Ja ik heb behalve deze cyclusb altijd een positieve test gehad en dan 14 dagen later ongesteld. Maar de gyn zei dat de kans groot was dat er alsnog niks gesprongen is toen. Ik weet niet precies hoe dat dan kan. Ik dacht dat ik idd zou balen dat het pcos is. Maar ik ben eigenlijk alleen maar blij, want ik zag dit volledig aankomen en nu denk ik juist nu kunnen maken we, met een beetje hulp, toch kans om zwanger te raken. Ik slik nu eerst 10 dagen medicatie om deze cyclus te eindigen. En dan gaan we vanaf dag 3 verder kijken. Hoe ben jij eronder? Valt het je mee of tegen? En heb je ook een beetje support van je partner bijvoorbeeld?
Ik ben zo verschrikkelijk moe! Soms echt mega misselijk, vaak hoofdpijn, mega opgeblazen buik. En ik heb echt last van m'n humeur, oeff. Hoe is het met jou?
@Sylva vervelend dat je je zo naar voelt Had je daar vorige zwangerschap ook zo'n last van? Hier gaat het eigenlijk wel goed, al ben ik wel erg moe. Iedere middag dat het kan, lig ik 's middags een uur of anderhalf op bed. Ben benieuwd hoe dat gaat als de reguliere werkweek volgende week weer start. Maar buiten dat heb ik weinig klachten, dus ik mag niet klagen
Bizar hoe veel dingen wij het zelfde zitten in onze cycli! Het is voor jou toch ook je 2e kindje? Ben benieuwd wat er bij mij uit zal komen dan ook. Kan me voorstellen dat het als een opluchting voelt. Zou het voor mij ook voelen denk ik. Of als ze iets anders kunnen zien. Als ze niks vinden sta je helemaal met je rug tegen de muur. Laten we hopen dat ze ons goed kunnen helpen! Voor mij is er nog niet veel gebeurd, maar wel heel blij dat ik de onderzoeken ga krijgen. Mijn partner word ook onderzocht (al zou het daar waarschijnlijk niet aan liggen zei de gyn al) maar fijn dat alles word mee gepakt in een keer. Mijn partner is echt zo'n vent die zichzelf al heel zielig vind dat hij zijn hoogtepunt in een potje moet achterlaten. (voor waarschijnlijk 1 keer) Hij staat helemaal achter het onderzoek hoor en krijg wel zijn support dat we naar een gyn gaan. Maarja het blijft een man he... Is maar goed dat het niet aan de man is besteed allemaal Denk als we echt een traject in zouden moeten ik hem daar niet heel snel in mee krijg. Dus hopelijk hoeft het niet zo ver te komen. En hoe sta jij en je partner er verder in?
Ik ben wel benieuwd van jullie allemaal hoe jullie partner/man er in sta. Praten jullie er thuis veel over of hoeft hij er niet veel van te weten? Van het zwanger worden maar ook met een eerdere zwangerschap/kindje. Mijn partner is wel echt iemand die alleen maar grapjes kan maken hoe zwaar hij het heeft. Niet echt een gevoels mens dus kan soms weinig delen met hem hier over. En het liefst wilt hij dat ik alleen maar naar hem toe kom als ik een positieve test in handen heb en de rest wilt die niet perse weten. (Zo was het met de eerste teminste) Soms wel lastig, want hij heeft echt niet altijd door wat ik er allemaal voor heb moeten doen of wat die onregelmatige cyclus, ovulatie/zwangerschapstesten, Temperaturen, onderzoeken, hormonen enzo met me doen. Nu we voor een 2e bezig zijn kan hij ook wel wat meer er over mee praten. Hij staat overal achter en krijg zijn support. Maar ik ben ook heel blij dat ik hier met jullie er wat dieper op in kan gaan. Misschien helpt het praten met een gyn ook wel!!
Ik kan me voorstellen dat je je soms alleen voelt. Mannen denken soms in mijn ogen heel rationeel, 1 is 1 en 2 is 2. Soms totaal geen gevoel. Wat je net zegt, soms kun je je emoties op deze pagina loslaten en dat voelt soms als een opluchting. Als ik ook naar de arts moet, na een tijdje, voelt het ook als opluchting. Over je vraag wat betreft ervaring met je eigen man, ik heb een super lieve man die mij extreem support. Als de menstruatie eenmaal begint, dan ben ik soms zo down dat hij zegt kom op, je kunt het, er mankeert niks aan ons beiden, alleen het duurt even (terwijl het normaal is dat het 2 jaar kan duren). Hij steunt mij zo erg dat ik hem zo dankbaar ben. Ik heb de afgelopen maanden een keer te vroege menstruatie gehad omdat er in m’n privé best veel speelde. Nu zorgt hij voor alles dat ik niet verdrietig word. Soms vind ik Het ook wel zielig voor hem omdat hij dan de hele tijd met mij bezig is, maar ben hem ontzettend dankbaar. Ik probeer in alles best positief in het leven te staan maar dat loslaten is gewoon zo lastig, de ene keer lukt het en dan struikel weer en val ik. Maar goed hij zegt ook vaak dat het vallen en opstaan is.. die woorden van hem zorgen er weer voor dat ik overeind kom te staan.
