Aangezien het een mega lang draadje is heb ik niet alles gelezen Ik ben op zoek naar ervaringen omdat ik een beetje 'klem' zit. School heeft uitgesproken dat ze bij dochter 11 jaar hoogbegaafdheid 'verdenken'. Wij zelf hebben haar altijd als heel uniek kind gezien, ook vanwege haar extreem vroeggeboorte en dysmatuurheid (940 gram). Ze is vanwege haar vroeggeboorte regelmatig onderzocht door kinderartsen en kinderpsychologen omdat ze haar voortgang wilden volgen. Na alle waarschuwende gesprekken bij artsen over alle problemen bij vroeggeboorte (leerachterstand, gedragsproblematiek, etc.) waren we toch nooit verbaasd over de uitslagen van die testen: ze liep altijd voor. Haar 'waarom?" fase was doodvermoeiend Eigenlijk is hij nooit opgehouden. Cito's zijn altijd in de hoogste categorie. Ze heeft levelwerk en zit in een plusklas een ochtend per week. Ze leest ontzettend veel en boven haar leeftijdsaanduiding. Heeft iemand trouwens nog goede boekentips? Ze heeft nu net "lord of the rings" uit. Ruim 1000 pagina's ze kan het boek bijna niet tillen. Ik heb haar altijd gezien als uniek, maar dat is normaal als ouder toch? Maar nu; hoe meer ik lees over HB- hoe meer ik herken! Tot aan het voelen van de randjes in de sokken aan toe! Waar ik op vastloop: gaan we dit officieel laten testen of niet? Ik wil haar niet 'anders' laten voelen, maar meer begrip is wellicht wel handig - ook voor haarzelf? We willen geen label voor haar....maar wat als het haar nou juist zou helpen? Kortom: ik weet het niet. Wat zijn jullie ervaringen? Wat doet het met je als kind als je te horen krijgt dat je hoogbegaafd bent? Een kind wil het allerliefste toch eigenlijk 'gewoon' zijn?
@Clivia waar loop je / school klem op? Testen hoeft niet altijd. Als het voor een bepaalde school, plusklas of om ‘gewoon’ meer handvatten te krijgen omdat gedrag bijvoorbeeld moeilijk verklaarbaar was is het fijn om wel te laten testen. Het lastig herkennen herken ik dan weer wel. Q had met 2 maanden hersenvliesontsteking, daarna nog regelmatig ziek geweest. Pas vanaf ze 4,5 jaar is gaat dat beter. Artsen zeiden ook steeds dat ze hierdoor een ontwikkel / leerachterstand zou oplopen maar liep ook steeds voor ipv achter. Bij haar speelde wel gedragsproblemen waardoor we haar hebben laten testen. Dat heeft hulp geboden. Het hoogbegaafd zijn ziet ze niet per se als iets positiefs. Ze kan het anders denken dan veel anderen hierdoor wel een plekje geven en er beter mee om gaan. Op haar huidige school gaat het (vooralsnog) goed. Ik weet dat er bepaalde VO scholen zijn die gespecialiseerd zijn in hb, ze gaat er niet automatisch heen maar wel fijn om er eens te gaan praten. Daarnaast, ik ken ook genoeg verhalen dat leraren tegen hb kinderen zeggen dat ze het toch wel weten / zouden moeten weten / hoe kan het nou dat jíj́ dat nog niet weet. Dat zijn voor een kind natuurlijk vervelende momenten. Samengevat, testen kan handig zijn maar heeft lang niet altijd meerwaarde.
Hmm, ja ik zie dat ik niet heel duidelijk ben geweest: ik loop klem op de meerwaarde van testen. Of eigenlijk of het wel handig/fijn is voor een kind om het te weten van zichzelf. Ze is al zo'n perfectionist en hard voor zichzelf. Stel nou dat je het woord 'hoogbegaafd' dan meekrijgt; wat doet dat met je? Hoe meer ik erover lees, hoe meer ik herken. Dingen die ik alweer vergeten was, of puur als 'eigenaardigheden' van haar zie, op een positieve manier hoor! Ik ben er inmiddels vrij zeker van dat ze HB is. Mogelijk mijn zoontje ook. Maar wil je dit wel weten/horen als kind? Of wakkert het juist nog meer moeilijkheden aan? Zou ze er gelukkiger van worden?
