@Beheer Vanaf pagina 32 is er al een discussie gaande, deze discussie is kwetsend voor sommige en vind het ook niet prettig in dit topic. Kan er naar gekeken worden? Kunnen wij weer on topic gaan? Ik denk dat deze discussie eindeloos door kan gaan namelijk, omdat de ene reactie weer uitnodigt op reactie. Denk niet dat er nog verandering in de reacties komt, zo blijven we nog lang doorgaan op een onderwerp wat eigenlijk heel kort en krachtig had kunnen zijn: Nee is nee. De bedoeling van dit topic was nogmaals een soort steun topic, vertel je verhaal en voel je gesteund daarin. Als je graag van discussies houd, wat zeker op zijn tijd leuk en gepast is vind ik dat in dit topic gewoon echt niet gepast. Misschien @Beheer zou je dat in de openingspost erbij kunnen zetten? Misschien is het dan duidelijker dat dit een soort steuntopic is?
Ik snap dat je deze discussie niet gepast vind, maar persoonlijk denk ik dat juist 1 van de problemen is die hier bespreekbaar moet zijn. Want hoe kunnen we onze kinderen opvoeden met sexuele voorlichting als het nog niet eens duidelijk genoeg is wanneer iets verkrachting is? 1 op de 5 jonge mannen vind het geen verkrachting als er geen duidelijke nee is in hun ogen. Dat is toch zorgelijk?
Dat klopt, maar dat vind ik dan een apart stukje. Nu is het begonnen met een heel persoonlijk verhaal van iemand, er zijn mensen gekwetst en dat is gewoon niet dit topic. Het is goed om aan het licht te brengen wat victim blaming is en wat onder verkrachting valt, maar nu word er continu op elkaar gereageerd met precies dezelfde reacties. De een blijft erbij dat ze het zo niet bedoelen en de ander blijft erbij dat het dat wel is. Je gaat elkaar hierin nu niet overtuigen. Het is anders als iemand hier een stukje over victim blaming had geplaatst en dat daar over gepraat word, dan nu een hele discussie over iemands verhaal wat waarschijnlijk ook moeite kost om te vertellen. Ik weet niet of je snapt wat ik bedoel? Ben misschien niet echt duidelijk zo.
Ik heb een aanvulling in het openingsbericht gezet en de laatste pagina's bekeken. Het is nu tijd om weer verder on topic verder te kletsen.
.... Ik heb de reacties (van iedereen) gelezen en lang getwijfeld of ik überhaupt nog zou reageren. Ik heb woorden gezocht, niet echt gevonden. Ik begrijp ergens wel dat er vragen zijn, maar vergaande aannames zijn totaal onnodig. Ik vind eigenlijk ook niet dat ik me hoef te verantwoorden of verdedigen en vind ook niet dat iedereen de situatie waar ik over verteld heb hoeft te begrijpen. Een stukje uitleg helpt echter misschien in de zin dat mensen wat meer een open mind proberen te houden in het vervolg en verder komen dan gelijk redelijk veroordelende reacties. 15 jaar geleden was ik tijdens een vakantie in het buitenland op de verkeerde plek, op het verkeerde moment. Opeens een open schaar tegen mijn keel en niet veel later een man bovenop me die er zin in had en z'n ding deed. Was dat erger? Veel énger, ja! Erger? Het was anders. Totaal anders. De enige overeenkomst is dat er beide keren iets gebeurde waarvan ik niet wou dat het gebeurde. Dat er zoveel jaar later BINNEN een relatie een grens werd overgegaan triggerde echter wel degelijk eenzelfde gevoel als jaren eerder in het buitenland. Juist omdat het binnen een relatie was had ik erna enige controle over de situatie die zou volgen en over welk gevoel de overhand zou hebben achteraf. Ik wilde dat gevoel van smerig zijn niet. Absoluut niet. Dus ik besloot te doen alsof het niet gebeurd was - de relatie an sich was verder okay, er waren nooit eerder dingen gebeurd waarbij grenzen werden overschreden - en ik nam de controle terug waardoor het gevoel veranderde en ik achteraf ook kan spreken van een vervelende ervaring. Ik heb nergens het woord traumatisch laten vallen. Pas toen ik bij hem introk veranderde er een hoop en was ik o.a. geregeld bont en blauw. Kort daarna heb ik mijn biezen gepakt en ben vertrokken, niet wetende dat ik toen (pril) zwanger was. Ik hoop dat hiermee duidelijk is dat niet alles zo zwart-wit is als dat het bij sommigen overkomt. Ik zie dat @Beheer in de tussentijd nog heeft gereageerd. Ik hoop dat mijn laatste bericht gewoon kan/mag blijven staan.
