welkom! Tuurlijk mag je meeschrijven. Wat verdrietig van de negatieve test. Knuffel. Herken je gedachten heel goed.. dus ik duim en leef met je mee! Wat een extra spannend jaar voor jullie dit jaar.
Wat super spannend zeg, welkom! mag ik vragen of er een oorzaak is gevonden bij jullie? Of onbegrepen? wel echt mega lang zeg. Wat een traject al. Ben je ooit al wel eens zwanger geweest? Of echt nog nooit? het lijkt me echt een heel zware gedachte om er aan te moeten denken om niet ouders te worden. Ik herken het gevoel nog wel, het kan beklemmend zijn. Ikzelf ben bezig voor 2e kindje. Dat duurt nu ook al flink lang. Na eerst 6x iui nu 4x een terugplaatsing gehad en as zaterdag de 5e terugplaatsing. 1e kindje was na 3x iui. ik wil er nog niet echt aan denken om niet nog een kindje te krijgen en er lijkt ook geen reden te zijn waarom het nu niet lukt. Heb nog wel goede hoop, maar ergens kan ik het me ook niet voorstellen dat het opeens zou lukken. Heb er geen beeld bij hoe het zou zijn om weer zwanger te zijn. anderzijds kan/wil ik me ook echt niet voorstellen hoe het is om niet nog een 2e te krijgen. Maar realiseer me heel goed dat dit tov de dames hier zonder kindje een ‘luxe probleem’ is. Ik ben toch gezegend ook. ben je al die tijd onder behandeling geweest in nl? Of ook wel eens onderzoek in duitsland of België gehad?
We zijn er nog niet uit óf we het gaan doen. Zitten nog in de onderzoeksfase en proberen te wennen aan het idee dat het niet vanzelf gaat lukken Misschien dat we meteen naar iets als pleegzorg gaan kijken. Maar als we behandelingen gaan doen, dan wordt het denk ik pas volgend jaar ergens. Ik denk dat ik namelijk naar een ander ziekenhuis verwezen wil worden daarvoor. (Het ziekenhuis waar we nu zitten doen de behandelingen half op locatie, half op een locatie in een totaal andere stad best ver weg. Het ziekenhuis waar ik liever naartoe ga is maar een paar km verder van ons huis en zij doen alles op hun eigen locatie. Had ik totaal niet naar gekeken voor ik me naar dit ziekenhuis had laten doorverwijzen... maar goed, vrije zorgkeuze, ik néém aan dat ik bij de huisarts gewoon mag vragen voor een verwijzing naar een fertiliteitspoli in een ander ziekenhuis. Alleen doen we dat dan wel na de eerste onderzoeksfasen. Hopen dat die resultaten gewoon meegenomen kunnen worden dan. En mijn man weet nog niet van dit plan :'))
Ik duim heel hard voor je Lindsy! Ben zelf ook bezig met wennen aan het idee dat er misschien nooit een kindje komt. Je moet je toch echt totaal anders instellen...
Ja dat word heel spannend! Dankjewel dat je meeduimt. Jij hebt ook behoorlijk wat tp en dergelijke gehad. En nu weer net een nieuwe punctie gehad. Hopelijk zit hier jullie wondertje tussen.
Dankjewel, ik duim ook voor jou. Het wennen is nog een dingetje. Ergens kan ik niet verkroppen dat het nooit zal gebeuren. Denk dat ik dat niet kan verkroppen. Maar ik probeer me er nu toch op te focussen en het proces van acceptatie door. Want ja hoe groot is de kans dat het nu wel lukt. Misschien ben ik nu aan het doemdenken en moet ik juist positief zijn, maar ik heb al zoveel meegemaakt en zo'n lang traject door geweest. Maar wie weet....ik hoop het zo.
