Dat snap ik en bandenpijn klont heel logisch en ook dat je dingen voelt die je normaal niet voelde kan alleen maar positief zijn. Natuurlijk begrijp ik je angst en associatie. Als je zo een ervaring hebt gehad ga je vergelijken natuurlijk.
bbz zou je nu toch nog niet kunnen voelen? Al helemaal niet met zo’n pijn volgens mij. Dat is vaak eerder bij 6 a 7 weken toch? Ik zou allang lekker een test gedaan hebben, maar dat ben ik, haha. Want je zit toch al op flink aantal dagen dpo? en je gebruikt ook utro toch? Misschien komt het toch daarvan? wel vervelend zeg. Is het nu weg gezakt?
@Asil: ja die trigger is echt vreselijk. Ik kreeg alles weer terug van op de spoedeisende hulp. Ik zou zoiets nog een keer meemaken niet mentaal aankunnen. @Do1981 l: ja denk dat je gelijk hebt, het is nog te vroeg voor een bbz. Het komt acuut op en lijkt daarna weer even weg te ebben. Het is geen constante pijn. Ja ik gebruik utrogestan. Haha betreft de test zit ik nu op 12dpo maar ik ga het risico niet nemen dat ik straks wel of niks zie en dan nog meer ga twijfelen. @Betsies: ja hoop maar dat het meevalt, nog maar een paar dagen en dan weet ik meer.. even afwachten. Als die pijn maar weggaat dan ben ik weer gerust gesteld..
Ik vind het heel knap van je dat je kunt wachten. ik ben er zelf van overtuigd dat als je met 12 dpo niets ziet dat het dan mislukt is. En als je dan wel wat ziet zit je toch ook in onzekerheid of het wel donker genoeg is. Maar dat is op 14 dpo en 16 dpo en verder ook zo. ‘Loopt het wel goed op’ ‘is het wel donker genoeg voor deze termijn’. Dat blijft. Ik denk dat het goed van de utro zou kunnen komen. En anders misschien gebeurt er wel wat. Eigenlijk vind ik het ook wel een heel positief teken spannend!
Ik zit mezelf ook al af te vragen wanneer ik ga testen. Het mooiste zou zijn vrijdag op 11 dpo. Maar weet niet of ik dat red. eigenlijk zou zaterdag 12 dpo nog beter zijn. Dan kunnen we het samen doen.
Hopelijk zit de embryo gewoon als een malle in te nestelen en voel je dat @Wondertje2020 fijj de goede tips over bbz, zo akelig dat dat gevoel weer terug komt!! Spannend @Do1981 Samen testen is toch wel het prettigst vind ik, fijn om al een eindpunt te bedenken tot waar het wachten gaat duren!!
Ik begrijp het heel goed en knap dat je wacht. Als je zwanger bent, dan ben je dat gewoon. Dat zegt mijn vriend ook altijd, waarom zo snel testen, als je zwanger bent ben je dat over 2 weken ook nog wel. Maak je van te voren niet zo druk en als je 1 dag over tijd bent dan is het pas spannend. Ik denk ook dat ik daar gewoon weer in mee ga. Mijn associatie met pijn en zwanger is dat ik een niersteen kreeg een dag of 9 na TP. Ik dacht die dag omdat ik wat bloed verloor dat ik weer een MK had en was helemaal in de stress. Had nog niet getest en had enorme drang om dat te doen puur voor de bevestiging, wel of niet zwanger. Dus ben in blinde paniek zo van werk vertrokken naar de kruidvat, vriend lief in paniek opgebeld dat ik bloed had en dat het "weer" mis was. Thuis een early test en die was positief, mijn vrien super bezorgd naar huis had ook alles uit zijn handen laten vallen. Daarvoor heel veel gezeur gehad met zijn werkgever maar dat terzijde om mij toch enigsinds verward thuis te zien met een positieve test. Om 11 uur s'avonds had ik best pijn in mijn zij en werd misselijk. Eerst dachten wij dat het doe zwangerschap was maar ging van kwaad tot erger. Hij heeft geen rijbewijs en ik zei ik rij wel naar de huisartsen post. Daar aangekomen kon ik niet meer staan of zitten en kotsen. Moest in een bekertje plassen maar dat had geen zin vanwege de utro doe maakte alles troebel. Man wist niet wat hij met me aan moest en verwees me door naar een ander ziekenhuis. Ik ik de auto zo veel pijn en misselijk dat ik was op de snelweg naar het ZH. Moest naar de gyna afdeling vanwege die Tp, kreeg geen medicijnen, wel een echo omdat ze eerst dachten dat ik een geraaide eileider zou hebben. Ik blij kon ik het frummeltje zien. Alles zag er goed uit maar had dus een niersteen. Denk toch door alle stress, onzekerheid, pijn en eerdere mk ervaring en angst, het toch niet is blijven zitten. Paniek die ik had was toen onterecht, was gewoon hartstikke zwanger, toen die niersteen er overheen.. en toch nog een MK. Durf met zekerheid te zeggen al ik bloed zie of weer een steekje in mijn zij dat mijn lijf en gedachten ook die kant af zullen dwalen. Hoop dat ik mezelf kan gerustellen dat die kans klein is en alles gewoon goed gaat. Hoop voor jouw ook dat je het kunt relativeren aan mooie dingen, zoals innesteling of bandenpijn. Meid ik duim zo hard voor je!!!
