Ben jij (snel) emotioneel ? Mooie muziek of een televisie wat mij raakt en ik zit te snikken... Ik ben vanavond ruim een uur verschrikkelijk verdrietig geweest , omdat mijn nét (zelf) in elkaar gezette Ikeakast verkeerd getild werd door mijn man en die kast brak. Oké, ik ging even later naar de wc en concludeerde dat deze gigantische (overdreven) huilbui gewoon hormonen waren. (Bleh die tijd van de maand) Maar ik merk dat hoe ouder ik word, hoe sneller ik emotioneel ben.
Ik kan zelfs om een tekenfilm huilen. Ik ben ook een goeie voor op begrafenissen, zelfs als ik de persoon niet kent, kan ik vreselijk gaan huilen. Echt 2 pakjes zakdoekjes gaan er makkelijk er doorheen. Trouwens wat balen voor je kast. Nog te maken?
Een paar maanden geleden was ik niet zo huilerig maar sinds ik intensief bezig ben met therapie lijkt het wel of er ergens een kraantje open gezet is. Er hoeft maar iets te gebeuren en ik zit in zak en as
Ja, en meestal kan ik me wel inhouden. Helaas werkt het ook de andere kant op... Als ik boos begin te worden dan moet ik op mijn tellen gaan passen. Soms lukt dat niet en ga ik compleet uit mijn plaat.
Joe! Hier ook een jankerd! Heb ik van mijn moeder, die huilt ook over alles.... Een mooie reclame, boosheid, lieve woorden, muziek, onmacht, tekenfilm, of gewoon zomaar, mijn tranen gaan vaak genoeg zomaar stromen... en inderdaad, meestal wanneer je het eigenlijk echt net niet wilt
Check! Ik ben een echte jakkert Zielige documentaire, zelfmedelijden, iets heel moois, verdrietige vriendinnen, heftige patiënt verhalen, een vogel die het koud heeft, als de baas boos is op mij, etc etc BRULLUH MAARRR
Ik heb het niet zo snel om muziek, films o.i.d. maar vooral heel erg als andere mensen huilen. Best wel vervelend want ik werk in de zorg en ik vind het niet zo professioneel als ik bij elke traan van cliënt/familie mee begin te doen.. Bij mijn zoontje heb ik het ook. Niet als hij gewoon keihard krijst omdat hij boos is of zich zeer doet. Wel als hij iets spannend vindt en zo’n trillipje krijgt. Ook niet echt bevorderlijk als je dan zelf mee gaat doen natuurlijk..
Nee in de regel eigenlijk niet, maar zet de muziek aan van mn vader ofzo en dan wel maar dat is rouw. Maar wanneer ik tot in de laatste cel in mn lijf boos ben...ga dan maar rennen naar de tissue box, zo onpraktisch.
Heel herkenbaar. Ik heb vorig jaar in de bios zitten janken bij Frozen 2 (2x gezien, 2x gejankt). Heb het ook bij films en series.
Volgens mij heb ik sinds de bevalling echt een kraan dichtgedraaid.. is volgens mij ook niet helemaal gezond, ff in de gaten houden. Emoties laten gaan is juist gezond en fijn.. zo ervaar ik dat in ieder geval, ze blokkeren niet.
Ooohh ja hoor, ben een gevoelig typ. Gaat iemand tegen mij schreeuwen dan jank ik ook. Ik die het ook niet graag fout, dan voel ik me dom, voel me ook snel voor de gek gehouden. Eigenlijk een emotionele muts. Voordeel ik voel echt met iemand mee en begrijp mensen snel.
Ik heb het vooral sinds ik moeder ben. Daarvoor kon ik rustig een zielige film kijken en het droog houden, nu hoef ik maar een zielig verhaal te lezen of te horen (nog niet eens zien) en dan moet ik al huilen. Heb het ook op het schoolplein als sinterklaas kwam bijvoorbeeld dan zie ik hoe leuk en spannend mijn kinderen dat vonden en dan moest ik al huilen.
Dit idd! Ik kan van koel naar moordneigingen in 0,000001sec. Ik weet het van mezelf dus ik probeer zulke confrontaties uit de weg te gaan
Ik had dat nooit, huilde zelden. Maar sinds ik een kind heb, wordt het steeds erger. Bij dingen die ik op tv zie, bij het zien van mijn dochter die na maanden oefenen eindelijk door het gat komt met zwemles, bij een mooie kaart die ik krijg, noem maar op. Ik voel dat ik dan mijn tranen echt even weg "moet" slikken....