Nou ik heb pcos en endometriose. Beide niet ideaal en niet prettig. Heb er ook.echt wel veel last van. Maar artsen zeggen dat het daarmee niet onmogelijk is. Alleen er gebeurt niks. Ik heb wel echt stimulatie nodig om een eisprong te laten rijpen. Maar dat lukt dan wel. Maar toch word ik niet zwanger. Waarschijnlijk gaag er iets niet goed met het innestelen. Echter is dst iets waar ze niet zo heel veel mee kunnen. Heb al allerlei onderzoeken gehad. Heb heel vaak extreme overstimulatie gehad. Waar ik heel ziek van ben geweest. Want het stimuleren gaf meteen een extreme aantal groei van eicellen. Meerdere puncties wel gehad. Maar veel eicellen dan van slechte kwaliteit. Het is echt alles of niets met hormonen, maar blijkbaar gat het zo hard met groeien dat de kwaliteit dan achter blijft. Ik heb alle dosissen en medicijnen al gehad. Het is een drama. Maar nu dus 5 cryo's. 1 tp ervan gehad maar dus niet gelukt. En nu nog 4 over. Ik moet zeggen dat mijn lichaam ook echt wel moe en kapot is na al die jaren. En de endometriose is er door de jaren ook alleen maar erger van geworden wat ook niet heel bevorderlijk is. Ik hoop echt dat het toch nog lukt voor ons. Maar jij dus voor een 2e. Lief dat je zegt dat het een luxeprobleem is als je kijkt naar de dames die nog niet eens een kindje hebben. Maar 1 heb ik door de jaren heen geleerd en gezien. De wens voor een kindje of het nou de 1e 2e of 3e is heeft niks te maken met of je al wel of geen kinderen hebt. Je wens is er nu voor een 2e. Dat staan los van jou 1e. Dus jou verdriet en gemis is er en mag er zijn. Mss is het gemis soms bij jou wel meer omdat je 'weet' wat je 'mist'. Ik weet dat namelijk niet. Tuurlijk is kan me er wel iets een voorstelling bij maken. Maar jou gevoel is echt wel mogelijk en mag er zijn. Bied daar niet je excuses voor aan hoor. Ik hoop voor je dat de 2e zich snel aandient. O en nee, helaas nog nooit zwanger geweest. Weleens gedacht dmv symptomen maar die waren altijd nog voor de testdatum.
Oeh ik was even achterop geraakt! Ben er een beetje uit door de wachtmodus tot ik een oproep tot operatie krijg dus ik val hier een beetje stil merk ik... Maar ik heb mijn best gedaan bij te lezen! @Do1981 ik hoop dat de mixed feelings wat zakken en je een top terugplaatsing gaat krijgen! @Wondertje2020 jij hebt je tp gehad!! Super!! Lekker broeden en mega knap van je dat je die mail ongeopend laat! Dat gaat je zeker in het hier en nu houden bij het wonder dat er nu in je buik is geplaatst! Broedze hoor!! @Lindsysimons welkom!! En spannend zeg!! Jullie zitten al een tijd in de mmm! Ik duim keihard mee dat de volgende jullie lucky one gaat zijn!! @Leraje spannend om te gaan bedenken of en waar en hoe je het traject in zou willen gaan! Alles op zijn tijd, eerst onderzoeken inderdaad! En lang leve chocopepernoten! Hoe is het met jou?? Ruim late reactie...En ja vandaag weer geweest! Echt heel fijn om mijn lijf weer even bewust te voelen en helemaal te kunnen ontspannen, ook daar waar ik de spanning zelf niet voel of opmerk! Ik ben er echt heel blij mee!
Top te lezen dat het aanslaat bij je om het zo maar te zeggen. Dat vond ik inderdaad het fijne van de haptonoom, het hier en nu. Niet straks niet wat ik geweest maar nu. Heerlijk om daar bij stil te staan. Hoop dat het je brengt waar we naar op zoek zijn.
Jeetje meid dat is ook niet niks. Wij 7 jaar bezig. Heb je wel eens naar alternatieve geneeswijze gekeken. Veel positieve verhalen pcos en acupunctuur.
