Heb er toevallig vorige week veel over gelezen, maar het schijnt dus dat door een Novasure behandeling je normaal wel gewoon nog ongesteld gaat worden. Klopt dit? Of heb je iets aangegeven zodat dat helemaal niet meer voorkomt? Klinkt interessant... Wil geen hormonen meer, maar wil ook niet meer ongesteld worden (is zo'n hel dat gyn al jaren aangeeft dat ik de pil gewoon door mag slikken)
Ja was een zeer kleine ingreep. De novasure duurt geloof ik 90 seconden. De sterilisatie vond ik ook reuze meevallen. Ik heb gekozen voor verwijderen van de eileiders dat is een kijkoperatie maar het kan nog makkelijker met een andere methode en die gaat vaginaal. Maar mijn gyn. Had de voorkeur voor de kijkoperatie dus heb daarvoor gekozen en het is me 10000% meegevallen.
Haha zo makkelijk komt mijn man er echt niet vanaf. Hier neem ik geen genoegen met een vrijpartij waarbij alleen hij tot een hoogtepunt komt. De vrijpartij is voor ons dus pas afgelopen als we beiden een hoogte punt bereikt hebben en niet eerder haha. Zonder hoogtepunt zou ik het een heel stuk minder leuk vinden en er ook veel minder zin in hebben denk ik. Dan zou het meer voelen als iets verplichts (misschien wat zwaar woord maar kan even geen beter woord vinden) dan iets leuks.
Tuurlijk, als je het echt wilt vind je altijd wel gelegenheid ervoor en zal ook weinig (zelfs heel veel seks thuis) je niet tegenhouden.
Nee dat klopt niet. Het doel van de behandeling is om niet meer ongesteld te worden. In sommige gevallen (geloof 10%) verdwijnt de menstruatie niet geheel maar is deze na de behandeling wel vele malen lichter dan voorheen. Ik ben nu al sinds juli niet meer ongesteld geweest en volgens de gyn is dat blijvend. De menstruatie (of het ontbreken daarvan) 4 maanden na de ingreep is hoe het zal blijven voor altijd. Je moet alleen zeker weten dat je geen kinderwens meer hebt want na de novasure mag je niet meer zwanger worden. Het baarmoederslijmvlies word weggehaald (gebrand geloof ik) dus de vrucht kan niet meer hechten in de baarmoeder daarna. En het is niet meer terug te draaien.
Hier nog eentje die al een jaar geen seks heeft gehad door psychische problemen van mijn man. Daarvoor was het ook eens in de paar maanden maar doordat de verhoudingen in onze relatie zo scheef zijn gegroeid door zijn ziekte heb ik er zelf ook niet eens zin meer in. Gelukkig nu goede hulp en zie de zin bij mijn man weer terugkomen. Helaas ben ik mijn omzetknopje ook een beetje kwijtgeraakt... Man is totaal geen prater maar wat we wel weten is dat we elkaar niet kwijt willen. Het leven is nu niet altijd feest,maar hopelijk in de toekomst gaat het beter. Aangezien ik al een 40 plusser ben weet ik dat het gras bij de buren ook niet altijd groener is.
Ja, je condoom stukje is hier idd ook een issue mbt schimmelinfecties etc! Daardoor dus ook geen optie. Maar... novasure nog nooit van gehoord... daar zou ik eens in moeten duiken...
Ik quote jou even mee maar ik wil eigenlijk reageren op @one of kind want die reactie vind ik eerlijk gezegd een tikje vervelend. Ondanks de emdr, die ik dus heb gevolgd omdat ik het inderdaad zelf wel degelijk ook TERING vervelend vind dat ik sexueel niet zo actief ben/mijn man niet kan geven wat ik vind dat hij verdiend, vind ik je vraagstelling echt wel anders mogen. Het schuldig voelen ontstaat naar mijn mening dus ook door de maatschappij. Wanneer je in een gesprek met vriendinnen laat vallen dat jij en je partner bijv maar eens per jaar sex hebben ben jij de dwaas. Terwijl jullie relatie misschien wel 10x beter is doordat de rest van alle elementen veel sterker is ontwikkeld omdat een relatie niet draait op sex alleen. Intimiteit is niet alleen penetratie. Sex is niet alleen penetratie. En ik zou zo graag zien dat dát er eens af ging anno 2020... want ja. Ik vind het wel degelijk vervelend. En ja ik zou het wel degelijk anders willen zien. Maar het is nu eenmaal geen aan en uit knop die ik omzet. Was het maar zo eenvoudig. Ik heb er met de psychiater van alles voor geprobeerd en toch kom ik de drempel, welke inmiddels elke keer groter wordt helaas, maar niet over. En mijn man is heel liefdevol en begripvol en we kunnen er zeer goed over praten goddank. Maar ja; het frustreert. Er zijn dagen dat ik roep dat hij maar een ander moet zoeken omdat dit niet kan blijven duren tot zijn 85e... en dan zegt hij; ik ben er ook van overtuigd dat het eerder dan dat goedkomt. En zolang we daar aan blijven werken en ik daar mn best voor doe, komt het vast goed.
