Lange onvervulde kinderwens (MMM of zonder) maar nog hoop

Verdomme wat balen zeg Had je een predictor gedaan nu...?

 

@Leraje : welkom in de groep. Wij hebben eerst jaren lang zelf proberen zwanger te raken op de natuurlijke manier (wat nooit gelukt is). Hierdoor weet ik wel dat ik 5 jaar een regelmatige cyclus heb en vertrouw ik erop dat alles werkt , diagnose man oligozoöspermie. Ik wilde in eerste instantie niet eens beginnen aan IUI.. en nu middenin traject IVF / punctie 2. Het loopt uiteindelijk toch allemaal anders dan je van tevoren had bedacht.


Waar ik wel over na zit te denken.. ben benieuwd hoe jullie daarover denken: alle diagnoses worden geregistreerd in digitale systemen.
In principe weten alle ziekenhuizen en klinieken dus precies de slagingspercentages van bijvoorbeeld afgelopen jaar van een selectieve groep met een diagnose. Je zou dus kunnen achterhalen wat de gemiddelde slagingskans was van het traject waarin je zit in de groep met dezelfde diagnose en misschien zelfs ook nog geselecteerd op leeftijd.
Maar ik krijg steeds de gemiddelde slagingspercentages (15-20%) te horen van de totale groep (alle cliënten die in IVF traject zitten met uiteenlopende diagnoses). Het is toch apart dat je deze gespecificeerde cijfers niet kunt achterhalen?

 

nee, ging mijzelf niet gek maken door die nog weet te gaan kopen. En was dus ook niet nodig.

 

Bedankt voor jullie antwoorden! Idd, icsi heeft niet een heel slechte kans en dan helemaal als je als vrouw normaal vruchtbaar bent (wat nog niet helemaal duidelijk is hier, maar de optie is er wel ). Als iui een optie was, dan zou ik dat ook nog wel heel serieus overwegen denk ik. Maar op dit moment lijkt dat niet zo te zijn (al kan dat na de vervolgonderzoeken nog veranderen). Juist die stap naar meteen icsi maakt het voor mijn gevoel zo heftig. Je bouwt er dan niet bepaald naar op. Ik vraag me af of je ook kunt regelen dat je een keertje iui mag doen, zelfs al is de kans op succes heel klein?

Wat mij zelf ook een beetje stoorde was dat mij een aantal dingen opvallen in de uitkomst van man (ph-waarde erg hoog, witte bloedlichamen erg hoog) die volgens mij best indicatief kunnen zijn voor een óórzaak voor zijn slechtere uitkomst. Of iig een samenhang. Maar de arts ging daar totaal niet op in en het gesprek ging meteen naar icsi. Mij lijkt dat als er bijv. sprake is van een infectie of een autoimmuunstoornis (waar bij hem wel kans op is), je dat toch mee moet nemen in eventuele onderzoeken/behandelingen, ipv meteen over te gaan op ivf? Lijkt me een stuk efficiënter (en goedkoper) om een infectie te genezen ipv icsi te gaan uitvoeren. Maar de onderzoeken die ze nog gaan doen, kijken volgens mij helemaal niet naar deze waarden. Vind dat toch vreemd? Moet ik natuurlijk de arts zelf vragen, maar hm ja, ik vind het raar.

@Wondertje2020 Dat vind ik ook raar, dat ze niet zo specifiek kunnen of willen laten zien. Je wil toch weten wat de slagingskansen zijn van mensen met specifieke problematiek.

 

Best heel slim. Dan weet je ook beter hoe je lijf nu reageert op hormonen. Idd om alles uit die laatste poging te halen. Heel begrijpelijk.

 

ben ik met je eens. Wat ik zou kunnen bedenken is dat het toch niet zo recht toe, recht aan is met diagnoses. Er zijn altijd kanttekeningen te plaatsen en bijv niet 1 maar meer diagnoses. Dan bestaat het risico dat je jezelf vergelijkt met een groep waar je eigenlijk niet mee vergeleken kunt worden en dus een te positief of negatief beeld geeft. Ziekenhuizen zijn daar erg voorzichtig mee heb ik gemerkt.

waar ze wel weer makkelijker een uitspraak over doen zijn de kansen afhankelijk van kwaliteit embryo bij terugplaatsing. Maar dan nog is dat een algemeen % en lijkt me ook dat de leeftijd daar van invloed is. Maar dat kun je ook weer niet zo erbij zeggen want het zal vast anders zijn ook afhankelijk van eicel voorraad, gezondheid, etc.

