Ja, wel voor collegegeld en boeken. Mits mogelijk uiteraard. Niet voor kamer etc, ik vul dan wel een keer een tas met boodschappen voor hem om mee te nemen Wel voor studie, niet voor studentenleven dus
Ik zet alle kinderbijslag apart op een spaarrekening. (Geld staat voor paar jaar vast ivm rente) Hiervan willen wij de studie voor beide dochters betalen.
Ja. Niet alles. Het ik hun toekomst, dus daar mogen ze zelf ook aan bijdragen dmv baantje erbij. Maar als we het kunnen opbrengen met ons spaarpotje en wat we dan verdienen dan hoeven ze niet te gaan lenen. Ik ga hun uitgaansleven niet betalen. Maar studie vind ik belangrijk. Dus daar help ik ze bij waar ik kan.
Hier ben ik het mee eens, maar dan gaat het bij mij om een andere stad , ik wil wel toevoegen dat als ze echt een bepaalde opleiding willen doen en ze worden ingeloot in een stad ver weg, wij daar wel een bijdrage aan zouden willen geven. Dus als het hun droom is en ze moeten om die reden op kamers. Ik zie nu op mijn werk wel dat er enorm veel wordt meebetaald aan kamers, terwijl ze op 20 minuten OV wonen. Dan voel ik mij echt ouderwets , dat vind ik dus onzin!
Voor studiekosten wel aan het sparen ja. Heb nog niet nagedacht over mocht ze op kamers willen ooit. Er moet van mij wel bij gewerkt worden door dochter. Zelf wat mee betalen aan je onderhoud is niemand slechter van geworden en het is nou ook weer niet zo dat het geld ons op de rug groeit. Mijn moeder was al erg ziek en mn vader werkte in een fabriek ten tijde van dat ik van de havo kwam. Ik heb alles zelf betaald aan school en wat dan ook sinds mn 18e. Woonde wel thuis, gratis. Maar wegens ziekte van moeder deed ik dan ook wel het huishouden voor een groot deel. Ik zou het echt niet fijn vinden als.dochter een grote studielening heeft. Maar als je het niet kan missen, komt het vast ook wel goed.
Wat ik bereid ben bij te dragen weet ik nu nog niet. Dat ligt aan zoveel factoren. Dat zou per kind kunnen verschillen. Niet omdat ik het de één meer gun dan de ander. Maar omdat de mogelijkheden verschillen. Op dit moment is het nog de vraag hoe mijn oudste zich gaat ontwikkelen. Tegen die tijd zou het zo kunnen zijn dat het voor hem beter is om zich op één ding te focussen. Dan wil ik niet dat werken ten koste gaat van het studeren. En zo zijn er ook nog andere factoren waar ik het vanaf zal laten hangen, zoals bijvoorbeeld inzet.
Ja, wij zullen eventuele verdere studies van onze kinderen financieren. Net zoals @Shakes heb ik wel het gevoel dat de financiële implicaties in België minder zwaar doorwegen (puur o.b.v. wat ik hier lees dan toch). Hun toekomstig huis, daarentegen, dat moeten ze zelf financieren. Ik wil hen met alle plezier een heel mooi housewarmingscadeau geven, maar de echte kost zullen ze zelf moeten dragen (het gevoel van zélf voor je huis gewerkt & gespaard te hebben, is in mijn ogen zoveel mooier dan het (voor een substantieel deel) cadeau te krijgen).
Nee en ik moet ook zeggen, hier nu in België is het normaal om alles voor je kind te regelen / te betalen en ik zie daar de negatieve kanten van. “Wie betaalt, bepaalt” en daar krijg je geen leukere kinderen van denk ik. Mijn ouders hebben mij ook niet geholpen, ik heb gewoon 6 jaar universiteit gedaan, altijd op kamers gewoond, halfjaar in een tropisch deel vd wereld op een prestigieuze universiteit vakken gehaald, geld geleend en gewoon paar jaar later een huis kunnen kopen. Dus zal vast wel goed komen zonder al teveel gepamper voor de kinderen ik help ze liever met erachter komen hoe ze in elkaar steken en de juiste studie kiezen zodat ze iets gaan doen waar ze gelukkig van worden.