Vind je reactie heel mooi verwoord. Heftig wat je hebt meegemaakt, heb er geen woorden voor vind heel knap dat je je verhaal na alles nog verder toelicht. ❤️
Zal ik er maar iets positiefs in gooien? Een tijdje terug reageerde ik in een ander topic dat mijn man en ik door een gebeurtenis al lang geen seks hebben. Ik kreeg daar ontzettend veel lieve reacties op, nogmaals dankjewel daarvoor ❤️ Maar mijn reactie zette mij wel aan het denken. Doordat we zolang geen seks hadden en mijn man op mij ‘wacht’, praatten we er ook al een paar maanden niet echt meer over. Hij wilde er niet over beginnen want de bal lag bij mij en ik wist niet zo goed hoe omdat ik me wel schuldig voel. Het was voor mij een beetje een drempel geworden om erover te praten. Na het plaatsen ben ik dus het gesprek begonnen en hebben we er weer eens goed over gepraat. En dat doen we nog steeds. Communiceren is zo belangrijk. Nu is voor mij nog steeds de stap te groot, maar als we gisteren gewoon fijn liggen te knuffelen op de bank weet ik zeker dat het allemaal wel weer goed komt
Ik vind het wel zorgelijk dat er binnen een relatie zo veel gepikt word. En waneer er te veel beschadigd is, en jij zelf een hoopje ellende bent je vlucht. Dus dat dit word gedeeld vind ik moedig, en hoop dat er veel vrouwen de stap gaan nemen om te vluchten voor ze helemaal kapot zijn. .. Zijn wij vergeten hoe het ging voor wij onmaagt werden. Dat was ook liefkozend strelen en verkennen zoenen en later onze handjes die wat verder ging. En dan pas als er vertrouwen is deed je het. En had je lief dus ja mannen kunnen zich wel inhouden als ze genoeg om je geven.
Ik schrok eigenlijk best wel van de hoge cijfers die hier worden genoemd als het over de seksfrequentie gaat. Drie keer per week haalden we wel in het begin van onze relatie, maar sinds de geboorte van de twee kinderen is het toch heel erg achteruit gegaan. Met het risico hier als een asexueel iemand te worden bekeken, ik denk dat we 1x per maand net halen. Soms zelfs niet eens. En dan bedoel ik echt penetratie he. Naakt knuffelen, tongzoenen en soms eens iemand laten klaarkomen met de handen, dat komt wel vaker voor. Maar de hele reutemeteut inclusief penetratie, geloof me, met twee tieners in huis kom je daar nauwelijks nog toe. Onze kinderen gaan alsmaar later slapen, soms zelfs na ons... en eens ze in bed liggen komen ze er ook nog wel eens uit... dit vergeten te doen, dat vergeten te doen, nog een pukkeltje uitknijpen of eens plassen... en onze slaapkamer ligt op hun route naar de badkamer en we hebben ook nog eens een gehorig huis... sorry maar dat lukt gewoon niet meer. Gelukkig is de behoefte bij ons ook wel wat minder geworden na al die jaren.
Als jullie het prima vinden is het toch goed? Al heb je nooit meer. Zolang jullie beide tevreden zijn.. want een ander vind/doet is helemaal niet belangrijk.
Begrijpelijk en maakt ook niet uit toch. Het maakt alleen uit als jullie zelf graag vaker zouden willen, maar als het zo voor nu goed is. Dan is het goed zo lijkt me. Maakt je zeker niet meteen een aseksueel persoon en ook al zou je een aseksueel persoon zijn, dan is daar ook niks mis mee!
Wat fijn om te lezen dan kom je toch dichter naar elkaar op dat gebied zonder dat er meteen iets hoeft te gebeuren
Nou deze fase heb ik met mijn vriend ook wel gehad. Ondanks dat we allebei geen maagd meer zijn en ook al eens seks met elkaar hebben gehad in het verleden. Maar we hebben het heel rustig aan gedaan en elkaar ook op dat gebied opnieuw leren kennen. Bij mijn eigen relaties had ik in het verleden sowieso vaak het idee dat het 1 vd 2 was. Of het was een kusje. Of het ging meteen door naar seks. Zodra mijn ex me een tongzoen gaf dan wist ik al waar het heen ging. Ergens vond ik dat zo jammer. In periodes dat we minder seks hadden wilde ik eigenlijk wel gewoon knuffelen en zoenen maar voelde die ruimte niet omdat er dan op meer gehoopt werd. Nou heb ik dat destijds ook misschien qua communicatie niet helemaal goed aangepakt, maar goed. Achteraf gezien. Denk dat dat in mn huidige relatie wel anders is, daar twijfel ik dan juist soms om initiatief te nemen omdat ik niet wil dat t lijkt alsof ik alleen maar daarop uit ben
Dit lijkt mijn man wel Oh god ga ik dit durven... Ik wil er graag over praten en doe dit ook regelmatig helaas voelt hij zich direct aangevallen als ik aangeef dat elke keer hetzelfde standaard riedeltje (nou zeg ik dat natuurlijk niet zo he ) best gaat vervelen. En hij zich dan enorm aangevallen voelt en in een slachtoffer rol kruipt zich omdraait en er niks meer van zegt. Wat er juist bij mij weer voor zorgt dat ik denk joeee zoek het lekker uit, ik heb er weinig plezier meer in dan toch lekker niet Dit gesprek hebben we echt zo vaak en er veranderd helemaal niks. Ik vind het echt zo jammer. Tevens vind ik affectie fijn, gewoon naast/tegen elkaar aan zitten een arm om me heen maar zodra ik dat doe dan wilt hij meer. Ik weet ook niet zo goed meer hoe ik het aan moet pakken,juist omdat dit al best lang speelt