Mijn zoontje is 4.5 en ik bracht hem vandaag naar school. Vaker doet man het. Hij heeft 2 klasgenoten tegen wie hij opkijkt en 1 meisje met wie hij wel optrekt. Ging eerst enthousiast naar de 2 jongens toe, maar zei niets en jongens ook niets tegen hem. Daarna was meisje er, hij blij naar haar toe, maar vervolgens loopt hij alleen achter haar aan en er was niet veel interactie. Ik weet dat hij sociaal gedrag moeilijk vindt, en ik ben daar ook geen ster in, maar ik vond dit zó confronterend. Mijn arme jongen. Ik had het hem zo veel makkelijker gegund. En het komt door mij/het zijn mijn genen, dus voel me ook een soort schuldig. Belangrijkste is natuurlijk dat hij er zelf geen last van heeft, en dat zie ik nu ook (nog) niet, en met het meisje heeft hij wel eens gespeeld, maar het doet me echt zoveel. Weet niet of ik oprecht bang ben voor zijn schooltoekomst, of dat het oproept hoe ongelukkig ik me met mezelf heb gevoeld vroeger.
Dat is zo herkenbaar Laatst had ik een afspraak voor de oudste bij de oogarts, dus ik maakte er een opmerking over dat ik die dingen dus altijd mag regelen. Zegt ie "maar ik kan ook best eens met dr naar de oogarts" dus ik vraag, waarom doe je dat dan niet? "Ja ik weet toch niet dat ze weer moet! Jij hebt me ook niks gevraagd." Point. Proven. O?
Dat mijn test negatief is Maar dat ik ondertussen wel nog steeds zo slap als een vaatdoek op de bank hang
Zo was onze oudste ook en erna had ook een periode van clownen. Onze zoon heeft adhd en ass en het lukt hem gewoon niet zo goed. Hij heeft tot zijn 9 ook nooit echt vriendjes gehad. Nu heeft hij al 2 jaar een echte vriend. Als die jongen hier komt, zie je dat die totaal geen probleem heeft met hoe onze zoon doet en is. Hij is dan plots weer weg of wat anders gaan doen of stopt in het midden van het spel, vergeet dat zijn vriend er is,....
Wat heerlijk voor je zoon dat hij zo'n vriend gevonden heeft! Heb jij het er moeilijk mee gehad dat je zoon is zoals hij is? Het geeft vast uitdagingen? Ik zie bij mijn zoontje dat hij het sociale 'spel' gewoon niet zo goed snapt, en dat sociale lijkt wel iets waarvan wordt aangenomen dat je het van nature kunt, maar eigenlijk is het best logisch dat niet iedereen dat even goed kan. Ik hoop dat mijn zoon ook zo'n vriend treft als jouw zoon gevonden heeft. En verder vooral natuurlijk dat zoon goed in zijn vel blijft zitten.
Lastig is dat om te zien. Hier hetzelfde. Jongste van 6 heeft heel veel moeite met sociaal contact. Geeft ook regelmatig aan dat kinderen niet met hem willen spelen. Inmiddels heeft hij ook diagnose ass gekregen. Hij heeft 1 vriendje in groep 2 (hij zit in groep 3) daar spreekt hij heel af en toe mee af. Maar dat jongetje durft niet goed hier te komen (heeft ook wat handvatten). Maar ondanks dat hij zegt geen vriendjes in zijn klas te hebben, gaat hij wel met plezier naar school. En ook van juf krijgen we positieve feedback. Mijn tip aan jou. Een vriend kan je hem niet geven. Dus geef hem vooral het gevoel dat hij mag zijn wie hij is. Met of zonder vrienden. En help hem met sociaal gedrag aanleren. Of met het maken van speelafspraakje. Bijv als hij wil spelen, maar niet goed durft te vragen. Dan kan je met hem gaan vragen. Heb geduld. Het komt vast goed
Moeilijk is een groot woord maar ik ga nu niet doen alsof het hier altijd gezellig was. En dat gaat niet alleen over mijn gevoel natuurlijk maar ook over hoe het is voor het gezin en hoe pittig het is om uw kind te zien worstelen. Hij werd op een bepaalde moment echt ongelukkig. Hij had zelf door dat hij geen aansluiting vond op een bepaalde moment en hij had dagen dat hem dat niets deed maar ook momenten dat je zo kon zien dat hij het moeilijk had.