Wij sparen daar wel voor ja. Of dat geld uiteindelijk gebruikt wordt voor studie, inrichting woning of een eerste auto, zien we tegen die tijd wel. Als we het geld niet zouden kunnen missen, houdt het op. Maar ik zou eerder zelf gaan besparen dan dat ik geen geld opzij zou leggen voor de eventuele studie van onze kinderen.
Daar herken ik helemaal niets van. Er zijn massa's kinderen wiens studie betaald wordt, en die toch aanmodderen. En waarom zou je als ouder per se zeggenschap willen over wát, gewoon omdat je betaalt? Dat lijkt me meer eigen te zijn aan het karakter van de ouders, dan aan de omstandigheid van ouders die betalen.
Hmm, ik vind dat het één het ander niet hoeft uit te sluiten. Mijn ouders hebben voor mij en mijn broer destijds studie en studieboeken betaald. Ook onze zorgverzekering werd voor ons betaald zolang we studeerden en we kregen (beperkt) kleedgeld. Maar voor alle andere dingen moesten we zelf betalen. Dus de extraatjes qua kleding / sieraden, stappen, CD's enzovoorts. Daar heb ik gewoon zelf voor gewerkt. Ik heb ook altijd gewoon zelf gespaard voor 'later', al vanaf kind af aan. Dat leren wij onze kinderen ook. Ze krijgen zakgeld en daar moeten ze het mee doen. Ze hebben bepaalde taken in huis die gewoon moeten. Gewoon, omdat ze hier ook wonen en eten en dus een steentje bij moeten dragen. Maar incidenteel kunnen ze een klein extraatje verdienen met klusjes die ze niet per se hoeven te doen. Wat wij nu voor hen sparen is in eerste instantie bedoeld voor studie. Stel dat studeren er niet in zit, kan het gebruikt worden voor iets anders. Bijvoorbeeld inrichting huis of aanschaf van een auto (zeker als die nodig is voor werk.) Maar dat geld is niet bedoeld om van de gaan feesten. We laten ze er dus ook geen mobieltje e.d. van kopen. Daar werken ze dan maar voor.
Ik heb mijn post nog aangepast Maar dit merk ik op (werk op een Vlaamse universiteit, als Nederlander) en staat ook in een boek dat ik nu lees over een (wetenschapper) Belg in Nederland. Dus het schijnt wel “iets” te zijn. Ik merk sowieso wel veel meer drive en drang van ouders naar een succesvol leven voor hun kinderen met bijhorend materiële aspecten als groot huis / auto enz. En dat de ouders zich maximaal inzetten om daaraan bij te dragen. Dat herken ik juist in Nederland helemaal niet.
Mijn moeder is alleenstaand en wilde heel graag mijn studie betalen, maar dat kon ze niet omdat ze simpelweg niet genoeg geld kon sparen. Ze heeft zich daar heel schuldig over gevoeld en heeft elk jaar mijn boeken betaald (en dat was al veel geld voor haar). Ik verwachtte niet van haar dat ze iets mee zou betalen, want ik wist van de situatie af. Maar het schuldgevoel vond ik heel erg om te zien. Om dat bij mezelf te voorkomen, spaar ik zeker om voor mijn zoontje (mee) te kunnen betalen. Tegen die tijd kan ik altijd nog zien wat we met het geld doen, maar dan heb ik in ieder geval de mogelijkheid.
Wat kost dat dan in België? In Nederland is op dit moment het collegegeld voor een gesubsidieerde universiteit € 2143 per jaar. Daar komen dan nog boeken bij, teminste vroeger waren het boeken . Zal nu wel een laptop aangeschaft moeten worden ofzo....
900 euro per jaar geloof ik - scheelt nogal En kamers zijn vaak ook goedkoper / universiteit heeft veel kamers hier in de stad met ook gereduceerde prijzen voor ouders met laag inkomen enz. Zorgverzekering is hier bijv ook maar 80 euro per jaar.
Maar hoe oud ben jij dan? Ik kreeg een volledige studiefinanciering omdat mijn ouders niet genoeg verdienden van zo'n 250 euro per maand, thuiswonend. Ik leende 4 jaar lang 100 euro per maand bij en kwam toen met een studieschuld van € 6000 van school die ik in 2 jaar heb afbetaald. Ik vond het allemaal prima te doen. Ik werkte op zaterdag om uit te gaan maar mijn studie kon ik van de toelage bekostigen. Mijn ouders betaalden mijn boeken dus niet.