Neen je mist niets volgens mij. Want als dit gaat over een hele jongen baby is het net goed dat ze zich hier vragen bij stelt.
Ik denk ook niet dat je dat ‘dom’ zo letterlijk moet nemen. Als ik naar mezelf kijk dan vind ik het gewoon een irritante vraag. Want als je éven na- of doordenkt dan kun je zelf ook ook wel bedenken dat het voor een heleboel mensen niet geldt dat hun baby zo lang en zo snel al doorslaapt.
Maar ja, heel misschien vraagt die persoon dat zich serieus af of dat wel goed is. Dan mag ze dat toch vragen? Je kan niet altijd rekening houden met allerlei andere mensen omdat hun baby niet doorslaapt.
Hmm. Ik vind het best bijzonder dat je iemand ziet lopen en dan gewoon rechtdoor blijft rijden in de veronderstelling dat iemand wel de berm in duikt. Iets met afremmen en met afstand om hem heen rijden? Even aangenomen dat de betreffende persoon gewoon aan de kant van de weg liep en niet in het midden. En ook geen onverwachte bewegingen maakte.
Ja, bij hele jonge kindjes is het inderdaad niet goed. Maar vanaf een paar maanden kan en mag dat toch gewoon? Maar moeders zijn soms wel vreemd in wat ze willen vertellen. Ik was met mijn zoon van elf maanden op een Sinterklaas feest, kwam er een moeder aan hollen om aan te wijzen dat hij nog niet liep en te vertellen dat haar beide kinderen met zes maanden gingen lopen. Alsof dat zo gebruikelijk is. Ook echt out of the blue, niemand die iets zei over leren lopen.
Dankje! Scheelt mij weer typen Het ligt er natuurlijk aan hoe oud een baby is. Hebben we het over een baby van 4 weken dan is het natuurlijk niet goed. Maar een baby van 4 maanden kan dat prima. Daarbij is "niet zo heel slim" iets anders als botweg dom.
Ik zie zo'n vraag ook altijd meer als een verkapt soort opscheppen. Mijn koter slaapt echt al zo lang. En ja. Dat roept een heel negatief, jaloers haatdragend gevoel op.
Zou jijzelf zoiets aanpassen naar vraagvorm om te kunnen opscheppen? Dat is dus iets dat niet eens in mij zou opkomen. Dat iemand zo een vraag stelt en eigenlijk gewoon wil opscheppen
Ja natuurlijk mag ze dat vragen en uiteraard hoef je niet altijd met alles en iedereen rekening te houden. Maar misschien komt het omdat ik zelf niet zo in elkaar zit. Dat ik het daarom een irritante vraag vind. Maar dat ligt dan bij mij, niet bij degene die het vraagt. Plus, ik vind ook dat het eraan ligt hóé het wordt gevraagd. De toon maakt de muziek. Als mijn vriendin die heel bescheiden is het aan mij vraagt omdat ik weet dat ze zich werkelijk zorgen maakt, dan vind ik het anders dan zo’n ‘Powermommy’ waarvan je al weet dat het niet om het vragen an sich gaat.
Jij verwoord dit zoveel beter als dat ik dat zou doen Inderdaad precies zo ja, misschien past dit meer in het onpopulaire meningen topic
Hoe je iets zegt maakt inderdaad wel veel uit. Ik had een vriendin die zei over haar toen denk ik 2-jarige zoontje: Hij kan al tot 10 tellen, wat eng! Ehh, nee, dat is niet eng, wees er gewoon trots op. En daarnaast kende hij het waarschijnlijk gewoon als riedeltje en wist hij als je 5 zei niet per se dat 6 daarna kwam.
Nou ikzelf niet inderdaad maar ik heb een collega die echt puur dingen vraagt om daarna uitgebreid te gaan vertellen dat háár kind dat absolúút niet heeft. Zo vermoeiend is dat. Neem nou laatst. Zegt ze: eet Luc al .....? Dus ik zei nee. Zegt ze: ‘nou, K wel hoor. Hij kan er niet genoeg van krijgen en het is ook nog zó gezond dus hij kan het ook lekker vaak eten’ Dan denk ik echt: hou je smoel