Haha ja nouja ik ken wel genoeg mensen (man en vrouw) die een psycholoog al vinden maar een seksuoloog klinkt nog erger Nou was mijn seksuoloog ook echt verschrikkelijk, dus ik snap bij haar dat mensen wel hard wegrennen. Maar psycholoog was wel weer fijn. Alleen ja hij moet wel openstaan voor verandering natuurlijk.moeilijk..
Ja denk vooral dat het laatste idd de boosdoener is. Ik heb ook wel eens aan hem gevraagd of ik iets anders kon doen, of dat hij iets miste ofzo. Maar hij vind het wel goed zoals het is.
Wat jammer dat hij het er dan bij wilt laten, terwijl jij er wel aan probeert te werken. Lijkt me heel frustrerend. Hoelang zijn jullie al samen?
Ja verandering is vaak eng.. maar het kan zo leuk zijn! Jammer dat er toch iets in de weg zit bij hem waardoor hij er (nog) niet open voor staat
Zes jaar, dus nog niet onwijs lang. De seks zelf is echt niet slecht, alles behalve zelfs! Ik vind het echt fijn en geniet er ook zeker van.
Is hij niet gewoon heel onzeker? Ik herken deels wel wat van mijn man, die zal niet zo snel dingen zelf oppakken en ik moet dingen ook wel voorzichtig aanpakken, maar dat is puur onzekerheid en geen onwillendheid.
Vind hem vast. Dan kan hij niet na 3 min al wisselen Praat hij wel over sex met jou? Anders kun je een keer random vragen wat hij nog eens zou willen. Welke standjes, wat hem opwindend lijkt. Zijn fantasieen. Geen genoegen nemen met 'zoals het is'. Daarna die van jou bespreken. Geef aan dat de sex niet slecht is, benoem wat je juist lekker vind aan jullie sexleven nu. Wat hij goed kan.
@Vaasje, ik wilde bijna hetzelfde bericht typen. Ik herken het ook wel wat van hoe mijn man was. Ook wel over de andere opvoedingsdingen die je zegt. Hij is vrij onzeker, ook vrij preuts opgevoed en bij alles rondom seksspeeltjes, andere standjes, mondwerk etc zat bij hem vroeger een hele negatieve associatie. Idd 'gewoon seks' zou voldoende moeten zijn. Wij zijn trouwens allebei de eerste voor elkaar en hebben bewust tot ons trouwens geen seks gehad, dus een heel spontaan en vrij seksleven hebben wij sowieso niet samen gehad toen we elkaar leerden kennen. Ik weet niet of dat voor jullie anders is? Na een tijd was het bij ons ook vaak hetzelfde riedeltje. Als ik het aankaartte om eens wat anders te proberen of bijv zijn hand wat wilde sturen, dan liep het gesprek uit op een hoop frustratie en onbegrip of idd 'ik doe het ook nooit goed'. Ik ben toen een keer heel erg duidelijk geweest, verdrietig en boos, dat ik écht met hem oud wilde worden, nooit een ander zou willen, maar dat dit wel een dingetje zou kunnen worden, waardoor ik misschien ooit wel meer voor een ander zou kunnen gaan voelen, niet dat dat speelde op dat moment, maar omdat dit wel een opening zou kunnen worden op den duur als we hierin zo zouden blijven verschillen en er niet over zouden kunnen leren praten, dat ik dat ook niet zou willen, maar dat ik dat wel als een potentieel risico zag. Dit was een heel open, emotioneel en achteraf toch ook een fijn gesprek. Het is niet een heel plotseling keerpunt geweest, maar ons seksleven is echt fijner geworden de laatste jaren, we durven onszelf kwetsbaarder op te stellen naar elkaar, blunderen soms wat af als we iets anders proberen, maar lachen dan ook heel wat af. En hij is een stuk minder onzeker over of ik wel blij en gelukkig met hem ben, of hij een goede minnaar is etc. Hij stelde zelf laatst zelfs voor om samen een cursus van een seksuologe te gaan volgen, omdat ik dat misschien wel fijn zou vinden. Dat had ik jaren terug niet voor mogelijk gehouden!
