een tijdje. Maar ik zal tegelijkertijd blij zijn als de jongste dan ook kan lopen, praten en zindelijk is.
2 is te weinig, 3 is te veel haha. Wat een uitspraak. Hahaha. Wat lastig he. Maar weet je wat mijn probleem is: ik wil en en en en. Geen grote vakantie en de verbouwing (ja, ook wij willen over 5 jaar een extra verdieping, oh Lord) vind ik dan tot daar aan toe. Maar het gaat me ook over de dagelijkse dingen he. Kinderen zijn duur, maar ook qua aandacht. Doe ik de rest te kort? En: ik ga er echt niet alles voor laten. Wat ik zeg, ik ben misschien egoïstisch, maar ik ben en blijf ook gewoon een echtgenote, dochter, vriendin en ook: een zelfstandige vrouw. Maar je hebt gelijk. Sommige dingen zijn relatief. Die trajecten wil ik niet meer. Een reden waarom ik soms denk 'f*ck die spiraal waar ik nu issues mee heb, hoe groot is die kans.' Maar zo ben ik niet en zo wil ik niet dat het gaat. Ik vind de keuze voor een baby ongelofelijk intiem (noem me dan maar ouderwets, maar dit is echt iets van ons) en ja, die voorpret en gewoon heel erg fijn!
En jij krijgt echt een mega knuffel trouwens @Poolvos Volgens mij snap je mijn lange verhaal een beetje
@Nina Sanders ik snap je helemaal. Ik zag laatst ook een baby en begon te kwijlen, maar zag laatst een.hoog zwangere lopen en had gewoon medelijden met der. Ik vind die babyleeftijd ook niet leuk. Kunnen niks, snappen niks. Vind nu met E steeds leuker worden, begrijpt veel meer doet lekker haar eigen ding en speelt zelfs al alleen in de speeltuin voor de deur. Ik ben ook wel een persoon die oplaad van de rust om zich heen en wat heb je niet met 2 kinderen . Ik ben blij dat wij over het algemeen zulke goed slapende kinderen hebben, ik kan in ieder geval in de avond opladen. Mijn gevoel zegt ook nee geen 3de meer (lichamelijk is het ook beter voor mjj) maar als ik een pas geboren baby zie smelt ik weer en gaat er van alles rammelen, maar zodra ze iets gaan doen ben ik alweer genezen Hier ook 1000 en 1 plannen voor het huis. We beginnen klein as vrijdag gaan we de keuken en de wc verven, daarna door naar de woonkamer maar ik twijfel nog over de kleur. Tussen door maken we plannen om de buiten boel op te knappen. Tuinhuisje moet vervangen worden, coniferenheg uit 19noach moet er uit en een schutting er in (minstens 20 mtr) daarna de tuin opknappen, buitenboel verven en owja ik heb een man die heel veel schoppen onder zijn kont nodig heeft om iets te gaan doen voor de keuken heb ik E in gezet en die loopt het aan iedereen te verkondigen dat vrijdag de keuken geverft word
Oh idd,jij zegt wat ik denk. Niet dat 3 teveel is natuurlijk maar wel, kinderen krijgen kan tot je 40e, zo ongeveer, als het lukt, carrière maken kan daarna nog 30 (!!!!) Jaar! En daarnaast, ook een baan van 2 of 3 dagen kan 100 % zijn. In mijn werk van nu niet, ik werk maar 14 uur, dat is in mijn vak te weinig. Dus ik ben wel zoekend naar iets anders wat wel in 2 of 3 dagen past. En ik ben zeker niet van plan om tot mijn 70e 2 of 3 dagen te blijven werken, liever meer. Maar nu is de tijd voor kinderen, en ik wil absoluut niet achteraf zeggen dat ik die tijd niet genomen heb nu het kan. Mijn oudste gaat al naar de middelbare, ze worden zo snel zelfstandiger, over een jaar of 3 kan hij oppassen als wij uit eten willen, ideaal. In dat opzicht wordt het alleen maar makkelijker. Als ik 40 ben is L al 6, dan heb ik nog 30 jaar om aan mijn carrière te werken. Geen redevoering voor grote gezinnen hoor Alhoewel het me wel steeds weerverbaasd dat toen ik zei dat ik er 3 had mensen zeiden: leuk! En nu met maar eentje meer bijna iedereen zegt: wow, wat veel! vind dat zo belachelijk Edit: ik vind de babytijd ook niet de leukste. Geef mij maar een stel pubers in huis
