Mijn zoontje is 7 jaar en kijkt van nature vaak de kat uit de boom. Daarnaast is het een zachtaardig kind en wat bang aangelegd. Contact maken met andere kinden, daar is hij vaak erg afwachtend in. Als hij een kindje wat beter kent gaat dat prima. Ook lichamelijk contact bij onbekenden vind hij spannend, zoals een hand geven, stoeien. Nu komt het... Hij zit op voetbal (veel klasgenootjes zitten ook op voetbal). Maar hij geeft aan dat hij wil stoppen. Eigenlijk al sinds hij begonnen is. Mijn man en ik vinden het belangrijk dat hij aan sport doet, maar we zouden het leuk vinden als hij er ook plezier aan ervaart. Hij koos voor voetbal, nadat hij een tijdje op judo had gezeten. Dat was echt drama... Buikpijn, huilen.. hij vond het doodeng.. ook na 10 lessen. We zijn er uiteindelijk maar mee gestopt. Maar ook voetbal vind hij eng, het afpakken van de bal, lichamelijk contact met de tegenstander. Hij zou zoveel kunnen leren binnen het voetbal. En dan bedoel ik naast het voetbal ook het aangaan van contact, confrontatie met andere kindjes opzoeken tijdens het voetbal.. Maar hij wil niet meer. Ik vind het best zielig.. hij staat vaak verloren op het veld.. en wil hem van voetbal afhalen. Mijn man zegt: hij moet hierdoor heen. Ik heb het al besproken met de trainer, maar dat heeft niet echt geholpen. Zoontje zegt nu vaker. Ik kan er niks van.. ik ben de slechtste. Waar doen we goed aan.. halen we hem eraf? Of lopen we er dan voor weg? Ik denk zelf dat hij bij iedere sport tegen dit stukje aanloopt.. wat is wijsheid?
Ik ben het met je eens dat je zoontje op dat gebied nog wat te leren heeft. Ik weet alleen niet of sport de manier is als ik dit stukje lees. Al denk ik aan de andere kant ook niet dat het hem helpt om hem alles uit de weg te laten gaan wat voor hem niet comfortabel voelt.
Een lastige kwestie. Ik lees dat je al met de trainer gesproken hebt. Jammer dat dit niks opgeleverd heeft anders zou hij hem meer kunnen coachen hierin om wat assertiever te worden. Persoonlijk zou ik hem niet tegen zijn wil op deze sport laten. Bedenk je eens hoe jij je zou voelen als je iets moet doen wat je totaal niet leuk vindt. Voor kinderen heeft zoiets een grote impact. Misschien vindt ie een hobby / sport wat bij hem aansluit als ie wat ouder is en meer vertrouwder is geraakt met andere mensen en contacten. Forceren is niet de oplossing denk ik. Laat het op zijn beloop en dan zal het vast wel goed komen. Dan op zijn eigen tempo en niet op de tempo wat wij als volwassene graag willen soms. Succes met de kwestie.
Gaat het jullie bij sport vooral om de beweging of om de sociale contacten? Ik bedoel, sociale contacten kun je ook op andere plekken vaardigheden in leren, dus dat zou ik dan ergens anders zoeken. En qua beweging dan misschien kijken naar een sport waarin in ieder geval het fysieke contact ontbreekt (bv. atletiek of paardrijden), ik denk dat dat het sporten mogelijk een stuk leuker maakt voor hem.
Ik heb er geen ervaring mee want mijn zoontje mag op sport zodra hij zijn zwemdiploma’s heeft ( hij is nu 6) Ik hoor hem er trouwens ook helemaal niet over. Ik vind dat als hij er geen plezier aan beleeft er af mag. Sporten is belangrijk maar plezier erin maakt het sporten natuurlijk ook leuk. Anders heeft het geen zin. Er zijn vast wel andere manieren om hem sociaal wat handiger te maken en hij gaat toch ook naar school?
Als ik jou stuk lees, zit hem dat meer in z'n zelfvertrouwen en zelfbeeld. Hem dwingen om op voetbal te blijven gaat hem niet helpen denk ik, en is hiervoor ander positief hulp bij nodig.
Ik was geen sport kind. Op van alles geweest, maar zonder resultaat. Ik vond er niks aan, geen klik met teamgenoten, bal angst etc. Ik zit bij hem eerder te denken zou scouting niet leuk voor hem zijn?
Welke sporten heb je nog meer in de buurt? Ik zou hem proberen enthousiast te maken voor een andere sport met minder fysiek contact. Tennis, badminton, atletiek, turnen/trampoline springen/freerunnen, wielrennen, wedstrijdzwemmen, volleybal, paardrijden, klimmen, honkbal, schaatsen, yoga, dansen, zoiets? Of iets anders; muziekles, schaken, scouting, circusles, toneel?
Bedankt voor jullie reacties! Fijn dat jullie meedenken en je mening/visie hierop geven. Hier heb ik heel veel aan. Ik ga het op een rustig moment nog eens met mijn man bespreken.
Ja natuurlijk eraf halen, lijkt mij voor hem echt een hel dat je elke week ( misschien vaker) weer ergens naar toe moet waar je je duidelijk niet fijn voelt. Voor het sociale gedeelte zou ik echt iets anders zoeken, toneelgroep, scouting in ieder geval iets waar hij niet perse lichamelijk contact hoef te maken en waar hij zelf zijn tempo kan bepalen.
Ja dit! Er zijn zoveel sporten met minder fysiek contact en daarnaast ook leuke alternatieven voor sport, want je kunt je natuurlijk in meer richtingen als persoon ontwikkelen.
