Phoee tegenwoordig zit er regelmatig 3 weken tussen ofzo haha Komt voornamelijk door vermoeidheid en een hele onregelmatige cyclus en lang ongesteld zijn.
Ben normaal ook niet zo kortaf sorry. Maar wou snel op het topic reageren. Was op dat moment op mijn werk hihi
Na lang meelezen heb ik eindelijk een account aangemaakt omdat ik echt wat wil plaatsen hier. Het is geen verhaal waar ik trots op ben, maar ik heb het idee dat ik niet de enige ben die hier zijn ziel blootlegt, dus ik wil graag mijn steentje bijdragen. Toen ik aan de universiteit studeerde, leerde ik mijn huidige man kennen. Hij was mijn eerste grote liefde. Toen hij na een avondje stappen bij mij bleef slapen, lukte het ons niet om intiem te zijn. Het deed veel pijn en hij raakte er niet in - normaal, dachten we, je hoort wel vaker dat de eerste keer niet altijd makkelijk gaat. Maar ook de volgende dagen bleef het vreselijk pijnlijk en moesten we het elke keer opgeven. Omdat we elkaars eerste waren, was ik er duizend procent zeker van dat hij me ging verlaten omdat de seks niet lukte. Dat zat altijd in mijn achterhoofd. Maar weet je wat: hij is gebleven! En ik moet toegeven dat ik eerst ook dacht: goed, geen penetratie dan maar, er zijn nog andere manieren, en blijkbaar vindt hij dat ook prima want hij gaat niet bij me weg. Sterker nog: toen we trouwden hadden we nog NOOIT seks gehad - had ik het toen verteld aan iemand, had niemand mij geloofd. We waren stapel op elkaar maar verder dan wat handwerk waren we toen nooit geraakt. En toch trouwde hij met mij! Wat een kanjer! Zie je wel dat mannen zonder penetratie kunnen! Trots dat ik stiekem was! De Grote Ommekeer kwam er toen we allebei op een avond wat teveel hadden gedronken en hij het in een super opgewonden bui na maanden nog eens wou proberen. Het lukte nog steeds niet en ik merkte voor het eerst dat dat hem frustreerde. Sterker nog, door zijn opwinding en het idee dat het misschien wel eens kon lukken, kwam zijn goedje handsfree op de binnenkant van mijn dijen terecht (sorry voor de viezigheid). Hij voelde zich enorm beschaamd en is toen in huilen uitgebarsten. Een keerpunt. Pas toen hebben we diepe gesprekken gehad over hoe hij zich voelde, wat hij miste, en hoe hij met zijn opwinding soms geen blijf wist - hij was gewoon ongelukkig door de hele situatie zonder dat ik dat wist. Ik had gewoon nog nooit naar hem geluisterd en altijd gedacht dat hij het niet erg vond. Toen ben ik pas naar de huisarts gestapt, met het idee dat ik er iets wou aan doen. Voor hem. En voor ons als koppel. Hij heeft toen heel actief mee geholpen in de therapie, en precies omdat er perspectief kwam bracht het ons nog dichter bij elkaar. Het lukt ons na al die jaren nog steeds niet om altijd pijnloos te vrijen, maar we hebben enorme stappen gezet. Luisteren en praten is dus heel erg belangrijk. Stuur je man niet weg met de melding dat hij handjes heeft om het zelf op te lossen. Voor mannen is het gevoel om IN je te zijn belangrijk, dat voelt beter en intiemer en zullen ze altijd verkiezen boven hun eigen handen. Sluit je niet af voor oplossingen zoals ik deed. Zoek samen naar hoe het beter kan worden, en stel jezelf daarbij ook in vraag. Berust niet in het feit dat je alternatieven hebt gevonden als je weet dat je man nog altijd dingen mist. Had ik hier allemaal vroeger aan gedacht, had het ons veel leed bespaard denk ik.
