Hier zijn we niet echt opgeschoten. Thuis is zoontje nog altijd veelal tegendraads en bij vlagen enorm verdrietig. Ik wijs hem terecht als hij een grote mond op zet en hij ziet dat gelijk als algehele afwijzing, dat hij nooit wat goed kan doen en dat niemand van hem houdt. Ontzettend verdrietig. Hij zit duidelijk niet lekker in zijn vel en dit is al een aantal weken zo. Ik benadruk altijd dat ik hoe dan ook van hem hou, maar dat het bepaald gedrag is waar ik niet van hou. Maar of die boodschap echt aankomt?! Soms gaat het goed en herken ik mijn kind weer; zorgzaam, vrolijk en vol ideeën. Binnenkort hebben we weer een gesprek op school over hoe nu verder. Ik weet niet precies wat ik kan verwachten. Hij heeft een op maat gemaakte dagplanner waarop hij precies kan zien wat hij moet doen die dag en zo kan hij alles afwerken op zijn eigen tempo. Helaas onlangs een invaller en die dag was weer drama. Er was geen dagplanner voor hem en de invaller wist van niks. Zoontje werd geacht álles te doen wat de klas ook moest doen. Toen de invaller ging voorlezen heeft zoontje een tijd op de gang gezeten omdat hij niet had doorgewerkt. Zo waren er nog een aantal dingetjes. Waar het op neer komt is dat de beloofde dagplanner er niet was en dat zoontje "op slot" ging wat zich ongetwijfeld weer heeft geuit in niet zo net gedrag (ik heb er niks over gehoord verder van school uit). Zoontje probeerde stoer te doen erover maar ondertussen biggelden de tranen langs zijn wangen toen hij het me vertelde 's middags. Door dit soort misverstanden heb ik het idee dat we 2 stappen vooruit zetten en weer 3 achteruit, ondanks alle goede bedoelingen en ideeën van school. Ondertussen wordt het gedrag van hem steeds storender bevonden door de klas en zoontje zelf is ook heel onrustig (zo staat er in het bericht dat ik heb gekregen van de juffen). Ik heb het idee dat we niet dichter bij het aanpakken van het onderliggend probleem komen. De focus ligt elke keer enorm op zijn (storende) gedrag, maar dat komt natuurlijk ergens vandaan. Naar aanleiding van de berichten van @Jo79 en @Baileyy ben ik online ook maar eens gaan zoeken naar een soortgelijke overkoepelende verrijkingsklas hier in de buurt. Blijkt dat het inderdaad bestaat - een soort verrijkingsklas voor hb kids die een keer per week een paar uurtjes samenkomen en werken aan bepaalde vaardigheden, gewoon onder schooltijd. Jo en Baileyy zijn aan zo'n klas extra kosten verbonden voor jullie als ouders? Of heeft school een potje hiervoor?
@zigzag wat verschrikkelijk herkenbaar! Hier lijkt hij ook steeds brutaler en het is dan vooral de houding, lijkt stoer terwijl hij niet zo is dus dat past hem ook niet. Op school is hij ook erg storend, praat ook constant, ook in de klas. Zelf geeft hij aan dat het zo saaaaai is. We leggen nu uit dat wat je voelt en laat zien wat anders is. Mijn man had een poppetje getekend, de ene helft met lijn de andere helft met een stippellijn. Rechts is wat je zegt en laat zien, dat is het gedeelte wat iedereen kan zien en horen. De andere helft is wat je voelt met je hart en denkt in je hoofd, dat is niet zichtbaar en kun je een andere laten weten door er over te praten. Hij heeft ook verder geen aansluiting en dat is wel erg sneu. Heeft jou zoon wel aansluiting?
Ik merk dat ik echt heel blij ben met de school van de oudste! Die is namelijk net als jullie kinderen, maar haar school doet enorm zijn best (of haar juf eigenlijk), waardoor er op deze school weinig tot geen problemen zijn (ze zijn ze voor of pakken ze op als er wat is). Ze kijken echt naar het kind en wat het kind nodig heeft. En assertiviteit, initiatief en creativiteit ed worden erg gewaardeerd, er is ook vrij veel aandacht voor hoe je dat reguleert en dus ten positieve inzet. Op de school waar ze eerst zat was dat anders, daar was veel plusaanbod, maar wel vrij gestandaardiseerd en meer geïsoleerd en dat sluit nou net niet aan bij mijn dochter. Ze blijft ‘bijzonder’, maar ze krijgt nu in ieder geval op school niet meer dagelijks het gevoel dat ze raar is ed. Dat scheelt echt veel. (Nu maken de hormonen het er op dit moment niet beter op qua gedrag, maar toch. )
@zigzag, nee, dat was gelukkig gratis. Alleen dus maar 2 plekjes per school en onze school bestond alleen al uit bijna 300 kinderen. Vandaar dat ik er wel extra achteraan ben gegaan.
