Ik weet niet goed hoe ik het moet vragen want ik bedoel het absoluut niet gemeen. Maar mag ik vragen hoe dat overgewicht bij jou komt als jullie altijd gezond eten? Is er iets met je gezondheid of zoiets? Of medicatie geslikt waar je dikker van bent geworden?
Even oprechte vraag maar hoe sta je daar dan tegenover wanneer ouders/opvoeders geen morbide obesitas hebben en je ziet dat? Ik heb bijvoorbeeld altijd ondergewicht, mijn man (niet vader van de oudste) is net onder gemiddeld maar zijn de enige verzorgers van de oudste die wel zwaar obesitas had, ook rond de 5 jaar. Had wel medicatie maar ook na het stoppen bleef hij flink overgewicht houden. Iets waar overigens door de verpleegkundige die als ik het goed zeg rond het 6e jaar op school langs komt ook voor aan de bel is getrokken. En om het dan nog grover te maken, zijn biologische vader die zelf morbide obesitas heeft, heeft jaren later hier een zorgmelding over willen doen toen er een ots was vanwege het moeizame en problematische contact met hem. Toen hij dat kenbaar maakte bij de rechtbank ging de wenkbrauw van de rechter wel heel ver omhoog, je zag de rechter gewoon denken van 'goh heeft u wel eens in de spiegel gekeken?' Bij onze oudste is het ook grotendeels bouw en hij gaat ondertussen van overgewicht net voor weer een groeispurtje naar een net gewicht tijdens en na. Ondanks dat zijn gewicht nu goed is het gros van de tijd oogt hij wel fors en dik. Terwijl hij dus netjes een gezond gewicht en BMI heeft (behalve net voor een groeispurtje).
Ik ben in 1 jaar tijd 19 kilo aangekomen, achteraf bleek dat toen mijn schildklier ermee is gestopt, ook erg depressief geweest in die periode, wat zeker niet hielp. Sindsdien elk jaar wat erbij en nu sinds een jaar (sinds start medicatie) redelijk stabiel, klein beetje eraf. Vermoeden is dat mijn stofwisseling op 45-50% werkt. Hopelijk kan ik er wat af krijgen als mijn schildklier goed is ingesteld. Het gaat nu heel moeizaam. Ben eerder ook nooit dik geweest, wel tijdens de zwangerschappen aangekomen, maar altijd binnen half jaar weer op startgewicht.
Als zelf (ex-) morbide obesitas, mijn man heeft ook overgewicht (nu wel allebei hard bezig met afvallen en meer bewogen) ben ik het hier mee eens... Een pedagoog met kennis van eten mag gerust langs komen als dochter te zwaar wordt... Dat is namelijk wel een angst van mij. De theorie is zo gemakkelijk maar ik weet zelf hoe moeilijk het is in de praktijk, zelfs na meer dan 30 jaar regelmatig groenten moeten proeven lust ik nog altijd bijna geen groenten... Dus hier zou, indien nodig die persoon welkom zijn als ze komen met handige, bruikbare tips.
Qua obesitas en dikke kinderen. Het is natuurlijk wel makkelijk om zo te wijzen omdat het zo duidelijk zichtbaar is, maar er zijn natuurlijk ook genoeg slanke/normale mensen die ongezond eten.
Als hij 5 is, wordt hij met 5.5 als het goed is door de schoolarts gezien. Je mag hopen dat er via die weg iets gebeurt. Maar zo lang de ouders niet meedoen, gebeurt er helaas niets.
Wat lijkt me dat naar. Heb je er ook andere klachten van? Hopelijk ben je snel goed ingesteld qua medicatie!
Een tijdje terug was wel in het nieuws dat 1 op de zoveel kinderen overgewicht hebben vanwege medische redenen. En dat hebben ze dan vaak al op echt jonge leeftijd. Hier ook randje ondergewicht/normaal gewicht (wat ik heel vervelend vind) en een oudste die heel erg van eten houdt en minder van bewegen en aan de forsere kant is. Zo lang hij niet echt overgewicht heeft volgens BMI laat ik het maar en hoop ik dat het nog verandert als hij ouder en groter wordt. Maar lijkt me voor jouw zoon best lastig, en ook hoe daar dan is het gezin mee om te gaan.
Hier ben ik ook echt heel oplettend op wat de kinderen naar binnen schuiven. Natuurlijk krijgen ze koek/snoep/chips/patat enz... maar ook zeker voldoende groente en Vezels. Alles in balans. Zie regelmatig hele gezinnen met flink overgewicht en ik vind dat voor kinderen gewoon zielig. (En natuurlijk heb je altijd uitzonderingen, maar dat is niet de meerderheid).
Ik denk dat in deze tijd het helemaal niet verkeerd zou zijn als er een richting zou komen voor pedagogisch medewerker met specialisatie obesitas/voeding/beweging. Precies was je zegt: ook ouders worstelen ermee
Onze oudste heeft flinke billen en bovenbenen; snoept weinig eet best goed en gezond. Vriendinnetje die super dun is snoept echt veel, eet niet heel gezond... Maar genetisch kennelijk minder aanleg om dik te worden.... Oneerlijk maar waar
Klopt, waar mijn moeder altijd goed moest opletten, at mijn vader alles wat los en vast zat, kwam nooit een grammetje aan. Mijn zusje net zo, die moest ertegen eten om wat aan te komen.
