Klinkt als iemand die ze mentaal niet allemaal op een rijtje heeft. Best maar uit de buurt blijven ja.
Oké, dan begrijp ik je. Deze man klinkt alsof hij wel een psycholoog kan gebruiken. Hier zou ik mijn kinderen inderdaad ook uit de buurt houden, en er zelf ook bij uit de buurt blijven.
Heel veel ja, spelen ook veel hier voor op de straat en een speeltuin op de hoek...maar hij kan vanaf zijn balkon echt bij ons naar binnen kijken, hij weet ook precies wat mijn zoon doet enzo...waar ligt de grens tussen "gewoon" rondkijken en gluren??
Nieuw enge gast. Dan zeg je niet tegen je zoon dat ie maar gezellig pannenkoeken moet gaan eten bij ons gluurbuur
Gebeurt ook echt niet hoor,mijn zoon moet sowieso niets van hem hebben, loopt weg als hij hem ziet en ik volg lekker zijn voorbeeld.Die vent houd echt alles in de gaten bij ons.Hij zegt dat hij vroeger gewerkt heeft met zeer moeilijk opvoedbare kinderen en dat hij daarom mijn zoon zo leuk vind (hij is autistisch).Hij doet al bijna 2 jaar zo, vraagt vaak of we iets met zn 3en gaan doen maar vandaag was de druppel...Zo precies weten wat we doen en dan met name mijn zoon ,voelt echt niet prettig.Alle gordijnen aan de voorkant blijven dicht en ik ben blij dat ik nu ook raamfolie op de voordeur heb,kan hij daar ook niet meer naar binnen kijken.
Bah, ik krijg echt de kriebels bij die vent! Dit maakt me even extra blij met het feit dat wij geen overburen hebben. Hier zou een gluurder gelukkig opvallen.
Ja daar moest ik ook aan denken. Laatst zag ik ook een oude man die de hele tijd aan het kijken was hoe een vader met zijn zoontjes aan het voetballen was.
Dat je aan het werk bent boven en vervolgens gesnurk hoort...man weer in slaap gevallen op de bank naast een wakkere dochter (die gelukkig dit keer op dr tablet aan het spelen is ipv weer met 10 liter water aan het rommelen is over het laminaat). Ik heb hem er al meermaals op aangesproken dat t echt niet kan. Nu ben ik goddank thuis dus werk maar beneden verder. Maar lekker gevoel als je naar kantoor moet op die dagen...en zij laat doorgaans geen kans verloren gaan.
Hoe mooi zelfregulerend kinderen kunnen zijn: zoon was gister moe en wild en dan is hij vrij lomp. Hij speelde buiten met 2 oudere buurtkinderen die zeker 4 jaar ouder zijn (de jongen die altijd om zn spullen denkt en thuisbrengt bij ons en nieuw kindje) en hij gooit de bal hard tegen gezicht van 1 aan. Zoon zei sorry, de jongen werd niet boos en zei: ga maar even in het speelhuisje zitten om na te denken. Zoon begint hard te huilen omdat hij zich schuldig voelt, ze omarmen hem en brengen hem thuis en proberen hem nog gerust te stellen. (We konden meeluisteren namelijk, wind stond goed )
Misschien was hij juist in slaap gevallen omdat ze zo rustig was en was ie ook echt wel wakker geworden als ze met water was gaan rommelen?
Van ouders die notabene achter de school wonen en dan met de auto komen en vervolgens weer terug naar huis rijden. Waarom?!