@Asil: zo lief dat je zo’n persoonlijk verhaal deelt en wat een verdrietige uitkomst. Eerst die blijdschap om een positieve test en daarna die zorgen. Echt heel zwaar wat je hebt meegemaakt. Maar ik geloof niet zo heel erg dat stress miskramen kan veroorzaken, dan zouden er in oorlogstijd en in vluchtelingenkampen nooit kinderen geboren worden.. en dat gebeurt heel veel. Denk wel dat minder stress beter is .. maar stress is ook een natuurlijk proces. Tijdens je bevalling staat je lichaam ook onder stress door de pijn..het is een copingsmechanisme. Ik heb dat ook met die zwangerschapstesten.. het is positief of negatief en ik ga niet heel vroeg testen met lichte lijntjes en dan steeds meer oplopend. Of hopen dat ik ergens in een bepaald licht een lijntje zie. En dan kijken of het oploopt. Volgens de arts mag ik 10 dagen na de terugplaatsing al testen. Wat volgens mij al sneller is dan gemiddeld. Want ik lees ook 14 dagen. Maar dat zou bij mij al 16dpo zijn op dag 10 na tp. Ik heb hele dag kaarsje gebrand en toch maar geen paracetamol genomen. Gaat wel weer beter.. Ik voel nog wel steeds pijn, soms in 1 keer acuut.. hoop dat ik vannacht niet weer in de paniek schiet. Dat verdriet zat wel heel diep zeg..
jeetje, wat een verhaal ook zeg meid. Kan me voorstellen dat zoiets impact heeft, ook op hoe je er nu in zit. Voor jou idem @Wondertje2020 , kan me dat heel goed voorstellen.
Tuuurlijj snap ik en wat die miskramen betreft heb je ook wel een punt. Maar dit moet het gewoon zijn. Hoop het zo voor jullie!
Oh dames ik wil jullie eigenlijk hier helemaal niet mee lastig vallen, want jullie zitten natuurlijk in de spanning allemaal. Ik lees mee en ben keihard aan het duimen. ik heb vorig jaar een heftige infectie gehad aan me eierstokken waardoor ik een tijdje in een rolstoel zat en in de ziektewet. Heb een heel jaar niks gedaan en metataal ging en gaat het niet zo goed. Na 9 maanden ga ik langzaam beginnen met Opbouwen met werk en ben ik sinds september fulltime begonnen met mijn master aan de universiteit en ben ik in afwachting van m’n vruchtbaarheidsbehandelingen in Duitsland. Eigenlijk Merk ik dat het allemaal Veelste veel is en dat ik het niet zo Goed aankan en ik ben dan ook gaan depressief, ik loop hiervoor bij een psycholoog maar het is gewoon teveel. Alleen ik weet niet meer Zo goed wat ik moet doen en ik wil niet stoppen met me master want dan heb ik weer zo gefaald. Ik bedoel ik faal al In zwanger worden dan is dit het minste wat ik kan doen. Ik heb gister en Vannacht een aantal paniekaavllen gehad en niemand heeft hier idee van behalve me vriend en een vriendin. Ik zie het allemaal even somber in.. Daarnaast ben ik weer begonnen met de pil en zorgt dat voor een nog negatievere aanslag op m’n mentale staat.. Maar goed ik heb zoiets jank niet zo er zijn ergere dingen, maar ik ja natuurlijk niet zo verder..