Het is zo wisselend bij ons. Toen we elkaar 9 jaar geleden leerden kennen, was het soms echt non-stop Lagen we zo een weekend in bed, heerlijk! Kan ik me nu echt niks meer bij voorstellen, maar dat terzijde Nu, 2 kinderen rijker, is het de ene week 3x en soms ook een week niet. We plannen niks, het komt zoals het komt Maar (en misschien herkent iemand dit?) Als we dan een tijdje geen seks hebben gehad, worden de onderlinge frustraties vaak groter en hakketakken we meer. Vreselijk vermoeiend Dan helpt het voor ons om weer eens van bil te gaan, weg frustraties en alles is weer gezellig in huis
Ja absoluut! Wij hebben die intimiteit ook nodig. Je leest hier (tussen de regels) ook veel dat vrouwen alleen willen als hun hoofd ernaar staat. Ik kan mijn hoofd met niks zo goed leegmaken, en de spanning in mijn lijf ten gevolge van stress doen afnemen, als met ... .
Ik weet zeker dat het idd voortkomt uit onzekerheid (idem met de opvoed dingen hoor) ook dat heb ik wel eens aangekaart, gevraagd waarom hij dan onzeker is en dat dat juist niet nodig is want wat hij doet is goed er mag alleen wel wat meer pit en variatie bij, dingen uitproberen en er samen lachend achter komen bij wijze van spreken dat het niets voor ons is. Wij zijn niet elkaars eerste maar ik heb wel meer ervaring dan hij heeft zeg maar. Preuts opgevoed is hij ook niet maar over problemen werd/wordt thuis niet gesproken dus het niet praten komt daar zeker wel vandaan. Ik vind het wel heel erg knap dat je zo duidelijk hebt aan kunnen geven wat het voor jou betekent! Door zijn slachtofferrol durf ik dat niet meer omdat ik echt bang ben dat ik hem kwets en dat wil ik natuurlijk ook niet! Maar er moet wel wat gezegd gaan worden natuurlijk want op deze voet verder werkt ook niet echt.
@Vaasje ik zat nog even na te denken over jouw situatie. Kan het ook zijn dat hij bang is om iets nieuws niet lekker te vinden? Een beetje onder het mom: dit werkt voor mij, hiermee kom ik aan mijn trekken, dus is het goed zo? Dat hij wellicht bang is dat met verandering hij niet meer komt, of dat proberen de sekspartij verstoord? Een beetje de 'don't change a winning team' techniek zegmaar?
Ja! Dat zou zomaar heel goed kunnen hoor terwijl ik juist het type ben proberen, is het niks kunnen we er smakelijk om lachen en weer door
De variatie moet trouwens niet altijd komen in de vorm van een nieuw standje... wij vinden het bijvoorbeeld wel leuk om het voorspel al te beginnen buiten bed. Niet letterlijk aan elkaar zitten natuurlijk, maar eens naar het theater gaan en dan in de pauze aan hem bekennen dat je geen ondergoed aan hebt onder je kleedje. Of gewoon zeggen net voor het toetje op restaurant dat je hem vanavond gewoon wil tegen de muur plakken... zo'n dingen.
Ik vind dat altijd zo onhygiënisch. Ik begrijp ook niet wat daar opwindend aan is (buitenhuis). Je verliest altijd wel een beetje afscheiding toch? Dat zit dan aan de binnenkant van je rok, of erger; aan een stoel of zo en de kans op een blaasontsteking verhoog je met 200% of zo. En voor de moeders: dan moet je niezen en pies je in het luchtledige Nee, ik vind geen onderbroek dragen zo'n Hollywood ding. Klinkt leuk maar werkt niet in het echte leven
Heb ik wel gedaan. Niet bewust uiteraard, maar heb wel gewoon gezegd dat ik het zoals het ging niet leuk vond en dat ik het dan liever niet deed. Hij was eerst vooral gekwetst, misschien beledigd, maar na een tijdje is hij daar wel overheen gekomen en het gaat nu beter. Echt erover praten doet hij niet, maar hij is sowieso geen prater, dat geeft niet, zo is hij. Ik geef alleen duidelijk aan wat ik wil en hoe ik het anders wil zien. Hij merkt dat ik daardoor ook vaker wil en zo gaat het beter.
Niks voor mij, maar onhygiënisch valt toch wel mee. Dat jurkje gaat net als je onderbroek wel in de was en niet alle moeders hebben last van urineverlies hoor. Kan rustig trampoline springen en niezen.