Talentklas wordt betaald vanuit de gemeente. En hier is er maar 1 instroommoment, aan het einde van het schooljaar worden de groepen ingedeeld. Nu zou je dus niet meer kunnen instromen. Ik heb totaal geen moeite voor hoeven te doen, het ging vanzelf. Maar... daarvoor had zoon een rotjaar dus ik vermoed dat zijn juf toen wat meer moeite heeft gedaan om het een beetje recht te zetten.
Dit probleem heb ik ook met Nederlands. Maar met de jaren is het nog wel wat verbeterd. Ik heb vroeger een dyslexie verklaring gehad. Maar ik vermoed dat het bij mij kwam door een gebrek aan volledige concentratie (ADHD). Daardoor vond ik het ook totaal niet leuk en oefende ik ook weinig. Zelfs iets simpels automatiseren als het verschil tussen links en rechts kwam pas toen ik aan het lessen was met de auto. Ik merk bij mijzelf dat het hebben van veel rust een enorm verschil maakt qua taal (en andere automatische taken).
Tnx voor allen die reageerden! Ik ben zelf ook dyslectisch, alhoewel het bij mij ook behoorlijk verbeterd is met een aantal trainingen/ door de jaren heen. Toch zie totaal andere kenmerken bij hem dan bij mijzelf terug. Als ik kenmerken lees van onderpresteren, past hij absoluut daarin thuis. Ik bemerk ook dat ik er last van heb dat we bezig zijn met hem een labeltje op te plakken, omdat school niet verder met hem kan. Hij past niet in het schoolse systeem. Thuis functioneert hij prima, en lopen wij niet tegen opvoedkundige problemen aan. Tuurlijk heeft het tijd gekost om te accepteren dat hij anders dan anderen is, maar dat stukje ligt inmiddels achter ons. Mijn familie leden die het labeltje hb hebben gekregen, hebben uiteindelijk veel last/ druk ervaren hiervan. En ja, eigenlijk maakt de uitkomst niet uit, want hoe gaan we verder en zorgen we er weer voor dat hij gelukkig word op school? Zoon gaat inmiddels al een tijdje naar PMT, en dit werkt bij hem heel goed. Hij leert zijn grenzen en zijn kwaliteiten. PMT'er heeft hem een aantal trucjes bijgebracht op het gebied van frustratie en concentratie, heel waardevol. Zeker de moeite waard ( als het bij je kind past uiteraard, ze maken hier bijvoorbeeld gebruik van een klimwand etc).
Precies, school is nog steeds saai volgens zoontje. Het enige interessante is als hij op de pc mag. Ik heb hem wel uitgelegd dat spellingsregels etc nu eenmaal dingen zijn die erbij horen en dus voor hem misschien altijd als "saai" zullen voelen maar dat dat voor veel kinderen geldt. En dan geeft hij aan het al allemaal te weten. De klas gaat heel traag volgens hem. Ook heb ik het met hem gehad over positieve en negatieve aandacht, in de vorm van kleine toneelstukjes met voorbeelden. Hij lijkt het te snappen maar vindt het in de praktijk moeilijk om geduld op te brengen en dingen anders aan te pakken. Ik ga het voorbeeld van jou en je man gebruiken, eens zien of dat zoden aan de dijk zet. Bedankt voor het delen van deze tip! Wat betreft aansluiting.. welke aansluiting? 0,0 helaas. Zoontje probeert soms wel aansluiting te vinden maar doet dat dan op heel onhandige manieren. Extra clownesk gedrag waardoor andere kinderen hem misschien even grappig vinden en hem even accepteren, maar vervolgens wordt het als irritant ervaren als hij het blijft doen terwijl niemand het meer grappig vindt. Zoontje ziet dat het eerst werkt en even later niet meer, maar omdat hij geen andere weg ziet blijft hij doen wat in eerste instantie het gewenste resultaat had in de hoop dat hij toch weer in de gratie komt. Maar dat werkt op den duur averechts natuurlijk. In de klas zit hij helemaal alleen, apart. Niet in een groepje met tafeltjes bij elkaar. Hij is inmiddels zo ver dat hij het fijn vindt want dan kan hij zijn ding doen zonder dat er al te veel commentaar komt van andere kinderen. Hij zit in die klas maar doet qua lesstof niks mee met die groep. Alles sneller/gecompact, m.u.v. gym en handvaardigheid etc. Dus hij zit sowieso echt in een uitzonderingspositie wat aansluiting vinden niet makkelijker maakt, want de meeste kinderen in de klas vinden er heus wel wat van dat hij andere dingen doet..
