Oké ik moet niet midden in de nacht dingen lezen, ik dacht oprecht dat je het over insecten had en heb het zes keer moeten lezen voordat ik door had dat er instincten stond
Nog voordat ik het zag viel m’n mond al open. Ik zat op de wc en ik hoorde Luc al wat geluiden maken. Ik zei nog tegen m’n man: koop die Ballonnen nou niet...
Een gezin waarvan de ouders alles beter wisten toen wij al wel kinderen hadden en zij nog niet En nu zelf een peuter en kleuter hebben en de kinderen alles laten bepalen onder het mom van: pick your battles
Mijn mond valt open van wat voor relatie sommige mensen met elkaar hebben. Zo veel mensen die in hun relatie enkel op zichzelf gericht zijn. Mannen die niet of nauwelijks helpen en alleen maar met zichzelf bezig zijn, vrouwen die vinden dat zij alles voor hun man kunnen bepalen. Hoezo?? In een relatie wil je toch dat zowel jijzelf als je partner het fijn hebben? En ben je toch gelijkwaardig? Je wilt toch voor je partner (en kinderen) het beste? Maar ondertussen blijven zoveel mensen een soort moeder-kind relatie onderhouden met hun partner. Ik snap het niet
Ik denk dat dit prima kan zolang beide partijen dit oké vinden. Iedereen heeft zo zijn/haar eigen normaal. Ik verbaas mij er nog steeds over dat er zoveel vrouwen bij hun vreemdgaande partner blijven.
Ik denk dat geen enkele goede relatie ongelijkwaardig is. Omwille van de praktische of financiële redenen kan een ongelijkwaardige relatie best nog een tijdje (Of voor altijd) blijven bestaan, maar kan me niet voorstellen dat zo’n relatie warm en liefdevol is. Hoe vaak ik mensen wel niet hoor klagen of zie fronsen door hun partner. Ik heb zelf ook zo’n relatie gehad en waar ik eerst dacht dat het oké was, uiteindelijk gescheiden omdat ik het niet meer “alleen” wilde doen en als ik het vergelijk met mijn huidige relatie dan wil ik nooit meer anders. De wederkerigheid en gelijkheid is denk ik Wel erg belangrijk
Ik heb het hier al eens neergezet maar ik verbaas me er steeds over: ik ken iemand waarvan haar man van haar 2 zakjes chips (uit zo’n megapak weet je wel), ‘mag’ per avond. En als hij hun dochter heeft aangekleed, gaat zij het opnieuw doen want de romper past niet bij het rokje of truitje. Ik heb het zelf meerdere keren gezien dus het is geen horen van. Ze zegt zelf ook dat ze zijn kleren koopt en uitzoekt en ze strijkt. Ik geloof het ook meteen En ik weet van hem dat hij het echt niet leuk vindt dus het is een gevalletje waarbij ze allebei niet tevreden zijn met de situatie dus vind ik het niet gelijkwaardig. Hij durft er ook niet tegenin te gaan want dan heeft ie een hok vol herrie
Nou idd en verder eens met @Lotion en @toch3. Het verbaast me echt helemaal niks en het erge is nog, ik ben gewoon te moe om er achteraan te gaan. M'n hoofd loopt echt over met dingen die ik nog "moet" regelen door m'n werk en dan dit er ook nog boven op.. Bah
Serieus?! Hoe kunnen ze dat vergeten dan? Is die geweldige leidinggevende van je het vergeten of personeelszaken? En is het dan hun probleem dat ze nu alles uit eigen zak moeten betalen of ben jijzelf de Sjaak?
Vreselijk. Zo zou ik niet willen samenleven. Hoewel dat van die chips ook wel herkenbaar is. Ik ben van de gezond. Mijn man is een vreselijke snoepkont. Maar omdat hij ook graag wilde afvallen hutld ik hem een beetje in toon met snaaien. Vroeg hij op een gegeven moment aan mij "mag ik een snoepje" Ik lag echt onder tafel van het lachen. Daarna heb ik geantwoord dat ik zijn moeder niet ben. Maar dat hij zelf de afweging mocht maken of hij ook daadwerkelijk dag snoepje wilde of liever een positief resultaat met de volgende keer wegen. Hij nam het snoepje