Ja ik heb het gezien. Vond het jammer dat ze niet meer van het IVF/ICSI traject hebben laten zien... de spuitmomenten, folikkelmetingen, puncties. Het bracht naar mijn mening niet in beeld hoe zo'n traject is. Op 1 stel na was iedereen "ineens" zwanger, maar het hele voortraject werd niet in beeld gebracht en dat vond ik persoonlijk jammer en miste ik.
Geheel mee eens, maar gaf mij toch een beetje moed. Toen het net op TV kwam kon ik er geen beeld van zien of een zin van horen. Ik heb de herhaling gekeken paar maanden terug. Wat mij dus op viel bij het stel wat niet zwanger raakte was hoe zij deed.. Kijk een ieder gaat er op zijn of haar manier mee om en je mag en kan alles zeggen het immers jouw gevoel. Maar toen zij zei: Als het er niet van komt dan heb ik geen leven meer toen dacht ik echt wauw meid wat als dat nou je blokkade is?? Waarom niet eerst een leven hebben... Snap je een beetje wat ik bedoel te zeggen?
Ik heb nog een vraag, 5 sept heb ik de eerste follikelmeting voor de punctie. Mijn man mag er niet bij zijn, maar ik wilde vragen of ik mag videobellen. Wil wel even dat ze secuur zijn met het meten en tellen van de follikels.. vaak vergeet ik de helft te vragen en sta ik zo weer buiten. Jullie nog tips?
Ik snap zeker wat je zegt, heb me op bepaalde momenten ook echt heel erg aan haar geërgerd qua uitspraken.... Wij hebben een heel fijn leven samen en een kindje zou voor ons een extra aanvulling zijn. Mocht het niet lukken, zullen we daar echt verslagen van zijn, maar ons leven is niet over op dat moment. Ik heb het vorig jaar gekeken toen ik voor het eerst zwanger was.. heb alle afleveringen mee zitten huilen... hahaha. Vond het zo erg voor dat jonge meisje en de miskraam die ze kreeg.... niet wetende dat ik zelf enkele weken later in hetzelfde schuitje zou zitten. Kon me haar pijn zo goed voorstellen. Maar het programma gaf zeker moed!
Volgens mij als je het googled. Geen idee maar het is jouw afspraak en jouw tijd ze hebben maar ja te zeggen. Als je partner er fysiek niet bij kan dan maar op een alternatieve manier. Lijkt mij stug dat ze nee zeggen. Je wilt dat toch samen mee maken.
Die donkere jongen ken ik van gezicht. Kom zelf ook van oorsprong uit zijn woonplaats, woon nu omgeving Rotterdam. Ik voelde ook mee met die meid maar vond de manier hoe zij erin stond wel heftig hoor. Visualiseren prima en al wat spulletjes in huis hebben ook maar die ging psychisch stuk hoor en had een 'kleine' koop verslaving. Ik vond die blonde met die donor echt fantastisch wat stond zij nuchter in het leven. Terug komend op die meid, het moest echt links of rechtsom terwijl je zag hoe ongemakkelijk het voor hem was en al helemaal het gedram "dan maar een donor" pffff
Ja dat klopt inderdaad, ze was heel pushy en had de baby kamer al ingericht.... Kon me zeker in haar verplaatsen qua verdriet, al hoewel ik niet zo extreem reageerde als haar.... Maar goed, dat zal bij iedereen anders wezen. Jaaaa bizar dat van die donor en daar sta je dan als man naast... ik had op de bank plaatsvervangende schaamte voor wat zij zei
misschien kun je, je vragen van te voren opschrijven sowieso. Denk dat je vast wel mag videobellen, maar het zal wel enigzins lastig zijn voor hem om vragen te stellen verwacht ik in de praktijk. Risico zou me zelf ook lijken dat je erg gaat focussen op je telefoon en hem en daar mee bezig zijn (hoort hij het wel, ziet hij het wel, etc) en vergeet zelf in de ruimte te zijn. wat vergeet je bijvoorbeeld te vragen? Heb je het idee dat ze de meting anders niet secuur doen?
Niet gezien trouwens. Ik vermijd dat soort programma’s eigenlijk wel. Geen zin in. heb hardlopen overleefd. Laatste keer dat ik dat had gedaan was voor mijn zwangerschap in 2016. Al zeker 4 jaar niet. veel rugklachten over gehouden na zwangerschap/bevalling en nooit aangedurfd. Nu eindelijk de stap gezet. Moet echt fitter worden en mag wel wat afvallen (als ik mijzelf zielig vind of even niet lekker in mijzelf beloon ik mijzelf met eten/snoepen). Trots op mezelf dat ik het heb gedaan. Ging crap, maar minder crap dan ik verwacht had, haha
@Wondertje2020 ik schrijf altijd alle vragen nu op, mijn man mag ook niet mee. En ze weet dat kompas weg ga als mijn lijstje klaar is Ik heb het programma ook niet gezien, klinkt wel heftig om dat te kijken. Ik heb wel de docu ‘heb je kinderen’ gezien afgelopen jaar waaraan Ellen vd Valk ook deel nam (yoga docente) vond dat een heel interessante docu en werd alles naar mijn idee erg eerlijk belicht. Wat goed van je @Do1981 om weer hard te lopen! Dat geeft een goed gevoel lijkt me zo!!