HABABABAAB moet hier echt om lachen, herken dat zo erg. Kan dan echt pissig worden als hij dan niet wilt. Zo zie je echt hoe nuchter zij daar jn kunnen zijn. Soms heb ik ook geen Perse zin maar dan maak ik maar zin
En toch zou dat dan niet moeten, tuurlijk wanneer je voor een kinderwens bezig bent is het anders, maar daarom heen, geen zin is geen zin. Mijn moeder zei dat ook altijd, ach als die mannen stoom af willen blazen dan maak je gewoon zin... Persoonlijk doe ik daar niet aan mee, hij mag ook gewoon nee zeggen dus ik ook, is mijn lijf
met jullie beide eens hoor. Geen zin is geen zin. Ik probeer soms wel zin te maken, maar dat gaat gewoon niet altijd. Laatste tijd is het overigens meer andersom. Hij heeft veel aan zijn hoofd met werk en dat maakt dat hij daardoor minder zin heeft merk ik. zo rondom eisprong (ondanks dat ik dus een terugplaatsing krijg, en ik nog nooit spontaan zwanger ben geweest) wil ik toch wel graag een extra kans creëren. Alle medicatie en ziekenhuis bezoeken moet ik allemaal al alleen doen, dit voelt voor mij ook een beetje alsof de enige ‘taak’ die hij dan heeft en dan vind ik in een chagrijnige bui dat hij dan maar zin moet maken. Daar kan ik overigens wel weer snel overheen stappen. Dit weekend kwam daar ook nog bij dat een opmerking maakte over de prik waardoor ik merkte dat hij totaal niet up to date was met waar ik nu in het proces zit. Terwijl ik het echt wel allemaal vertel. Het voelt soms best wel alsof ik het alleen doe. Ook omdat hij nooit meer in ziekenhuis mag zijn vanwege Corona en ik zoveel cryo’s heb dat hij al een jaar zo ongeveer zijn ‘bijdrage’ niet heeft hoeven doen. Met iui was dat anders, dan moet je als man natuurlijk ook iedere maand op komen draven
Ik heb trouwens nog even wat onderzoek (online) gedaan en kom tot de ontdekking dat first response niet de Amerikaanse variant is van predictor. Ik dacht dat zelf dat het hetzelfde was en meerdere hier volgens mij. Het is wel in de VS dé test zoals dat bij ons nu de predictor is. Lees ook op Amerikaanse sites heel positieve reviews. maar even afwachten deze ronde hoe ze het gaan doen deze testen.
Helemaal mee eens, en wij zijn dan nu nog spontaan bezig en gaan medio Nov starten. Maar hij luistert ook nooit naar mij. Vorige maand (hoe stom) had ik ovulatie testen besteld en had er zo veel dat ik dacht ach joh, leuk voor de fun even na mijn menstruatie testen. Toch benieuwd of je nog LH in de urine hebt en zo ja, hoeveel. Maar ik werd een beetje aangestoken door een meid van een ander forum die altijd ovutesten gebruikt na menstruatie omdat het kan dat je een zwangerschap sneller kunt ontdekken en aangezien mijn cyclus zo raar was (achteraf door acupunctuur) was ik heilig overtuigd dat ik zwanger was. Maargoed, dus die knul van mij ziet mij klooien met die dingen en snapt er allemaal geen bal van. En ik dacht joh laat hem maar in het ongewisse dan weet hij niet dat ik stiekem ook nog hier een daar een early test zit te doen . Helemaal niet fair van mij eigenlijk omdat hij stellig vind dat we pas testen als mijn NOD is geweest en hij het samen wilt doen. Nu ben ik aan het testen voor mijn eisprong, ziet mij bezig, heb het hem verteld en uitgelegd. Dacht hem gevonden te hebben dus mijn testjes in het test topic gezet voor advies. Zitten heerlijk op een steiger aan het water.. zeg voor de 2de keer dat ik denk mijn piek gevonden te hebben. Lees even het forum, en die meiden zeggen door testen. Dus ik ik zeg "oh andere meiden zeggen dat ik door moet testen" Zegt hij quasi nonchalant "waarmee".... Dusss.....
Hahah ja die mannen! Ik snap het ook wel een beetje, het gebeurt allemaal niet in hún lijf. Ze zitten er veel minder bovenop en moeten het allemaal ook maar gewoon horen. Maar tegelijkertijd denk je dan, jij wil het toch ook! Als hier geen zin is (beide kanten op) doen we het ook niet hoor. Vanaf het begin al niet. Ik loop liever een maand uit dan dat ons seksleven verknald is voor weet ik hoe lang (want ik weet zeker dat verplichtingen bij ons allebei de lol eruit zouden halen). Maar goed ook dat we dat gezegd hebben, anders zaten we nu al anderhalf jaar te verplichten :')
Ja ik weet dat het zijn lichaam is en dat hij best nee mag zeggen. Maar in die tijden dat ik nog cyclussen had van 80 dagen en ik dan eindelijk positieve test had en hij dan zei nee Sorry heb geen zin, werd ik zooo ontzettend kwaad. Ik was dan elke dag bezig met testen en die piek vinden en dan hij hij gewoon geen zin en kon ik weer ff 47 dagen wachten. Ja ik vond wel dat ik beetje onredelijk was maar ik dacht van ja hallo je moet soms een beetje je best doen Maja goed ik weet nu dat dat ook kwam door de druk die op hem kwam te staan. Dus nu laat ik dat vaak los hoor. Ja soms hèb ik dat ook dag ik me gewoon helemaal Alleen voel en hij dan niet doorheeft waar we in het proces zitten. Kon ik soms maar zo nuchter blijven en geduldig zijn..
