nee deze reactie verdient echt een pluim! Wil je nu gewoon het laatste woord hebben? Waarom raakt het je zo wat @Iertje81 en nog een paar andere hier zeggen? Waarom vind je het nodig om onze kinderen in deze discussie te betrekken en je hardop af te vragen of we onze zonen wel goed opvoeden... we hebben ons inmiddels allemaal verduidelijkt, maar je blijft maar doorzagen en hakken!
Ik denk dat ze niet per sé het laatste woord wil hebben, maar dat ze hoopt dat het enigszins doordringt hoe bizar jullie reacties zijn. Ik zit hier echt met open mond te lezen hoe vrouwen hier een andere vrouw een rotgevoel aan kunnen praten door haar haarfijn uit te leggen wat ze beter had kunnen doen, terwijl die vent gewoon hartstikke fout was!
Ik had een heel bericht getypt en alleen die ene zin haalt @Iertje81 eruit, dat vind ik jammer, zo komt het op mij over alsof ze totaal geen dialoog aan wil gaan. Wat trouwens helemaal prima is, maar dat vind ik wel jammer. Ik betrek dit soort situaties altijd op mijzelf, hoe zou ik het vinden als mijn man of een van mijn zoons zo’n instelling zou hebben tegenover een ander. Soms helpt dat om een situatie vanuit een ander perspectief te bekijken. Ik zou het verschrikkelijk vinden als mijn zoon iets zou proberen bij een meisje waarvan zij heeft aangegeven het niet te willen. En dat maakt het mij eigenlijk niet uit over wat voor iets dat zou gaan. Nee is nee, dat leer ik mijn jongens. Bij jezelf en bij iemand anders. Ookal veranderd de situatie, je gaat niet op basis van wat jij denkt dat die ander wel zou doen/denken/willen, toch die keuze voor jezelf maken om het toch te doen. Ik snap oprecht niet waarom het argument: “dan had ze toch nogmaals nee kunnen zeggen. Dat is was 'wij' bedoelen.“ als legitiem beschouwd wordt. Maargoed, ik moet me er bij neerleggen dat we allemaal een ander beeld hebben bij deze situatie. Maar mijn “frustratie” komt dus daar vandaan: ik snap het gewoon niet, en wil het misschien eigenlijk ook niet snappen. Voor mij staat het gelijk aan: gewoon proberen zolang iemand niet tegenstribbelt.
Ik snap het wel. Ik vind jullie reacties ook echt zorgelijk te noemen. Het is niet ok wat er is gebeurd, maar zij is op geen enkele manier daar schuldig aan en dat er dan dingen worden gezegd over dat anderen erger meemaken vind ik echt schokkend. En ja, ik vraag me dan ook af hoe je dit overbrengt op je zoons. Er is uit onderzoek gebleken dat 1 op de 5 jongens geen duidelijk nee, geen verkrachting vindt. En dat vond ik schokkende en ongeloofwaardige aantallen, maar ja, als ik dit soort redenaties lees, dan begin ik te snappen waar het vandaan komt. En het ergste is misschien nog wel, er zijn hier heel veel mensen die naar jullie reageren en aangeven dat het niet kan wat jullie zeggen, maar in plaats van dat jullie daar eens over nadenken wordt alles goed gepraat en afgedaan met "niet zo bedoeld".
Ik heb erger meegemaakt en dat heb ik redelijk snel maast mee neer kunnen leggen. Heb er lering uit getrokken. Het was niet mijn schuld maar ik wilde het niet nog eens meemaken... Maar goed dat is mijn manier om er mee om te gaan. Je kan mensen ook een complex aanpraten om dat zorgelijk te vinden. Dat ik of iemand anders een situatie anders benaderd.
Ik snap niet eens wat je hier nu wilt zeggen. Ieder mag het op zijn eigen manier benaderen, maar dat jij erger hebt meegemaakt geeft jou niet het recht de gevoelens/situatie van een ander te bagatelliseren. Je kunt niet in iemands hoofd kijken en iedereen heeft recht op zijn eigen manier van reageren daarop.
Daarbij, als iemand niks zegt is dat niet automatisch instemmen met de situatie. Is de situatie niet duidelijk, vraag je om verduidelijking. Heeft ze nee gezegd en twijfel je later, dan kun je dat vragen. Ook in het heetst van de strijd werkt je mond nog meer dan prima. Er zijn niet voor niets al veel landen waar geldt : het is alleen wederzijds als er nadrukkelijk is toegestemd.