Dikke knuffel voor jou! Kan geen woorden vinden die omschrijven hoe vervelend ik het voor JOU vind. En goed dat jullie blijven praten erover en je er aan werkt. Want dit is vooral vervelend voor jou! Gelukkig is jullie relatie niet alleen op sex gebaseerd en bestaat er veel meer dan alleen penetratie waardoor je het in de slaapkamer erg gezellig kunt hebben samen.
Ik vind het superlief dat je dit zegt - hartje - Maar; ik vind het vooral vervelend voor ONS. Want er is in deze geen voor wie het erger is. Ik zal niet zeggen dat mijn man het niet erg vind; ja dat vind ie zeker. En ja ik ken hem dondersgoed om soms de teleurstelling te zien op z’n snoet en misschien doet dat me nog wel meer dan dat we dan daadwerkelijk niets doen op dat moment zeg maar. Maar hij ziet andersom net zo goed mijn struggle en worsteling, mijn tranen als mijn lijf niet aan wil hoe hard ik mn best ook doe. Dus wel willen maar niet kunnen... ja dat is voor mij even goed frustrerend hetzij op een compleet ander niveau.
❤️ Knuffel! Heftig verhaal en denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Schuldgevoel komt inderdaad (groten)deels voort uit de maatschappij en het word echt tijd dat daar eens verandering in komt! Jullie relatie is niet minder en zo te horen doe je het zelfs hartstikke goed! penetratie is niet alles, er is zoveel meer ❤️
Tuurlijk ook vervelend voor jullie. Ik kan mijn situatie niet vergelijken met die van jou maar ergens doe ik dat toch. Toen ik nog menstrueerde was dat weleens 2 weken aaneengesloten, dan 1 week niet en dan weer 2 weken en als er dan ook nog een nekingreep tussen zat dan kwam het weleens voor dat er 6 weken geen seks in vorm van penetratie was. Mijn man vond zichzelf dan weleens zielig en ik herken die teleurstelling op zijn snoet die je omschrijft. Wat dat voor mij makkelijker maakte, om beter met die teleurstelling om te gaan, was om mezelf als groter slachtoffer te zien. Want ik had ook 6 weken niet op die manier seks en daar boven op had ik en pijn en de bekende klachten die horen bij een heftige menstruatie. Voor hem was het alleen "maar" geen seks op die manier. En ergens voelt jouw situatie voor mij ook zo. Dubbelop dus. Want jij moet die manier van seks missen plus jij ervaart de lichamelijke en geestelijke klachten. Grote verschil is dat er bij mij altijd een duidelijk einde in zicht was en jij dat niet hebt. En dat maakt het denk ik voor jou en jullie extra zwaar. Dus eigenlijk wat ik wil zeggen deel ik je stukje dat het erg voor jullie vind wel maar ben ik van mening dat ik het voor jou het ergste vind. Nogmaals dikke knuffel en respect dat je ondanks de negatieve reacties in dit topic toch zo open durfde te zijn over jullie situatie. Heel veel liefs ❤
Ik durf bijna te stellen dat hun relatie hierdoor sterker is dan vele andere relaties. Ik geloof namelijk dat lang niet alle relaties hier tegen bestand zijn. En als een relatie dat wel is zoals in haar geval kun je in ieder geval spreken over ware liefde!
