Ik denk dat heel veel dames onzeker zijn over hun lichaam en dat dan ook liever verbergen. Ik heb zelf nog geen zwangerschap achter de rug dus mijn buik is zelf nog wel ok, maar ik heb bijvoorbeeld lelijke borsten met veels te grote tepels (vind ik zelf dan) dus ik probeerde die in het begin ook wat te verstoppen. Ik zei hem ook in het begin dat hij ze vast lelijk ging vinden enzo en dat ik er zeker wel iets aan ging doen met een operatie ofzo... nou, in een pashok bij de H&M kreeg hij ze dan toch ooit eens in vol ornaat te zien en hij vertelt mij tot op de dag van vandaag nog bijna elke dag hoe dol hij er op is. Bevestiging krijgen dat je partner je mooi vindt en neemt zoals je bent kan ook voor jezelf bevrijdend werken. Natuurlijk heb ik nog steeds geen mooie borsten, maar hij vindt ze prima en dus kan ik er ook makkelijker mee leven. Sterker nog: ik weet dat hij er dol op is dus ik maak er ook gebruik van in en buiten bed. En zo kan iets negatiefs iets positiefs worden. Ik had er ook voor kunnen kiezen om altijd in bed een beha aan te houden, maar dan had het mijn zelfbeeld ook niks opgeleverd.
Met het ouder worden heb ik zelf veel onzekerheden bij mij weggerelativeerd, onder andere ook door andere "echte" lichamen te zien. Een voorbeeld? Als twintiger had ik een vriendin waar ik enorm naar opkeek. Een enorm mooie vrouw. Prachtig figuur. Ze was ook fotomodel. Ze was mijn vriendin maar eerlijk gezegd was ik gewoon ook stikjaloers op haar mooie lijf. Tot we een keertje gingen zwemmen en wegens de drukte een kleedhokje deelden. Ik keek stiekem naar haar, alsof ik vol bewondering naar God keek. Dan kwam de ontnuchtering. Toen haar beha uitging vielen haar borsten bijna op de grond. Striemen erop. Dunne plakjes met lange uitgerekte tepels. Toen haar broek uitging, zag ik een litteken op haar buik van een operatie aan haar blinde darm. En tussen haar benen priemden twee dunne lapjes - dat bleken gewoon haar binnenste schaamlippen te zijn. Ze had een "gewoon" lijf, maar wist die dingen geweldig goed te verbergen. Ik ben die dag met een glimlach naar huis gefietst. Niet omdat ik vond dat zij er lelijk uitzag, maar omdat ik mezelf plots mooier vond.
Oh dat vond ik ook eng. Toch mijn laatste partner heeft me zelfverzekerder gemaakt . Als hij zag dat ik genoot, raakte hij opgewonden van. En hij zei tegen me, verdorie denk nergens aan. Geniet gewoon , het is zo fijn
Ik weet perfect wat je wil zeggen @LeentjeWolkje. En ik heb een heel gelijkaardig verhaal. Jaren geleden toen ik nog studeerde ben ik met een van mijn beste vriendinnen naar Brugge geweest, een weekendje op hotel. Net als jij was ik stiekem jaloers op haar lichaam. Alles mooi in proportie, perfecte afmetingen, kortom lelijke eendje versus mooie prinses. Zo voelde ik me toch. 's Avonds lig ik op bed en neemt ze een douche, en na de douche hoor ik ze mijn naam roepen, gevolgd door een klap. Om een lang verhaal kort te maken, het eindigde met haar naakte lichaam op bed en ik die met wat parfum onder haar neus haar weer probeerde bij bewustzijn te krijgen. En ja, dan zie je dus ook dat die perfecte borsten helemaal niet zo perfect zijn en dat ook prinsessen een dikke bos zwart schaamhaar hebben Kortom: schone schijn. Als bonus kreeg ik toen wel een knuffel van een naakte vrouw, dat is achteraf ook nooit meer gebeurd Wat anders om hier in de groep te gooien. Ik heb er zelf geen last van, maar iemand die ik ken wel. Urineverlies. Bij het hoesten, lachen, lopen, tijdens/na de seks of een hoogtepunt... 1 op de 4 dames zou hier last van krijgen na een bevalling. Dat lijkt me toch ook iets wat hier best even mag langskomen in het taboelijstje?