Even inhakend op het programma... Ik begrijp heel goed dat het hoop kan geven dat de meeste stellen zwanger waren aan het einde. Persoonlijk vind ik dat onrealistisch. Lang niet alle stellen raken zwanger na een traject. Het bevestigt wederom een beetje de maatschappelijke mening: ‘dan ga je toch lekker ivf doen’. Ik volg Lisette en Dennis op insta en als ik zie hoe ze nog steeds worstelen breekt mijn hart. Echt vreselijk. Ik begrijp haar uitspraken wel. Zo’n lange weg afgelegd, iedereen om je heen ouders zien worden en zelf achterblijven. Zo’n vreselijk groot gemis. Natuurlijk hebben zij ongetwijfeld een rijk leven naast het traject. Maar toch... Ik ben altijd heel benieuwd hoe het gaat met stellen waarbij het niet lukt. Hoe pakken ze het ‘gewone leven’ op? Hoe gaan ze om met de rouw? Wij hebben zelf afscheid moeten nemen van onze droom om genetisch samen een kindje te krijgen. Dat blijft je achtervolgen denk ik. Niet negatief bedoeld... maar ik put persoonlijk geen hoop uit succesverhalen van anderen. Ik vind het superfijn voor ze hoor! Maar het zegt 0,0 over ons. Geeft ons geen enkele garantie. Neemt niet weg dat we zelf het volle vertrouwen hebben dat ook wij ouders mogen worden, ooit. Maar dat vertrouwen komt vanuit onszelf. Niet vanuit een ander.
Mooi dat jullie dat vertrouwen zo sterk vanuit jullie zelf hebben @Lisa280887 Dat zal een enorme steun geven, zeker in een traject waarbij je voor een donor moet gaan, dit lijkt me nog extra heftig. Voor iedereen zal dat op een eigen manier werken, ik vind het wel prettig wanneer ik hoor dat er mensen in dezelfde situatie zitten en geslaagde resultaten hebben, het is inderdaad niet waar het basisvertrouwen vandaan komt, dat komt van binnenuit, maar het helpt me toch wel.
Ik herken dit wel. Ken het programma niet, maar kan me er iets bij voorstellen. Stel dat iemand die vanuit een vergelijkbare situatie lijkt te komen wel zwanger wordt, dan zegt dat niets over je eigen kansen. Je weet nooit of er toch ook andere zaken spelen. Ieder lichaam is wat dat betreft anders, het is een combinatie van factoren. even los van dat je wel blij kunt zijn voor mensen.
Dat begrijp ik ook en dat mag, zoals wij dat allemaal mogen. Ik zeg ook niet "ik heb dat programma gezien dus dat geld voor iedereen". Ik zeg wel dat het mij wel weer het setje heeft gegeven om toch opnieuw te beginnen. Uiteindelijk word niet alles belicht en weet je niet iedereen zijn reis, neemt niet weg dat het misschien wel een beetje hoop geeft toch? Ik zelf heb niemand in mijn omgeving die dit mee maakt en ondanks dat mensen er voor je zijn en zeggen het te begrijpen, is dat gewoon helaas niet helemaal zo. In dat geval vind ik zulke programma's wel fijn en vind ik daar ook een beetje kracht in. Soms als je het vertrouwen hebt verloren heb je misschien weer een setje nodig om het weer te vinden en op te pakken. Ik zelf confronteer mij er niet mee met stellen waarbij het niet lukt of hoe zij het leven daarna op pakken, dan heb ik het idee de hoop op te hebben gegeven en mijn lot al te hebben bepaald. Blijf liever nog zitten in deze trein naar deze bestemming en wat later komt, komt later. Dat is niet mijn kop in het zand steken hoor of niet realistisch zijn want je weet nooit hoe het gaat. Maar is iets waar ik/wij dan pas mee willen dealen en niet nu. Eerlijk wel om te zeggen dat dat per reis en stel verschilt natuurlijk..
Dat is bij mij echt heel anders, grappig (niemand in je omgeving in traject). Ben benieuwd of dit voor meerdere hier zo is??, ik heb zelf meerdere goede vriendinnen die in traject zitten/zaten. 1 beste vriendin die iui heeft gedaan maar nu wel spontaan zwanger van de 2e (vind ik best lastig zelf af en toe), 1 goede vriendin die icsi heeft gedaan en 1x ook ivf. En verder merk ik dat ik regelmatig met mensen die ik via, via ken ook gesprekken heb hierover. Vind het ook best makkelijk om erover te praten, alhoewel ik er zeker niet bij Jan en alleman zomaar over begin. het schept toch een soort band. Maar wel soort van lastig als er dan 1 toch wel zwanger wordt, natuurlijk ben ik dan ook wel blij voor ze, maar was het liever zelf geweest.