Dat zou ik ook t liefste gelijk doen. Maar ik vind t lastig om iets te gaan melden wat ik niet voor 100% zeker weet. Onze dochter is op dit gebied ook de fout in gegaan. We hebben gelukkig op tijd in kunnen grijpen. (Ik was overigens wel in shock over de manier waarop ze op dit gebied met elkaar omgaan.) En erger kunnen voorkomen. t Voelt toch een soort 'fout' om nu over een ander te beginnen terwijl onze dochter hier in ook betrokken is. En volgens die ouders op een hele ernstige manier omdat de vriendin dit zo verspreid. Pff... wat een gedoe. Mn hoofd draait overuren.
Het is ook heel erg lastig. En het is niet wijzend bedoelt van ja mijn dochter deed ook mee maar gelukkig op tijd gestopt maar de jouwe niet. Nee het is haar dochter ook beschermen voor dat het nog verder gaat, of dat ze miss wel bedreigd word ook omdat ze jou dochter ook zwart praat nu. Leg het uit hoe het is gegaan en wat je hebt vernomen. En dat je natuurlijk niet weet hoe es wat verder maar dat je wel zorgen over maakt.
Maar het gaat hier toch niet om wie er schuld er aan heeft? Het is al gebeurd, nu moet je zorgen dat er zo min mogelijk consequenties uit voortkomen om de meisjes te beschermen.
Er komen zoveel emoties bijkijken. Boosheid, wantrouwen, zorgen. En dat wil je andere ouders t liefste besparen. Maar daar help je niemand mee natuurlijk. Wij waren in de 1e instantie ook best boos op onze dochter. Maar daarna ga je toch voor 100% aan de slag om de waarheid boven tafel te halen, in gesprek met andere ouders, met onze dochter een gesprek enz. Omdat je t opgelost wil hebben. k Dacht eigenlijk dat t na t gesprek van de meiden onderling er een punt achter gezet kon worden. Niet dus..
Wat super lastig dit Ik denk dat het juist een hele goede opening is als je zegt tegen haar moeder: mijn dochter is hierbij betrokken geweest, dus please vraag ook even om de telefoon van jullie dochter of ga een open gesprek aan. Je hoeft niet eens perse te zeggen dat haar dochter ook al betrokken hierbij maar wel ervoor zorgt dat er een opening is. En hoe rot ook, liever dat je dochter je dan maar even haat omdat je het verklikt hebt want later zal ze je dankbaar zijn dat je de juiste keuze hebt gemaakt.
Nee zeker niet. Maar iets vertellen over een ander vind ik lastig als mn dochter zelf ook niet foutloos is geweest. Voor mn gevoel is t dan: ja maar jij hebt ook .... gedaan. Beetje hoe kinderen onder elkaar kunnen doen. Totaal niet te vergelijken misschien met deze situatie, maar t speelt op die manier door mn hoofd. Waarschijnlijk totaal onterecht. t Gaat nu idd om de meiden te beschermen tegen nog meer van zulk soort ellende.
Die telefoon is dus al gecheckt. Maar helaas is daar niet veel uitgekomen. Het verhaal is toen zo geworden dat mn dochter t één en ander gedaan had en zij niet. In die veronderstelling hebben we weken geleefd.
Logisch dat er zo onwijs veel emoties bij zit. Want je denkt mijn dochter zal dat niet doen. Maar helaas kan elk meisje en jongen overkomen. Degene die dit soort dingen doen zijn zo sluw in hun werk en praatjes al(en dat vind ik schokkend op die leeftijd!) En beide meiden zijn de “fout” in gegaan. En je wil voorkomen dat het niet weer gebeurt of dat nog erger word. Denk ook als je andersom zou bekijken dat je ook blij bent dat het tegen je word gezegd. Na heel veel andere emoties eerst natuurlijk!
Maar allebei de meisjes is toch niets te verwijten, ze zijn toch slachtoffer? En dat ze het onderling dan niet zo goed hebben aangepakt, dat hoef je toch verder niet aan te kaarten. Of ik begrijp het verhaal niet hoor, dat zou ook kunnen.
Je moet dit dus echt loslaten. Je dochter en haar vriendin zijn toch niet de aanstichters, maar juist de slachtoffers?
Precies, het gaat er niet om waar de schuld ligt, wie er ‘fouter’ zit en je hoeft zelfs niet eens precies te weten hoe het zit. Je hebt genoeg signalen waarbij de alarmbellen gaan rinkelen en dit moet gewoon zo snel mogelijk stoppen.
Of ze niks te verwijten valt vind ik lastig. Ze hebben ook hun aandeel er in. Als je bij t begin begint zijn er foto's verstuurd en daar is t fout gegaan. Daarna is t een eigen leven gaan lijden en zijn ze t slachtoffer geworden.
Maar in hoeverre is je dochter 'fout'? Ze zijn toch slachtoffer in deze? Of hebben ze anderen ergens toe gedwongen? Ik snap waarom vriendin zo bang is, ze is slachtoffer, maar krijgt tegelijkertijd te horen dat ze 'fout' is. Dan zou ik ook niets durven zeggen. Ik zou vooral aangeven dat ze mogelijk een onjuiste beoordeling heeft gedaan, maar dat doet iedereen. En dat is geen reden om gestraft te worden, maar om hulp te krijgen.
Niet de aanstichters van deze ellende nee. Wel begonnen met t versturen. Waarschijnlijk ook onder druk, alleen dat valt niet meer te achterhalen door dat ellendige snapchat.
Mn dochter is nu niet 'fout' meer. In t begin van dit hele gedoe heeft ze een grote fout gemaakt wat enorme gevolgen heeft gehad. De vriendin is vreselijk bang voor de reactie van de ouders.
Maar in hoeverre is foto's sturen zo erg? Misschien niet de veiligste keuze geweest, maar daar zijn het jonge meiden voor. Ik vind dit echt in de categorie, te kort rokje. Misschien niet de slimste keuze in een bepaalde situatie, maar niet schuld.
Nee. Zelf gestuurd, naar 1 persoon. Allebei een ander persoon. Dat is een eigen leven gaan lijden. Bij dochter is dat op tijd achterhaald.
Voor mij voelt dit een beetje als iemand verwijten dat ze in een te korte rok met een date op stap is gegaan en dat ze had kunnen weten dat dat fout had kunnen aflopen. edit: @femkes, je was me net voor. Dat meisje dat op vakantie verkracht was in mijn eerste post in dit topic had ook een zo kort rokje aan waardoor die vent er heel makkelijk bij kon. Daarmee is ze nog steeds verkracht en is het nog steeds niet haar fout.
t Ging wel heel wat verder als een te kort rokje. En vanwege onze geloofsovertuiging behoorlijk erg. Niet dat ik denk dat t bij ons niet gebeurd. Wel dus..