Pfoe dat is heel beperkt dan inderdaad. Hier ook een school van ruim 300 kinderen. @Amarens De info op de site van het adviesbureau dat de coaching en verrijkingsklassen aanbiedt was vrij summier dus ik ga maandag even bellen om meer te weten te komen. Er stond niks over één instroommoment per jaar dus ik heb nog een beetje hoop wat dat betreft. Tegelijkertijd wil ik niet te veel op de zaken vooruitlopen, het is geen gegeven dat dit uitkomst zou bieden.. Als er geen potje is of school staat er niet achter dan zal ik sowieso verder moeten kijken wat de mogelijkheden zijn. Maar dat er iets moet gaan veranderen is duidelijk want we zijn in de 3e schoolweek aan een neerwaartse spiraal begonnen en zoontje dendert met volle vaart verder naar beneden, ondanks pogingen van zowel mijzelf als school om het tij te keren.
@zigzag: En eventueel een hele andere school is geen optie? Een school die anders werkt, meer in huis heeft, ...? Aansluiting is zo ontzettend belangrijks. Dat zie ik bij allebei mijn dochters (die zitten nu dus op verschillende scholen).
Graag gedaan, we zijn er ook nog maar net mee begonnen maar je zoekt en leest van alles en je wil toch graag dat zijn gevoel en gedrag overeen komen. Maakt het voor zich zelf uiteindelijk ook makkelijker waarom hij dingen zo doet Je zou denken dat je het over onze knul hebt, onze knul heeft ook geen enkele aansluiting. 1 jongetje wil wel met hem om gaan maar die doet nu rare dingen. Als je dit niet doet dan.... en vul maar wat aparts in. Laatst ging hij spelen met een groep boven hem (5) en dat vond hij wel leuk. Maar goed hij kan best weer gekke dingen doen, bijvoorbeeld als hij wil voetballen wat hij niet kan pakt hij de bal en legt het goed of nooit het weg. Tja terecht dat dat de andere dat niet willen. Ze weten heel goed zijn knopjes te vinden dat als ze willen hebben ze hem zo op de kast. Hij gaat nog wel met enigzins plezier naar school, maar lijkt elke dag toch weer wat teleurgesteld te zijn. Toch geeft hij het de volgende dag nog niet op dus dat is wel knap. Misschien dat eigenwijs zijn toch af en toe niet gek is
Net als Niekekris merk ik dat er een enorm verschil in zit tussen scholen, het aanbod en hoe ze met kinderen omgaan. Op zijn vorige school snapten ze niets van hem, niets van zijn gedrag, begrepen ook niet waar het gedrag vandaan kwam, reageerden verkeerd en de nadruk kwam steeds meer op zijn gedrag te liggen en niet op de oorzaak. Vervelend voor het kind om niet begrepen te worden en vervelend als ouder als je dat niet aan hun verstand kunt brengen, heel vermoeiend en frustrerend. Hier was ook maar één instroom moment bij die plusklas. Dat ging per schooljaar.
Of eventueel dalton of jenaplan onderwijs. Daar wordt nadruk gelegd op zelfstandigheid en bij jenaplan zitten ze in een verticale groep (daar valt wat over te zeggen, ik denk dat mijn kinderen daar veel baat bij hebben (gehad)) en werken ze vaak zelfs schoolbreed met meer ruimte voor eigen inbreng.
