Ja dat denk ik ook. Maar ik vraag mij daarom af wat iemand bezielt om te pleiten voor geen enkel sociaal contact voor dit soort groepen. Echt erg vind ik dat.
Nou inderdaad, mijn moeder is alleen en heeft al weinig sociale contacten en die laat ik echt niet alleen in haar huis wegkwijnen. Ik ga er komende weekend ook even langs en neem mijn jongste dochter mee. Kunnen daar prima op afstand zitten en ze heeft iets om naar uit te kijken en ze vindt het gezellig. Het is wel heel makkelijk om maar te zeggen dat je niemand meer mag bezoeken of ontvangen. Voor ons als gezin heeft dat geen impact maar wel als je eindeloze dagen alleen moet zitten. Te erg gewoon als je er nog eens goed over na gaat denken.
Uiteraard moet mantelzorg mogelijk zijn. En in verpleeghuizen bij terminale patiënten ook natuurlijk. Maar een algemeen verbod kan wel heel veel doen in het tegenhouden van sociale contacten die best een paar maanden kunnen wachten. Blijkbaar kan men zich daar niet zelf toe zetten.
Wij hebben dat hier in België gehad hé van maart tot mei, absoluut niemand behalve je eigen gezin en geen niet-noodzakelijke verplaatsingen. Op de 15 km tussen ons dorp en de stad werd ik al gecontroleerd. Geloof me, dat wil je niet. Mijn familie woont op 100km afstand, dus zelfs even gaan zwaaien aan het raam zat er niet in. Ik vond het juist fijn om te zien dat het in NL ook lukte om de epidemie onder controle te krijgen zonder dat al te strenge verbod. Jullie mochten in maart toch ook nog (beperkt) mensen zien en de epidemie kwam toch ook onder controle?
Ik denk dat je het gewoon niet snapt. Mantelzorger ben je officieel. Buiten de officiële zijn er genoeg mensen die het nodig hebben om eens terug te kunnen vallen op een vriend(in)/familielid whatever, zeker in deze tijd. Een algemeen verbod maakt dit soort dingen onmogelijk en onmenselijk.
Nou, dat. Heb je een fijn gezin, kan ik me voorstellen dat de gevolgen nog te overzien zijn. Als je puur naar je eigen gezin kijkt. Maar wat een eenzaamheid, wat een immens verdriet zal er door een dergelijke regel ontstaan! Ik ben als de dood dat wij op een gegeven moment ook daar naar toe gaan.
Weer een school https://www.nu.nl/binnenland/6084267/bilthovense-school-stuurt-alle-leerlingen-naar-huis-na-corona-uitbraak.html
Weet je, mijn schoonzus woont in een instelling voor verstandelijk gehandicapten. Zij gaat om de week een weekend naar huis. Dan halen mijn schoonouders haar vrijdags op en brengen haar maandags weer heen. Tijdens de lockdown in maart mocht dat niet. Mijn schoonouders mochten ook niet bij haar op bezoek. En dat 12 weken lang. Mijn schoonzus is doof, kan niet praten, is autistisch. Ook is zij de gebarentaal zoals in de pc's niet machtig. Ga haar maar eens uitleggen dat ze niet naar huis mocht en geen bezoek mocht krijgen. Elke week stond ze voor het raam te huilen om mijn schoonouders. Beeld je eens in hoe jij dat zou vinden, zowel vanuit mijn schoonzus als vanuit mijn schoonouders. Dat wil je toch niet? Dat isolement. Het sociaal welzijn van mensen, zeker van de mensen die in een zorginstelling wonen, is zo belangrijk. Je wilt toch niet dat mensen wegkwijnen achter de deuren van de instelling?
Ik ben het eens dat niemand meer zien natuurlijk niet te doen is. Maar we moeten wel echt de contacten beperken lijkt me nu. Niet de ene dag die 3 personen, dan de volgende dag die 3 personen. Ik zie bv al die tijd alleen mn vader en zus, sm en sz, 1 vriendenstel en 1 vriendin. De rest gewoon veel bellen, facetimen enzo.
Hier al meer dan 50 besmettingen, school is nog gewoon open....vraag me af hoe zo'n besluit tot stand komt.
Dat zijn toch uitzonderingen? Het gaat om gewone mensen die thuis wonen en de verantwoordelijkheid om weinig visite op afstand te kunnen ontvangen duidelijk niet nemen. En die mensen zijn er gewoon veel te veel...
Nou inderdaad ik vind dat echt een beetje onmenselijk hoor! Al die oudjes die alleen zijn: maar ik heb ook alleenstaande collega’s die nu al gek worden. En buiten dat, mijn eigen leven is ook behoorlijk suf nu zonder het actieve sociale. Ik klaag niet hoor maar daar haal je normaal toch energie uit. Nu ben ik een soort van dooie huismus aan het worden wat helemaal niet perse mijn ding is. Zolang geen mensen zien is alleen maar lastig om vol te houden. Je moet wel de balans vinden tussen menselijkheid en de maatregelen. Als ik nog dik een jaar in thuis opsluiting moet gaan leven is dat toch niet te doen. Want dat is wel waar we over praten hè, kan nog zo een jaar lang zo op en neer gaan.
Wat een gekkigheid om het over een algemeen verbod te hebben. Ik zie het al voor me dat ik mijn eigen moeder helemaal zal laten vereenzamen in haar huis omdat ze niemand mag zien. Ze heeft al amper sociale contacten en dit gaat dan over mijn eigen moeder maar er zitten enorm veel mensen in deze situatie. Ik vind je wel erg kort door de bocht en weinig empathisch.
In Australië zijn ze in sommige Staten erg streng. Wat heeft dat als gevolg....weinig covid idd. maarrrrr veel meer ... zelfmoord, pubers die zich snijden, veel meer psychische problemen, etc.
Ja dat is toch ook vreselijk. En ik weet dat er mensen zijn die zelf er heel goed tegen kunnen en sowieso al wat minder actief sociaal of huismus zijn. Voor hen is dat wellicht ook minder lastig.
Dit dus. Ik vind het ook een enorme sleur worden en ik hou me er keurig aan maar het valt me allemaal wel zwaarder dan afgelopen maart. Toen hadden we nog een perspectief. De zomer kwam eraan en de vakanties maar nu is het een eindeloze tunnel waar we in zitten. Nu heb ik voldoende afleiding met mijn eigen gezin maar er zijn zo enorm veel mensen zonder enige afleiding en uiteindelijk toch aardig kunnen vereenzamen.
Dat is zeker geen uitzondering. Álle zorginstellingen zaten in die tijd op slot. Ook de zorginstellingen voor ouderen. Daar zaten mensen ook weg te kwijnen. Daar ook genoeg verhalen over gehoord. Het is heel verdrietig allemaal. Dat moet niet nog een keer op slot. Ook mijn moeder die alleen woont met een kwetsbare gezondheid wil ons en de kinderen kunnen blijven zien.