Ik weet niet of ik m’n naam hier zou veranderen. Ik ben niet zo goed in m’n schrijfstijl veranderen dus ik zou denk ik al snel door de mand vallen of mensen gaan ernaar vragen. Dat heb ik hier ook wel vaker gezien. Vooral in de ‘hoe is het nu met’ topics. Ik vind dat je ook een naar karakter hebt als je iemands beroep erbij gaat lopen halen als iemand iets zegt wat misschien niet zo passend is bij je werk. Bloedhekel heb ik daaraan, maar het is me meer dan eens overkomen en de laatste keer heb ik diegene op negeer gezet Ten eerste omdat ze werkelijk waar niets van mijn vak snapte en ten tweede omdat je imo dan heel laag gezonken bent en niets beters kan verzinnen.
Ik geloof trouwens ook best dat er mensen zijn die mij vervelend vinden Maar ik pas er wel voor om mijn mening te veranderen als ik daar niet achter sta. En soms kom ik zo tot een ander inzicht. Ik roep ook wel eens een keer iets wat ik niet vind gewoon om eens de reactie van andere te peilen. Daar leer ik weer van... Nee dat is ook zeker niet leuk als iemand dat doet. Dat is behoorlijk onder de gordel.
O, dan kunnen we elkaar de hand schudden. Er zijn er hier zeker wel een aantal die mij niet leuk, arrogant, of hooghartig vinden Maakt me niets uit: we hoeven in het dagelijks leven niet Met elkaar om te gaan. Of misschien dus wel omdat je me kent maar dat niet durft te zeggen
Ja tuurlijk,maar die mensen gaan zich niet melden Als je me herkent aan m'n aambeien of gerampetamp in de nacht... Hoor ik het graag
Hoe weet je dat? Dat er mensen zijn die jou in de gaten houden? Waar maak je dat uit op? Ben daar wel nieuwsgierig naar.
Als je van derde dingen hoort die ik hier geschreven heb, dan lijkt me dat vrij duidelijk. En aangezien mijn verhaal met de vader van zoon nogal uniek is ben ik niet lastig te herkennen.
Goeie genen dan zeg! Hebben we hoogstwaarschijnlijk nog hetzelfde bouwjaar ook. Nou, ik zie er lang niet zo fris meer uit hoor! Maar ja, ik heb dan ook véél grijze haren en een boel rimpels, met dank aan de kinderen Heb wel je 2e foto gemist. PB? Aha kijk, daar hebben we m'n herkansing al Ik kan hier wel véél beter je werkelijke leeftijd zien. En dat bedoel ik niet lullig maar op je 1e foto leek je ècht mega jong! Maar daar had je ook een bob volgens mij. Oogt vaak ook al een stuk jonger. Kortom: ik weet dus wel wat ik ga doen zodra ik morgenochtend wakker word: een kappersafspraak plannen en de schaar er weer in laten zetten (heb meerdere malen een schuine bob gehad, maar vanwege de herfst/winter had ik nu de intentie om het wat langer te laten).
Ik heb je onderschrift ondertussen al heel wat keren gezien en iedere keer weer bedenk ik me hoe extreem moeilijk dat moet zijn geweest om je kindje na zoveel jaar nog eens te moeten verliezen (niet dat dat makkelijker/minder erg zou zijn als je kindje jonger geweest zou zijn, zo bedoel ik het niet). En wat zwaar ook dat het zo plots was en ook nog eens tijdens de zwangerschap van je 3e Nu even een iets vrolijkere noot : klopt het dat je onlangs bevallen bent van je 4e? Ik meen me te herinneren dat ik vorige week de initialen van je jongste nog niet in je banner heb zien staan?
Lief ❤️ Ik snap wel wat je bedoelt hoor, ik heb dat zelf ook weleens gedacht. Het is niet makkelijk geweest, maar ik denk dat ik nu, na ruim 3,5 jaar oprecht kan zeggen dat we het hebben gered. De ochtend na haar overlijden heb ik met mezelf afgesproken dat ik niet in een hoekje zou gaan zitten wegkwijnen, dat we weer gelukkig zouden gaan worden en dat haar naam elke dag genoemd zou worden in ons huis. Dat is gelukt de meiden weten niet beter dan dat ze nog een oudere zus hebben en dat zij er ook bijhoort. En inderdaad inmiddels is ons vierde meisje geboren, nu bijna zes maanden geleden
Oh wat herinner ik me jou verhaal nog goed. Wat goed om te horen dat het ondanks jullie verlies zo goed gaat.
Ik lees jouw laatste paar posts met tranen in mijn ogen. Diepe bewondering voor jou en de prachtige manier waarop je over jullie meisje schrijft en hoe jullie haar een positief en wezenlijk onderdeel van jullie gezin hebben gehouden. Echt heel bijzonder en een groot geschenk aan jullie andere kinderen denk ik, om haar als fijne herinnering te hebben en niet alleen als een hele verdrietige. Petje af voor jullie.
O my, die foto van die aambeien vergeet ik ook niet snel Toen ik hem bekeek deden mijn hersenen ‘klik’ en zeiden ze: ‘mooi zo, opgeslagen tot in de eeuwigheid’