Vind ik ook, Plannen doen wij alleen tijdens het zwanger worden. En ik vind dat ook echt geen pretje.
Hier ook. Merk dat mijn vriend er af en toe wel moeite mee heeft om te weten dat die weer "moet". Normaal doen we 1-2x in de week, maar soms ook wel eens een week of 2 weken niet. We werken allebei meer dan fulltime dus dan gaat de voorkeur wel eens uit naar slapen of niets doen en kunnen we het niet opbrengen. Terwijl we allebei nog jong zijn
Hier voor de zwangerschap gemiddeld 3x per week. Maar nu tijdens de zwangerschap zo’n 1x per week. Alleen zoals laatst 4 weken (!) niet. Mijn man was ziek 2 weken en toen hij beter was kreeg ik in de avond buikkrampen. Dus even voorzichtig geweest
Oh hier niet hoor haha. Momenteel is 1x per 2 week vaak. Al merk ik wel dat mijn libido verandert nu ik met de pil ben gestopt.
Jammer zou niet nodig moeten zijn! Maar je bent echt niet de enige, doen er ook "vrij veel" denk ik ja.
Ik denk dat ook vooral de situatie meespeelt. Als je vrij snel een vaste relatie hebt en daar voor altijd mee blijft zul je een stuk minder bedpartners hebben dan wanneer je de ware niet vind of uiteindelijk scheid en weer op zoek ga naar een nieuwe. Ik vind het ook nog steeds gek dat het bij mannen allemaal maar stoer gevonden word, en een vrouw word gelijk als een slet aangezien.
Eerste keer met de vader van mijn zoontje.. Van tevoren héél duidelijk gemaakt nog niet all the way te willen gaan. We hadden het erg gezellig die dag en opeens douwt ie 'm er zo in. Het ging zo snel dat ik niet meer dan "hey" kon zeggen, hij twee keer stootte en toen snel van me af ging. Hij zei gelijk sorry en we hebben daar even een paar minuten zeer ongemakkelijk zwijgend naast elkaar gelegen, allebei starend naar het plafond.. ik voelde me zó naar en verward, totaal de controle over de situatie kwijt. Uiteindelijk vroeg hij me "wat nu?" Ik had toen bedacht dat er twee opties waren. Weggaan en hem nooit meer willen zien, weg relatie en me smerig blijven voelen óf er een niet al te groot punt van maken, relatie voortzetten en me in ieder geval niet smerig voelen (klinkt belachelijk wellicht, maar op dat moment dacht ik er zo over). Ik heb heel suf gereageerd met de letterlijke woorden "maak het dan nu ook maar af". Dat heeft 'ie ook gedaan, voor hem misschien leuk maar ik had er geen lol aan.. robot modus. De relatie hebben we voortgezet en we hebben het er nooit meer over gehad. Achteraf gezien weet ik dat er geen grotere rode vlag had kunnen zijn dan dat moment.
Niet om te bagatelliseren natuurlijk, maar als ie hem er opeens in duwt, dan waren jullie zeker al best ver in een soortement voorspel toch? Want opeens een piemel ergens in duwen gaat volgens mij niet heel makkelijk
Dit is precies wat ik ook dacht. Ik snap ergens wel dat het voor hem zo voelde dat dat op dat moment goed was.
Maar als je toch van tevoren al aangeeft dat je dat niet wil en hij gaat er zo ruw mee om,dan is dat toch gewoon echt niet akkoord! Ik kan me daar echt niets bij voorstellen.
Nou dat inderdaad! Als je van te voren zegt dat je niet all the way gaat, is dat duidelijk. Hoe dan ook. Tenzij zij nadrukkelijk heeft gezegd dat ze van gedachte is verandert
Iets heel geks he. Ik kan van sexuele dingen gruwelen als ik er nu aan denk, maar kan er wel opgewonden van raken als ik opgewonden ben. Dit gaat dan om dingen die ik normaal niet zou doen. Snappen jullie 't nog? Dus niet gewoon de standaard dingen.
Dat is natuurlijk wel zo. Maar ik vind persoonlijk wel dat je dan ook niet allebei naakt op elkaar moet gaan liggen als je geen sex wil. Je maakt het elkaar dan wel heel moeilijk, zeker als je al meerdere sex partners hebt gehad. Bedoel waarom zou je er wel vingers in willen, je laten likken enz enz maar een piemel erin dat is een absolute no go.
Wie zegt dat al die dingen zijn gebeurd? Als je het van tevoren aangeeft, dan is alsnog doen niet akkoord. Ik snap heus dat je in the heat of the moment alsnog graag wil, maar juist bij een eerste keer samen geef je dat toch aan. Dat doe je niet zomaar.