Heel herkenbaar hoor. Hoe oud is je zoontje? Dat konm ik niet terugvinden. Het lijkt of je mijn zoon beschrijft maar dan vorig jaar en 2 jaar geleden enzo. Dat storende gedrag waar dan de focus maar op blijft liggen.. Onze zoon krijgt al op school extra uitdagend werk, taal, rekenen en een plusgroep allerlei met projecten, daarnaast schaken. Maar nu komt hij dus ook in aanmerking voor die plusgroep. Dat is een soort verrijkingsklas waar alleen bovenbouw kinderen heen mogen. We moesten wel van alles ondertekenen nu al, dat we hem ondersteunen, er zelf heen brengen, zorgen dat hij wel voldoet aan zijn huiswerk/opdrachtverplichtingen, etc. Er zijn geen extra kosten aan verbonden voor ons. We krijgen nog wel een soort toelatings/intake gesprek. Die volgt binnen enkele weken en als hij daar door heen komt, dan mag hij daar starten voor 1 dag in de week paar uur.
Daar zeg je wat, goeie! Niet bij stil gestaan dat dit soort klassen er misschien alleen zijn voor de bovenbouw, zoontje zit nog in de middenbouw (gr 5). Dat neem ik mee als ik zometeen bel voor meer info. Mijn zoontje is zes overigens, wordt zeven net voor de jaarwisseling. Klinkt als een heel proces voordat een kind daadwerkelijk mag deelnemen aan zo'n klas maar op dit moment klamp ik me vast aan het idee dat het hem misschien gaat helpen dus ik ga kijken hoe ver ik kom ermee. Eerst maar eens mijn huiswerk doen zodat ik als ik op gesprek moet op school beslagen ten ijs kom.
Bij ons noemen ze bovenbouw vanaf groep 5. Mijne zit ook in groep 5, maar hij is 8. Maar als jouw zoontje maar 6 is, dan had ie bij ons niet daar heen kunnen gaan. Bij ons doen ze overigens niet aan klassen overslaan, daar zijn ze dan weer fel op tegen. Succes en goed beslagen ten ijs komen is altijd goed. Ik wil me ook nog heel goed gaan verdiepen voordat we dat gesprek gaan hebben. De plekken zijn beperkt, dus de kans is heel erg groot dat hij niet in aanmerking komt.
Is vanaf groep 5. Verwacht daar geen wonderen van. Hier was het voor 3 uur per week incl. pauze. Voor mijn zoon was het wel leuk maar lang niet voldoende. Het eerste jaar zaten er een paar zeer moeilijke kinderen in die de stempel op de hele groep deukten. Het tweede jaar had hij een leuke groep. Het derde jaar was niet meer nodig ivm overgang naar de middelbare school. Dat was de beste besluit voor hem, hij vindt het nu superleuk, zijn enig probleem is dat de dag maar 24 uur heeft, daarom kan niet alles wat hij graag wil op 1 dag. Groep 5 was hier overigens het dieptepunt. Hij heeft zich het hele jaar beziggehouden met het lezen van donald duck. Vanaf groep 6 ging het beter. Sterkte.
Oh, ik verwacht er eigenlijk wel wat van dus ja. Het schijnt ook wel veel met thuiswerk te zijn bij ons. Dus ik hoop voldoende uitdaging. Maar ik snap wat je zegt, een paar vervelende kinderen en het is al gauw niet meer leuk. Onze zoon wil ook alleen maar Donald Duck lezen, of gamen van die stomme spelletjes. Hij had bedacht dat hij zichzelf met squla wel op groep 7 ofzo kon zetten. Maarja dan krijg je breuken en dingen waar hij nog totaal geen uitleg over heeft gehad, dus dat was ook al gauw klaar..
Hoe maakt hij zijn pluswerk, is dat voldoende uitdaging? Hoe kijkt school hier tegenaan? Als dat namelijk niet voldoende zou zijn is dat een goed extra argument
Zijn pluswerk maakt hij goed en snapt hij ook goed. School vindt dat wat ze hem aanbieden ook voldoende. Maar dat hij in aanmerking komt voor die andere groep omdat hij moet leren om te leren. Hij denkt dat hij alles wel kan. En als een keer wat lastiger is, heeft hij er geen zin in. "Thuis boeken lezen? Hoezo, ik kan toch lezen, nergens voor nodig", dat is zijn mening..