Gevoelsmatig zou ik als eerste reactie zeggen 'die heeft het kennelijk ècht niet naar z'n zin, haal m er maar af'. Maar het doen is een tweede. Ik zou dat toch niet al te gauw doen. Een beetje bestendigheid opbouwen (en alle andere positieve punten die je noemt) hoort erbij. Hij zal tenslotte nog verder moeten komen in het leven Zelf zou ik zeggen: je maakt eerst het seizoen maar af (dat is tenslotte waar je bij voetbal voor hebt betaald), dan kijken we tegen het einde van het seizoen wel weer hoe we verder gaan. Verder wellicht nog een tip: je hebt bij vrijwel alle clubjes dat je kind een keer of 2-3 gratis mee mag doen om te proeven of hij/zij het wat vindt. Daarnaast hebben wij hier een soort -ja, hoe leg ik dat uit..- "sportproefabonnement". Duurt iets van een half jaar ofzo waarin ze 5x 5 lessen van steeds een andere sport krijgen. Dus eerst bijv. 5 weken voetbal, dan 5 weken turnen en zo dus nog 3 sporten. Misschien kun je rondkijken of zoiets ook bij jullie te vinden is.
Hoe lang zit hij op voetbal? Als dat net 2 week is zou ik het even aankijken, als het al een langere periode is zou ik hem eraf halen. (Team)sport vind ik heel belangrijk, maar een kind moet dat wel zelf willen. Er zijn nog veel meer sporten. Voetbal is hier wel heel goed geweest voor mijn oudste, veel vriendjes, meer zelfvertrouwen, maar het is dan ook echt zijn passie. Jongste vindt het niks, is er na een jaar weer afgegaan.
Is een assertiviteitscursus niet iets voor hem? Volgens mij bestaan er goede die juist op deze leeftijd zijn toegespitst... Heeft hij qua sport wel iets anders wat hij zou willen doen?
Dit vind ik ook. Als hij er al langere tijd op zit, zou ik hem eraf halen en rustig verder laten zoeken en uitproberen. Hij is pas 7. Veel kinderen vinden 'hun sport' pas als ze al een stuk ouder zijn. Scouting is misschien ook een mooi alternatief om eens te kijken.
Ik zou ‘m eraf halen. Dit is blijkbaar niet z’n ding. Probeer samen te praten en te kijken wat hij wel leuk vindt. Heeft hij misschien vriendjes die iets anders doen wat hem leuk lijkt? Ik denk ook aan tekenles in een groep, dansles, kookles etc. En dan kan hij altijd een sport doen waarbij er geen lichamelijk contact nodig is. Bijvoorbeeld Atletiek, korfbal, tennis, zwemmen.
Ik vraag me ook af hoe lang hij nu voetbalt. Het seizoen is net pas begonnen. Dus dan zou ik het misschien nog heel even aankijken. Als hij al langer op voetbal zit zou ik hem eraf halen. Ik zou hem zeker niet per se het seizoen af laten maken. Dat vind ik gewoon zielig. Hij is nog maar 7 jaar en kan toch zelf niet vooraf overzien wat hij wel/niet leuk vindt en hoe lang zo'n seizoen duurt. En alles wat hij nog moet leren kan ook op een andere manier of op een andere sport. Gedwongen op een sport die hij verschrikkelijk vindt, kan juist averechts werken iig voor zijn zelfvertrouwen als ik het zo lees. Hoe vond hij zwemles? Ik neem tenminste aan dat hij wel zijn zwemdiploma heeft. Ging dat wel goed?
Ben ik het niet mee eens, mensen leren niet of heel moeilijk in een omgeving waar ze zich niet veilig/onprettig voelen. Daarbij zijn er ook mensen/ kinderen die geen behoeft hebben aan teamsporten en het beter doen met individuele sporten of helemaal niet sporten, dan is het voor een kind extra moeilijk als ouders vinden dat een teamsport oh zo belangrijk is en het kind dus op een teamsport moet. Gelukkig ziet ts dat haar kind zich duidelijk niet prettig voelt op deze sport. Er zijn genoeg andere sporten waarbij het lichamelijk contact niet nodig is
Ik zou kijken bij andere sporten en als je sport belangrijk vind zeggen dat hij van voetbal mag mits hij iets anders gaat doen. Voor de persoonlijke ontwikkeling kan je ook een hulp traject inzetten. Hoeft helemaal niet zo “zwaar” te zijn maar door bijv 1e lijn vaktherapie prima aan te werken. En voelt vast stuk veiliger dan in een team met als doel jezelf ontwikkelen zonder hulp. Hoe is hij op school, die bieden soms ook programma’s met deze doelen, nog laag drempeler.
Je zoontje geeft duidelijk aan dat hij het niet naar zijn zin heeft. Sport is in mijn ogen geen verplichting en moet juist leuk zijn, dus ik zou hem er zsm afhalen. Ik vind het best zielig om te horen dat hij zo tegen zijn in in moet gaan. Toen hij van Judo afging, wilde hij toen zelf graag op voetbal? Of koos hij dat omdat hij van jullie persé iets moest kiezen? Was het een verplichting voor hem? Het komt op mij over dat er veel druk op hem gelegd wordt en dat gevoel zou ik snel proberen weg te halen. Hij is ook nog erg jong en kan als hij dat leuk vind ook over 3 jaar nog op een sport! Laat hem nu vooral lekker spelen voor zn sociale contacten, daar leren kinderen ook ontzettend veel van, zonder dat ze gedwongen worden tot iets.