Ik denk dat me vriend helemaal gek van me wordt, dus ik ga maar even me hart bij jullie luchten. sinds ik weet dat m’n volgende stap ivf is ben ik aan de ene super enthousiast want oh misschien gaat het nu echt lukken. 12 november gaan we pas behandelplan bespreken en dan pas gaan we starten dus ik ben ook echt heel ongeduldig( heb zelfs een countdown app gedownload) erg hè. Ik zit heletijd me in te lezen over ivf en filmpjes te kijken en voel me heel onrustig. Tegelijkertijd ben ik zo bang dat het niet gaat lukken want ik heb pcos en endometriose of ben ik weer heel bang dat er een tweede lockdown komt en ik eindstand dus niet mag starten. Kortom allemaal dingen waar ik gewoon geen invloed op heb maken me zorgen. Wil me gewoon beetje kunnen ontspannen en niet meer zo ongeduldig doen. Maar vind echt lastig. Iemand tips?! Ahahah
@Wondertje2020 succes met de wachtdagen! We duimen! @Lindsysimons welkom en wat een stevig traject hebben jullie er al op zitten zeg, jemig. Wij zijn ruim 5 jaar bezig geweest voor de eerste, dat vond ik al heftig. Weet nog wel van toen, en in vergelijking met nu, voor de eerste zat de wens heel diep, zijn de teleurstellingen groot, maar sluimerde ook de angst nooit moeder te worden. Voor een 2de/3de/4de zit die wens net zo goed heel diep, en de teleurstellingen ook heel groot. Maar die angst is wel weg. Het is, althans voor mij, wel een verschil. Ik duim dat er een mooi wondertje voor jullie bij zit in de cryo's! @Asil wel mooi om te lezen hoeveel baat je hebt bij de alternatieve behandelingen. Ik heb ook veel baat gehad bij acupuctuur. Ik kwam zoveel releaxter in mijn vel, het duurde toen nog wel ruim 3 jaar voor ik zwanger werd, maar was wel echt een mentale omslag. @mannen: Ja, zeker nu met corona ook wel het gevoel dat ik het alleen doe, hij mag nergens meer mee heen, maar hij doet wel echt zijn best. Wij hebben, anders dan de meeste van jullie, wel afgesproken rondom de eisprong zin te maken, maar al die jaren in mmm hebben behoorlijk schade veroorzaakt aan ons sexleven. Het geeft ons allebei rust, dat we toch samen er iets van maken, ook al is het getimed. Ik heb het ook nodig, om me mentaal gewoon te kunnen ontspannen. Bij onverwachts ben ik toch te snel gestresst met allerlei zaken die gebeurd zijn in het hele proces. We hebben ook pas afgesproken er aan te werken als de kinderwens klaar is. Nu hebben we een mode gevonden om het trauma te verdrukken, we zijn er beidde niet aan toe om het nu al echt te verwerken. Las laatst ergens hier, dat de hele mmm wel naar de achtergrond zakt als er eenmaal een kindje is, maar voor ons is de schade wel veel heftiger dan we hadden verwacht van het hele proces. @Do1981 spannend weer komende zaterdag en dan de wachtdagen in. Succes met de utro. De bijwerkingen daarvan zijn zo klote altijd. @Emma1995 ik denk dat je het gewoon moet laten. Geforceerd er niet aan denken gaat niet werken, althans bij mij niet, ik herken het heel goed, en denk dat je gewoon moet accepteren dat het zo is. gun jezelf ook maar ongeduldig te zijn. Of je probeert het bv op bepaalde momenten per dag wel te doen en andere dan wel even bewust afleiding te zoeken. Ik tel ook af naar het gesprek donderdag. Ben benieuwd hoe en wat en of we mogen starten weer met icsi.