Ik snap je reactie niet echt.. Pubers overzien veel dingen niet en zijn zo naïef dat ze denken dat zoiets geen gevolgen heeft. Mijn puber dacht dat.
Ja kijk, ik snap dat ze niet slim zijn geweest met hoe het is gegaan, maar daar is hun leeftijd dan ook naar. Dat daar vervolgens misbruik van gemaakt wordt, maakt ze slachtoffer. En dat is denk ik best wel heftig voor henzelf, dus ik hoop dat je dat los kunt laten dat je dochter domme dingen heeft gedaan (dat zal ze vast wel beseffen nu), ik denk dat ze vooral je steun kan gebruiken. En dat is absoluut niet als verwijt naar jou bedoeld hoor, het is terecht dat je het dom van haar vindt, maar daar mag absoluut niemand misbruik van maken en dat is wel gebeurd en ik denk dat het belangrijk is dat ze beseft dat de gevolgen niet haar schuld zijn, maar de schuld van de dader. En het is ook belangrijk dat jij dat zo voelt toch?
Hebben ze foto's van zichzelf gestuurd of van anderen? Hoe dan ook moet het gestopt worden, voor het nog verder uit de hand loopt. Dat kunnen ze zelf niet, anders hadden ze niet in deze situatie gezeten. Jij als volwassene moet het nu overnemen.
Als er al eerder vanalles mis is gegaan tussen deze meiden, want je maakt tenslotte niet voor niets de afspraak met haar moeder om de volgende keer direct met elkaar als ouders contact op te nemen, zou ik deze ‘vriendschap’ wel in de gaten houden en er ook met je dochter over praten. Misschien trekken ze elkaar makkelijk mee of heeft een van de twee niet zo’n goede invloed op de ander. Maar goed, het zijn natuurlijk ook pubers, vaak naïef en denken niet na over de gevolgen, triest voor allebei. Het is sneu dat het meisje zo bang is voor de reactie van haar ouders, maar gezien haar leeftijd en om erger te voorkomen, moet je wel aan de bel trekken.
Ik vermoed dat het hierbij niet gaat om foto's waarop de meisjes volledig gekleed zijn. Des te meer reden om zsm in te grijpen.
Dat met mn dochter is gelukkig 'afgehandeld' Daar is goed over gepraat en ik heb haar nooit meer iets verweten, maar er alles aan gedaan om haar op te vangen en dit te laten stoppen. Zij voelt nu gelukkig ook dat zij verder niet de schuldige is in dit proces.
Van zichzelf. Wij zijn nu idd verantwoordelijk om t over te nemen. Bij mijn dochter hebben we dit al achter de rug, dat speelde voor de zomervakantie. Maar dat van die vriendin is verder gegaan.
Ik snap helemaal niet dat dit een discussie moet zijn?? Belooft of niet, voor mij is het logisch dat je het tegen haar ouders verteld!
Dan moet er zsm ingegrepen worden, voordat het zover verspreid is, dat er niks meer aan te doen is en dat gaat snel met internet.
Mn dochter is klaar met de vriendschap. Zeker na de leugens die verteld zijn. Ook aan de ouders van de vriendin en dat vriendin niet haar aandeel wil vertellen. Ik ga zeker aan de bel trekken, dit moet stoppen.
Denk je dat de ouders van het vriendinnetje anders gaan reageren dan? Ik begrijp heus dat het een moeilijk gesprek zal zijn, maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat de ouders het niet willen horen. Stel dat het andersom was geweest, zou jij het dan niet willen weten?
Voor jou misschien niet, voor mij wel. Ik deel mn gedachten hierover en vind t fijn dat er serieus meegedacht wordt
Ik zou t zeker willen weten. Ik heb in een vorig gesprek aangegeven dat ik al dingen vermoedde over de rol van hun dochter. De ouders reageerden daar helemaal niet op. Toen heb ik t zo gelaten. Maar nu heb ik meer gehoord van mn dochter en kan ik dit niet gaan verzwijgen.
Maar zou jij anders om ook niet liever gisteren dan morgen willen weten als het je eigen kind betreft? Ik kan dan niet echt een reden bedenken waarom je het niet direct zou vertellen, ondanks alle reactie van je die ik gelezen heb.
Dat snap ik, maar ik snap ook dat pubers dat gewoon wel doen. En dat is op zich niet slim (zeker niet onder de 16), maar ook niet fout. En als deze meiden weten dat hun ouders hun daar zelf ook erg op gaan aanspreken, dan snap ik waarom de meiden dat niet willen vertellen. Deze foto's worden nu tegen dit meisje gebruikt en in plaats van dat ze een veilige haven krijgt, is ze bang voor zowel haar ouders als de dader. En dat weet die dader waarschijnlijk ook en daardoor wordt dit in stand gehouden. Dat is wat ik bedoelde, de jongedames in kwestie hebben een verkeerde keuze gemaakt door iemand te vertrouwen die niet te vertrouwen was, geef ze nu in ieder geval de mogelijkheid om hun ouders te mogen vertrouwen.
Naïef dekt de lading toch veel beter dan 'te verwijten'? Als je iemand op wat voor manier een opening geeft om jou tot slachtoffer te maken, dan vind ik niet dat je verwijtbaar bent. Naïef misschien wel, zeker in dit geval. Maar je kunt een slachtoffer niet medeschuldig maken.
Oh ik vind het zeker niet hun schuld. Dit is iets wat gebeurd onder jongeren. Ik ben zelf alleen van mening dat je op dit punt liever het vertrouwen van vriendin breekt, dan dat het nog verder uit de hand loopt. Dit soort zaken kunnen je heel lang blijven achtervolgen en kunnen verstrekkende gevolgen hebben. Gevolgen die mi voor een 15 jarige niet in te schatten zijn. Het gaat mij dus hier niet om schuld, maar om nog erger voorkomen.
In ben blij dat ik er achter gekomen ben. Absoluut. t Heeft mijn dochter voor heel veel behoed. Er is ook niet echt een reden om te zwijgen nu. t Is puur een gevoelskwestie geworden: meld ik dingen waarvan ik niet 100% zeker weet of t waar is. t Gevoel dat ik niet kan melden omdat mn dochter hier ook bij betrokken is ga ik nu naast me neerleggen, want dat is totaal niet relevant nu.