Dank voor jullie reacties @Mamafiets en @Neuzeke! Het is een heerlijk ventje, maar heeft duidelijk dingen die voor hem lastiger zïjn dan gemiddeld. Ik wil niet per se een etiket plakken, maar zoek toch naar handvatten. Voor hem, maar ook voor mezelf en mijn man, die zijn gedrag soms veel moeilijker vind dan ik. Neuzeke, ik kwam niet goed uit mijn vraag of je het er moeilijk mee hebt gehad, en waardeer je antwoord. Dat is wel waar ik op doelde. Mamafiets, volgens mij heeft jouw zoon niet zo heel lang geleden officieel de diagnose gekregen? Herinner me denk ik dat ik toen ook op jou gereageerd had. Wat je noemt probeer ik inderdaad; hij is goed zoals hij is. De app leent zich er goed voor om laagdrempelig contact met een ouder te zoeken voor een speelafspraakje, want ik zou dat op schoolplein zelf ook weer heel spannend vinden richting een andere ouder Verder proberen we hem te laten begrijpen dat een vriend iemand is met wie je ook speelt, en niet iemand die toevallig in je klas zit en je leuk vindt, maar dat gaat er nog niet heel goed in, haha. Thuis ben ik ondertussen blij me alle stappen die hij op sociaal gebied richting zijn broertje laat zien. Dus toch speelgoed delen of een knuffel na een val. Ben vooral erg op zoek naar hoe hier zelf mee om te gaan. Soms best lastig!
Sollicitatie update: Was t niet geworden, wel 2e van de 6 sollicitanten. Ze vonden me wel goed en wilde me graag weer benaderen bij meer vacature ruimte. Degene die het nu geworden is had net wat meer specialistische ervaring wat de doorslag gaf maar hadden verder geen negatieve dingen. Wilde me graag in de toekomst terugzien. Ben het dus niet geworden maar toch wel een redelijk positief resultaat. Misschien niet nu maar nog wel de deur op een kier voor de toekomst, daar ben ik ook al blij mee.
Het is ook lastig. Maar hij heeft wel vooruitgang lees ik Ik herken mezelf ook wel in jouw verhaal. Ik ben ook niet iemand die makkelijk op een ander afstapt. Met oudste ging het allemaal zo vanzelf. Kinderen vroegen hem voortdurend voor speelsafpraakjes. Dus het is voor mij ook een beetje nieuw. Wat betreft etiket plakken. Diagnose is bij ons idd nog vers. En we zijn ook nog heel erg zoekend in welk gedrag normaal is voor een kind van zijn leeftijd, en wat de invloed van zijn stoornis is. Als hij geen zindelijkheidsproblemen had, dan waren we waarschijnlijk nooit hetv traject in gegaan. Dan was hij voor ons gewoon 'extra uniek'. Hoe er zelf mee om te gaan. Tja.... loslaten en helpen. En opletten of hij goed in zijn vel zit. Sommige kinderen hebben maar heel weinig vrienden om zich heen nodig. Die vinden het ok om op school te spelen, en thuis lekker alleen te blijven.
Dat onze oudste zoon voor het eerst naar de trainingsgroep is, en de jongste zó geniet van de tijd samen. Echt heel leuk dat je dan zijn "ware aard" weer terug ziet. Het is zo'n lief ventje♡ Maar zijn broer irriteert hem continu waardoor hij vaak gilt en boos is. We hebben voortaan elke woensdag zo'n middag, genieten♡ Een broodje uitkiezen in de winkel, eindeloos spelletjes doen, en alles maar spelen wat hij wilt.
Wat fijn! Geniet er lekker van! Een op een tijd is zo belangrijk en zorgt voor extra energie waardoor je het gillen en boos worden ook beter aan kan. Heerlijk!!!
Zeker, het was zo fijn En weten ook goed waar we het allemaal voor doen. Elke donderdag middag heeft oudste zoon 2 uurtjes alleen, dan laten we de jongste bij de bso tot etenstijd. Maar die zit dan alleen maar te netflixen of switchen
Culturele instellingen in regio Rijnmond mogen echt maar 30 man binnen. Ik vind het om te huilen, want mijn man werkt in zo'n instelling en ik ben alleen maar meer bang dat hij straks geen baan meer heeft, we zijn inkomen gaan missen en ik een ongelukkige man thuis heb. Die stomme corona ook
grappig hè dat verschil? Hier een dochter die haar tijd zonder broertje graag gebruikt om te chillen, met vrienden af te spreken zonder dat haar broertje er tussen komt en tegen mij aan op de bank te hangen en een zoon die juist in zijn alleen tijd met mij vraagt om brownies te maken of naar de speeltuin of bowlingbaan te gaan
Vanaf vanmiddag zitten wij ook met zijn drieën thuis. Gelukkig kunnen we beiden via Teams les blijven geven, maar mijn dochter moest zo huilen kinderen zijn banger voor Corona en wat het kan doen dan wij denken. Ze is zo bang dat haar papa nu naar het ziekenhuis moet en dood gaat. Hij moet nog getest worden. Wij hebben alledrie astma, dus benauwd zijn is niet gek hier, maar van de GGD moeten we dus thuis blijven tot de uitslag van mijn man er is. (Regio Rijnmond, ze zijn streng!)
Ik wilde mondkapjes bestellen. Dat werden 3 jurkjes. En 1 mondkapje, om mn schuldgevoel te verbloemen