Vind het echt te generaliserend. Mijn dochter gaat weinig logeren, maar is verder nooit aan het huilen bij afscheid, niet als ik even naar de wc ben ofzo en als ze logeert is het ook geen huilen. Ik vind het altijd zo makkelijk om te pretenderen dat het de 'schuld' van de ouders is. Veel ligt ook in karakter. En je zit toch zelf ook niet lekker als je weet dat je kind het niet leuk vind? Net zoals zeggen aks je zegt dat je baby nergens anders slaapt dan thuis: ja, maar wij hebben ze dat vanaf het begin aangeleerd. Sorry, maar dat is gewoon mazzel hebben. En dat lijkt me met logeren ook. En met 'zelfstandig' worden ook. Mijn dochter speelt al heel lang alleen buiten, maar er zijn ook kinderen die dat best lang niet fijn vinden alleen. Terwijl die ouders echt geen pamperende ouders zijn en juist wilden stimuleren. Dus nee, opvoeding zegt echt lang niet altijd wat.
mijn peuter en mijn baby huilen nooit bij afscheid. Iedereen mocht/mag ze ook oppakken en eten geven. Ik denk eerder dat het andersom is: Ouders spelen in op hun kinderen. Een kind is er klaar voor of kind is klaar voor een duwtje. Of kind is er niet klaar voor. (Uiteraard zijn er uitzonderingen waarbij er niet maar het kind kan worden gekeken en kind soms moet logeren.) Daarnaast is er ook een grote groep die best een keer hun kinderen uit logeren zouden willen doen maar gewoon geen oppas hebben. Betaalde oppas is een stap te ver, of ze kunnen geen geschikte oppas vinden. In mijn geval is mijn oudste autistisch. Ondanks dat hij het makkelijkste kind ooit is durf ik hem niet achter te laten bij een gewone oppas.
Ik heb twee dochters: de een is heel makkelijk (de oudste), de anders heeft regelmatig moeite met afscheid nemen (de jongste). Ik denk dat wat Liekje81 en KleineLai schrijven klopt: je kind heeft een bepaald karakter en daar speel je als ouder op in. Mijn kinderen gaan overigens best wel eens logeren (2/3 keer per jaar oid), als zij aangeven dat ze dat graag willen. Dan is het er dus een van de twee en de ‘resterende gezinsleden’ zijn die nacht gewoon thuis. De jongste vindt logeren best nog spannend, dus wil dat alleen bij opa en oma en bij haar beste vriendinnetje. Prima, ik zie geen reden om haar te dwingen tot iets wat in mijn ogen leuk hoort te zijn. Ze is prima zelfstandig, ik denk zelfstandiger dan de gemiddelde achtjarige (en dat was ze toen ze jonger was ook al). Sociaal ook geen enkel probleem, integendeel. In mijn ogen staat dat dus los van elkaar. Of eigenlijk niet; ik heb het idee dat ze zo zelfstandig en sociaal is, dóórdat wij haar behoeften respecteren en daar op inspelen (waarmee ik niet zeg dat ouders die andere keuzes maken dat niet doen!). Hier trouwens ook nooit problemen gehad met slapen ed.
Nooit. Eerst geen behoefte aan het verstoren van zoontje zijn normale ritme. En nu niemand meer om hem te "dumpen" Oma stond altijd paraat maar die is 3 mnd geleden plotseling overleden. En ik wil hem niet zomaar ergens brengen.
Dat bedoelde ik inderdaad ook met: "ik denk dat mijn nichtje/neefje andere aanleg hebben (lees karakter dus) en dat hun ouders dat goed hebben aangevoeld daarop hebben ingespeeld..." door ze dus niet te laten uit logeren... Ik denk dus ook dat karakter in dit geval meer bepalend is... Maar ik hoor net dat mijn kinderen gisteren heel moeilijk zijn gaan slapen gisteren... Was lang geleden door corona, dus ik denk OOK dat het soort 'aanleren' is... Want tot paar maanden terug ging uit logeren super vlot en goed... Hun karakter is niet plots helemaal veranderd.
Gelukkig zijn mijn kinderen sociaal prima ontwikkeld. Ze gaan heel graag naar andere mensen, dagjes weg met vriendjes/vriendinnetjes en opa en oma bv. Het enige dat ze willen is s avonds in hun eigen bed slapen.
Echt heel zelden... Ze zijn nog jong, dus dat komt wel weer als ze wat ouder zijn en hun eigen dingetjes krijgen.. Daarnaast, zien we de avonden echt als tijd voor ons 2. Lekker hapje/drankje erbij filmpje of spelletje.. voor beetje tijd voor jezelf hoef je niet perse t huis uit . wel eerlijk bekennen; Iedereen om me heen stopt de kinderen vaaaaak weg.. en kan dan gerust t huis aanpakken of andere klussen of leuke dingen. Soms wel eens jaloers op.. maar anderzijds onze kinderen horen nu eenmaal bij ons gezin.. in voor en tegenspoed haha
Uiteindelijk laat je uw kinderen ook niet ergens gaan slapen voor de sociale ontwikkeling van uw kind e . Maar zoals je hier ook gewoon leest omdat je er zelf eens uit wil, wil gaan eten, omdat het makkelijker uitkomt met het werk, om te winkelen,.... Dus vooral omdat het voor uzelf als ouder leuk is of praktischer Vinden de kinderen het ook leuk? Prima. Zoniet, dan doe je dat gewoon niet e.