Helemaal eens dat je graag meer info wilt, wil ik ook, haha. Maar dit zo opschrijvende denk ik dat het gewoonweg te ingewikkeld is

 

Ik snap je wel hoor, maar je moet toch ergens vanuit kunnen gaan.. ik moet ergens nog houvast hebben.
Er zijn denk ik meer antwoorden dan er op dit moment worden gegeven. Het simpele antwoord van “ jullie hebben gewoon pech gehad” is voor mij wel erg makkelijk.
Niet dat ik straks op tp 12 zit en denk “ ik zie wel”.. dat is volgens mij mentaal ook niet meer te doen..
Snap wel dat je alles stap voor stap moet zien.. eerst dit ene voordat je verder kijkt.. ik doe de aannames ook ter zelfbescherming omdat ik juist bij IVF1 vol vertrouwen en enthousiasme begon. Ik zou dat gevoel weer terugwillen maar merk dat ik het lastig vind.

 

Interessant om te zien hoe jullie beide eigenlijk een ander beschermingsmechanisme inzetten @Asil en @Wondertje2020 . Zo noem ik het maar even, manieren die voor jezelf werken om je nog enigzins te beschermen tegen valse hoop en onrealistische verwachtingen.

Ik herken beide. Mijn man remt me ook wel heel erg in te ver vooruit kijken. Maar herken ook heel erg het gevoel dat ik zelf misschien nog meer moet doen qua onderzoek. Iedere keer weer dilemma’s en toch die twijfel, zou ik zelf niet meer kunnen doen om het te beïnvloeden. Maar je weet het gewoon niet, dus de twijfel blijft.

Overigens vind ik ook dat in nl. te veel op pech wordt gegooid. Een voorbeeld daarvan is dat we zo weinig onderzoek wordt gedaan bij dames waarbij de innesteling niet lukt. Terwijl dat in het buitenland wel meer wordt gedaan.

je moet daar echt zelf achteraan zitten heb ik gemerkt. Tot nu toe heeft mij dat al best wat opgeleverd in de behandeling. Morgen ook een afspraak met een vasculair internist. Iedere keer weer stapjes zetten om de behandeling verder te verbeteren. Vanuit het ivf centrum gaat dat bij mij niet komen. Alhoewel ze super vriendelijk zijn en ik betrek ze overal bij en vertel ze alles. Maar ik moet wel zelf het initiatief nemen op dit soort dingen.

Even afwachten of ik direct weer mag starten voor een cryo. Zo niet, dan ga ik deze ronde een scratching op nk cellen en plasma cellen laten doen in heinsberg. Ook weer zo’n voorbeeld wat ik allemaal zelf uitzoek en heb geïnitieerd.

edit: ik geloof er ook heel erg in dat er in de medische wereld nog veel is dat we niet weten. Misschien dat er bijvoorbeeld in de toekomst een lichaams stof wordt ontdekt die sommige vrouwen te kort hebben en er daarom geen innesteling is en hebben wij daar nu allemaal een tekort van zonder dat te weten. De artsen doen nu soms alsof ze alles weten en je pech hebt, maar grote kans dat, dat niet zo is en er andere (onbekende) factoren spelen. Dat mag soms meer erkent worden

 

Ik vind het altijd heel knap als mensen dat kunnen. Ik ben daar zelf niet helemaal voor gemaakt.

het geeft me houvast om de toekomst te plannen in mijn hoofd.

 

Je hebt helemaal gelijk, ga proberen eraan te werken! Denk ook dat de decapeptyl en Gonal F nogal invloed hebben op mijn stemming deze keer. En hogere dosis dan vorige keer (maximale).

 

Ik ben vanmiddag trouwens weer misselijk. Gisteren zakte het pas toen ik ging liggen savonds om te gaan slapen. Vanmorgen nergens last van. Nu komt het weer opzetten. Herkent iemand hier dat als bijwerking van utrogestan? Ik heb dat echt nog nooit gehad volgens mij.

 

Ik heb elke keer helaas bijna alle kwalen volgens mij die je kan krijgen van de utrogestan... hoofdpijn, zere borsten, pijnlijke tepels, misselijkheid, duizelig, menstruatieachtige buikpijn..... heb hiervoor duphaston gebruikt en veel fijner!

 

Wat knap dat je dit hebt weten ombuigen voor jezelf! Kan me voorstellen dat je daar wat hulp bij nodig hebt gehad ja.

ik vind het sowieso knap hoe veel van de meiden hier die zo’n lange weg gegaan zijn heel positief kunnen blijven en open naar anderen.

En natuurlijk hebben we allemaal onze mindere momenten. Heel belangrijk om dan op het positieve te blijven focussen. Want er is idd heel veel op dankbaar voor te zijn.

ik ga voor het eerst in weet ik niet hoe lang een rondje hardlopen. Het zal waarschijnlijk meer wandelen nu nog zijn, maar alles heeft een begin. Wish me luck, haha