Maar je zou ook gewoon kunnen vertellen en een boek laten lezen. Ze denkt vlotter en iets anders dan andere maar ze is nog steeds gewoon een kind van 11. Ik zie dan niet de meerwaarde van een test. Onze zoon loopt vast op school en als dat niet het geval was dan hadden we nooit getest. Hij weet al dat hij vlotter denkt en het vaak sneller door heeft. Hij weet ook dat hij weer andere punten heeft wat weer lastiger is. We vertellen ook dat hij minder lange uitleg nodig heeft. Dat wist hij in gr 1 al, toen had hij al door dat ze zoveel herhalen en hij vind dat zoooooooo saai. Dus als het voor informatie is dan zou ik een boek pakken. Wil je als doel eventueel op een school komen met een stuk hb onderwijs dan is het wel een meerwaarde.
De meerwaarde hangt erg van de situatie af. Voor de één heeft het meerwaarde en voor de ander niet. De meerwaarde ontstaat meestal als je ergens hinder aan ondervind. Dat kan vastlopen thuis/school zijn. Of verveling. Maar kan bijvoorbeeld ook een gevoel van eenzaamheid zijn omdat je merkt dat je anders denkt.
Op school gaat het eigenlijk wel goed. Ze heeft helaas weinig aansluiting bij de klas, maar daar heeft ze haar weg in gevonden. Ze heeft dit jaar een hele fijne leraar waar ze zich overduidelijk heel goed bij voelt, dat maakt heel veel verschil! Ze hoeft niet alle lessen te maken, mag meer levelwerk doen en zit al jaren in de plusklas. Haar 'probleem' ligt bij het tempo. Het 'normale' tempo is voor haar te hoog. (Tenzij het een onderwerp is wat haar ligt.) Voor school hoeft er op dit moment dus geen test te worden gedaan. Voor de middelbare durf ik dat niet te zeggen, daar lopen we volgend jaar pas tegenaan. Het lijkt ook wel alsof ze aan het leren is hoe ze schoolwerk/vragen/opdrachten moet interpreteren. Want voorheen waren simpele rekensommen niet te beantwoorden voor haar omdat er ergens in de vraagstelling een 'opening' werd gelaten. Door die 'opening' gaan haar hersenen op overdrive en ziet ze niet meer wat er eigenlijk bedoeld werd met die vraag. Aan de ene kant heel jammer, want die unieke denkwijze vond ik wel heel mooi. Maar ja, daarmee kom je bijna je schooltijd niet door. Eigenlijk is het jammer om te zien hoe zij zichzelf aan de wereld aan het aanpassen is. Knap dat ze het aanpassingsvermogen heeft, maar zonde om te zien dat de uniekheid langzaam plaatsmaakt voor 'meegaan in de massa'. Ze is de uniekheid niet kwijt natuurlijk, maar zet het zelf op een lager pitje.
Nee de test hoeft van mij ook helemaal niet. Maar vertellen we het aan haar dat die vermoedens er zijn? Heeft dat meerwaarde voor haar? Dat is mijn overweging nu. Aan de ene kant kan het voelen als een 'gebruiksaanwijzing' voor haarzelf - en dus positief, aan de andere kant kan dat een druk leggen op haar - en dus negatief. Moeilijk inschatten....en het is nog vers voor mij. Bedankt dat ik hier mijn gedachten even over jullie heen kan strooien Ik wil niet met bekenden hierover praten omdat ik bang ben dat het dan toch per ongeluk bij haar terecht kan komen.
@Clivia Wat voor jullie wijsheid is, kan ik je niet vertellen. Wij hebben onze oudste zoon recent laten testen. Woensdag krijgen we de officiële uitslag, maar we hebben al wel te horen gekregen dat hij op verbaal niveau en logisch redeneren op hoogbegaafd niveau scoort. Bij werkgeheugen en verwerkingssnelheid de één gemiddeld en de ander iets onder gemiddeld. En die uitslag verrast me niets en is precies de reden dat we getest hebben: we hadden namelijk zelf al wel in de gaten dat onze zoon behoorlijk slim is. Maar dat dit er vaak niet uitkomt, met de nodige frustratie bij hem tot gevolg. (En eerlijk gezegd bij vlagen ook bij ons!) Die frustratie bij hem, het feit dat hij nog steeds niet goed kan omgaan met fouten maken, niet lekker in zijn vel zitten, soms zelfs echt ongelukkig zijn... dat waren voor ons redenen om toch te laten testen. Niet dat ik de uitslag op zich zo boeiend vind. Maar samen met die uitslag krijgen we adviezen en waar nodig begeleiding. Voor hem, voor ons, voor school. Dat is voor ons hard nodig want na al die jaren zelf proberen, weten we het gewoon niet meer. Zowel wijzelf (thuis) als school. Hoe zorgen we dat hij weer vaker vrolijk is? En hoe krijgen we hem over 2 jaar op een passende middelbare school? Voor ons is de test een eerste aanzet om antwoord te krijgen op die vragen. Als jullie ook zitten met vragen in de zin van "wat heeft onze dochter nodig?", dan denk ik dat onderzoek kan lonen. Maar als de aanpak zoals school die nu doet voor haar voldoende is, dan is het maar de vraag wat je ermee bereikt. Voor nu is herkenning misschien al heel fijn. En erover lezen, wat ervaringen uitwisselen kan misschien nog wel inzichten opleveren van dingen die je eventueel anders kan doen. Of juist altijd al goed deed, ook fijn. Overigens kan ik me wel voorstellen dat je misschien iets wilt met dat perfectionisme, als je ziet dat het haar belemmert. Maar ook zonder dat je een IQ-test laat doen, kun je daar wel begeleiding op krijgen.