Wat tof dat je een acount aangemaakt heb om je verhaal hier te delen. Ik zit zelf niet in zo'n situatie maar jou verhaal raakt me. Heel kwetsbaar en tegelijkertijd sterk hoe jullie dit samen aangepakt hebben
Één en al herkenning hier. Ik zou al jouw teksten, woord voor woord zo geschreven kunnen hebben. Ik knijp in mijn handjes met een man die er net zo in staat als de jouwe. ♥
Dank je. Het is niet altijd eenvoudig om je te verplaatsen in iemand anders gevoelens, dat heb ik wel geleerd. Soms denken we dingen aan te voelen die iemand anders helemaal anders ervaart.
Precies dit. Ik heb het gevoel dat een aantal dames hier maar roepen dat hun man de handjes moet laten wapperen als ze zelf langere tijd geen zin hebben. Dat is nog wat anders dan luisteren naar de behoeftes van je partner en proberen samen een oplossing te zoeken. Soms wil dit ook zeggen dat je als vrouw een inspanning moet doen, uiteraard. Bijvoorbeeld door naar de huisarts te gaan, zoals jij hebt gedaan. Dank trouwens voor je verhaal. Jammer dat het bij jullie nog niet helemaal pijnvrij gaat, ik kan me inbeelden dat dit toch ook nog steeds een impact heeft op jullie seksleven.
Dat is zeker zo, daarom is het denk ik ook belangrijk om er open over te zijn en te zien dat iedereen anders is en elke situatie anders is. Ben zo blij als het onderwerp ook niet meer zo'n taboe is, het word als heel belangrijk gezien maar erover praten is vaak zo moeilijk..
Ja ik kan mij dit moeilijk voorstellen maar ik zit dus niet in die situatie gelukkig maar ik weet wel als het iets is wat voor altijd zal zijn door ziekte ofzo dat ik mijn man echt sex gun en wij dit kunnen bespreken dat hij het bij iemand anders mag zoeken want ik weet dat hij hier echt behoefte aan heeft. En andersom ook trouwens want zou mij geen leven zonder sex kunnen voorstellen.
En soms betekent dat ook dat de partner zich er bij moet neerleggen dat het even niet gaat of een langere tijd niet gaat. Ik ben ook geen voorstander van de simpele opmerking, laat de man hun eigen handjes maar wapperen. Maar ik denk dat het zelden zo simpel gezegd word tegen hun man.. Je kent het hele verhaal niet, hier op een forum is ook nog alles schriftelijk dus iedereen kan het ook weer op zijn of haar eigen manier interpreteren. En er word maar vanuit 1 persoon een miniscuul deel van hun verhaal verteld. Daarop oordelen dat de vrouw inspanning moet leveren, je weet niet of dat kan, je weet ook niet of dat niet al geprobeerd is en of dat nog gaat gebeuren, je weet niet hoe de man er in staat. Het is aan dat stel om er samen uit te komen en waar zij zich prettig bij voelen. Dat betekent niet dat de vrouw zich altijd nog meer in moet spannen voor de man, nee je doet het samen. En hoe ze daar samen uitkomen, dat is voor iedereen anders en daar kunnen wij niet over oordelen.
Ja dat is ook heel moeilijk om voor te stellen, als je het zelf niet ervaren hebt. Pas als het ooit zover komt, dan weet je hoe jij en je man er daadwerkelijk in komen te staan. Maar hopelijk gebeurt dat natuurlijk nooit! Want ergens is het ook gewoon super fijn natuurlijk dat je je er niks bij kunt voorstellen
Ik heb het wel eens voorgesteld in de tijd dat ik zo depressief was. Gelukkig zei mijn man dat ik knettergek zou zijn als ik dacht dat sex met een onbekende hem gelukkig zou maken. We zijn er ook weer uitgekomen, maar soms is het niet anders en ik had wel wat anders aan mijn hoofd in die tijd.
