Ik wist ook niet dat er een tv programma was. Hier in de wijk heb je 2 kleinere kampen en buiten ons dorp een groot kamp. Ik ken daar aardig wat mensen. Behalve dat de inrichting bij de meeste nog meer bladgoud heeft dan dat ze in de middeleeuwen gebruikten, men zelfs in pyjama of badjas bij elkaar naar binnen loopt en er iets vaker naar elkaar geschreeuwd wordt, verschilt het weinig van gewone huizen en mensen die niet van het kamp zijn hoor. Oh en toen ik vroeger op het kamp kwam spelen sprak men in sommige wagens nog een andere taal onderling, geen idee welke taal dat was.
Het zijn reizigers die vroeger trokken met een wagen door Europa. Dat werd verboden en toen kregen ze vaste plaatsen toegewezen (het kamp) en dat laatste zijn ze nu langzaam bij beetje ook aan het terug dringen waardoor veel verplicht worden om (tegen hun zin in) in een huis te gaan wonen. Het zijn vaak families, maar op sommige kampen wonen meerdere families.
Mensen die "op t kamp" wonen stammen af van familie's die ooit rondtrokken maar nu veelal vaste verblijfplaatsen hebben. vanuit hun cultuur wonen ze vaak niet in huizen wonen maar in woonwagens. De meesten zijn zo uitgebouwd dat je tegenwoordig er niet meer mee zou kunnen rondtrekken. Maar toch zijn er verschillende plekken in Nederland maar men dus nog in kampen woont. Helaas heeft het ook vaak een negatief beeld van asociaal, werkschuw, crimineel ect. En zoals vaker binnen verschillende culturen is er verschil in smaak. Zowel ik namen als in kleding en huisinrichting ect.
Bedankt voor de uitleg. Op basis van wat ik hier las, dacht ik eerst het over zigeuners ging maar die namen klopten dan niet echt. Nu ben ik dus mee.
Je zou kunnen zeggen dat ze vroeger zigeuners waren. Alleen dan al generaties vernederlandst. Waardoor de Hollandse namen veel gebruikt worden.
Lijkt mij trouwens echt heerlijk om met je familie in een kamp te wonen. Allemaal dicht bij elkaar veel gezelligheid. Zou het zelf wel zien zitten.
Ik denk dat het er wel een beetje van afhangt welke kampen je kent. Ik ben opgegroeid in Noord Brabant, die kampen zijn nogal berucht, ik zou daar niet willen wonen, ik was best bang voor die mensen. Even een voorbeeld: ik en mijn zus en nog een vriendin waren gaan zwemmen bij zo’n afgraving en daar zat ook een familie uit het kamp, 1 van die mannen zakt zo door zo’n strandstoeltje. Heel die familie keihard lachen natuurlijk, en wij keken daardoor uiteraard ook die kant op. Nou, die vent zou ons wel eens helemaal doodmaken als wij dachten hem uit te kunnen lachen. Stoere vent hoor tegen 3 tienermeisjes . Dat gedrag was echt regel en geen uitzondering. Maar ja, dat zijn de kampen in Brabant, daar komen van die halve maffia families vandaan, dat valt in de rest van Nederland volgens mij reuze mee, dus ik snap best dat dat sommigen gezellig lijkt (mij niet hoor, ik woon liever wat verder bij mijn familie vandaan ).
Dat is ook mijn beeld van het kamp. Peter r de Vries heeft ooit een reportage gemaakt over het kamp in Oss, daar zat weinig nieuws in voor mij. Maar ook daar woonden hele aardige kinderen. Mijn zusje is lang bevriend geweest met een jongetje van een beruchte familie, maar daar kan die knul niets aan doen. Mijn zusje mocht daar ook gewoon spelen. Maar dat is altijd het lastige, bij een duidelijk herkenbare groep lijden de goede onder de kwaden.
Hier ben ik het mee eens hoor, ik zou er overigens geen probleem mee hebben als mijn kinderen er dan vriendjes hebben, maar zou me er dan denk ik wel prettiger bij voelen als ze dan bij ons spelen (dat kan ook met mijn overbeschermende aard te maken hebben ). Dat was vroeger bij ons trouwens niet aan de orde, want zo dichtbij was het kamp niet dat we klasgenootjes/vriendjes hadden.
Ik kijk de Troonreden even via Facebook nos live en mijn mond valt open van de reacties die mensen er onder plaatsen. Met voor- en achternaam + foto er bij. Teksten als: die zeug in haar rode pak, hoop dat de kerk op jullie instort en allemaal kots emoties. Niet oké toch?
Tja... kampvolk. Daar zijn genoeg vooroordelen over. En er zullen ook genoeg problemen spelen. Maar ik ben nogal huiverig om te generaliseren. In elk geval voel ik me niet speciaal onveilig wanneer ik op mijn hardlooprondje langs het kampje hier in de buurt kom. Ook niet in de avond. Ook niet als het straks alweer donker is rond die tijd. Daar wonen gewoon mensen met een heel andere smaak voor huizen en inrichting dan de mijne. Ik heb ze niet gevraagd naar de namen van hun kinderen
Ik woon in Brabant en in onze stad zat vroeger 1 van de beruchtste kampen. Een vriendinnetje van mij kreeg met haar moeder een huurhuis op een hoek waar naast dat kamp zat. Door alle verhalen voelde die moeder zich niet prettig. Op de dag na de verhuizing stonden 2 mannen van dat kamp aan de deur, maar moeder durfde niet open te doen. Verderop in de week werd zij aangesproken bij de winkel door 1 van de vrouwen van het kamp. Zij hadden gehoord dat er een alleenstaande moeder met een kind was komen wonen. Ze hadden aangebeld om te zeggen dat wanneer er iets is (of dat nu overdag of s nachts was) ze altijd bij hen mocht aankloppen. Ze zouden extra een oogje in het zeil houden bij hen