wat een nare periode voor je meis. Je valt niemand “lastig” maar soms moet je voor je eigen bestwil keuzes maken. Ik werkte eerst fulltime maar ben nu part time gaan werken omdat ik het niet meer kon combineren met het traject. Is er een mogelijkheid dat je de studie niet full time doet maar part time? Lijkt me gezien jouw huidige situatie veel beter. Praat met een studie adviseur hierover. Er gaat mentaal nog behoorlijk wat op je afkomen.. dus het is belangrijk dat je daarin de steun in krijgt die je verdient. Je zit er nu zelf te veel emotioneel in, klop aan bij de universiteit. Er is echt heel veel mogelijk. waarom ben je begonnen met de pil? Moest dit voor het traject?
Ik had contact opgenomen met studieadviseur en zij gaf aan dat ze nog nooit zo een situatie heeft gehoord en wist niet zo goed wat ze ermee moest. Ze zei dat ik rekening moest houden met vertraging en dat ik moest doen wat ik kon doen. Ze gaf aan dat de master echt heel intensief is en ik ben van ma te zo wel bezig met school. Extra uitstel moest ik per vak aan docent vragen maar dat zou niet altijd mogelijk zijn. Ik heb volgend week wel contact met studiedecaan om te kijken of ik misschien financieel kan worden bijgestaan indien het toch op een vertraging komt. verder was er niet zo veel. Had al afgesproken dat ik niet zou gan werken en daarvoor ons spaarpotje gaan gebruiken omdat ik toch maar een bijbaan had. Dus ik voel me dan extra schuldig als ik me studie ook al niet aankan. Ik ben zelf aan de pil gegaan om de endometriose rustig te houden. M’n menstruaties zijn zo pijnlijk en nu ik pas in november terecht kan zit ik alvast aan de pil, anders moet ik alsnog in november aan de pil. Sorry voor al m’n geklaag.
Geen geklaag hoor. Super lastige periode in je leven voor je. Een onvervulde kinderwens is mentaal ook gewoon heel zwaar. ik heb zelf ook zo’n periode meegemaakt voor en uiteindelijk ook tijdens mijn zwagerschap. Het is ook niet zo dat als je dan zwanger bent opeens alles goed is ofzo. Gelukkig ook wel van zwangerschap en verlof kunnen genieten. Maar die periode vrij zwaar gehad en veel gedoe met werk. dit is uiteindelijk allemaal opgelost en gaat nu weer heel goed met me. Maar dat heeft me toch lange tijd gekost. 1e is dat je in ieder geval niet zo streng moet zijn voor jezelf. 2e (als je dat niet al hebt gedaan, maar zag ik even niet zo snel) zoek professionele hulp voor jezelf. 3e kijk samen met je vriend en de vriendin die je situatie kennen goed naar je huidige situatie en wat je nu aankan. Durf hier ook rigoreuze keuzes te maken. Wat zou er bijvoorbeeld gebeuren als je de studie een jaar opschuift? Het jaar is natuurlijk nog maar net begonnen. Kun je niet tegen dezelfde kosten een jaar doorschuiven? Vaak is het zo dat als je nu stopt je nog een heel groot deel terugkrijgt. Misschien niet alles, maar dat moet je dan maar zien als leergeld. Ga je een jaartje part time werken ofzo in een baan die je niet teveel druk oplevert. En werken aan je herstel. zijn maar wat ideeen, maar misschien heb je er wat aan en super goed dat je zelf het proces om te gaan praten met de studie al in gang hebt gezet!
Lieve meid, ik vind het best heftig om te lezen en voel met je mee. Paniek aanvallen zijn niet niks en je bent nu al zoveel ballen aan het hoog houden. Ik lees heel veel en, en, en en geen of/of. Met en, en, en bouw je de druk alleen maar op. Als jij van ma tot zo bezig bent, waar ben JIJ dan in deze dagen? Tijd voor jezelf nemen en rust zijn denk ik erg belangrijk. In de tussentijd wil je ook nog werken, en naar de psycholoog en naar Duitsland. In mijn oogpunt, als je de inkomsten van werk kunt opvangen, tussen het leren door naar de psycholoog kan, tijd voor jezelf kunt nemen en de behandelingen kunt doen heb je al een stukje minder druk. Maar hoe zie je dit allemaal voor je wanneer je in verwachting bent? Verlies jezelf hier allemaal niet in, het is zo belangrijk om het traject bewust mee te maken, dan dat je geleefd word..