Maar je dochter weet toch zelf al dat ze slim is? Of je het hb of slim noemt dat verandert het verder niet. Althans zo zie ik het.
Het is ook erg lastig inschatten. Maar misschien juist een verademing dat ze weet waarom het zo is. De druk is alleen als ze er iets mee moet. Ze moet doen wat haalbaar is en dat telt voor elk kind. Doe je best, probeer dingen uit en als het niet lukt dan is het jammer. Onze zoon weet dat hij vlot is maar niet dat het een naam heeft. Maar goed hij is nog maar 6 en zit in groep 4.
Nog even over de boeken hier staan op de lijst Thea Beckman Thule boeken en Rafael Abalos twee boeken (deel 1 ligt klaar). Narnia als deze nog niet gelezen is (heeft mijn zoon al een tijdje terug gelezen), nu bezig met De Hobbit.
De boeken van de Grijze Jager vallen hier ook erg in de smaak. Fijn ook dat het een hele serie is, kun je lekker doorlezen. Van dezelfde auteur (John Flanagan) is broederband ook goed.
De grijze jager serie heeft ze (al 2x) helemaal gelezen Ze houdt erg van series omdat ze dan lekker veel achter elkaar kan lezen. Harry potter had ze op haar 8e al 2 keer gelezen. Dat is wel echt favoriet want die leest ze nog steeds (een boek per 3 dagen ongeveer). De hobbit heeft ze liggen, thea beckman trekt haar niet heel erg, maar leest ze wel. Torak en de wolf vond ze leuk, maar die kan ik nergens meer vinden. Narnia is ook echt heel leuk. Fantasie houdt ze erg van! Abalos ken ik dan niet, gaan we daar eens naar kijken 'Ben je een cheetah' ga ik naar op zoek. bedankt voor de tips!
Ja, dat weet ze al heel lang. Dat is ook overduidelijk op de rapporten. Ik vind de benaming 'hoogbegaafd' ook eigenlijk een beetje jammer. In de naam alleen al liggen zoveel verwachtingen dan he....voorlopig houden wij het op pienter, intelligent, gevat, goed stel hersens, etc. Gisteren hebben we ook nog een goed gesprek gehad over slim zijn en goed zijn met schoolwerk. En dat het vooral NIET wil zeggen dat je geen dingen fout mag doen. Dat je fouten maken juist kan zien als een succesvol leermoment, namelijk hoe het niet-moet (heel luchtige toon allemaal hoor, met veel grapjes) Gisteren kwam ze heel enthousiast thuis: ze hebben het over het gymnasium gehad op school en dat je dan Latijn kunt leren! "Een dode taal mama! Dat wil ik leren!"
Ik heb even wat zaken geknipt, zodat ik niet teveel quote. Bedankt voor je uitgebreide reactie, dat waardeer ik! Hopelijk krijgen jullie morgen een uitslag waar je wat mee kunt. Ik neem aan dat er niet alleen een getalletje genoemd wordt qua IQ dan. Die frustratie: dat is een groot punt. Ze wil dingen niet doen totdat ze zeker weet dat ze het goed kan. Maar ja, ieder mens moet oefenen toch?! Maar dat levert dus veel frustratie op. Zeker aan het einde van groep 6 een keer, toen cito's, spreekbeurten, toetsen en nog meer werk zich opstapelde (lag grotendeels aan een slechte planning van de leraar). Toen had ik een gefrustreerd, overspannen, huilend kind die het niet meer wist. Ik heb ingegrepen op een manier die voor haar helaas heel moeilijk was: ik heb gezegd dat ze moest kiezen waar ze haar tijd aan ging spenderen. Want het kon niet allemaal. Ze heeft gekozen voor de spreekbeurt, waardoor er 1 toets was die ze 'heel slecht' (voor haar doen) gemaakt had. Ik hoop dat ze gezien heeft dat de wereld nog steeds doordraait, ze nog steeds gewoon naar groep 7 en de plusklas bleef gaan. Maar jeetje...dat was een zware tijd. Ik ben benieuwd wat voor soort begeleiding je krijgt bij een HB uitslag. Moet ik dan denken aan psychologen o.i.d.?