Ja helaas wel. Al durf ik heel voorzichtig te zeggen dat het de laatste paar week eindelijk wat beter gaat (lees: normaal kunnen functioneren).
Ook super dun hoef je niet jaloers op te zijn hoor. Is soms ook echt iets mis wat je aan de buitenkant niet altijd ziet.
Ik heb voor de oudste een diëtist gehad die samen met de jeugdarts helemaal meegekeken heeft met een eet dagboek etc. Hij heeft, grotendeels had, geen rem qua eten (wat door de medicatie kwam) maar die rem waren wij waardoor er eigenlijk niet echt iets uit kwam wat de oorzaak was na het stoppen met de medicatie. Hij snoept nauwelijks, sport meerdere dagen per week zowel qua trainingen als zonder training. Hebben nu toestemming gekregen om proteine bars etc uit te proberen op de dagen dat hij training heeft, maar met een kind met een allergie voor chocolade/cacao is dat een behoorlijke opgave. Hij eet dus ook niet hetzelfde als mij, ik eet bijvoorbeeld andere boter op brood waar meer vet in zit, qua avondeten kook ik wel hetzelfde maar dus op basis van hem. Ik neem vaker tussendoortjes om aan te komen en heb een hele tijd aanvullende nutridrankjes gehad om voldoende aanvulling te krijgen. Hem minder geven dan we al deden en doen zou betekenen dat we hem ondervoedde en dat kan ook juist een averechts effect geven gaf de dietist aan. Nu heeft hij wel een rem en anders wordt hij teruggefloten door zijn lijf. Bij een familiedag met bbq is er uiteraard veel lekkers maar als hij teveel eet wordt hij dus ziek, dat heeft hij 1x gedaan en sindsdien houdt hij ook in dat soort zaken netjes de rem erop.
Gewicht ouders is minder relevant, ook met maat 32 kun je een frituurpan om je organen hebben als er te ongezond wordt geleefd. Maar t valt wel eerder op als beide ouders morbide obese zijn dat t wasrschijnlijk is dat er in t leefpatroon minder gezonde elementen zitten (en in geval van die ouders is er ook zeker sprake van een ongezonde relatie met eten en bewegen). Wel ontzettend goed van de rechter dat hij je ex zo op zn plek zette!
Rechter trok alleen de wenkbrauw op en keek eens van de een naar de ander, en dan moet je dua even voor je zien: mijn ex morbide obesitas en bijna 2m lang versus mij 1,65m met op dat moment zwaar ondergewicht. Je kon gewoon merken dat die opmerking op het puntje van de tong lag (waren de woorden van mijn advocaat). Uiteindelijk was het dus enkel de opmerking, dat ze daar maar niet verder op in ging. (Hebben eigenlijk alleen maar vrouwelijke rechters gezien in die 8 jaar, alleen voor de alimentatiezitting hadden we indertijd een mannelijke rechter). Overigens qua gewicht etc was ik blijer tijdens mijn zwangerschappen (behalve het extreem naar voren dragen), ik vind het alles behalve fijn om zo dun te zijn en ik denk dat er vooral in het verleden (lees: middelbare schooltijd) echt wel een frituur rond mijn organen zat. Aan de andere kant at ik ook toen meer dan voldoende fruit, groente en vezels maar die frietkraam bij het schoolplein was ook wel mijn vaste stek in de pauze
@Maev hihi gniffel. Vind t humor dat hij het wel mooi terug op zn bordje kreeg. Ik woog tot mijn 21 max 44 kilo, geen frituur haha, saaie school maar was ook echt niet gezond. Sneller ziek, snel koud,bij buikgriep zat ik op 40 kilo en was t echt niet meer om aan te zien. Daarna heel ziek, heel lang zware medicatie en ik kwam 20 kilo aan (spijsvertering werkte ook daarna niet meer als de talys, maar als een boemeltreintje). Dus ik weet ook echt wel hoe t is om aan te komen door medicatie. Nu op randje overgewicht, borstvoeding geeft honger maar ik ben zelf diegene die t in de mond stopt. T is wel lastig, ik moet 4 kilo kwijt, maar zoon en man zijn dun en hebben juist volle producten nodig dus boodschappen doen gaat nogal mis als man boodschappen doet, doet hij t vanuit andere visie dan ik haha Zoon moest ook extra vaak naar cb om gewicht in de gaten te houden, hij had periodes dat hij daalde in eigen lijn en dan was hij ook erg mager. Nu alleen bij ziekte, zodra hij minder eet teert hij direct in
@Maev ook in een situatie waarbij een kind veel te zwaar is terwijl de ouders slank zijn lijkt het mij verstandig dat er een professional ingeschakeld wordt. Als je gezond leeft en toch te zwaar bent, moet er wel medisch iets aan de hand zijn toch? Dat moet op zn minst onderzocht worden.