Bedankt dat je de moeite hebt genomen om me zo goed te adviseren, je weet niet hoeveel ik hier aan heb. ik ben inderdaad met me psycholoog gaan praten en zij geeft aan dat opbouwen met werk mentaal niet gaat lukken en ze heeft heel helder met mij gekeken naar de mogelijkheden. Ze zei ik kan het natuurlijk niet voor je beslissen maar de opties die er nu zijn: 1) of helemaal Stoppen en genoegen nemen met een bachelor in rechten 2) m’n master verdelen over 2 of 3 jaar ipv 1 jaar Of 4) andere studie die ik leuker vindt en die dan ook weer verdelen over 2 a 3 jaar. Ik vind me studie niet meer zo leuk dus dat maakt het iets zwaarder allemaal, maar ik ben al zo ver gekomen. voor nu moet ik dat met me vriend naar gaan kijken. En ga ik me vriendin zoals je zei veel beter op de hoogte brengen want heb heel vaak onduidelijk laten doorschemeren wat er allemaal Speelt maar nooit echt goed. bedankt Voor je lieve advies doet me echt zo goed
Ja ik besef nu je het zo tegen me zegt dat het wel echt heel onrealistisch bezig was. Maar wilde gewoon zo graag alles voor elkaar krijgen. Omdat ik al zo gefaald heb met zwanger worden.. de psycholoog heeft net aangegeven dat opbouwen met werk nog geen goed idee is. Vind het lastig om dit aan te geven aan bedrijfsarts omdat ik al een keer vals alarm heb gegeven dat ik er klaar voor was. Ik had met m’n vriend al afgesproken dat ik niet hoef te werken als ik en naar school ga en in het traject zit. Maar zelfs dan lijkt het teveel. Ik vond gewoon niet dat ik mocht klagen en gewoon moet doorzetten
Even heel wat anders weer. Ik zit nu 7 dpo en lijkt langzamerhand een weeïg gevoel op te komen zetten in de baarmoeder regio. Ik gebruik wel utro, daar kan het aan liggen. Maar had het afgelopen 7 dagen niet. wat is zo’n medische behandeling toch 1 grote mindfuck. nog niet helemaal uit wanneer ik ga testen. Denk toch vanaf 9 dpo. Gebruik ook bloedverdunners en heb zaterdag de laatste. Dus moet vrijdag weten of ik nieuw recept nodig heb (en nog halen bij apotheek)
Lieverd, wat lastig allemaal. Ben vandaag beetje druk, maar kom later vandaag nog even wat uitgebreider op terug. Dan ga ik er even voor zitten.
Meid, ik vind het zo heftig dat je dit zo omschrijft "Omdat ik al zo gefaald heb met zwanger worden..". Ik heb dat zelf ook zo gevoeld namelijk. Ben daarmee ook in behandeling geweest. Ik voelde mij gewoon geen vrouw, vrouwen zijn vruchtbaar vond ik dus wat ben ik dan.. Maar meid echt niet, doe jezelf dat niet aan. En wie dwingt je nou om die ballen hoog te houden. Ik lees alleen jij.. Als niemand anders die verwachting aan je stelt, doe het zelf dan ook niet.. En dat was ook mijn struikelblok, verwachtingen.. Als je geen verwachtingen hebt kun je ook niet teleurgesteld zijn. Zonder verwachting kun je wat je bereikt alleen maar positief zien, want je had het immers niet verwacht. Maar dat is van een afstand makkelijk praten. Ik snap je eergevoel naar je werk.. Maar meid, JIJ bent belangrijk, niet je werk.. het is maar werk.. En he, een rechten studie afgemaakt hebben, mag ik even hard klappen!! Ik heb alleen de middelbare school af gemaakt. En heb door hard werken een super leuke baan.. Dus meid staar je er niet zo blind op en moet je zien wat je al hebt bereikt. Daarnaast wil ik even je vriend een denkbeeldig schouderklopje geven. Die jongen leeft ontzettend mee en houd heel veel van je als ik dit zo lees. Girl you M**** F***ing got this!! Keep your head up! This girl is on FIRE.