Dat van die aandacht snap ik ook echt goed. En wij hadden niet eens een traject. Maar tjezus, wat is zwanger zijn soms kut. Ik heb gewoon in t ziekenhuis gelegen - en ben daarvoor ook al ziek geweest. Ik kon sowieso geen drol deze keer. Spelen met L ging bij periodes echt amper (hoe fysieker het spel, hoe minder kans dat mama kon meedoen). En een volgende zwangerschap zijn er in zo’n situatie gewoon twéé waarvoor ik niet echt goed kan zorgen. Maarja. Anderzijds: er is wel ook gewoon een papa he? Het was voor hem ook niet leuk, maar de realiteit is dat iedereen altijd zomaar (tijdelijk) weg kan vallen. So be it. (Als hij het is, neem ik ook alles over) En in jouw geval moet je gewoon goede afspraken maken. Als je niet te genieten bent, ga je gewoon veel weg Ik heb dat alles willen overigens wel beter losgelaten dan jij denk ik. Ik wil ook mn opleidingen afmaken enzo. Maar het boeit me intussen geen zak meer dat ik er 4 jaar langer over doe. Maar: dat ook vrouw/vriendin/partner zijn. Súper belangrijk. Maar ik denk dat als de derde er eenmaal is, die balans ook zo weer gevonden is. Als je die stomme (periode tot) zwangerschap maar door bent
En begrijp mij niet verkeerd ik hou van allebei de kinderen even veel ongeacht in welke leeftijdsfase ze zich nu bevinden al kon ik E vanavond wel wat aandoen, ze wilde niet uitkleden om te gaan douche dus die heb ik na meerdere keren waarschuwen met kleren en al onder de douche gezet
herkenbaar hoor. De periode van zwanger worden was hier gewoon ronduit heftig. Elke dag hormonen spuiten, pff.. leefde gewoon daarvoor geloof ik. Dat wil ik niet meer. Maar 2 is druk. 3 en 4 ook. Maarja dat loslaten. Nee niet goed in hahaha. Ik vond bevallen zo geweldig en de periode erna. En dan volgt een periode met overleven en dan heb je zo'n moment.. wat ik net schetste met baby O. Geweldig was dat zeg haha
heerlijk dat soort streken doet O ook hoor @Miekje86. Die jongen is soms echt crazy. Haat het dus ook om toe te geven dat ie daarin op mij lijkt. En dat ie ons dan 20x bedankt voor de fijne dag zondag. Dan word ik echt emo. Sweet, annoying little brat. Come to mama! ♡
ik duik er in ladies. Super lief dat jullie meedenken en reageren. Ik had een dagboek kunnen pakken maar I prefer a living diary Ik zal morgen verder reageren, maar ik heb wel some serious stuff to think about (soms kan ik de juiste vertaling niet vinden wat de lading dekt). Welterusten alvast! Xoxo!
Koppigheid hier heeft ze van der vader, maar het volhouden heeft ze weer van mij. Hier heeft ze na zo'n bui heel veel moeite ook om te herkennen dat het misschien niet zo slim was van der. We proberen der dan ook sorry te laten zeggen, maar dat durft ze niet zelfs niet tegen ons maar krijg dan wel een sorryknuffel van der *smelt* en ik weet morgen is ze heel lief en helemaal bijgedraaid en word ik bedolven onder de kusjes en tekeningen van der
Sorry zeggen moet ie hier ook. Met een kus haha. Betwijfel of het echt door komt maar wil wel dat hij beseft wanneer iets niet mag
Sorry ik doe hier telkens posts over mezelf zonder te reageren op anderen. Maar onze jongste is al een uur compleet over haar toeren. Wil geen fles, niet gewiegd, niet geknuffeld worden. Schone luier en zetpil werken niet. Even laten huilen in bed niet. Nu is mijn vriend maar even met haar gaan rijden. Dit is echt niets voor haar. Ze lijkt geen koorts te hebben.
Breng ze maar bij mij. Ben zo ziek als iets dat ik mijn ogen niet toe krijg. En A is ook al 3maal wakker geweest.