Dat denk ik ook! En dat merk ik ook bij mijn eigen relatie, het doet wat.. geen penetratie kunnen hebben maar op andere fronten en intimiteit maak je een connectie. Alleen merk ik dan toch dat opmerkingen van anderen er toe doen, ineens weer twijfeling kunnen veroorzaken en een schuldgevoel. Erg vervelend! Toen wij geen seks konden hebben, heb ik ook heel vaak met hem over gehad en gehuild dat ie misschien maar af en toe naar een prostituee moest of misschien een andere vriendin moest zoeken. 6 jaar lang non stop therapie gehad, geen idee wanneer het zou lukken. Toch getrouwd, niet wetende of het ooit ging lukken ook al zei hij: dat ooit die tijd zou komen. Het was heel intensief, je staat ermee op en je gaat ermee naar bed. Je wilt zo graag "normaal" zijn en het kunnen. En juist nu het lukt, heb ik nog meer zoiets van er is zoveel meer dan penetratie ❤️ Ja ik vind het meestal fijn, niet altijd weet niet of vaginisme ooit volledig overgaat maar de andere vormen van intimiteit zijn mij veel meer waard! En wat is normaal? Wie bepaalt dat? Erg jammer soms en het kan wel veel met je doen, als het nog niet lukt en je wel graag wilt.. @Bailey07 dus nog een dikke knuffel❤️
Nou denk dat jij dit heel anders opvat als ik bedoel maar goed. Zoals je leest heb ik wel genoeg dingen meegemaakt. Ik vraag gewoon of je het zelf vervelend en frustrerend vind. Ik weet zelf heel goed hoe zelfs een aanraking te veel kan zijn. Maar goed. Mijn reactie was niet zo bedoelt maar goed. Heb hier nu meerdere rea Denk dat jij mij heel anders begrijpt als ik bedoel maar goed. Het was niet zo bedoelt Zoals je leest heb ik zelf veel meegemaakt. M
Mag ik even zeggen dat ik dit - ondanks de soms pittige meningen van sommigen - een van de meest interessante discussies vind hier op het forum? Ik wil graag nog wat toevoegen over iets wat me opviel bij de vele reacties. Ik lees dat er dames zijn die zelf ook seks missen, die zeggen dat ze er zelf niks kunnen aan doen dat het niet lukt en het liever ook anders hadden. Of dames die pijn hebben bij het vrijen, zoals @Orchid24, en dat zelf ook jammer vinden en er blijven aan werken, door te praten en oplossingen te zoeken. Ik denk dat het in die gevallen voor een man misschien wat makkelijker te begrijpen/aanvaarden is dat er tijdelijk geen seks is. Als je weet dat het om een tijdelijk ding gaat, waar je vrouw ook mee zit, dan wordt het een gedeeld probleem in je relatie. Wat ik hier ook lees (en soms hoor) is dat vrouwen zeggen, ach, voor mij hoeft het niet meer, ik heb er niks aan, heb er pijn bij, of mijn hoofd staat er nooit meer naar, of zoals iemand anders schreef "ik kan het aan-knopje niet meer vinden"... dan leg je je neer bij een probleem, geef je het op en ontneem je je partner ook elk perspectief. Ik denk dat ik dat - mocht ik zelf een man zijn - best een harde noot zou vinden om te kraken. Er zullen best mannen zijn die uit liefde bij hun partner blijven - ik mag hopen dat seks niet de belangrijkste factor is om dat te doen - maar ik geloof ook dat (met name bij mannen) de biologie toch ook een rol speelt. En ja, dan mag je zo hard roepen als je wil dat ze het zelf moeten oplossen, dat kunnen ze natuurlijk ook gewoon doen als single. Ik heb zelf ook een beetje het idee dat eens je gewoon bent om zonder seks te leven, en je mist het als vrouw niet erg, dat je dan makkelijker de neiging hebt om er ook niet veel moeite meer voor te doen. Dat lees ik soms ook wel eens, hoe minder je het doet hoe minder vaak je zin hebt. Misschien moeten we daar toch ook eens over nadenken en proberen elkaar wat meer tegemoed te komen, zonder daarom meteen in verkrachtingen of gedwongen seks te verzanden.
Daarom vroeg ik me af. Of bailey het niet miste. Maar dat werd heel verkeerd begrepen. Kan toch dat een vrouw het idd niet mist. Ik had bij mijn laatste partner voor het eerst dat ik seks echt prettig vond. Mijn ptss zorgde voor veel frustratie en zijn suiker zorgde ook voor schommelingen in de zin