Volgensmij is er niemand die zegt dat zij het niet op haar eigen manier mag benaderen en verwerken. En ook niemand die het goedpraat dat deze man een grens over is gegaan. Maar schijnbaar lijk je dat wel te denken ondanks dat ik elke keer weer benadruk dat ik dat niet vind. Wat ik overigens niet begrijp is dat wanneer je een situatie als zo traumatisch ervaart je wel een relatie met zo’n man krijgt en er een kind mee op de wereld zet. Dat is een contrast wat ik totaal niet snap... En wat ik misschien ook niet moet willen begrijpen.
Wat mij hier op valt is dat er word gezegd dat zigzag dan nogmaals nee had moeten zeggen. Ik heb destijds van slachtofferhulp geleerd dat iedereen anders reageert in een heftige of shockerende situatie en dat er 3 manieren zijn. Mensen die vluchten Mensen die reageren Mensen die verstijven dus dat jij nogmaals Nee kan zeggen, kan gaan slaan oid als een vent zijn piemel er in probeert te duwen is hartstikke fijn voor jou maar dat is niet de reactie die iedereen heeft.
Dit is dus weer zo'n reactie.. ten eerste lees ik nergens iets over een trauma. Je kunt iets ook heel erg vinden, zonder meteen getraumatiseerd te zijn. Maar daarbij is dit weer zo'n opmerking dat ik echt denk, jeetje, laat dit gewoon.
Weetje wat zorgelijk is. Dat jij nu doet alsof wij oke zijn met verkrachting. Of we het maar allemaal goedpraten voor de man en de vrouw de schuld geven. En je vind het ook nog eens oke om onze kinderen erbij te halen. Alsof we die niet goed opvoeden? Alsof we het maar normaal zouden vinden als die sex zouden hebben met een meisje tegen haar zin in. Het is gewoon triest en vreselijk sneu dat je schijnbaar je punt wil maken over de rug van een jong kind. En verder laat ik het hierbij in dit topic.
Er is hier maar 1 die triest en sneu reageert. Misschien moet je alle reacties naar jou even lezen. Ik ben niet de enige die er zo over denkt. En een beetje flauw dat je nu in de slachtofferrol gaat zitten met je "over de rug van een jong kind". Daarbij zeg ik niks over jouw kind, alleen over jouw opvoeding.
Door te zeggen dat ze nog eens nee had moeten zeggen terwijl er al een nee op de tafel lag geef je aan dat ze zich niet "genoeg" heeft verzet en dus victem blaming. Door aan te geven dat ze er zelf bij is omdat ze al in bed lag om andere dingen te doen en dat het dus haar schuld is dat hij toch die grens over ging is victem blaming, door te zeggen dat als ze in een relatie was achteraf en zelfs een kind kreeg en het dus niet zo erg is, is victem blaming. En hier ligt een groot probleem in Nederland en de rest van de wereld. Sexueel geweld wordt nog steeds gezien als schuld van het slachtoffer ipv volledig de schuld van de dader. Ik ben gelukkig nu in een fijne relatie maar als mijn man straks seks wil en ik niet dan is en blijft het verkrachting als hij mij toch neemt. Of ik me wel of niet verzet of ik wel of niet toestemming gaf voor andere sexuele handelingen. Sexuele handelingen zonder de toestemming van iemand is gewoon niet ok.ook als je in een relatie bent. Verkrachting gebeurt niet alleen wanneer je door een vreemde in de bosjes wordt getrokken, het gebeurt op veel meer plekken in veel meer situaties en zolang wij vrouwen onderling al niet kunnen zien dat wanneer er iemand over een grens heen gaat dat ALTIJD VERKEERD is zonder te zeggen maar ze had... dan kunnen we onze kinderen, zowel jongens als meisjes niet leren wat wel goed is en wat niet. En als moeder van 3 meiden beangst het me dat er dus schijnbaar nog steeds ouders en jongens/ mannen zijn die vinden dat als er al nee is gezegd er opnieuw nee moet worden gezegd bij verkrachting. Die 2e nee hoort niet nodig te zijn. Die 1e nee hoort voldoende te zijn. En mocht je in de vrijpartij toch verder willen gaan zou het normaal moeten zijn om toestemming te vragen in plaats van gewoon doorgaan omdat je daar zin in hebt ondanks dat er al lang nee is gezegd.