Ja en nee. We voelen ons zeker verantwoordelijk en willen onze kinderen de best mogelijke start geven in de maatschappij. Met dus ook een zo laag mogelijke studieschuld. Tegelijkertijd komen we van ver, beiden gescheiden en ik ben na mijn scheiding zelfs nog met een giga schuldenberg achtergebleven met dank aan mijn ex-man. We begonnen als samengesteld gezin met acht kinderen dus al ver onder het nulpunt. Dat overstijgen we inmiddels royaal, maar het is niet realistisch om in te zetten op het dragen van 9x studiekosten. Dus daar waar kan, zullen wij (evenredig uiteraard) bijdragen en tegemoet komen, maar we verwachten ook van de kinderen dat ze hier voor een groot deel zelfredzaam in gaan zijn. We can only do so much. *edit* Onder de 18 betalen wij wel alles. Die kosten zijn prima te dragen. Hebben de oudste inmiddels op het mbo zitten dus spreek reeds uit ervaring haha.
Het doel is wel om collegegeld en boeken te betalen. Daar sparen we nu al voor. Kosten voor een kamer ligt eraan. Als het voor een studie is die hier niet wordt aangeboden en dat ze daarvoor naar een andere stad moeten die niet aan te reizen is, dan wel.
Ach ik kreeg iets van 65 euro per maand geloof ik? Leuk meegenomen uiteraard, maar natuurlijk ook bij lange na niet toereikend.
Zeker! Ik vind het super belangrijk dat ze later gaan studeren. Prima als ze een bijbaantje hebben voor extra geld maar niet ten koste van hun studie. En ze mogen van mij ook genieten van hun studententijd. Aangezien ze pas gaan studeren vanaf 17/18 ongeveer is er voor iedereen ook wel genoeg tijd om te sparen lijkt mij (uitzonderingen daargelaten).
Voel me er niet verantwoordelijk voor, maar wij gaan dit wel doen. We hebben een studierekening voor haar. Tegen die tijd ga ik er wel vanuit dat we het ‘gewoon’ kunnen betalen, maar zo niet dan hebben we er een rekening voor. (En als ze niet gaat studeren, kopen we een camper ) Ik heb zelf twee studies betaald, zonder schuld. Het kan echt. Ik moest er inderdaad hard bij werken. Mijn man net zo.
Ja, ik zou het heel erg vinden als ze na hun studie een grote schuld hebben èn bijvoorbeeld geen huis kunnen kopen doordat ze minder kunnen lenen.
Maar dan woonde je thuis? Ik zat op kamers, dan kreeg je meer. Ik wil niet zeggen dat kamers strikt noodzakelijk was, maar wel handiger met de reistijd en lange dagen. Het is natuurlijk anders als je dicht bij of in een studentenstad woont waar je kind kan studeren wat hij/zij wil.
Deels wel. Ik heb zelf nooit ook maar enige (financiële) hulp gehad van mijn ouders, zelfs toen ik nog minderjarig was werd het schoolgeld niet betaald door ze. Ik wil dit wel doen voor mijn dochters. Schoolgeld, boeken, echt de praktische dingen. Wij hebben voor onze kinderen gekozen en als wij willen dat zij gaan studeren vind ik ook dat we ze moeten helpen waar mogelijk.
Ja wij sparen wel veel voor als ze willen gaan studeren. Wij zouden dat graag betalen. Gaan ze niet studeren dan maken wij er wel een mooie wereldreis mee
Ja. Zal ook wel moeten, ze gaat met 15 van de havo af en zoals ze nu is gaat ze echt niet overal zelf voor kunnen zorgen de komende jaren. Daarnaast zal werken pas in haar examenjaar mogen en verdient dat niet genoeg om wat mee te kunnen. We willen haar ook niet met een studieschuld de wereld in sturen. Ze gaat een heel creatieve kant op en dat betaalt niet (direct) zo geweldig... Op kamers gaan wordt in principe niet gefinancierd, is waarschijnlijk ook niet strikt noodzakelijk en daar is ze over 2 jaar ook gewoon echt nog niet aan toe. De opleiding in Londen die ze graag wil volgen gaan wij uiteraard niet betalen (en ook niet toestaan op die leeftijd!) O, en de jongste komt er 10 jaar achteraan hobbelen, dat zien we dan wel, mijn man is dan al met pensioen dus daar moeten we wel over nadenken tegen die tijd...
Absoluut, wij hebben bewust voor kinderen gekozen, dus ook voor alle kosten die daar bij komen om ze als goede zelfstandige volwassenen af te leveren. Echter mogen ze hun alcohol verbruik bij de studentenvereniging zelf betalen.
Ik wil een deel betalen ik heb in mijn omgeving veel jongeren gezien die papa en mama's geld weg zuipen en niks uitvreten. Zegt natuurlijk niks maar ik wil ze kunnen helpen maar niet verwennen ik spaar in iedergeval.
In zekere mate wel, daar sparen we vanaf de geboorte al voor. Maar dit zou voor de studie en de boeken zijn, en alleen voor de voorgeschreven studietijd plus evt een extra jaar. Zo heb ik een vriendin die nu 30 is, nog steeds thuis woont, niet werkt, en nog steeds bezig is met haar universitaire studie, die ze 4 jaar geleden al had kunnen afronden. Zij hoeft niets in het leven zelf te betalen. Ik denk als ze zelf zou moeten betalen voor haar studie en levensonderhoud ze ook gemotiveerder zou zijn om het af te ronden.
Ja eigenlijk wel. Althans wij sparen allebei een bedrag per maand. Ik minder dan mn ex maar bij elkaar is het ongeveer 1000 euro per jaar. Tegen de tijd dat zoon 18 is komt er ongeveer 16.000 euro vrij voor zijn studie/rijbewijs enz. Ik wil voor mijn kind een soepelere start dan die ik zelf heb gekregen.
Ik denk wel dat we bijdragen. Maar ik heb mijn studies zelf betaald en ben daar niet slechter van geworden...
Je moet als ouder echt wel ergens een grens trekken. Maar ik zou het fijn vinden als zoon zich niet druk hoeft te maken over collegegeld. Of het terugbetalen van stufi.