Ja het voelt echt lekker en het is ook gewoon leuk als mensen het opmerken. Jij ook succes hoor. Je kan het.
Het is meer een vraag maar weet iemand misschien hoe het met @Kameleonn is? Ik was alleen een meelezer in haar topic maar ik moest aan haar denken...
Dat ik sago op bed lig omdat ik nergens heen mag ivm corona klachten. En ik daar gewoon niet tegen kan. En man ook niet eens vraagt hoe het met me gaat ofzo. Hij moppert alleen omdat hij mij moet rijden naar een test locatie.
Nog even verder klagen. Dat ik even zó klaar ben met dingen regelen. Ik moet óveral aan denken en maar even regelen.. en man doet dus helemaal niks. Opvang, alle gesprekken met scholen, hulpverleners, mails daarover, afspraken.. alles komt op mij neer en ben daar zo klaar mee. Hij beantwoord niet eens een mail of app. Mijn hoofd loopt over, en als ik er wat van zeg dan zegt hij "ja maar jij kan dat beter"
Pff voel mee. Vervelend dat verplicht niets doen. En dat je man zo zijn eigen gang gaat en niet mee helpt. Misschien werkt het niet voor jullie hoor. Maar mijn man heeft altijd wat moeite met het overzicht en daarin helpt het als ik gewoon rechtstreeks vraag om iets te doen. (Wil jij misschien de mail doen van.. want mij wordt het allemaal wat te veel).
Helaas helpt niet. Al zovaak over gehad. Ik regel en doe eigenlijk alles, hij komt thuis en gaat slapen/netflixen tot het eten. Dan helpt hij kids naar bed brengen, gaat tv kijken en dat is het.
Tja er is geen keus. We willen bijv een hond om op te leiden tot autisme hulphond. Dus moeten opzoek naar een fokker, info verzamelen e.d. Nou hij leest niet eens linkjes die ik stuur.. Er moet een schriftelijke onderbouwing komen waarom zoon dit nodig heeft, dus ik vraag aan hem "hoe gaan we dit doen " nou dat wist hij dus niet. Terwijl er een gesprek ingepland moet worden met een hulpverlener hierover (weet hij) maar onderneemt geen stappen. Ik kan dus die afspraak maken en er naar toe gaan. Hij gaat niet. We zijn een zogezegd "zorg intensief gezin" die ik alleen draai.
Pfff, sterkte. Ik weet hoe eenzaam dit kan voelen. En dan had ik niet eens een zorgintensief gezin. Maar alles alleen moeten regelen kost zoveel energie.
Lastig zeg. Kan mij voorstellen dat je het op een bepaald punt niet meer trekt. Digitale knuffel en hopelijk kan je toch ergens tot hem doordringen dat zijn hulp nodig is.
Contact gehad met iemand die plekjes zoekt voor goldens die net niet geslaagd waren als hulphond. Zij was helemaal niet meer te spreken over volbloed golden helaas.
Nee, maar tegenstanders heb je helaas altijd. 100 mensen, 100 meningen. Maar goldens die een plekje zoeken na afkeuring hulpfonds, dan heb je ook goede honden. Want niet elke hond mag überhaupt de opleiding in.
Ze vond ons gezin niet geschikt omdat ze vind dat we het al druk genoeg hadden met onze 2e... alsof ze dat door de telefoon kan bepalen. De honden komen uit een werklijn en ze zouden hier niet genoeg kunnen doen. Plus dat er nu voor elke 10 honden z'n 1000 aanmeldingen zijn.. lang leve *piep* corona.
Lopen wij ook tegen aan "Moeten jullie nou wel een hond willen met 3 kids die wat hebben" Uh ja. We willen juist een hond zodat hij onze zoon kan helpen met zijn woedeaanval en het dan rustiger word We komen niet in aanmerking voor een hond via kngf dus moeten zelf een hond gaan trainen
He, wat naar allemaal @MamaChantal. Dat je man niet veel bijdraagt lijkt me vooral zo frustrerend. En het maar laten kan niet, want jij bent niet degene die daar uiteindelijk de dupe van is. Ik vraag me af hoe je zo'n patroon kunt doorbreken, want hoor het toch wel vaker dat de man zo weinig doet. Hopelijk gaat het in ieder geval lukken met de hond!