Kun je geen operatie om dat vel weg te laten nemen overwegen? Volgens mij wordt het in sommige gevallen vergoed, of als je er echt zoveel last van hebt, dan kun je er misschien zelf voor sparen? Ik weet wel dat het al je problemen natuurlijk niet wegneemt, maar misschien scheelt het een stukje?
Van een aantal vriendinnen heb ik hun borsten gezien en ik heb ook een aantal keren gedacht: de verpakking is toch mooier dan de inhoud. Niet met de bedoeling om negatief te zijn, wel met het idee dat je niet altijd moet afgaan op hoe iets lijkt te zijn - vaak is het allemaal toch wat minder fraai dan in je verbeelding. Ook als het om perfecte vrouwenlijven gaat. Ik heb zelf nog geen kinderen maar ik heb al wel bij mezelf gemerkt dat als ik echt nodig moet, het ook echt nodig is. Ik heb letterlijk al een paar keer in m'n broek gedaan bij het naar een toilet lopen, omdat ik te lang had gewacht. Dus na een eventuele bevalling moet ik daar zeker aan gaan werken denk ik.
Ja, heb ik ook een hele poos last van gehad. Gelukkig is het minder geworden en is het nu bv alleen nog als ik op de trampoline spring. Maar niet meer bij lachen of hoesten bv. Maar idd een erg vervelend iets.
Ik heb dat wel bij hardlopen en springen, maar niet tijdens of na de seks. Zelf kan ik niet eens plassen als ik opgewonden ben, dus ik denk dat dat bij mij fysiek onmogelijk is om urine te verliezen dan.
Precies dit. Trampolines zijn een no go. Toen ik na een maand of 10 na de bevalling er nog last van had met lachen en hoesten heb ik een bekkenfysio opgezocht en zij heeft mij echt wel geholpen hiermee
Ik vind het ook heel lastig om te plassen na seks. Ik vergelijk het altijd met een luikje. Soms gaat het na de daad open en meestal niet. Dan moet ik echt m’n best doen om te plassen want anders heb ik gegarandeerd een blaasontsteking ergens in de week die volgt
Ja, ik dus ook. Ik moet echt even wachten tot de opwinding een beetje is gezakt en dan lukt het meestal wel. Ik denk dat de zwellichamen in opgewonden toestand de urinebuis dichtdrukken ofzo?
Nou dat kon ik ook niet en het huwelijk is om meerdere redenen in een scheiding gekomen. Ondanks dat wij gewoon in ons nakie liepen maar vanaf 2017 werd ik heel ziek en dat was het einde van het sexleven. We waren beide schuldig. Precies een jaar geleden gaf ie me de bons en nokte al vrij snel af. Eerlijk gezegd heb ik na een jaar nog verdriet dus ik heb alle contacten met hem verbroken. Ze zeggen dat je dan sneller geneest. ( hebben geen kinderen)
Dat vind ik echt diep triest. Dat hij jou dikzak noemde. Erg respectloos alsof jij het leuk vond en er ook maar iets aan kon doen.
Mijn man ziet mij ook vaak naast, maar ik vind het een heel raar idee als hij naar me staart als we sex hebben. Dan ga ik heel erg nadenken over hoe ik op dat moment kijk en dan geniet ik niet. Ik ben meer van de tast.
Haha dit had ik ook. En dan met vriendinnen een wedstrijdje doen hoeveel je er kon scoren op 1 avond. Te gênant voor woorden
Ik ook niet, ik denk niet dat ik daar uberhaupt nog een relatie mee zou kunnen hebben. Ik zou echt kwaad zijn
Hetzelfde met mannen. Die kunnen ook niet plassen als ze opgewonden zijn. Bij de een duurt het gewoon iets langer voordat die weg is