Een vraag over onze zoon in groep 5. We wisten al heel lang dat hij slim is, voor loopt, etc. NU vlak voor de zomervakantie sprak de leerkracht ons aan dat ze onze zoon willen doortesten om te kijken of hij in aanmerking komt voor een speciale groep 1 dag per week op een andere school. De leerkracht sprak over hoogbegaafd en daar stond ik wel van te kijken. Ik vind onze zoon slim en bijdehand en we hebben altijd gedoe met hem als hij zich weer eens verveelt, maar hoogbegaafd zag ik hem niet (dat is ook het compleet verkeerde beeld wat ik had hoor). Hij krijgt al pluswerk voor rekenen, voor taal en een klassenoverstijgend iets voor extra uitdaging. Als uit de testen blijkt dat het inderdaad zo goed gaat, komt hij in aanmerking voor die andere groep. Maar.. wat nu als hij een slechte dag heeft bij de citotoetsen of geen zin heeft. Wat nou als hij nét niet in aanmerking komt hiervoor. Wat kunnen we dan doen om hem te helpen? Dat hij toch gaat leren hoe hij moet leren. Hij vindt namelijk dat ie alles wel kan. "Lezen? Niet nodig, kan ik al". Hij kan ook behoorlijk opscheppen wat ik erg vervelend vindt. Daarnaast is hij heel snel bang. Hij durft bijvoorbeeld niet alleen bij ons naar boven. Hij doet vaak erg stoer, maar ondertussen.. Zichzelf echt thuis vermaken kan hij niet, alleen om te gamen of stomme youtube filmpjes te bekijken. hij speelt graag buiten, maar dan wel met een vriendje of zijn zusje of broertje. We willen hem graag helpen. Maar hoe pak je zoiets aan? Graag jullie ervaringen/tips.
Wij hebben om ongeveer de zelfde reden laten testen (toen net 6 jaar), een zelfde soort uitslag met ook verbaal en ruimtelijk hoogbegaafd en de rest "normaal" of boven gemiddeld gescoord. Maar helaas heeft het niet gebracht wat we hoopten. Nu achteraf gezien is de test erg mager uitgevoerd, was de inslag van de psycholoog vooral de zweverige kant, de test zelf werd weer uitbesteed aan een inhuurder, met als resultaat een waardeloos verslag zonder enige uitleg over de score van de WISC en daarom kijken we nu voor een second opinion. EN school doet niet mee, dat is het ergste. Dit jaar was er ondanks een warme overdracht weer niks ingelezen door de juffen, deze week hadden we eindelijk ons beloofde gesprek van direct begin schooljaar , blijkt dat er nog steeds geen pluswerk voor hem is dit schooljaar en dat de juf hoopte dat hij voor de hele week wel pluswerk zou krijgen vanuit de 1,5 uur plusklas per week, zodat ze dit niet zelf hoefde te organiseren (niet dus, dat doet de plusklas niet) Compacten en verrijken is nog steeds niet ingezet, want nieuwe methode en ze zijn bang dat hij anders niet volgens de methode gaat werken. Zucht... We overwegen een schoolwissel, maar de drempel is wel hoog, want waar gaan we wel echt goed terecht komen, op papier kunnen ze alles heel mooi maken, dat was bij deze school ook.
Dit vooral de begeleiding voor thuis als op school. We merken dat hij nu niet gelukkig is en dat is echt vreselijk om te zien, hij is veel boos maar ook verdrietig De behoefte aan knuffels is ook meer. Ik hoop dat jullie morgen wat met de uitslag kunnen! Zou fijn zijn als je duidelijkheid krijgt als handvaten
@Baileyy gaan ze tests op hb met Cito toetsen? Dat is best apart. Veel hb kinderen scoren helemaal niet zo goed op Cito toetsen hè. En als het toch een IQ test is, dan prikt een deskundige op hb gebied er vaak wel doorheen als ze een slechte dag hebben. Dat komt dan ook in het verslag te staan. Het TIQ kan dan denk ik wel iets lager uit komen, maar vaak is het verslag minstens net zo belangrijk. @Clivia de begeleiding, tja daar moet je niet veel van verwachten hoor. In het verslag staan tips en adviezen voor thuis en op school. Maar je krijgt geen begeleiding ofzo. Bij Q was bijvoorbeeld het dringende advies om naar een Leonardo school te gaan. Het type onderwijs was idd wat ze op dat moment nodig had. Maar achteraf was de school zelf alles behalve wat zij nodig had. We hebben in de tussentijd geen begeleiding gehad en hebben toen het weer slechter ging gewoon weer zelf om hulp moeten vragen. Dat met nieuwe wachtlijsten enzo. Dus verwacht er niet te veel van...