Ik wacht nu op wat komen gaat, wachttijd voor eerste consult is zelfs 100 dagen! Omdat het onze derde zou zijn, zijn manlief en ik het er over eens dat als het niet met minimale ondersteuning gaat lukken wij er zelf een punt achter zetten als ik 40 ben. Mijn man is een aantal jaartjes ouder dan ik, dus ook voor hem zit er wel een max aan hoor. Wij zitten in een luxe positie daarmee, dus ik tel mijn zegeningen met de 2 knapperds die ik al heb. Dat wil niet zeggen dat de wens voor een derde minder sterk is hoor. Mijn man steunt me in alles. Tuurt mee, eet chocolade mee... voor hem is de teleurstelling elke keer ook best groot. Deze maand een laat ei, denk ik... nog geen positieve ovutesten gespot en temperatuur nog laag. We gaan vrolijk verder.
Jeetje dat is echt lang... en een ziekenhuis die iets verder weg zit? Zijn er niet meerdere plekken waar je terecht kan? Heel moeilijk als je wens nog zo groot is. Hopelijk komt het gewoon natuurlijk op gang nog bij jullie. En met een blijvertje. Dat je er al 2 heb is vind ik niet perse een luxe positie hoor. Tuurlijk heb je al 2 kinderen waar je super blij mee bent, maar als de wens voor een 3e zo groot is en je je dan pas compleet voel dan is die wens er gewoon. En hoef je je tegenover anderen echt niet te verantwoorden omdat je wel al 2 kinders heb. Hopelijk zet die eisprong snel door en kunnen jullie er weer tegenaan. #dikke knuffel
Ik heb een doorverwijzing voor een fertiliteitskliniek, dus kan niet in elk ziekenhuis terecht. Komt erbij dat niet iedere kliniek een contract heeft met de verzekeraar waar ik verzekerd ben. Ik ga niet 25 tot 35% van de kosten zelf betalen daarom. Deze kliniek is op 45 km, en dat vind ik ver genoeg.
Ik vind het wel fijn (ondanks dat het niet fijn is) dat we een beetje hetzelfde meemaken. Anders voeleden we ons allebei net dat ene geval denk ik Voor ons is het het 1e kindje dus helemaal spannend allemaal! Mijn man hoeft op dit moment nog niet onderzocht, al zou die dat wel graag willen, want hij is daar zelf onzeker over. Maar gyn durfde met deze cyclus wel te gokken dat ik het probleem was Ik denk dat je dat traject vanzelf wel een beetje inrolt, want ik denk dat je dan al 'zo ver' bent dat je net zo goed door kan gaan zegmaar. Mijn man staat er wel echt helemaal achter en wil ook wel alles doen wat kan helpen, dus dat is super fijn! Anders weet ik ook niet of ik het zelf wel zou willen.
Zucht... Laat ei of piek met testen gemist en vandaag mijn ei... Maar even kijken wat mijn temp doet de komende dagen. Gister nog wel gezellig gehad dus wat dat betreft is de timing wel ok.
Dat is vervelend, het is meer die onzekerheid dan hè. Ik heb dat zelfs nog terwijl ik onder controle ben van gyn en zo’n trigger shot moet zetten...
Oh zeker spannend voor de eerst! Ja vind ook wel fijn hoor dat we een beetje het zelfde hebben. Het is voor ons wel het 2e kindje en ondanks dat we van de eerste best snel zwanger waren (10 maanden 2e cycli) wilde hij wel alles direct mee pakken. We vinden het wel fijn dat hij ook even gecontroleerd word. Al weten we eigelijk ook wel dat het bij mij ligt. Maar dan kan je dat in ieder geval helemaal uit sluiten. Je kan het evt altijd nog aanvragen toch? De eerste was echt een enorme geluk zijn we wel bewust van. Maar deze keer gaat het denk niet zo soepel. Vind het in ieder geval fijn dat alles onderzocht word. En dan zien we wel hoe ver we overal in rollen en of dat nodig is. Ik denk dat ik sowieso wel stimulatie van mijn cycli nodig zal hebben. Fijn dat je partner overal helemaal achter sta. Die van mij ook wel hoor, maar hij is ook heel nuchter.
We gaan het allemaal meemaken. Ik begin morgen met 10 dagen prpgesteron om deze cyclus af te breken! Wat wordt jou 1e stap?
Temp nog laag vandaag, dus denk dat het ei nog moet komen. We gaan gewoon door met om de dag gezellig maken tot ik zeker ben dat mijn ei is geweest.
Weet ik nog niet. Eerst de echo en hormoon onderzoek nog. Hopelijk heb ik die snel. TMI maar vandaag heel erg rekbaar slijm. Straks ovulatietest doen. Ben benieuwd want zoals nu nog niet eerder gehad deze cycli
OMG ik denk dat ik blij mag zijn en er een eisprong aan zit te komen! EINDELIJK na 91 dagen. Vanavond nog even testen en blijven tempen. Ben benieuwd of mijn temp ook ga stijgen. Vruchtbaar slijm dus snel een ovulatie test gedaan en kan denk wel zeggen dat hij positief is of er tegenaan zit. I hope sooooo.