Ik kan het echt niet meer met je oneens zijn. Genoeg kinderen waarbij logeren geen enkele toegevoegde waarde heeft en juist stress oplevert. Als je kind sociale vaardigheden moet leren door logeerpartijtjes gaat het echt ergens niet goed. [/QUOTE] Sorry, ik bedoelde het niet als dat logeren gelijk staat aan ontwikkeling van sociale vaardigheden. Ik heb het wat ongelukkig geformuleerd en onafgemaakt (ik was moe). Wat ik bedoelde is eigenlijk dat ik denk dat door kinderen in contact te brengen met anderen (door logeren, oppas oid) zij makkelijker sociale vaardigheden ontwikkelen, doordat ze andere situaties meemaken dan thuis. Dit komt puur door mijn eigen ervaring waarin ik zie dat neefjes en nichtjes die alleen met ouders zijn en nooit met anderen, moeite hebben met andere kinderen (delen, spelen) en dit op school lastig wordt. Maar dit is inderdaad wat generaliserend. Excuses als mijn opmerking kwetsend overkwam, dat is zeker niet de bedoeling. Niet iedereen heeft mensen om hun kinderen opbrengst vangen en ieder kind is anders.
Vanuit opvoeding alleen zou je in elk geval nooit het verschil tussen broers/zussen kunnen verklaren.
Beetje van beide inderdaad. Alhoewel mijn oudste bij 3 maanden ging logeren omdat hij een huilbaby was en ik het niet meer trok. Ik weet niet of hij er dus klaar voor was en ik op hem inspeelde maar het gebeurde gewoon. En vanaf toen al regelmatig logeren. Dus wel van vrij jongs af aan. Alleen bij opa en oma waar hij op maandag ook altijd al was. Ik weet niet of ik op hem heb ingespeeld waarschijnlijk niet. Misschien was het beter als hij niet was gaan logeren. Hij vroeg er niet om tenslotte (nu wel) De jongste ging wat later voor het eerst logeren. Maar dat was een easy baby haha.
De oudste vraagt om bij opa of oma of tante te logeren. Vaak gaan wij niet eens wat doen dan of de jongste is gewoon thuis. Dan is het niet perse praktischer. En soms is het inderdaad leuker voor ons. Maar inderdaad als ze het niet zouden willen zouden ze niet gaan. Nou ja misschien wel het oppasmeisje dan maar niet het logeren.
Hier is het alweer langer dan een jaar terug dat wij uiteten zijn geweest. Samen. Beide zoons zijn nog nooit uit logeren geweest en oma en tante laat ik alleen oppassen als wij werken. Hebben er niet veel behoefte aan gaan liever als gezin dingen doen. En wat ik wel een ding vind ik laat geen vreemden op m'n kind passen. Terwijl ik vroeger zelf zoveel oppaste en nooit een probleem was ook op kindjes die ik niet kende. Toch doe ik dat niet bij m'n eigen kids.
In 13 jaar tijd op 1 hand te tellen. Maar wij hebben niet helemaal de rust als we samen uit zijn. We komen toch niet helemaal los van hoe het met de kinderen gaat. En dan bedoel ik tussen 0 en 3, na die leeftijd hebben we er wel rust in dat het beide partijen het leuk vinden. Nou moet ik zeggen dat we van beide kanten geen opa’s en oma’s hebben die deze jonge leeftijd te logeren willen. En bij tante’s en ooms hetzelfde eigenlijk. Ik wil het ook niet, kinderen jonger dan een jaar of 5 hier te logeren. Daarbij we hebben tussen 0 en 2 á 3 jaar geen doorslapende kinderen gehad en ik gaf lang de borst. Dat laatste een bewuste keuze maar maakt je wel minder los van elkaar, wat ik als positief zie. De behoefte om samen uit te gaan is ook niet groot. Een avond is voor ons prima. We zien elkaar genoeg, en hoop dat als we 10 á 15 jaar verder zijn, we alle kanten uit kunnen tot een van ons er niet meer is. En ik denk al wel eerder als onze oudste dochters in de buurt blijven, kunnen ze ook oppassen. Dit is off topic, maar wij hebben hele vrije sociale kinderen. Een avond oppas gaat prima. Ze huilen niet bij het afscheid behalve in de eenkennige fase en dat is maar goed ook. Ik zie ook niet hoe de behoefte van de ouder om alleen uit te gaan samen hangt met het sociale welzijn van kinderen. Ik hoor het vaker voorbij komen. Zie vaak ook de fles geven door verschillende mensen. Ik denk persoonlijk niet dat dat zoveel toevoegt voor een kind. Misschien dat vader en moeder even de handen vrij heeft en dat kan ook fijn zijn, maar echt nodig voor de opvoeding denk ik niet dat het is. Onze oudste twee dochters gaan nu regelmatig uit logeren. Allebei twee keer in de maand, maar de afspraak niet met twee extra kinderen hier thuis tegelijk.
Maar als je bijv een buurmeisje hebt en die komt eerst 2 keer en daarna gaat oppassen is het toch al geen vreemde meer? Wij hebben twee oppasmeisjes waar we een super leuke band mee hebben nu. Wel eerst paar keer met ons erbij laten komen en bijv eerst een uurtje als we gingen sporten. Ook contact met de ouders... ik snap zeker dat je niet zomaar iemand laat oppassen en zeker niet als je kinderen het eng vinden of niet willen maar in standaard situaties kunnen vreemden toch ook gewoon bekenden worden?
Jah dat snap ik maar heb helaas geen buurmeisjes als ik ze wel had dan was het misschien anders geweest.
Een keer van huis ruilen met je ouders? Dan slaapt hij in zijn eigen bed en zijn jullie toch weg. Als het niet werkt dan ben je zo thuis, als het wel werkt kun je misschien de volgende keer iets verder?