@BrechjeDK Ik mis een respect knop op dit forum Wat je zegt is helemaal waar, communiceren met je partner over je seksleven is, en blijft ook na jaren, zo belangrijk! En om te weten wat de ander ergens bij voelt of erover denkt. Het maakt denk ik ook wel uit wat je daarover van huis uit meegekregen hebt. Mijn man is bijv heel preuts opgevoed, bij hem thuis werd er echt niet over seks gesproken, er werd zelfs heel geheimzinnig over gedaan wanneer zijn zus of moeder ongesteld was. Daar praat je gewoon niet over! Hoe belangrijk wij het allebei ook vinden, mijn man vindt het nog steeds lastig en wordt vaak erg ongemakkelijk bij zulke gesprekken. We hebben het er dus laatst eens over gehad om de online cursus van Cocky Drost te gaan volgen. Niet omdat het niet goed zit, maar om elkaar nog beter te leren kennen, eens gericht dergelijke gesprekken te voeren en het ook de komende 40 jaar nog leuk te houden samen.
Ik ‘like’ jouw reactie maar eigenlijk vind ik dit helemaal niet leuk... knuffel. Is jouw brein ook zo’n grote mindfuck? Ik vraag me weleens af; hoe kan ik 2 kinderen hebben gekregen? Toen werkte het allemaal dus wél verdomme. Kut hormonen ook.
Ik ook ja Mijn man keek me aan of ik inderdaad gek was geworden.. dat ik zoiets kon voor stellen.. alsof dat het belangrijkste was.. Heb meerdere malen in de jaren gezegd dat ik het zou snappen als hij naar een prostituee wilt of gewoon tijdens een avondje stappen of dat hij zelfs maar misschien beter een andere relatie kan zoeken. Zolang hij het me dan wel vertelde, kon ik daar wel mee leven. Maar hij moest er niet aan denken en ja weet het niet zeker natuurlijk, maar ik geloof hem nog steeds.
Ik vond het eerst ook wel lastig, ook nooit meegekregen.. Mijn ouders toonden sowieso moeilijk affectie laat staan erover praten.. en mijn man is ook zo opgevoed.. maar ik ben een prater.. en misschien ook wel door de jaren therapie die ik gehad heb.. ik lijk tegenwoordig bijna alleen nog maar over seks te praten Druk bezig met mijn website en dan nog andere vrouwen die ik spreek.. en met mijn man.. mijn man vind het nog wel lastig hoor. Het is ook lastig om het "gewoon" te maken.. het is echt een taboe.. hopelijk toch door middel van dit soort forums word het toch steeds iets makkelijker!
Echt genieten van de penetratie doe je natuurlijk niet als het pijn doet, maar mijn man heeft er zo veel plezier van dat ik hem dat gun. Voor mijn eigen plezier laat hij zijn handjes dan maar wapperen op mijn intieme delen Het gekke is dat ik nooit heb geweten waar de blokkage vandaan kwam. Ik heb nooit wat ergs meegemaakt als kind, en ik loop zonder schaamte naakt thuis rond Het was dus echt iets lichamelijks en niet iets in m'n hoofd. Daar ben ik het mee eens. Maar mag er dan wel worden verwacht dat er ondertussen naar een oplossing wordt gezocht? Dat deed ik eerst niet, ik vond dat hij er zich maar moest bij neerleggen, zonder na te denken of we er eventueel samen uit raakten. En dat is verkeerd (vind ik). Toch als het er op lijkt dat het probleem lang gaat blijven duren. Denk je? Ik heb het vriendinnen al horen zeggen. Sommigen gebruiken hun lichaam zelfs om dingen af te dwingen bij hun man. Geen nieuwe schoenen is geen seks. Heel erg kinderachtig vind ik dat, maar het bestaat. Ik ben ooit bevriend geweest met iemand die haar one night stands gek maakte tot ze haar gingen bespringen, en dan zei ze doodleuk dat ze geen zin had. Gewoon om mannen te kleineren. Het zijn uitzonderingen, maar ik denk dat vrouwen best wel verbaal stevig uit te hoek kunnen komen en heus wel weten hoe ze mannen moeten bespelen op dat niveau.